Η ανακοίνωση της Συνόδου Κορυφής της Παρασκευής, έστω και άτυπη, είναι σαφώς πολύ σημαντική διπλωματική επιτυχία της Κύπρου και της Ελλάδας, που αποδίδεται δικαίως στον Νίκο Αναστασιάδη και στον Αλέξη Τσίπρα. Με τη βοήθεια του Ντόναλντ Τουσκ υιοθετήθηκε ομόφωνα από τους «27» (ευτυχώς, απουσίαζε ο κακός δαίμονας, η Βρετανία) καθαρό μήνυμα προς την Τουρκία, το οποίο δεν μπορεί να αγνοήσει, έστω κι αν αναμένεται ότι δημοσίως θα αρχίσει τις γνωστές σουλτανικές μαγκιές περί προστασίας των Τουρκοκυπρίων. Και αποδείχθηκε ότι το πεδίο και η προτεραιότητά μας πρέπει να είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, αν είμαστε διατεθειμένοι να διεκδικήσουμε το μέλλον μας και να μην παραδώσουμε τα όπλα, όπως μας συμβουλεύουν οι σειρήνες μικρόμυαλων, που ήδη παραδόθηκαν στην τουρκική αδηφαγία και ονειρεύονται να κάνουν την πατρίδα μας το Χονγκ Κονγκ της Τουρκίας.
Ασφαλώς και δεν κερδίσαμε τον πόλεμο. Ασφαλώς και έχουμε μπροστά μας πολύ μακρύ δρόμο να διανύσουμε. Όμως, τίποτε δεν θα μας δοθεί ως δώρο αν δεν το διεκδικήσουμε μεθοδικά και αποφασιστικά. Το ότι οι 27 αρχηγοί κρατών-μελών της ΕΕ έθεσαν εν αμφιβόλω τη Σύνοδο της Βάρνας, όπου θα συζητηθεί το μέλλον των σχέσεων ΕΕ και Τουρκίας καθώς και η συμφωνία για το μεταναστευτικό από όπου η Άγκυρα αναμένει να εισπράξει πολλά δισεκατομμύρια ακόμα, έστω κι αν οι συνθήκες ευνοούν την πραγματοποίησή της τελικά, είναι σαφές μήνυμα προς τους σουλτάνους ότι υπάρχει κι άλλος τρόπος να συνετιστούν αφού δεν συνετίζονται με τα λόγια. Το ότι επαναβεβαίωσαν τη στήριξη τους «στα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας να εξερευνά και να εκμεταλλεύεται τους φυσικούς της πόρους», την ώρα που τα αμφισβητεί εν όπλοις η Τουρκία, δείχνει και προς τα πού πρέπει να κινηθούμε. Με πολλούς τρόπους η ΕΕ έδειξε το ενδιαφέρον της για το φυσικό αέριο της Ανατολικής Μεσογείου. Με τη χρηματοδότηση των μελετών για τον αγωγό EastMed, με το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ότι «πρέπει να επιδιωχθεί ενεργητικά η ανάπτυξη των εγχώριων πόρων συμβατικού φυσικού αερίου που ανακαλύφθηκαν στην Κύπρο» (25/10/2016). Η Κυπριακή Δημοκρατία οφείλει να επενδύσει σε αυτό ακριβώς. Στο ότι η Ευρώπη πρέπει να θεωρεί το φυσικό αέριο της Κύπρου ως «εγχώριο», δηλαδή δικό της. Μόνο έτσι οι τουρκικές απειλές δεν θα στρέφονται κατά της Κύπρου αλλά κατά της Ευρώπης.
Αυτό πρέπει να γίνει με κάθε τρόπο αντιληπτό και από τους Τουρκοκύπριους. Σήμερα, στον «Φιλελεύθερο», ο Οζντίλ Ναμί, ένας από τους πιο διαλλακτικούς Τουρκοκύπριους πολιτικούς, επί χρόνια συνομιλητής, εξαπολύει απειλές σαν νεροκουβαλητής των τουρκικών συμφερόντων. Είτε θα διαπραγματευτούμε, λέει, το ζήτημα των κοιτασμάτων από το άλφα ως το ωμέγα είτε δεν έχει καθόλου διαπραγματεύσεις. Είτε θα δεχθούμε συνδιαχείριση πριν από τη λύση είτε η Τουρκία θα παγώσει όλες τις έρευνες με τις φρεγάτες της. Η απάντησή μας σε αυτές τις απειλές δεν μπορεί να είναι οι νουθεσίες, που ακούμε και από πολιτικούς αρχηγούς, ότι προτεραιότητά μας είναι τώρα η επιστροφή στο τραπέζι των συνομιλιών. Γιατί αυτό δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά μόνο αποδοχή των τουρκικών όρων και εκχώρηση κρατικής κυριαρχίας στο παράνομο κατοχικό καθεστώς. Προτεραιότητά μας τώρα είναι η διασφάλιση της κρατικής κυριαρχίας, που αμφισβητείται και στη θάλασσα. Και ο μόνος τρόπος γι’ αυτό είναι η συνέχιση των προσπαθειών στην Ευρώπη ώστε να πεισθεί η Τουρκία πως η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι εκλιπούσα, είναι στην ΕΕ με όλα τα δικαιώματά της και θα εμποδίζει τον δρόμο της.
Δεν είναι τυχαίες οι αντιδράσεις του τουρκικού Τύπου για την απόφαση της Παρασκευής. Προβάλλουν το γεγονός ότι Κύπρος και Ελλάδα πέτυχαν έναν εκβιασμό εναντίον της Τουρκίας. «Στην Ευρώπη το κλίμα μετατράπηκε εντελώς εναντίον της Τουρκίας και τέθηκε υπό αμφισβήτηση και η σύνοδος της Βάρνας», έγραφε η Χουριέτ. Αυτό, όμως, δεν πρέπει να μας κάνει να εφησυχάζουμε. Μέχρι την τακτική Σύνοδο Κορυφής, 22 και 23 Μαρτίου, πρέπει να ρίξουμε όλες τις δυνάμεις μας στις επαφές με όσες χώρες χρειάζεται να πεισθούν ότι ο εξευμενισμός του θηρίου το έχει κάνει άκρως επικίνδυνο και οφείλουν να το περιορίσουν έμπρακτα. Όχι μόνο γιατί αυτό συμφέρει την Κύπρο και την Ελλάδα, αλλά γιατί συμφέρει όλη την Ευρώπη, όλη τη Μέση Ανατολή και, κυρίως, γιατί αυτό συμφέρει στην ανάπτυξη των νέων ευρωπαϊκών ενεργειακών πηγών.
Συντάκτης: Αρίστος Μιχαηλίδης
Πηγή: Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
