Με βάση πληροφορίες του DefenceReview.gr διαφαίνεται μία στροφή στα εξοπλιστικά του πολεμικού ναυτικού με δικαιολογία την μεγάλη ηλικία των φρεγατών “S” και την ανάγκη αντικατάστασής τους με νέα πλοία το συντομότερο δυνατό. Στο πλαίσιο αυτό επανέρχονται στο τραπέζι προτάσεις για μεταχειρισμένα πλοία που θα μπορούσαν να καλύψουν την ανάγκη αυτή με σαφή προτίμηση στα πλοία LCS που έχει αποσύρει και θα αποσύρει το USN μέσα στο επόμενο διάστημα. Παράλληλα η μη αναφορά του κ. Υπουργού Εθνικής Άμυνας Nίκου Δένδια στα νέα ναυπηγικά προγράμματα του Π.Ν. κατά τις προγραμματικές δηλώσεις του, ουσιαστικά τεκμηριώνουν πλαγίως τα δημοσιεύματα αυτά και όπως λέει και ο σοφός λαός, δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά.
Υπάρχουν σοβαρές διαχρονικές ευθύνες για την κατάσταση του στόλου, και η όποια πιθανότητα αναβολής ή και τερματισμού ναυπήγησης νέων πλοίων και η αντικατάστασή τους με προβληματικές LCS θα είναι τουλάχιστον αυτοκτονική για το μέλλον του πολεμικού ναυτικού. Θα συζητούσαμε για την πιθανότητα αγοράς μεταχειρισμένων πλοίων που θα πλαισίωναν τις νέες ναυπηγήσεις αλλά και πάλι οι LCS θα ήταν εκτός συζήτησης γιατί όπως αναλύουμε παρακάτω οι LCS απλά έχουν αποτύχει ως σχεδίαση και ως πολεμικό πλοίο. Οι λόγοι που δεν πρέπει να αποδεχθεί το Π.Ν. τις LCS είναι οι εξής:
Α. Οι LCS έχουν σχεδιασθεί ως πλοία ναυτικών επιχειρήσεων χαμηλής έντασης και γι αυτό και ο οπλισμός τους είναι εφάμιλλος παράκτιου περιπολικού και όχι κορβέτας, οπότε εκ των πραγμάτων είναι εκτός των επιχειρησιακών αναγκών του Π.Ν..
Β. Επίσης κάποιοι θα θυμούνται ότι το concept της σχεδίασης πίσω στη δεκαετία του 90’ ήταν ένα πλοίο πολλαπλών αποστολών που θα φόρτωνε πακέτα εξοπλισμού αναλόγως της αποστολής. Κάτι που δεν δούλεψε ποτέ και από νωρίς εγκαταλειφθηκε από το ίδιο το USN. Τα πακέτα εξοπλισμού που θα φόρτωνε το πλοίο πριν την αποστολή ήταν τέσσερα, του ανθυποβρυχιακού πολέμου, του αντιναρκικού πολέμου, του πολέμου επιφανείας και το τέλος πακέτο ειδικών επιχειρήσεων. Σύμφωνα με το USNI News το ρυμουλκούμενο μεταβλητού βάθους σόναρ AN/SQS-62 της Raytheon του ανθυποβρυχιακού πακέτου αποστολής απέτυχε να αποδώσει τα αναμενόμενα και εγκαταλείφθηκε. Ως εκ τούτου, για τις φρεγάτες FFG-62 επιλέχθηκε το γνωστό σόναρ CAPTAS 4 της Thales.
Γ. Τα αρχικά πλοία έχουν σοβαρά μηχανολογικά προβλήματα με το σύστημα μετάδοσης κίνησής τους με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην πιάνουν τη σχεδιαστική ταχύτητα των 45+ κόμβων αλλά να μένουν καραβοφάναρα και να χρειάζονται ρυμούλκηση. Η σχεδιάστρια εταιρία του μειωτήρα η γερμανική RENK είναι προφανώς μιας εγνωσμένης αξίας εταιρία και ήδη έχει προσφέρει μια τεχνική λύση που έχει αρχίσει να εφαρμόζεται στα υπό ναυπήγηση πλοία. Η υιοθέτηση αυτής της λύσης μαζί με κάποιες άλλες παρεμβάσεις κρίθηκαν όμως από το USN οικονομικά ασύμφορες για τα συγκεκριμένα πλοία και γι’ αυτό και τα πλοία αυτά αποσύρθηκαν από την ενεργό υπηρεσία πολύ πριν το αναμενώμενο. Από που προκύπτει ότι εμείς θα πρέπει να πληρώσουμε κάτι που το ίδιο το USN το θεωρεί οικονομικά ασύμφορο;
Δ. Τα LCS είναι κατασκευασμένα για την κατηγορία επιβίωσης Level Ι+ του Ναυτικού, υψηλότερα από τα περιπολικά σκάφη και τα πλοία ναρκοπολέμου Level Ι, αλλά χαμηλότερα από τη φρεγάτα κλάσης Oliver Hazard Perry Level II που αντικαθιστούν.
Ε. Με τα οπλικά και τα ηλεκτρονικά συστήματα που φέρουν δεν μπορούν πραγματικά να εμπλακούν με αξιώσεις σε κανένα είδος ναυτικών επιχειρήσεων. Χρειάζεται συμπλήρωση/αντικατάσταση οπλισμού για να μπορέσουν τα πλοία αυτά να έρθουν σε ένα αποδεκτό σημείο που όμως θα κοστίσει σχεδόν όσο η αγορά και τοποθέτηση οπλισμού σε ένα νεότευκτο πλοίο. Παράλληλλα όμως όσον αφορά τον Α/Υ πόλεμο δε θα μπορέσουν ποτέ να σταθούν στα ίσια απέναντυ στις προτεινόμενες κορβέτες με πλήρη σουίτα σόναρ και σύστημα ηλεκτροπρόωσης.
Ζ. Ζητήματα με κατασκευές αλουμινίου σε πολεμικά πλοία έχουν διαπιστωθεί ήδη από το 1987. Ωστόσο, αποκαλύφθηκε πρόγραμμα ρωγμών στην υπερκατασκευή των πλοίων Freedom, μόλις 4 χρόνια από την έναρξη της χρήσης τους. Επίσης μέσα σε ένα χρόνο το USS Independence (LCS-2) σημείωσε σοβαρή διάβρωση. Το πρόβλημα διάβρωσης φαινομενικά επιλύθηκε, αλλά ένα νέο πρόβλημα που σχετίζεται με το αλουμίνιο έχει εμφανιστεί στα Independence: Οι ρωγμές στο κύτος. Ως αποτέλεσμα, τα Independence περιορίζονται από μέγιστη ταχύτητα 15 κόμβους σε κατάσταση ανοικτής θάλασσας και δεν μπορούν να λειτουργούν σε θάλασσες μεγαλύτερες από 8,2 πόδια. Οι περιορισμοί αυτοί επηρεάζουν την κίνηση των πλοίων και εκμηδενίζουν κάθε πλεονέκτημα ταχύτητας στη μάχη. Αναλυτικά: (https://defencereview.gr/irthe-i-ora-na-apallaxoyme-ta-lcs-apo-ti-mi/)
Η. Τέλος μεγάλο θέμα θα ανακύψει από το κόστος συντήρησης. Σύμφωνα με μελέτες του GAO το κόστος συντήρησης μιας LCS αγγίζει εκείνο πλοίων πολύ μεγαλύτερου εκτοπίσματος και επιχειρησιακών δυνατοτήτων. Το εκτιμώμενο κόστος διόρθωσης του προβλήματος στο σύστημα εναλλαγής της πρόωσης των πλοίων τύπου LCS (Littoral Combat Ships) κλάσης «Freedom» ανέρχεται στα $ 8-10 εκατομμύρια ανά πλοίο, κόστος το οποίο θα επιβαρυνθούν το Αμερικανικό Ναυτικό και η Lockheed Martin κατά 50% κάθε μέρος. Σύμφωνα, με έκθεση του Κογκρέσου, την οποία επικαλείται το δημοσίευμα της ιστοσελίδας «Breaking Defense», το συνολικό κόστος για το σύνολο των πλοίων κλάσης «Freedom» θα ανέλθει στα $ 56-70 εκατομμύρια.
Το ποσό αφορά στα πλοία που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα και έχει εγκριθεί η επισκευή τους και όχι σε όσα παραδίδονται με επιδιορθωμένο σύστημα ή για όσα πλοία έχουν πρόβλημα, αλλά ακόμα δεν έχει εγκριθεί η επισκευή τους. Σύμφωνα με την έκθεση του Κογκρέσου τα πλοία LCS-19, LCS-21 και LCS-23 έχουν ήδη επισκευαστεί ενώ τα πλοία LCS-25, LCS-27, LCS-29 και LCS-31 θα παραδοθούν στο Αμερικανικό Ναυτικό επισκευασμένα και με διορθωμένο το σύστημα εναλλαγής της πρόωσης. Επίσης, τα πλοία LCS-11, LCS-13, LCS-15 και LCS-17 είτε βρίσκονται σε φάση επισκευής ή αναμένεται σύντομα να ξεκινήσουν οι σχετικές εργασίες για την επισκευή τους. Για τα πλοία LCS-5, LCS-7 και LCS-9, τα οποία αναμένεται να αποσυρθούν από την ενεργό υπηρεσία εντός του 2023, δεν έχει ληφθεί ακόμα κάποια απόφαση επισκευής τους, αν και κάτι τέτοιο είναι πολύ πιθανό, καθώς μετά την απόσυρση τους μάλλον θα διατεθούν προς πώληση σε τρίτες χώρες.
Θ. Τα LCS δεν επιχειρούν άνω των 5 μποφόρ.
Για όλους τους παραπάνω λόγους θεωρούμε στο Defence Review ότι η οποιαδήποτε σκέψη απόκτησης των LCS θέτει σοβαρούς επιχειρησιακούς και οικονομικούς κινδύνους και θα πρέπει να ξαναδούν σοβαρά στο ΓΕΕΘΑ, το ΓΕΝ και το Υπουργείο τις όποιες εναλλακτικές λύσεις σε μεταχειρισμένα πλοία μπορεί να υπάρχουν, πάντα όμως, ως επικουρικές λύσεις στη ναυπήγηση νέων αξιόμαχων μονάδων με χρονικό ορίζοντα επιχειρησιακής ζωής τα 25-30 χρόνια.
