Σε διαρκώς εντεινόμενη ναυτική παρουσία σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο προχωρά η Άγκυρα με βραχίονα δράσης το Τουρκικό Ναυτικό. Σύμφωνα με τις αποκλειστικές πληροφορίες του γράφοντα και του DefenceReview.gr κατόπιν συνομιλίας μας με επιτελείς του ΠΝ, το Τουρκικό Ναυτικό διατηρεί σε μόνιμη παρουσία 16 με 18 κύριες μονάδες επιφανείας (φρεγάτες ή κορβέτες).
Η διάταξη των παραπάνω 16 ή 18 τουρκικών μονάδων επιφανείας περιλαμβάνει διάταξη από τα οποία 4 πλοία βρίσκονται μόνιμα εγγύς των ακτών της Λιβύης ενώ τα υπόλοιπα βρίσκονται σε Ανατολική Μεσόγειο ή στο Αιγαίο συνοδεύοντας τα τουρκικά πλοία ερευνών ή πραγματοποιώντας ασκήσεις.
Σημειώνεται, ότι το Τουρκικό Ναυτικό διαθέτει συνολικώς 8 φρεγάτες Perry (οι 4 πλήρως εκσυγχρονισμένες), 4 εκσυγχρονισμένες φρεγάτες κλάσης Barbaros (MEKO 200 Track IIA/B), 4 φρεγάτες Yavuz (MEKO 200 Track I) καθώς και 10 κορβέτες εκ των οποίων οι 4 είναι κλάσης Ada του προγράμματος MILGEM και 6 παρωχημένες Α69 κλάσης Βurak.
Την ανάληψη των επιχειρησιακών έργων και αποστολών αναλαμβάνουν οι φρεγάτες Perry, ΜΕΚΟ και οι κορβέτες κλάσης Ada. Όπως μας αναλύουν οι επιτελείς του ΠΝ το Τουρκικό Ναυτικό διατηρεί σε πολύ καλή κατάσταση τα πλοία του από τεχνικής απόψεως και παρότι την διαρκή καταπόνηση τα πλοία ανταπεξέρχονται.
Παράλληλα, καλλιεργείται μια αίσθηση και κουλτούρα ναυτικής υπεροχής στο Τουρκικό Ναυτικό και συγκεκριμένα στα πληρώματα του. Όπως δείχνουν τα στοιχεία των Ελλήνων επιτελών η διαρκής τους θαλάσσια παρουσία και η πλειάδα ασκήσεων έχει αναβαθμίσει το επίπεδο της εκπαίδευσης τους σε όλα τα τεχνικά και τακτικά αντικείμενα.
Επίσης, ένα άλλο στοιχείο είναι η μετατόπιση του ναυτικού πεδίου επιχειρήσεων από τη θάλασσα του Αιγαίου σε ανοικτή θάλασσα όπως νοτίως της Κρήτης ή ανατολικά του συμπλέγματος της Μεγίστης. Το παραπάνω εξουδετερώνει το πάγιο και παραδοσιακό ελληνικό πλεονέκτημα του Αιγαίου ως μιας θάλασσας με πλειάδα πλεονεκτημάτων για το ΠΝ.
Μια άλλη παράμετρος είναι ο πόλεμος φθοράς που προκαλεί η μόνιμη δράση του Τουρκικού Ναυτικού καθώς το ΠΝ αναγκάζεται να επιχειρεί με πλοία 40 ετών που διαρκώς βγάζουν τεχνικές αστοχίες.
Η μεταστάθμευση δύο μονάδων κρούσης στη Κρήτη και συγκεκριμένα ενός υποβρυχίου και μιας φρεγάτας δεν λύνει το πρόβλημα. Ο ναύσταθμος της Σαλαμίνας είναι παρωχημένος ως κύρια βάση έδρας όμως η δαπάνη για την αναδιάταξη του Στόλου είναι μεγάλη. Και γράφουμε παρωχημένος από πολλές απόψεις: επιχειρησιακές, αντιμετώπισης ασύμμετρων απειλών, χρονικών περιορισμών σε σχέση με το κύριο θέατρο επιχειρήσεων που είναι η Ανατολική Μεσόγειος κτλ.
Εκτός της παραπάνω αδυναμίας, το ΠΝ στερείται «τακτικής εικόνας» από την Ανατολική Μεσόγειο απόρροια της έλλειψης ΑΦΝΣ ή άλλων μέσων όπως τα UAV. Μπορεί στο Αιγαίο τα μάτια να είναι οι κανονιοφόροι της Διοίκησης Πλοίων Επιτηρήσεως όμως στην Ανατολική Μεσόγειο ή εγγύς της Λιβύης απαιτούνται μεγάλα πλοία. Σύμφωνα, με τα ισχύοντα δεδομένα το πρώτο εκσυγχρονισμένο ΑΦΝΣ αναμένεται να παραδοθεί το 2021 ενώ το ΑΦΝΣ της ενδιάμεσης λύσης επιχειρεί με έμφαση την εκπαίδευση των πρώτων πληρωμάτων.
Στα παραπάνω συντελεί το γεγονός της έλλειψης οργανωμένης και συγκροτημένης Ακτοφυλακής καθώς το Λιμενικό Σώμα αδυνατεί να κάνει τα απολύτως απαραίτητα με αποτέλεσμα όλο το βάρος να πέφτει στο ΠΝ. Αντί της εκμετάλλευσης και αξιοποίησης ευρωπαϊκών κονδυλίων με πρόσχημα το μεταναστευτικό και με όφελος την εθνική άμυνα το Αρχηγείο ΛΣ αρέσκεται σε ένα περιβάλλον αδιαφορίας προς τα θέματα εθνικής άμυνας.
Αρχικώς, η πλέον σοφή λύση θα ήταν η διοικητική υπαγωγή του ΛΣ στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης ώστε να αξιοποιεί τα ευρωπαϊκά κονδύλια για το μεταναστευτικό. Δυστυχώς, στο Υπουργείο Ναυτιλίας το ΛΣ γίνεται έρμαιο ποικίλου έργου εις βάρος του κύριου.
Κλείνοντας, το σίγουρο είναι πως και αυτή η κυβέρνηση καθυστερεί εξαιρετικά πολύ στα θέματα των εξοπλιστικών ενώ οι τρέχουσες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας με τις αρνητικές εξελίξεις στο οικονομικό σκέλος θα αποτελέσουν τροχοπέδη για τα προγράμματα του ΠΝ. Ακόμα και ουσιώδη και υποτυπώδη προγράμματα όπως του εκσυγχρονισμού των ΜΕΚΟ 200ΗΝ και των νέων τορπιλών θα έπρεπε να είχαν υλοποιηθεί χθες.
