Ένα από τα θέματα με το οποίο οι σελίδες του αμυντικού τύπου δεν έχουν ασχοληθεί αρκετά, είναι αυτό της Ελεύθερης Πτώσης (Ε.Π) στην Ελλάδα. Νομίζουμε όμως,  ότι οι συνθήκες έχουν ωριμάσει αρκετά ώστε να δούμε πως μπορεί το αντικείμενο αυτό να εξελιχθεί.

Οι συνθήκες που ωρίμασαν είναι δύο:

1. Η ίδρυση της ΔΕΠ, και η ελπίδα ότι η εξέλιξή της θα συνεχίσει ακόμη και μετά το Στρατηγό Φλώρο,
2. Οι ιδιωτικές αερολέσχες που έχουν αρχίσει να εμφανίζονται και στην Ελλάδα πλέον.

Η Ε.Π σαν άθλημα, έχει εκατομμύρια αθλητές σε παγκόσμιο επίπεδο και εκατοντάδες εκατομμύρια θαυμαστές.   Υπάρχουν δυο βασικές ομοσπονδίες, η αμερικανική (USPA) και η βρετανική (BPA) οι οποίες έχουν καθορίσει η καθεμιά τα στάδια εκπαίδευσης και τις απαιτήσεις που θα πρέπει να πληροί κάποιος ώστε να μπορεί να εκτελέσει άλμα σε Ζώνη Ρίψεως (ΖΡ) η οποία και αυτή με τη σειρά της είναι πιστοποιημένη από την ομοσπονδία.

Έχουν λάβει χώρα αμέτρητες συζητήσεις που συγκρίνουν την αθλητική Ε.Π με τη στρατιωτική, αλλά κατά την άποψή μας  η σχέση αυτών, είναι ακριβώς η ίδια σχέση που έχει ένα Lear Jet με ένα Rafale.

Στο κομμάτι της Στρατιωτικής Ε.Π δεν υπάρχει κάποια ομοσπονδία που να καθορίζει συγκεκριμένες απαιτήσεις, αλλά αυτές διαφέρουν από χώρα σε χώρα. Αυτό έχει δημιουργήσει το παράλογο φαινόμενο (ο γράφων ήταν μάρτυρας ενός εξ’ αυτών) κατά το οποίο έμπειρα στελέχη ενόπλων δυνάμεων με πολλά άλματα στο logbook τους να μην μπορούν να εκτελέσουν αθλητικό άλμα σε πολτική ΖΡ, διότι είχαν την πιστοποίηση κάποιας πολιτικής ομοσπονδίας.

Επικεντρωνόμενοι στα της Πατρίδας μας, αυτό που ισχύει είναι ότι Στρατιωτική Ε.Π εκτελούν μόνο στελέχη του ΓΕΕΘΑ και του ΓΕΕΦ. Δε θα μπούμε στη διαδικασία να περιγράψουμε τα στάδια εκπαίδευσης του Σχολείου Ε.Π λόγω ίσως κάποιων διαβαθμισμένων πληροφοριών, αλλά θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε μια value for money διαδικασία.

Ένα άλμα Ε.Π περιλαμβάνει τα εξής απαιτούμενα από αυτούς που θα το εκτελέσουν:

1. Γνώση του εξοπλισμού (αλεξίπτωτο, αλτίμετρο, φιάλες οξυγόνου κλπ)
2. Γνώση της μεθόδου εξόδου από ιπτάμενο μέσο
3. Γνώση του τρόπου πτώσεως
4. Γνώση του τρόπου χειρισμού του ανεπτυγμένου θόλου σε διάφορα ύψη,
5. Γνώση αντιμετώπισης εμπλοκών και εκτάκτων καταστάσεων
6. Γνώση του τρόπου προσγείωσης

Τα πιο πάνω απαιτούμενα είναι κοινά σε αθλητική και στρατιωτική Ε.Π.

Η εκπαίδευση για τα (1), (2), (5), είναι δυνατόν να γίνει στο έδαφος χωρίς τη χρήση ειδικών βοηθημάτων. Το (4) μαθαίνεται μόνο επ’ έργω, αν και τα τελευταία έτη έχουν αρχίσει να εισέρχονται στην εκπαίδευση βοηθήματα Virtual Reality που τρέχουν ειδικά λογισμικά και απεικονίζουν αντικείμενα (4) και (5) στα οποία ο εκπαιδευόμενος καλείται να αντιμετωπίσει.

Απομένει να εξετάσουμε το (3):

Για να εκπαιδευτεί κάποιος στον τρόπο πτώσεως ή θα πρέπει να εκπαιδεύεται σε αεροσύραγγα (wind tunnel) ή να εκτελεί συνεχώς πραγματικά άλματα, τα οποία όμως εξαρτώνται απολύτως από τις διαθεσιμότητες των ιπταμένων μέσων, των καιρικών συνθηκών κ.α. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν, πως η υλοποίηση ενός εξαμηνιαίου προγράμματος εκπαίδευσης για ένα Τμήμα Αλεξιπτωτιστών, ΠΟΤΕ δεν υλοποιείται επ’ ακριβώς με ότι κι αν αυτό σημαίνει. Επιπλέον, στη διάρκεια πραγματικών αλμάτων χωρίς τη συνοδεία cameraman, ο αλεξιπτωτιστής δεν μπορεί να αντιληφθεί τα λάθη του με αποτέλεσμα να μην τα διορθώνει. Βέβαια, σε ένα αθλητικό άλμα μια ασσυμετρία των ποδιών κατά την πτώση ενδεχομένως να επιφέρει ένα μικρό στρίψιμο, αλλά σε ένα νυχτερινό σε άγνωστη ζώνη με 40 κιλά φόρτο και οξυγόνο, ίσως αποδειχθεί πολύ επικίνδυνο.

Επιπλέον, στη Στρατιωτική Ε.Π δε μας ενδιαφέρουν μόνο οι ατομικές ικανότητες, αλλά οι ομαδικές. Ας φανταστούμε μια ομάδα από έξι μαχητές να χάνεται στον αέρα. Ε λοιπόν, θα δυσκολευθούν πολύ να συνενωθούν στο έδαφος.

Το ζητούμενο λοιπόν είναι να δούμε πως μπορούμε να πετύχουμε οικονομίες κλίμακος και επιπλέον να αυξήσουμε τις επιχειρησιακές ικανότητες των Ειδικών Μονάδων, αλλά και να προσφέρουμε στους πολίτες τη δυνατότητα να εισέλθουν στον κόσμο της Ε.Π. Δεν είναι δυνατόν, τους περισσότερους «ελευθεραντζήδες» ανά εκατομμύριο πληθυσμού να τους έχει η Αγγλία που 400 ημέρες το χρόνο έχει χαμηλή νέφωση και βροχή. Το συγκεκριμένο άθλημα, λόγω των καλών καιρικών συνθηκών που επικρατούν στην Πατρίδα μας θα μπορούσαμε να το εκμεταλλευθούμε και ως πηγή εσόδων.

Η απόφαση του ΥΠΕΘΑ να  προχωρήσει στη διακήρυξη διαγωνισμού σχετικά με  την κατασκευή και λειτουργία wind tunnel, είναι κορυφαίο νέο, αρκεί να υλοποιηθεί. Με βάση τις πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας τη λειτουργία και τη συντήρηση της αεροσύραγγας θα αναλάβει ιδιώτης ο οποίος θα μπορεί να εκπαιδεύει και ιδιώτες αθλητές. Αυτό σημαίνει πως η ζητούμενη οικονομία κλίμακας θα επιτευχθεί καθώς το ΓΕΕΘΑ θα δεσμεύσει συγκεκριμένες ώρες για την εκπαίδευση των στελεχών του και πέραν αυτών οι διαθέσιμες ώρες θα πωλούνται σε ιδιώτες. Η αεροσύραγγα θα χωράει 5 άτομα σε ύπτια θέση συν έναν εκπαιδευτή σε όρθια, που σημαίνει ότι τα στελέχη θα μπορούν να εκπαιδευτούν σε formation skydive (πτώση σε σχηματισμό).

Η χρήση αεροσυράγγων είναι τόσο διαδεδομένη στο εξωτερικό, που έχει φτάσει στο σημείο το άθλημα της Ε.Π να διαχωριστεί σε δύο κατηγορίες. Το Outdoor Skydive και το Indoor. Έχουν δημιουργηθεί ομάδες Indoor Skydive που λαμβάνουν μέρος σε σχετικά πρωταθλήματα. Μάλιστα, υπάρχουν ομάδες από 10 χρονους αθλητές!!!

Το τελευταίο σημείο που αξίζει να οργανωθεί, είναι αυτό των ιπταμένων μέσων. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ιδιωτικές Αερολέσχες, είναι η πληρότητα των αεροσκαφών που απογειώνονται. Με λίγα λόγια, αν το αεροσκάφος δεν είναι γεμάτο δεν συμφέρει να απογειωθεί. Δεν θα ήταν μια καλή λύση οι Ένοπλες Δυνάμεις να αγόραζαν θέσεις στα αεροσκάφη αυτά, και να μην απογειώνουμε ολόκληρο C-130; Δεν υποστηρίζουμε να μην χρησιμοποιούνται τα μέσα της ΠΑ και της ΑΣ, αλλά σε περίπτωση που πρέπει να εκτελέσει άλμα μια ομάδα των έξι, τι θα πρέπει να γίνει; Να περιμένει τη 2^α ΜΑΛ να γεμίσει με στατικούς το αεροσκάφος; Ο γράφων ήταν παρόν σε αερολέσχη εντός στρατιωτικού αεροδρομίου του εξωτερικού, της οποίας το software για τις εξόδους του αεροσκάφους ήταν online με το 3^ο γραφείο της Μοίρας Αλεξιπτωτιστών που στεγάζονταν στο δίπλα hangar και έδινε διαθεσιμότητες.

Έτσι λοιπόν, ένα Σχολείο Ελευθέρας το οποίο διαρκεί 5 εβδομάδες και προβλέπει Χ άλματα, με τη χρήση αεροσύραγγας και την κοινή χρήση ιπταμένων μέσων με τις αερολέσχες, θα μπορούσε να συμπιεστεί ακόμη και στις 3 εβδομάδες, με αποτέλεσμα η Σχολή Αλεξιπτωτιστών να μπορεί είτε να «παράγει» περισσότερους «Ελευθερατζήδες» ή να εισαγάγει στο πρόγραμμα εκπαιδεύσεως νέα αντικείμενα όπως πτώση ζεύγους ή ομάδας. Αρκεί να πούμε πως  μια ώρα στην αεροσύραγγα, δηλαδή 3.600 δευτερόλεπτα ελεύθερης πτώσης, αντιστοιχεί με περί τα 90 άλματα από τα 10.000 πόδια !!! Η απόσβεση δηλαδή της αεροσύραγγας θα είναι άμεση. Χώρια το ότι για να γίνουν 90 έξοδοι από ιπτάμενα μέσα, απαιτούνται πάνω από έξι μήνες και απίστευτες εργατοώρες ιπταμένων και τεχνικών….

Συμπερασματικά λοιπόν, η ηγεσία του ΓΕΕΘΑ και η Πολιτεία θα πρέπει να επενδύσουν στο θέμα της Ε.Π. Η δημιουργία της αεροσύραγγας θα πρέπει να αποτελεί κύριο ΑΝΣΚ. Παράλληλα, η συνέργεια Ενόπλων Δυνάμεων και Ιδιωτικών Αερολεσχών στο θέμα των Ιπτάμενων Μέσων και της αεροσύραγγας θα πρέπει να υλοποιηθεί χωρίς αναχρονιστικά «κολλήματα». Είναι κοινή πρακτική σε όλες τις χώρες του κόσμου.

Τέλος, αυτό που θέλουμε να τονίσουμε είναι οτι υπάρχουν πολλοί (μετά λόγου γνώσεως) απόστρατοι και από τους τρείς κλάδους οι οποίοι με δικά τους έξοδα εξέλιξαν τις γνώσεις τους στην Ε.Π. Θα μπορούσε λοιπόν το ΓΕΕΘΑ να υλοποιήσει ένα πρόγραμμα αγοράς υπηρεσιών από τα στελέχη αυτά και να «εκμεταλλευθεί» τις γνώσεις τους.

Στις αερολέσχες, υπάρχει τιμοκατάλογος χρεώσεων για το άλμα μαζί με εκπαιδευτή. Η λύση αυτή, θα εξασφάλιζε ΣΤΑΘΕΡΟ ΚΟΣΤΟΣ ανά ΑΛΜΑ και επιπλέον θα επέφερε αποσυμφόριση στο προς εκλπήρωση έργο από τα στελέχη της ΣΧΑΛ.

Από εκεί κι έπειτα, Sky is the Limit. Και τι δεν θα μπορούσε να οργανωθεί. Πόσο ωραίο θα ήταν, η οργάνωση πρωταθλήματος Στρατιωτικής Ε.Π με στελέχη από σύμμαχες χώρες. Είδαμε όλοι πως ξεκίνησε  ο ΗΝΙΟΧΟΣ και που έχει φτάσει.