Όσοι έχουν βασικές γνώσεις της δομής του στρατεύματος, ξέρουν ότι υπάρχουν κάποιες ειδικές κατηγορίες, που ξεχωρίζουν από τις άλλες. Ανάμεσα σε αυτές περίοπτη θέση κατέχουν οι αλεξιπτωτιστές.
Είναι εκείνοι, που πέφτουν από αεροπλάνα και ελικόπτερα νύχτα και μέρα, τολμώντας επιχειρήσεις, μπροστά ή και πίσω από τις γραμμές του εχθρού, για να αιφνιδιάσουν τον αντίπαλο.
Είναι εκείνοι, που για να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους στον πόλεμο, χύνουν ποταμούς ιδρώτα στην ειρήνη. Εκπαιδεύονται σκληρά, σε πραγματικές συνθήκες. Σε καύσωνα και σε δριμύ ψύχος. Σε καταιγίδες και σε χιονοθύελλες. Στον αέρα, σε κακοτράχαλα βουνά και σε ανταριασμένες θάλασσες, δοκιμάζουν τις αντοχές τους, σωματικές και ψυχικές, φτάνουν τα όρια τους και κάποιες φορές τα υπερβαίνουν.
Είναι εκείνοι οι γενναίοι, οι οποίοι, κάθε φορά που τινάζουν το σώμα τους έξω από την πόρτα του αεροσκάφους ή του ελικοπτέρου, στέλνουν τα κύματα της αδρεναλίνης τους να συναντήσουν όλους εκείνους, που έδωσαν τη ζωή τους για αυτή την αιματοβαμμένη χώρα και να τους διαβεβαιώσουν ότι είμαστε και εμείς έτοιμοι να ακολουθήσουμε το παράδειγμα τους .
Είναι οι κληρωτοί στρατιώτες, που εμφορούμενοι από υψηλά ιδανικά και οπλισμένοι με την ρώμη, την τόλμη και τον ενθουσιασμό, που πηγάζουν από τα νιάτα τους, επιλέγουν εθελοντικά να υπηρετήσουν στους αλεξιπτωτιστές, να δοκιμαστούν και να ταλαιπωρηθούν στη γη και τους αιθέρες, για το καλό της πατρίδας.
Είναι τα μόνιμα στελέχη, που εργάζονται άοκνα για να διασφαλίσουν ότι η Πατρίδα θα παραμείνει ασφαλής, αμείωτη και ισχυρή, που με απίστευτα σκληρή δουλειά, με υπομονή, επιμονή, εγκαρτέρηση και απροσμέτρητο θάρρος, προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στο Έθνος και, σε αντίθεση με όσα ισχυρίζονται, κατά καιρούς, κάποιοι αδαείς, άφρονες και «άκαπνοι», στην προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν τις αδικαιολόγητες περικοπές στις αποδοχές των στελεχών των ενόπλων δυνάμεων, κάθε άλλο παρά «αντιπαραγωγικοί» είναι, καθόσον η δική τους ύπαρξη, εκπαίδευση, αυτοπεποίθηση και αποτελεσματικότητα παράγει το πολυτιμότερο αγαθό, την ελευθερία.
Ένας από αυτούς ήταν και ο Λοχίας Κώστας Μελιγκώνης.
Ως Διευθυντής Ειδικών Δυνάμεων είχα την τύχη να τον γνωρίσω. Θυμάμαι έναν νέο και δυνατό άνδρα, έναν καλό στρατιώτη με ακέραιο χαρακτήρα, άψογη συμπεριφορά στην υπηρεσία, αγαπητό μεταξύ των συναδέλφων του, προϊσταμένων και υφισταμένων, μονίμων και κληρωτών, ένα αξιόλογο στέλεχος με υψηλές επιδόσεις. Αγαπούσε ολόψυχα το στράτευμα και τις Ειδικές Δυνάμεις και ήταν πάντα έτοιμος και πρόθυμος να συμμετάσχει σε κάθε άσκηση ή επιχείρηση, όσο δύσκολη και απαιτητική και αν ήταν.
Πριν λίγες ημέρες σε νυχτερινό άλμα, το αλεξίπτωτό του παρασύρθηκε εκτός ζώνης από τις δυνατές ριπές του αέρα. Στην τελευταία αυτή πτώση ο Λοχίας Κώστας Μελιγκώνης πρόσφερε στην Ελλάδα την ίδια του τη ζωή και πέταξε για τη γειτονιά των αγγέλων, όπου τον καλωσόρισαν ο Βλαχάκος, ο Καραθάνάσης, ο Γιαλοψός, ο Ηλιάκης και πολλοί άλλοι, που στο παρελθόν θυσιάστηκαν, για χάρη της Πατρίδας και του Έθνους.
Και τα ελληνικά βουνά άστραψαν και βρόντηξαν!
Δεν έκλαψαν, γιατί να κλάψουν;
Ήταν γενναίο παιδί!
Νικόλαος Μανωλάκος
Αντιστράτηγος ε.α. – Επίτιμος Διοικητής ΑΣΔΕΝ
Βουλευτής Α΄ Πειραιώς και Νήσων
