Ήταν πίσω στο 1989. Όταν στα πλαίσια της Αμερικανο – Ρωσικής προσέγγισης και οι δυο πλευρές έκαναν τα πρώτα βήματα για το σπάσιμο του πάγου δεκαετιών. Πέρα από την υπογραφή συνθηκών για την μείωση των πυρηνικών όπλων και τον έλεγχο των οπλοστασίων τους (START I), συμφωνήθηκαν και κάποιες εθιμοτυπικές επισκέψεις σε μέρη που θα ήταν απλά αδιανόητο(!) πριν μερικά χρόνια.

Έτσι τον Απρίλιο του 1989 και λίγους μήνες πριν ο Γκορμπατσόφ και Μπους ανακοινώσουν στην Μάλτα το οριστικό τέλος του Ψυχρού Πολέμου (στις 3 Δεκεμβρίου 1989), το αμερικανικό ναυτικό επισκέφθηκε την ρωσική ναυτική βάση της Σεβαστούπολης, στην Κριμαία.

Την αμερικανική αποστολή αποτελούσαν τα πλοία USS Thomas S. Gates (CG-51), κλάσεως Ticonderoga και η φρεγάτα USS Kauffman (FFG-59), κλάσεως Oliver Hazard Perry.

Παραθέτουμε ένα μικρό τμήμα από το πλούσιο φωτορεπορτάζ εκείνης της ιστορικής επίσκεψης, που είναι ενδεικτικό του ζεστού και ανθρώπινου κλίματος που επικράτησε μεταξύ στρατιωτικών και πολιτών, που έσπευσαν να γνωρίσουν από κοντά το αμερικανικό προσωπικό και εξοπλισμό των πλοίων: Χαμόγελα, ενθουσιασμός και ελπίδα για το τέλος του Ψυχρού πολέμου και της απειλής της αυτο-καταστροφής του ανθρώπινου είδους.

Γιατί τότε οι ηγέτες των 2 πυρηνικών υπερ-δυνάμεων και ένα μεγάλο τμήμα του πολιτικού και διπλωματικού κατεστημένου, κατάλαβαν ότι αυτά που τους ενώνουν είναι απείρως σημαντικότερα και δυνατότερα από αυτά που τους χωρίζουν και παρά την ύπαρξη σημαντικών προβλημάτων, ξεκίνησαν μια αμοιβαία επωφελή εμπορική, τεχνολογική και πολιτική συνεργασία που θα είχε θετικό αντίκτυπο και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Σήμερα, ανερμάτιστες, μικρόνοες και πολιτικά «ανισόρροπες» δυνάμεις, σπρώχνουν Ρωσία και Αμερική σε μια βρώμικη, άγρια και καθολική αντιπαράθεση, που φαίνεται να αφήνει ελάχιστα περιθώρια στην λογική και στον συμβιβασμό.

Έτσι οι μέρες του Απριλίου του 1989 στην Σεβαστούπολη μοιάζουν τόσο μακρινές…