Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές είναι σε εξέλιξη ανακαταμέτρηση των ψηφοδελτίων στους δήμους που απαρτίζουν τον Μητροπολιτικό Δήμο της Κωνσταντινούπολης, όπου δίνεται η «μητέρα των μαχών» και για τον Ερντογάν και για το ίδιο το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Κατά τα φαινόμενα, η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει.
Γράφει ο ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗΣ για το PONTOS NEWS
Το είπαμε και στο άρθρο μας της Παρασκευής, στις εκλογές της περασμένης Κυριακής ο Ερντογάν απομυθοποιήθηκε, το φαινόμενο εξαντλήθηκε και έσβησε ο μύθος του ανίκητου που είχε έως τώρα.
Στις εκλογές αυτές έλαμψε το άστρο του Εκρέμ Ιμάμογλου, ο οποίος πραγματικά πέτυχε το ακατόρθωτο-και δεν επιλέγουμε το χαρακτηρισμό αυτόν ελαφρά τη καρδία.
Ο μέχρι πριν από τρεις μήνες άγνωστος στα 16 εκατομμύρια κατοίκους της Κωνσταντινούπολης, Ιμάμογλου, είχε να αντιμετωπίσει έναν ισχυρότατο αντίπαλο, τον Μπιναλί Γιλντιρίμ, πρώην πρωθυπουργό και μέχρι πριν από λίγες βδομάδες Πρόεδρο της Βουλής, δηλαδή νούμερο δύο στην κρατική ιεραρχία της Τουρκίας. Έναν αντίπαλο που έχει τεράστια προσωπική και οικογενειακή περιουσία, αφού έγινε γνωστό (και δεν διαψεύσθηκε) ότι οι δυο γιοι του εκτός των άλλων έχουν και 26 ποντοπόρα πλοία!
Επίσης είχε να αντιμετωπίσει το 90% των ΜΜΕ, κρατικών και ιδιωτικών, τα οποία από το βράδυ ως το πρωί και από το πρωί ως το βράδυ έλεγαν στους ψηφοφόρους «πόσο καλός δήμαρχος θα είναι ο Μπιναλί Γιλντιρίμ».
Τέλος, είχε να αντιμετωπίσει τον παντοδύναμο πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος, εκτός του ότι είχε το 90% των ΜΜΕ να τον λιβανίζουν νυχθημερόν, εκτός του ότι είχε τον κρατικό μηχανισμό στις υπηρεσίες του, εκτός του ότι απειλούσε ότι αν δεν εκλεγεί ο Γιλντιρίμ ο νέος δήμαρχος θα έχει να κάνει μαζί του, είχε στη διάθεσή του τον κρατικό προϋπολογισμό, κρυφό και φανερό, αλλά και τα 10 δισ. περιουσία που διαθέτει ο ίδιος και το οικογενειακό του περιβάλλον.
Για να δώσουμε μέτρο σύγκρισης αλλά και να αντιληφθούν οι αναγνώστες μας τη σημασία που έδινε ο Ερντογάν στις εκλογές για το δήμο της Κωνσταντινούπολης, αναφέρουμε απλά ότι την Παρασκευή προ των εκλογών ο ίδιος ο Ερντογάν συμμετείχε σε οκτώ προεκλογικές συγκεντρώσεις στην Κωνσταντινούπολη ως κεντρικός ομιλητής, σπάζοντας κάθε ρεκόρ!
Όμως, τελικά, ο Ερντογάν δεν έπεισε και νικητής εξήλθε ο Εκρέμ Ιμάμογλου.
Αυτή είναι η πραγματικότητα, αυτή είναι η αλήθεια αφτιασίδωτη.
Τι σημαίνει όμως η ήττα στην Κωνσταντινούπολη και η απώλεια των άλλων τεσσάρων μητροπολιτικών δήμων (της πρωτεύουσας Άγκυρας, των Αδάνων, της Μερσίνας και της Κωνσταντινούπολης); Πώς αναμένεται να επηρεάσουν όλα αυτά την πορεία των πραγμάτων σε πολιτικό επίπεδο στην Τουρκία;
Ο Ερντογάν την επόμενη μέρα, εκτός από την ήττα στην Κωνσταντινούπολη, έχει να διαχειριστεί τα εξής βασικά ζητήματα:
Πρώτον, το θέμα της οικονομίας, η οποία είναι γνωστό ότι ακολουθεί υφεσιακή πορεία τα τρία τελευταία τρίμηνα, ενώ υφεσιακό αναμένεται να είναι και το πρώτο τρίμηνο του 2019. Αν δεν αναστραφεί το κλίμα, τα προβλήματα στην κοινωνία αλλά και στο εσωτερικό του κόμματος θα μεγαλώσουν.
Δεύτερον, το Κουρδικό, στην εσωτερική και τη… συριακή του διάσταση. Στο εσωτερικό, εφαρμόζοντας βία και νοθεία, κατόρθωσε να κερδίσει μερικούς δήμους στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν, όμως αυτό μάλλον θα χειροτερέψει παρά θα βελτιώσει την κατάσταση σε πολιτικό επίπεδο. Στη συριακή του διάσταση, το Κουρδικό-και συγκεκριμένα η συνεργασία ΗΠΑ-Κούρδων της Συρίας εναντίον του Ισλαμικού Κράτους-οδήγησε την Τουρκία στον σταδιακό γεωπολιτικό αναπροσανατολισμό της από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ προς τη Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα. Όσο η Τουρκία ακολουθεί πολιτική εκβιασμού και διαδοχικών προσβολών των ΗΠΑ, παρά τις προσπάθειες Ακάρ-Βότελ να τις βελτιώσουν, οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις θα παραμένουν τεταμένες έως κακές.
Σημειώνεται ότι οι σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ αλλά και τη Γαλλία αναμένεται να δοκιμαστούν και στην Ανατολική Μεσόγειο, εξαιτίας των εξελίξεων στα ενεργειακά της κυπριακής ΑΟΖ.
Τρίτο ζήτημα, ίσως και το σοβαρότερο, που θα κληθεί να διαχειριστεί και να αντιμετωπίσει ο Ερντογάν, είναι το ενδεχόμενο να δημιουργηθεί ένα νέο κόμμα από τα σπλάχνα του κόμματός του, όπως ακριβώς δημιουργήθηκε πριν από 18 χρόνια το AKP από τα σπλάχνα του Κόμματος Ευημερίας (Refah-Fazilet). Και το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι σε αυτό το νέο κόμμα θα συμμετέχουν πρώην σύντροφοί του και εξέχουσες προσωπικότητες που απολαύουν της υπόληψης μεγάλου μέρους της τουρκικής κοινωνίας. Τρεις από αυτούς είναι ο Αμπντουλάχ Γκιουλ, πρώτος πρωθυπουργός του AKP και πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Αχμέτ Νταβούτογλου, πρώην πρωθυπουργός, και ο Αλί Μπαμπατζάν, ο υπουργός Οικονομίας που δημιούργησε το «οικονομικό θαύμα» των κυβερνήσεων Ερντογάν.
Αυτή είναι η κατάσταση στην Τουρκία, αφτιασίδωτη και χωρίς περικοκλάδες. Αυτήν την κατάσταση θα κληθεί να χειριστεί ο Ταγίπ Ερντογάν το επόμενο διάστημα.
Κλείνοντας, να σημειώσουμε ότι στενοί του συνεργάτες θεωρούν ότι όλα αυτά αποτελούν συνέχεια του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016. Θεωρούν ότι διά της Κωνσταντινούπολης, εξωτερικές δυνάμεις και συνεργάτες τους στο εσωτερικό θα επιχειρήσουν να τον ρίξουν και να ελέγξουν όλη την Τουρκία.
Οψόμεθα.
