Όταν οι υπερδυνάμεις φτύνουν εκεί που έγλειφαν και ποδοπατούν υπογραφές διεθνών συμφωνιών τους, όταν γνωρίζουμε τι επιδιώκει η Τουρκία από το 1956, 1963 και 1974, τι στο διάολο εμποδίζει επιτέλους τους δικούς μας να πετάξουν στον κάλαθο τα όσα δέχθηκαν με τη βρετανο-τουρκική ΔΔΟ, την οποία ποτέ δεν ζήτησαν, δεν πήραν λαϊκή εντολή, ούτε υπογραφή τους υπάρχει σε «Συμφωνία» για όσα τολμούν να συζητούν όλα αυτά τα χρόνια πίσω από κλειστές πόρτες; (Σημείωση: Οι ΗΠΑ ανέστειλαν στις 2.2.2019 τη συμμόρφωσή τους προς τη Συνθήκη για τις Πυρηνικές Δυνάμεις Μέσου Βεληνεκούς και εντός 48 ωρών το ίδιο ανακοίνωσε και η Ρωσία).
Γράφει η ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΙΟΥ για τη ΣΗΜΕΡΙΝΗ
Κυπριακή Δημοκρατία και Ελλάδα, διαδοχικά και ένοχα αδίκησαν λαό και πατρίδα υποστηρίζοντας ξένα συμφέροντα, ξένες υποδείξεις, ξένα σχέδια, περιφρονώντας ενσυνείδητα ο ένας μετά τον άλλο, από τον Μακάριο μέχρι τον Αναστασιάδη, τα δίκαια του Ελληνισμού της Κύπρου (όπως συχνά γράφω, με ελαφρά εξαίρεση τον μ. Σπύρο Κυπριανού), παλεύοντας κατάπτυστα τη νομιμοποίηση των τετελεσμένων δύο βάρβαρων τουρκικών εισβολών για 45 σχεδόν χρόνια, εκλιπαρώντας μαζοχιστικά τον κατακτητή να δεχτεί τα… δικά του σχέδια επανάκτησης της νήσου!
Η έκθεση του Αμερικανού αναλυτή Βίνσεντ Μορέλι
Τι περιμέναμε, δηλαδή, να μας το… αναλύσει ο Αμερικανός αναλυτής Βίνσεντ Μορέλι της Ερευνητικής Υπηρεσίας του Κογκρέσου, για να διαφωτιστούμε… πως «η μακροχρόνια επιδιωκόμενη διζωνική, δικοινοτική, ομοσπονδιακή λύση για το νησί παρέμεινε απατηλή και ίσως δεν μπορεί πλέον να επιτευχθεί»; («Αμερικανική έκθεση: Απατηλή η Δ.Δ.Ο.-Ίσως το τέλος των συνομιλιών», Sigmalive, 02.02.2019.).
Μια ματιά στα βρετανικά αρχεία (ακόμα και στα δικά τους τα αμερικανικά) θα το «ανακάλυπτε». Το είχε πει πρώτος ο ίδιος ο δικός τους, ο Δρ Χένρι Κίσινγκερ, στις 27 Αυγούστου 1974, στους αξιωματούχους του Φόρεϊν Όφις. Στην αποστολή των υψηλόβαθμων αξιωματούχων, με επικεφαλής τον S. J. Killick (Κίλλικ), που έστειλε επί σκοπού ο τότε κύριος αυτουργός και συνεργάτης του σφαγέα Ετσεβίτ, της καταστροφής της Κύπρου, Βρετανός Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας, Τζέιμς Κάλλαχαν, για μια πρόσωπο με πρόσωπο συνάντηση με τον Κίσινγκερ για να εξασφάλιζαν την υποστήριξή του στη ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ “λύση” του Κυπριακού (τη διαβόητη βρετανο-τουρκική Δικοινοτική, Διζωνική Ομοσπονδία). Την οποία είχαν πλέον οριστικά αποφασίσει (από τις 16.8.1974) να προωθήσουν, αφού άφησαν την Τουρκία να αρπάξει όσα εδάφη ήθελε προτού… διαπραγματευτεί!
Το Φόρεϊν Όφις είχε πάρει την απόφαση για ΔΔΟ στις 16 Αυγούστου 1974, με επικεφαλής τότε του Κυπριακού τον διπλωμάτη Alan Goodison (Άλαν Γκούντισον -αργότερα Sir, πέθανε 30 Ιουνίου 2007- και ο οποίος ήταν ο επικεφαλής των διαπραγματεύσεων πλάι στον Κάλλαχαν στη Γενεύη ΙΙ το 1974), τον άνθρωπο που επέλεξε μάλιστα τον Γλαύκο Κληρίδη για την προώθησή της στους Έλληνες της Κύπρου…
Αποκαλυπτικά τα πρακτικά του Στέιτ Ντιπάρτμεντ
Από τα πρακτικά της σημαντικότατης εκείνης συνάντησης στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, στις 27.8.1974, διαβάζουμε τα εξής:
«Ο Κίσινγκερ πίστευε ότι δύο στις τρεις περιπτώσεις η προτεινόμενη βρετανική πρωτοβουλία θα αποτύγχανε. Δεν ήθελε τις Ηνωμένες Πολιτείες να φορτωθούν την ευθύνη της αποτυχίας. Αν το Ηνωμένο Βασίλειο ήθελε να βάλει μπροστά την πρωτοβουλία του μόνο του, θα τους έδινε τις ευλογίες του…
Ανακεφαλαιώνοντας, οι Βρετανοί ρώτησαν τον Kissinger αν μπορούσαν να είναι σίγουροι ότι έχουν τη πλήρη υποστήριξή του αν έβαζαν μπροστά την πρωτοβουλία -πρότασή τους- για δι-περιφερειακή ομοσπονδία (αλλιώς διζωνική). Κλείνοντας τη συζήτηση ο Kissinger υποσχέθηκε να ενημερώσει τον Αμερικανό Πρόεδρο και να τους δώσει απάντηση την επόμενη μέρα…» (Από το βιβλίο της γράφουσας: «Διζωνική Εκτέλεση της ΚΔ 1955-2011» και άρθρο στη «Σημερινή», «Οι καταβολές της ρατσιστικής ΔΔΟ», που δημοσιεύθηκε στις 27 Αυγούστου 2017, ακριβώς ημερομηνία της επετείου της συνάντησης στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ).
Το τηλεγράφημα του Βρετανού αξιωματούχου S. J. Killick, 27/8/1974, από την Ουάσιγκτον προς Κάλλαχαν, ενημέρωνε αυθημερόν ότι ο Κίσινγκερ δέχθηκε να υποστηρίξει ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΣ, ΤΗ ΔΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ (όπως την είχαν αρχικά ονομάσει, δηλαδή την ΔΔΟ). «He agreed the solution we had in mind (a bi-regional federation…) was the only realistic one».
Το τηλεγράφημα Κίλλικ προς Κάλλαχαν
Πιο αναλυτικά, το τηλεγράφημα του SJK (ημερ. 27/8/1974), προς Κάλλαχαν, έγραφε τα εξής:
«1. Είδαμε τον Κίσινγκερ για μιάμιση ώρα σήμερα το πρωί και του θέσαμε την πρόταση στην παράγραφο 2 του τηλεγραφήματός σας.
2. Στο τέλος μιας πολύ χρήσιμης και ειλικρινούς συζήτησης, ο Κίσινγκερ συνόψισε τη θέση του ως εξής:
(Α) Συμφώνησε με την έννοια (πρόταση) να ξεκινήσει μια βρετανική μεσολαβητική προσπάθεια με αμερικανική υποστήριξη.
(Β) Συμφώνησε ότι η λύση που είχαμε υπόψη (μια δι-περιφερειακή ομοσπονδία, η διαπραγμάτευση της οποίας θα αρχίσει αφού προηγηθούν σημαντικές τουρκικές παραχωρήσεις), ήταν η μόνη ρεαλιστική.
(Γ) Συμφώνησε ότι η όποια μεσολαβητική προσπάθεια θα πρέπει να ξεκινήσει από την Άγκυρα.
(Δ) Οι ΗΠΑ θα είναι διατεθειμένες να χρησιμοποιήσουν όλο το βάρος της επιρροής τους πάνω στην Άγκυρα την κατάλληλη στιγμή, όμως θα είναι προσεκτικές να μην τη σπαταλήσουν την λανθασμένη ώρα…».
(Σημ.: O SJK υπηρετούσε ως Permanent Under-Secretary στο Φόρεϊν Όφις και πέθανε το 2004).
Ο Κάλλαχαν, όμως, συνέχισε να ανησυχεί, χαρακτηριστική η διαβεβαίωση Κίσινγκερ σε επιστολή του προς αυτόν 16/11/1974: «I want to assure you that we support the bi-zonal concept as being the only practicable arrangement…». (μτφ: Θέλω να σε διαβεβαιώσω ότι υποστηρίζουμε την έννοια της δι-ζωνικής ως τη μόνη πρακτική διευθέτηση…).
Δεν γεννήθηκε φυσιολογικό κράτος
Άξιο λόγου το άρθρο του Δρος Κλέαρχου Α. Κυριακίδη στη «Σημερινή», για το ανήθικο και απάνθρωπο της ΔΔΟ (βλ. «Ομοσπονδία α λα Τούρκα», 7.11.2018), στο οποίο κατέληξε ο καθηγητής: «Η προτεινόμενη νεο-Οθωμανική ομοσπονδοποίηση της ΚΔ δεν στηρίζεται σε καμία ηθική ή δημοκρατική βάση. Ανεξάρτητα από το πόσο “χαλαρή” θα είναι ή πως αλλιώς θα ονομαστεί, οποιαδήποτε “ομοσπονδία” θα διευκολύνει την αδράνεια στη διακυβέρνηση, τη διαφθορά και, πιθανόν, τη σύγκρουση και την αποσύνθεση. Οι πολίτες της ΚΔ αξίζουν κάτι καλύτερο -ένα ελεύθερο, δημοκρατικό, ηθικό και ενιαίο κράτος, που θα εξυπηρετεί έναν ενωμένο λαό».
Η Κύπρος, δυστυχώς, δεν γεννήθηκε φυσιολογικό κράτος με τους δι-κοινοτικούς κατά Δρα Νιχάτ Ερίμ και Φόρειν Όφις σχεδιασμούς και ούτε είχε, ούτε έχει ελπίδες να γίνει τέτοιο με την ρατσιστική και διαιρετική οθωμανικών προδιαγραφών ΔΔΟ. Για να γίνει επιτέλους ένα φυσιολογικό κράτος μόνο με την μετατροπή του σε ένα δημοκρατικό, ελεύθερο, ΕΝΙΑΙΟ κράτος μπορεί να το κατορθώσει.
Μέχρι στιγμής, δυστυχώς, δεν υπάρχουν ηγέτες στην Κυπριακή Δημοκρατία που να το απαιτήσουν επαναφέροντας το θέμα ως ζήτημα ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ και διεκδίκησης δικαιοσύνης για τα τουρκικά εγκλήματα. Ούτε ακούσαμε από τους Τούρκους της Κύπρου, παρόλο ότι ειρωνικά απολαμβάνουν όλα τα καλά της ΚΔ (διαβατήρια, ταυτότητες, ιατρική περίθαλψη, συντάξεις και βάλε) να εγκαταλείπουν τις τουρκικές επιδιώξεις ξεχωριστού κράτους κ.λπ.
Σε τελική ανάλυση, όπως γράψαμε ουκ ολίγες φορές από τις στήλες της «Σημερινής», η μόνη εφικτή και δίκαιη λύση του Κυπριακού, παραμένει η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ, είτε αρέσει είτε όχι, στους εραστές της ΔΔΟ, δικούς μας και ξένους…
ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ
Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
Το άρθρο του κ. Νίκου Κουτσού και τα σεμινάρια για το Κυπριακό
Παρεμπιπτόντως, θα ήθελα να αναφερθώ και στο άρθρο του αγαπητού κ. Νίκου Κουτσού στη «Σημερινή», 3.2.2019, «Οι θέσεις του αγγλικού ΥΠΕΞ για το Κυπριακό» και να υπενθυμίσω ότι ο κ. Κουτσού ήταν από τους πρώτους που από τη δεκαετία του 1980 διοργάνωνε σεμινάρια με το Κυπριακό Κέντρο Μελετών, για να εξηγήσει το αδιανόητο της ομοσπονδιακής λύσης για το Κυπριακό. Σεμινάριο διοργανώθηκε στη συνέχεια και στο Λονδίνο αρχές της δεκαετίας του 1990, από το Κυπριακό Κέντρο Μελετών Λονδίνου, με ομιλητές τους κ.κ. Νίκο Κουτσού, Κοκή Ιωαννίδη, Λουκή Λουκαΐδη και άλλους και συντονιστή τον Κερυνειώτη Σταύρο Κωνσταντινίδη, στο οποίο παρευρέθη και ο τότε ΄Υπατος Αρμοστής της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Λονδίνο κ. Τάσος Παναγίδης.
Εκδόθηκαν και βιβλία όπως το «Ομοσπονδία και Κυπριακό – Προϋποθέσεις – Προβλήματα – Προοπτικές». 1η Έκδοση 1987 και 2η Έκδοση 1990. Στη συνέχεια, μέχρι πρόσφατα, εκδόθηκαν σχετικά βιβλιαράκια και από το προσφυγικό Σωματείο Αδούλωτη Κερύνεια εξηγώντας τις καταβολές της βρετανο-τουρκικής ΔΔΟ (χρησιμοποιώντας και τις έρευνές μου στο Βρετανικό Εθνικό Αρχείο, με έγγραφα και χάρτες κ.λπ που ξεκινήσαμε να δημοσιεύουμε στη «Σημερινή» από το 1989).
