Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην αμυντική ιστοσελίδα «DefenseNews» και στη συντάκτη Megan Eckstein, σχετικά με την πρόταση της Lockheed Martin για το ελληνικό πρόγραμμα ναυπήγησης τεσσάρων φρεγατών, παραχώρησε ο Jon Rambeau, Αντιπρόεδρος της Lockheed Martin και Γενικός Διευθυντής του Τμήματος Ολοκληρωμένων Οπλικών Συστημάτων και Αισθητήρων της εταιρίας.
Όπως είναι γνωστό η Lockheed Martin προσφέρει στο Πολεμικό Ναυτικό (ΠΝ) τις MMSC/HF2, εξέλιξη των LCS, οι οποίες ανταγωνίζονται τις ολλανδικές SIGMA-11515, τις γαλλικές Belh@rra, τις ιταλικές FREMM, τις βρετανικές Arrowhead-140 και τις γερμανικές MEKO A-200.
Ο τίτλος του άρθρου είναι «Lockheed refines bid to modernize the Greek frigate fleet. Here’s what it’s offering» (μπορείτε να το διαβάσετε στην αγγλική γλώσσα ΕΔΩ).
Ο Rambeau εμφανίστηκε αισιόδοξος για τη συμμετοχή της Lockheed Martin, υπογραμμίζοντας την υλοποίηση του προγράμματος μέσω FMS (Foreign Military Sales): «Ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα της αμερικανικής πρότασης, συγκριτικά με τις υπόλοιπες, είναι ότι θα υλοποιηθεί μέσω FMS. Η Ελλάδα έχει υλοποιήσει περί τα 2.000 προγράμματα μέσω FMS. Είναι μια γνώριμη και διάφανη διαδικασία», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Στις συνέχεια αναφέρθηκε στον εξοπλισμό και οπλισμό των πλοίων, τα οποία θα ενσωματώνουν το σύστημα διαχείρισης μάχης COMBATSS-21, έκδοση του AEGIS, οκτώ βλήματα κατά πλοίων NSM (Naval Strike Missiles), πυροβόλο των 76 χιλιοστών (Strales), 11 κελιά κάθετης εκτόξευσης Mk.41, ένα σύστημα εγγύς προστασίας RAM (Rolling Airframe Missiles) με 21 βλήματα και Link-16,/22.
Σημειώνεται ότι στην προηγούμενη πρόταση της LM για τις MMSC η διαμόρφωση ήταν 8 κελιά ΜΚ41 καθώς και 3 ExLS. Στη συνέντευξη αναφέρεται σε 11 κελιά ΜΚ41.
Επίσης, όπως δήλωσε, τα πλοία θα έχουν ενσωματωμένη την υποδομή φιλοξενίας των αντιαεροπορικών βλημάτων CAMM-ER (Common Anti-air Modular Missile Extended Range), το οποίο επιτυγχάνει μέγιστο βεληνεκές περί τα 50 χιλιόμετρα και έχει αμφίδρομο σύστημα ζεύξης δεδομένων και επικοινωνία του πλοίου με το βλήμα κατά την πτήση τους.
Το σύστημα ανθυποβρυχιακού πολέμου SQQ-89 θα συλλέγει πληροφορίες από το συρόμενο σόναρ του πλοίου (δεν υπάρχει σόναρ τρόπιδας) και το σόναρ των ελικοπτέρων ναυτικής συνεργασίας MH-60R SeaHawk. Ως προς το πρόγραμμα αναβάθμισης των MEKO-200 η Lockheed Martin προσφέρει την εγκατάσταση ενός νέου συστήματος διαχείρισης μάχης, βασισμένο στο AEGIS και συστημάτων Link-16/22.
Ενδιαφέρουσες ήταν και απαντήσεις σχετικά με την ενδιάμεση λύση.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα «μια πηγή σχετική με το πρόγραμμα που θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία της», δήλωσε στο «DefenseNews» ότι αν το Αμερικανικό Ναυτικό αποσύρει «Ticonderoga» ή LCS το 2022, όπως έχει ζητήσει από το Κογκρέσο, τότε αυτά τα πλοία μπορεί να σταλούν στην Ελλάδα ως ενδιάμεση λύση. Τα «Ticonderoga» ενσωματώνουν το σύστημα διαχείρισης μάχης Aegis, ενώ τα LCS είναι παρόμοιας σχεδίασης με τις MMSC/HF2.
Ως προς τη βιομηχανική συμμετοχή, ο Rambeau δήλωσε ότι η Lockheed Martin βρίσκεται σε συζητήσεις με ελληνικές, αλλά και ευρωπαϊκές, εταιρίες για πιθανή συμμετοχή στο πρόγραμμα (ήδη η Lockheed Martin έχει ανακοινώσει μερικές όπως η Intracom, η Endeavor Integrated Solutions, η AKMON, η ΜΕΤΚΑ, το σχεδιαστικό γραφείο ALS). Επίσης, γίνονται συζητήσεις και με τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, για τη ναυπήγηση των πλοίων.
Όπως δήλωσε ο Rambeau, ανάλυση της Lockheed Martin έχει καταγράψει ότι το 33% περίπου του κόστους του προγράμματος θα δαπανηθεί στις ΗΠΑ, το άλλο 33% στην Ελλάδα, ενώ το υπόλοιπο θα δαπανηθεί στην Ευρώπη. Επίσης, το 70% των εργασιών θα γίνει στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με τη Lockheed Marin το πρόγραμμα ναυπήγησης των νέων φρεγατών θα μπορούσε να δημιουργήσει έως και 7.700.000 εργατοώρες σε μια περίοδο πενταετίας, όσο δηλαδή διαρκέσει η ναυπήγηση των πλοίων, ενώ θα απαιτηθούν 2.500 εξειδικευμένοι εργάτες. Το πόσα πλοία τελικά θα ναυπηγηθούν στην Ελλάδα, δηλαδή κάποια ή όλα, είναι ένα ζήτημα συζήτησης με τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Εναλλακτικά, υπάρχουν και τα ναυπηγεία της Fincantieri Marinette Marine στην Ιταλία, που θα μπορούσαν να συμμετάσχουν στη ναυπ΄ήγηση.
