Η παράδοση της τρίτης κορβέτας TCG Burgazada (F-513) στο Τουρκικό Ναυτικό, παρουσία του Τούρκου Προέδρου, αποτέλεσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να προβούμε σε ένα σύντομο σχολιασμό. Στο σημείο αυτό θέλουμε να κάνουμε δύο κρίσιμα σχόλια και ελπίζουμε οι πολιτικοί ταγοί αυτού του τόπου να αντιληφθούν:
Πρώτον, η κυριαρχία της Τουρκίας περνά μέσα από τη θαλάσσια και τη ναυτική ισχύ ειδικότερα. Η Τουρκία ξέρει πως για να πετύχει την ανατροπή της αμυντικής ισορροπίας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας πρέπει να κυριαρχήσει στη θάλασσα. Και γι αυτό επενδύει στο Ναυτικό της και στην εγχώρια αμυντική-ναυπηγική βιομηχανία. Ιστορικά εάν το δούμε ακόμα και επί της Βυζαντινής περιόδου οι Οθωμανοί πρώτα κυριάρχησαν στη θάλασσα και μετά στη στεριά.
Η μοίρα του ελληνισμού είναι ταυτισμένη με τη θάλασσα απόρροια της γεωγραφίας. Αμφότερα τα θέατρα επιχειρήσεων του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου έχουν ως επίκεντρο τους το αεροναυτικό περιβάλλον. Δεν είναι τυχαίο που η Τουρκία προσπαθεί να αποκτήσει ναυτική κουλτούρα και ποιοτική ισχυροποίηση. Όταν πριν 10 χρόνια έγραφε ο τότε τύπος για τις μακέτες των MilGem στις αμυντικές εκθέσεις σήμερα αυτές οι μακέτες είναι πραγματικότητα. Και οι MilGem θα είναι βάση για μεγαλύτερες και καλύτερες σχεδιάσεις.
Δεύτερον, να τονίσουμε για πολλοστή φορά τις σοβαρότατες ευθύνες όλων των ελληνικών κυβερνήσεων που απαξίωσαν την ελληνική αμυντική-ναυπηγική βιομηχανία. Που απαξίωσαν, σε βαθμό διάλυσης, τα ελληνικά ναυπηγεία με σχεδόν ανύπαρκτο ναυπηγικό πρόγραμμα Τι παραπάνω είχε η Τουρκία και έκανε μια αξιοπρεπέστατη ναυπηγική βιομηχανία; Πολιτική βούληση είχε. Συνέχεια και συνέπεια ως προς τους στόχους της, δηλαδή την ύπαρξη ισχυρής εγχώριας ναυπηγικής βιομηχανίας. Εμείς μια κατ εξοχή ναυτική χώρα φροντίσαμε να απαξιώσουμε τα ναυπηγεία μας. Οι κυβερνήσεις μας αντιμετώπισαν την αμυντική βιομηχανία των κρατικών εταιρειών ως άλλη μια ΔΕΚΟ, για διορισμούς, ασυδοσία συνδικάτων και συνδικαλισμού, σπατάλες, χωρίς εξωστρέφεια και κανένα πλάνο ή όραμα.
Έχουν ευθύνες οι στρατιωτικές ηγεσίες; Έχουν. Η λύση της παραίτησης και της δημόσιας καταγγελίας των πολιτικών, που με τις υπογραφές τους υποθηκεύουν το μέλλον της άμυνας, πάντα είναι μια λύση. Από εκεί και πέρα όταν αδρανούν και εθελοτυφλούν είναι συνυπεύθυνοι.
Εκτός και εάν οι ιδέες της ελληνοτουρκικής φιλίας με το αρπακτικό που λέγεται Τουρκία αποτελούν την επίσημη ελληνική πολιτική αποτροπής. Δυστυχώς, το Σύνδρομο της Στοκχόλμης και της φινλανδοποίησης κυριάρχησε τόσο στην ακαδημαϊκή όσο και στην πολιτική κοινότητα…
Άλλωστε τόσο καιρό συζητάμε το θέμα του εκσυγχρονισμού των MEKO-200 και την προμήθειας νέων τορπιλών για τα «214»
Άλλωστε άμα πούμε «τη σημαία τη πήρε ο άνεμος» έγινε και τίποτα; Διότι ως γνωστό όπως έχει πει πρώην ανώτατος αξιωματούχος της ΓΔΑΕΕ σε πρώην Α/ΓΕΕΘΑ: «Σιγά κύριε Αρχηγέ μη γίνει πόλεμος».
Ή στη χειρότερη περίπτωση η όποια κρίση θα είναι σημειακού χαρακτήρα περιορισμένη χρονικά και τοπικά… Το είδαμε και αυτό στο επίσημο θεσμικό κείμενο της Πολιτικής Εθνικής Άμυνας… Σύμφωνα με τον πρώην ΥΕΘΑ Ευάγγελο Βενιζέλο.
