Ο ρόλος των Αμφίβιων Καταδρομέων είναι κομβικός στην άμυνα του Αρχιπελάγους. Αποστολή τους να διεξάγουν επιχειρήσεις Αμέσου Δράσεως, Ειδικής Αναγνώρισης και Ανορθοδόξου Πολέμου εναντίον κάθε εχθρικής δύναμης που θα απειλήσει έδαφος στον χώρο ευθύνης της τοπικής ΑΔΤΕ. Όπως όμως κάθε ζωντανός οργανισμός, οι Αμφίβιοι Καταδρομείς οφείλουν να εξελίσσονται συνεχώς προκειμένου να είναι σε θέση να υπηρετήσουν με αξιώσεις την αποστολή τους.

Στις παρακάτω γραμμές θα επιχειρήσουμε να αναπτύξουμε ένα νέο πλαίσιο εντός του οποίου οφείλουν να κινηθούν κατά την ταπεινή μας γνώμη, μακριά από στείρους δογματισμούς και ακραίες τοποθετήσεις-είτε μαξιμαλιστικής είτε μινιμαλιστικής μορφής.

Αμφίβιοι Καταδρομείς ή επίλεκτο πεζικό;

Η μέχρι τώρα αποστολή των Αμφίβιων Καταδρομέων, όπως δηλώνεται επισήμως και όπως τεκμεύεται και τεκμέρεται από ασκήσεις, είναι αυτός του επίλεκτου αμφίβιου Πεζικού με δευτερεύουσα μόνο ικανότητα χρησιμοποίησης τους σε αποστολές Ανορθοδόξου Πολέμου. Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, η φίλια διοίκηση σχεδιάζει να τους χρησιμοποιήσει σε αποστολές υποβοήθησης της κύριας αντεπιθετικής ενέργειας εναντίον πιθανού προγεφυρώματος επί της νήσου, που θα εκτελεστεί κατά βάση από δυνάμεις Μ/Κ ΠΖ και ΤΘ, καθώς και σε αποστολές φύλαξης, προκατάληψης ή ανακατάληψης βραχονησίδων.

Όπως είναι προφανές, αυτές είναι αποστολές (καλά εκπαιδευμένου) Πεζικού που καταχρηστικά μόνο μπορούν να χρησιμοποιηθούν τμήματα, υπομονάδες ή μονάδες των Ειδικών Δυνάμεων. Αυτή δυστυχώς είναι μια κατάσταση που χαρακτηρίζει τις Μονάδες των Ειδικών Δυνάμεων συνολικά, η χρησιμοποίηση τους δηλαδή ως Πεζικό, μηχανοκίνητο, αμφίβιο ή απλό, ως “μπάλωμα” στην φίλια αμυντική διάταξη, κάτι που εκπορεύεται από λανθασμένη επίγνωση του πραγματικού ρόλου των Ειδικών Δυνάμεων, την έλλειψη επαρκούς δύναμης πεζικού ή και της έλλειψης εμπιστοσύνης της ηγεσίας στις πραγματικές ικανότητες του ελληνικού πεζικού, απόρροια της χαμηλού δείκτη προσοχής και της ανεπαρκούς εκπαίδευσης που του παρέχεται.

Αυτό είναι κάτι που πρέπει να αλλάξει άμεσα!

Αποστολή των Αμφίβιων Καταδρομών πρέπει να είναι οι Καταδρομικές Επιχειρήσεις, ο Ανορθόδοξος Πόλεμος και η Ειδική Αναγνώριση, σε αμφίβιο περιβάλλον. Αμυντικογενείς στη φύση τους αποστολές όπως η φύλαξη, προκατάληψη και ανακατάληψη βραχονησίδων είναι αποστολές πεζικού και πρέπει να ανατεθούν σε μονάδες, συγκροτήματα και σχηματισμούς αμφίβιου Πεζικού, ευρισκόμενους σε τακτικό (κάθε κύρια νήσο), και σε επιχειρησιακό επίπεδο (σε επίπεδο ΑΣΔΕΝ) που θα αποτελούν ένα είδος τοπικής και αρχιπελαγικής εφεδρείας.

Οι δυνάμεις αυτές, εφοδιασμένες με θωρακισμένα σκάφη εφόδου της κατηγορίας του CB-90, είναι δυνατόν να δράσουν σαν αμφίβιο ΠΖ, αναλαμβάνοντας μέρος των αποστολών που σήμερα εκτελούνται από τους Αμφίβιους Καταδρομείς και απελευθερώνοντας τους για πιο οικείες προς αυτούς αποστολές.

Οργάνωση – δομή

Οι Αμφίβιοι Καταδρομείς οφείλουν να μετατραπούν σε αυτό που υποδηλώνει το όνομα τους, ήτοι σε μια δύναμη ανορθοδόξου (με την γενική έννοια του όρου) πολέμου, σε ξηρά και θάλασσα, ικανή να φέρει καίρια πλήγματα επί του εχθρού. Αυτό προϋποθέτει ανάλογη επένδυση σε οργανωτικές δομές, μέσα και υλικά. Πρέπει να γίνει συνείδηση στην ανώτατη ηγεσία πως ειδικές αποστολές δίχως ειδικά μέσα δεν νοούνται.

Κατά τη γνώμη μας οι ΜΑΚ δεν έχουν θέση στην Διακλαδική Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων (ΔΔΕΕ) και θα έπρεπε να επανενταχθούν σε μια Μεραρχία Καταδρομών από κοινού με την 1^η Ταξιαρχία Καταδρομών (όχι την υπάρχουσα 1^η Ταξιαρχία Καταδρομών-Αλεξιπτωτιστών!) και την 2^η Ταξιαρχία Αλεξιπτωτιστών που πρέπει κάποια στιγμή να συγκροτηθεί (άλλο θέμα προς ανάπτυξη αυτό…).

Ίσως η ηγεσία θα έπρεπε να σκεφτεί κάποια στιγμή την επανασυγκρότηση του 13^ου ΣΑΚ με την υπόσταση Ταξιαρχίας αυτή την φορά (13^η Ταξιαρχία Αμφίβιων Καταδρομών) που θα θέσει υπό την διοικητική και επιχειρησιακή της υπαγωγή όλες τις ΜΑΚ.  

Κάθε ΜΑΚ συγκροτείται από 1 Λόχο Διοίκησης-Υποστήριξης, Λόχους Κρούσης και έναν Λόχο Πλωτών Μέσων. Το περίεργο είναι πως στον Λόχο Διοίκησης Υποστήριξης συνυπάρχουν συχνά δύο λοχαγοί με αντικείμενο ευθύνης ο μεν τα στοιχεία διοίκησης ο δε τα στοιχεία υποστήριξης. Ίσως θα έπρεπε ο Λόχος Διοίκησης – ΒΥποστήριξης να «σπάσει» στα δύο και να συγκροτηθούν ανεξάρτητοι Λόχοι Διοίκησης αφενώς και Υποστήριξης αφετέρου κάτι που θα διευκολύνει και τον έλεγχο των μέσων που θα αναφέρουμε στην συνέχεια.

Από εκεί και πέρα κάθε ΜΑΚ είναι απαραίτητο να αποκτήσει τυποποιημένη σύνθεση στη μορφή των 3 Λόχων Κρούσης, καθώς η εμπλοκή της σε επιχειρήσεις είναι βέβαιο πως θα απαιτήσει την διάθεση αυξημένου αριθμού προσωπικού και θα την φθείρει από πλευράς απωλειών.

Οι υφιστάμενες Ειδικές Ομάδες (ΕΟ) σε κάθε ΜΑΚ είναι καιρός να αναβαθμιστούν αριθμητικά και ποιοτικά και να ενταχθούν σε έναν Λόχο Ειδικών Αποστολών (ΛΕΑ) αποτελούμενο αποκλειστικά από επαγγελματικά στελέχη (αξιωματικούς-υπαξιωματικούς-ΕΠΟΠ). Ο τελευταίος θα αποτελεί την υπομονάδα ειδικών επιχειρήσεων της κάθε Μοίρας, προσδίδοντας το απαιτούμενο στοιχείο στην “ειδική” ταυτότητα της.

Ο ΛΕΑ επίσης δύναται να αποτελέσει το στοιχείο “δικτυοκεντρικής” φιλοσοφίας της Μονάδας, με κάθε operator να αποτελεί ένα είδος “προωθημένου αισθητήρα-μαχητή”, ικανό όχι μόνο να πολεμήσει αλλά και να μεταδώσει πληροφορίες στα ομοιόβαθμα και προϊστάμενα κλιμάκια ώστε να επαυξήσουν τον βαθμό tactical awareness τους, να καλέσει πυρά ακριβείας όλμων, περιφερόμενων πυρομαχικών, πυροβολικού και αεροπορίας και γενικά να δράσει σαν το “κύτταρο” μιας “πληροφοριοκεντρικής-δικτυοκεντρικής” δύναμης όχι μόνο του μέλλοντος αλλά και του παρόντος. Ελληνικές εταιρείες όπως η SCYTALYS έχουν αναπτύξει και προσφέρουν συστήματα ψηφιακής δικτύωσης όπως το MIMS Ranger που επιτρέπουν την δράση ενός operator σαν μέρος μιας “δικτυοκεντρικής δύναμης”.

Κάθε Λόχος Κρούσεως είναι απαραίτητο να καταστεί μερικώς ή και πλήρως μηχανοποιημένος, μετακινούμενος επί μοτοσυκλετών (βενζινοκίνητων και ηλεκτροκίνητων), All Terrain Vehicles (ATV), υπερ-ελαφρών οχημάτων και ελαφρών οχημάτων τύπου buggy. Αυτό δεν σημαίνει πως θα απεμπολήσει τη δυνατότητα πεζής δράσης, απλά θα την εμπλουτίσει με μηχανοποίηση, ώστε να εξασφαλίζει ταχύτητα κίνησης και ευελιξία ανάπτυξης και μάχης.

Δομικό “κύτταρο” κάθε Λόχου Κρούσης πρέπει να είναι η Ομάδα Μάχης των 10 ανδρών (2 τετραμελεί Ημι-ομάδες + Ομαδάρχη + Σκοπευτή Ακριβείας). Λιγότεροι άνδρες ανά ομάδα μάχης δεν είναι αποδεκτή λύση καθώς έτσι μειώνεται η δύναμη πυρός των Ομάδων και η ικανότητα τους απορρόφησης απωλειών.

Οπλισμός – εξοπλισμός

Είναι καιρός να ανανεωθεί ο φορητός οπλισμός των Ειδικών Δυνάμεων με την υιοθέτηση ενός νέου τυφεκίου μάχης/εφόδου, στην μορφή του XM-8 ή του SCAR ή κάποιου άλλου ανάλογου. Το αν θα είναι διαμετρήματος 5.56 ή 7.62 ή κάποιου άλλου (π.χ 6.5 Creedmoor) δεν θα το αναλύσουμε εδώ. Πάντως ο υφιστάμενος οπλισμός βασισμένος στο M-4/M-16 πρέπει να αντικατασταθεί λόγω γενικότερης ανεπάρκειας του μηχανισμού λειτουργίας του όπλου.

Όσον αφορά τα όπλα υποστήριξης ομάδας και γενικής υποστήριξης, τα M249 Minimi και τα FN MAG-58 καλύπτουν προς ώρας τις ανάγκες πρέπει όμως να αλλαχθούν οι κάνες τους ( των δεύτερων ) και να ενισχυθούν με υποδείγματα Mk.48 και M-240L που μπορούν να αναζητηθούν από τα αμερικανικά αποθέματα.

Ο οπλισμός των ελεύθερων σκοπευτών πρέπει να εμπλουτιστεί με τυφέκιο διαμετρήματος .338 Lapua Magnum όπως το MRAD ή το Accuracy International AWM, ενώ οι σκοπευτές ακριβείας θα άξιζε να διερευνηθεί η σκοπιμότητα μετατροπής κάποιων FN Falo που υπάρχουν στις αποθήκες ώστε να καλύπτουν αυτόν τον ρόλο.

Βέβαια θα πρέπει να τονισθεί η αναγκαιότητα το ΣΥΝΟΛΟ του ατομικού και ομαδικού οπλισμού να διαθέτει σύγχρονα σκοπευτικά σκόπευσης και παρατήρησης θερμικής απεικόνισης και ενίσχυσης αστρικού φωτός, με ελληνικές εταιρίες όπως η THEON Sensors και η MILTECH να προσφέρουν ήδη ανάλογα δείγματα εξαιρετικής ποιότητας.

Επίσης θα πρέπει να ενισχυθεί ο Α/Τ οπλισμός των μονάδων στην μορφή των Α/Τ Κ/Β Spike, στις εκδόσεις Mini-Spike, Spike-SR, SPIKE-MR και SPIKE-LR, ενώ εξαιρετικά χρήσιμη θα ήταν η προσθήκη του Carl Gustav M4 με ικανότητα βολής του κατευθυνόμενου με laser πυρομαχικού GCCM (Guided Carl Gustav Munition) που αναπτύσσεται από κοινού από τις Saab και Raytheon και προσδίδει πρωτόγνωρες δυνατότητες στο όπλο.

Όσουν αφορά του όλμους ιδιαίτερη προσοχή χρήζει το σύστημα όλμου Ranger Fire Support System (RFSS), το οποίο μεταφέρεται από δύο εξάτροχα οχήματα Polaris Ranger 6×6 και βάλει βλήματα όλμου των 120 χλστ, ανάμεσα τους και «έξυπνα» βλήματα καθοδήγησης IIR STRIX για τους όλμους των 120 χλστ, καθοδήγησης GPS/INS (ενδεικτικά τα Stylet και Rapier της Elbit), καθοδήγησης laser-GPS/INS όπως το Iron Sting επίσης της Elbit, συλλογές μετατροπής τυπικών βλημάτων όλμων των 120 χλστ σε κατευθυνόμενα βλήματα καθοδήγησης laser και GPS/INS και πάλι της Elbit, βομβιδοφόρα/βολιδοφόρα βλήματα κ.α. Μια και μόνη ταχεία βολή 6 βλημάτων, 4 τέτοιων συστημάτων/όλμων ( όσα δηλαδή προτείνεται να αποκτήσει κάθε Μοίρα ενταγμένα στον Λόχο Υποστήριξης), είναι ικανή να μεταφέρει 24 βλήματα πάνω σε μια εχθρική θέση-στόχο, πλήττοντας την με καταστροφικά αποτελέσματα.

Είναι επίσης επιτακτική ανάγκη να προχωρήσει ο εφοδιασμός των ανδρών με την απόκτηση σύγχρονων ατομικών υλικών, καινούργιες στολές παραλλαγής, κράνη από Kevlar(προτείνονται “mid & high cut” δείγματα), εξαρτήσεις τύπου MOLLE, αλεξίσφαιρα γιλέκα ατομικής προστασίας επιπέδου Level IIIA, επαγκωνίδων-επιγονατίδων, σύγχρονων ιατρικών συλλογών, μοντέρνων υλικών ένδυσης-υπόδυσης-ιματισμού, αντιβαλλιστικών γυαλιών κ.α καθώς και η προμήθεια υλικών και μέσων απόκρυψης-παραλλαγής-κάλυψης.

Εταιρίες όπως η VALPAK και η INTERMAT προσφέρουν κορυφαία προϊόντα απόκρυψης-παραλλαγής, όπως δίκτυα και καλύμματα παραλλαγής, ειδικές βαφές κτλ που μπορούν να επαυξήσουν κατά πολύ τις δυνατότητες του στρατεύματος προς αυτήν την κατεύθυνση ενώ άλλες όπως η Double Action Defence προσφέρουν σύγχρονα και καινοτόμα υλικά ατομικής κάλυψης και προστασίας.

Άλλος τομέας που χρήζει ενίσχυσης είναι αυτός της απόκτησης drones(UAV, UGV, USV) για χρήση σε επίπεδο Μοίρας-Λόχου-Διμοιρίας. Κι εδώ μπορεί να δραστηριοποιηθούν τόσο η ΕΑΒΙ όσο και κρατικά, στρατιωτικά και πολιτικά, Κέντρας Έρευνας και Τεχνολογίας προς κάλυψη των σχετικών αναγκών. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε το SRS-1A Sarissa της S.A.S TECHNOLOGY που μπορεί να φέρει οπλισμό, παρέχοντας στα τμήματα των αμφίβιων καταδρομέων “οργανική” εναέρια υποστήριξη.

Τέλος η προμήθεια σε ικανούς αριθμούς “περιφερόμενων πυρομαχικών” ¨οπως τα Switchblade 300/600 ή τα Hero-30. Παρόμοια συστήματα αλλάζουν την ίδια την φυσιογνωμία της μάχης καθώς προσφέρουν την δυνατότητα εκ του μακρώθεν προσβολής στόχων κρίσιμης τακτικής και επιχειρησιακής αξίας, ελαχιστοποιώντας τον κίνδυνο για τα φίλια τμήματα. Παρόμοια συστήματα είναι δυνατό να εξοπλίζουν και τα σκάφη των ΜΑΚ, προς επαύξηση των ικανοτήτων κρούσης τους.

Οχήματα

Μιλήσαμε παραπάνω για την ανάγκη οι Λόχοι Κρούσης να καταστούν μερικώς ή και πλήρως μηχανοποιημένοι με την χρήση ανάλογων μέσων. Μέχρι στιγμής χρησιμοποιούν για ανάλογο σκοπό μικρό αριθμό μοτοσυκλετών TT 600 Yamaha και αυτοσχέδιως ( σε επίπεδο μονάδας ) μετατρεμμένων MS 290GD αλλά είναι εμφανές πως αυτά τα μέσα δεν επαρκούν.

Καταρχήν υπάρχει η λύση της συστηματικής μετατροπής οχημάτων MS 290GD των ¼ και 1 ¼ τόνων με βάση κάποια συλλογή τύπου “ΟΝΗΣΙΛΟΣ” ( προσοχή! όχι την ίδια! ) που είχε αναπτύξει προ ετών η 28 ΕΤΟΜΑ της Ε.Φ. Μια πιο προηγμένη λύση θα ήταν η πρόσκτηση οχημάτων τύπου DAGOR ή FLYER II, τα οποία πέραν την μεταφοράς προσωπικού, μπορούν να μεταφέρουν οπλισμό ( πολυβόλα των 12,7 και 7,62 χλστ, πολυβομβιδοβόλα Mk19 των 40 χλστ, ταχυπολυβόλα minigun M-134, πυροβόλα ASP-30 των 30 χλστ, Α/Τ Κ/Β SPIKE MR/LR, Α/Α Κ/Β FIM-92 STINGER ). Τα οχήματα αυτά θα επέτρεπαν στις ΜΑΚ ταχεία ανάπτυξη και ευελιξία κατά την μεταφορά και τη μάχη, ενώ με τα οπλικά συστήματα που μπορούν να μεταφέρουν δύνανται να έχουν σημαντική συνεισφορά στον κατά ξηρά αγώνα επί της νήσου δρώντας σαν ένα είδος σύγχρονων “ιπποτοξοτών”.

Υπερ-ελαφρά οχήματα σαν το Polaris MRZR, από κοινού με οχήματα παντοδαπούς εδάφους (ATV ή κοινώς “γουρούνες”) θα μπορούσαν να εμπλουτίσουν το οπλοστάσιο των ΜΑΚ σε ρολους ανάλογους των μεγαλύτερων οχημάτων, ενώ το ίδιο θα μπορούσε να γίνει με τις μοτοσυκλέτες που σήμερα χρησιμοποιούνται κατά κύριο λόγο απλώς σε αποστολές συνδέσμου και σαν αγγελιοφόροι.

Πλωτά μέσα

Μεγαλύτερης προσοχής χρήζει ο Λόχος Πλωτών. Και αυτό διότι φιλοσοφία μας είναι πως το περιβάλλον επιχειρήσεων κάθε ΜΑΚ ταυτίζεται περισσότερο με το υγρό παρά με το χερσαίο στοιχείο.

Είναι καιρός κάθε ΜΑΚ να αποκτήσει σκάφη αξιώσεων, ικανά να ανταπεξέλθουν στις απαιτητικές αποστολές τους. Τα σημερινά Magna 960 Invader, παρό, τι έχουν υπηρετήσει πιστά για 25 σχεδόν χρόνια τις ΜΑΚ εκτιμάται πως δεν μπορούν να σταθούν επαρκώς στο σημερινό πεδίο της μάχης, καθώς στερούνται ισχύος πυρός και προστασίας. Το ίδιο εκτιμούμε πως συμβαίνει με τα S1200 Munin που επιλέχθηκαν πρόσφατα για τον εξοπλισμό των ΜΑΚ τα οποία αν και πιο σύγχρονα από τα Magna 960 και με βελτιωμένα χαρακτηριστικά πλευστότητας, δεν μπορούν να θεωρηθούν σκάφη αξιώσεων.

Για τον εξοπλισμό των ΜΑΚ με πραγματικά σκάφη υψηλών ικανοτήτων προτείνονται τα σκάφη της Supertermolli της σειράς ST60.

Πιο συγκεκριμένα προσφέρονται οι κάτωθι εκδόσεις:

•          SUPERTERMOLI ST60 HSAC PHOBOS (High Speed Assault Craft) η οποία καλύπτει την απαίτηση ταχείας μεταφοράς προσωπικού. Σε αυτή τη διαμόρφωση το σκάφος μπορεί να μεταφέρει 16 πλήρως εξοπλισμένους άνδρες και να τους αποβιβάσει με τη βοήθεια ειδικής ράμπας στην πλώρη. Ταυτόχρονα, η αποβίβαση και επανεπιβίβαση του μεταφερόμενου προσωπικού μπορεί να γίνει και από την πρύμνη με μια φουσκωτή λέμβο μήκους 3,80-4,20 μέτρων και πάλι από την πλώρη με την βοήθεια ανασυρόμενης κλίμακας.

•          SUPERTERMOLI ST60 SWCC DEIMOS (Special Warfare Combatant Craft) η οποία είναι η έκδοση “συνοδείας και συμβολής άμυνας νήσων”, με την έμφαση να δίνεται στον βαρύ οπλισμό, με δύο Σταθεροποιούμενους Σταθμούς Οπλισμού να αποτελούν τον κύριο οπλισμό του σκάφους. Ο πρώτος, ευρισκόμενος στην πλώρη, μπορεί αν φέρει κύριο οπλισμό έως και πυροβόλο των 20 χλστ, ενώ ο δεύτερος, πάνω από τη γέφυρα, φέρει σαν οπλισμό βαρύ πολυβόλο των 12, 7 χλστ. Σε αυτήν την έκδοση, η μεταφορική ικανότητα του σκάφους περιορίζεται στους 10 άνδρες.

•          SUPERTERMOLI ST60 MMI (Multi Mission Interceptor) είναι η έκδοση “αναχαιτιστικού πολλαπλού ρόλων”, κατασκευασμένη εξ’ ολοκλήρου με προηγμένα συνθετικά υλικά, ανάμεσα τους και Kevlar. Η συγκεκριμένη έκδοση προσφέρεται για καταδιώξεις υψηλών ταχυτήτων και γενικά καταστάσεις όπου υπάρχει η ισχυρή πιθανότητα έκθεσης του σκάφους σε “βαρέα πυρά”.

•          SUPERTERMOLI ST50 RAPTOR/USV το οποίο είναι η έκδοση Μη Επανδρωμένου Σκάφους Επιφανείας (USV) της οικογενείας και προσφέρεται με βαρύ οπλισμό και εξοπλισμό για πλειάδα αποστολών. Το τελευταίο βρίσκεται σε φάση σχεδίασης, ανάπτυξης και κατασκευής πρωτοτύπου και έτσι οι διαθέσιμες πληροφορίες δεν είναι αρκετές.

Εκτιμούμε πως οι εκδόσεις ST60 HSAC PHOBOS και ST60 SWCC DEIMOS, θα ενδιέφεραν τους Αμφίβιους Καταδρομείς, καθώς θα τους εξασφάλιζαν τόσο ταχεία μεταφορά με δυνατότητα υποστήριξης δια πυρών, όσο και συνοδεία και καταστολή της εχθρικής αντίστασης. Θεωρητικά, η ύπαρξη 6 PHOBOS και 2 DEIMOS σε κάθε ΜΑΚ καλύπτουν πλήρως την επιχειρησιακή απαίτηση μεταφοράς των ανδρών της με τα πρώτα και ένοπλης συνοδείας τους με τα δεύτερα.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον συγκεντρώνει η έκδοση ST50 RAPTOR/USV. Αν και οι διαθέσιμες πληροφορίες δεν είναι πολλές, εκτιμάται πως το σκάφος μπορεί να αποτελέσει την βάση για μια εγχώρια προσπάθεια ανάπτυξης ικανοτήτων στον συγκεκριμένο τομέα με πλείστες εφραμογές (περιπολίας, επιτήρησης, κρούσης συλλογής πληροφοριών, ανθυποβρυχιακού πολέμου, ΗΠ, ακόμα και χρήσης του ως “οχήματος αυτοκτονίας”). Ένας στολίσκος 4-6 ST50 RAPTOR/USV ανά Λόχο Πλωτών σε κάθε ΜΑΚ θα αποτελούσε εξαιρετικά χρήσιμη προσθήκη, δίνοντας του την δυνατότητα να διευρύνει το φάσμα των αποστολών του ακόμα και με αποστολές που σήμερα φαντάζουν αδύνατες με τα υπάρχοντα μέσα.

Άλλες λύσει από την ΕΑΒΙ θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν και άλλες σχεδιάσεις. Προ πολλών ετών η τότε ΕΒΟ είχε παρουσιάσει το UFASC II, ένα σύγχρονης σχεδίασης για τα δεδομένα της εποχής υπερταχύ σκάφος κρούσης, προτείνοντας το για τις ανάγκες του Λ.Σ και κυρίως των Αμφίβιων Καταδρομών. Το σκάφος ενσωμάτωνε σχεδίαση καταμαράν, με πολλαπλές διαμορφώσεις οπλισμού, που ξεικινούσαν από πολυβόλα των 12,7 χλστ και πολυβομβιδοβόλα των 40 χλστ και έφθαναν να περιλαμβάνουν καλάθους ρουκετών των 70 χλστ και ελαφρά τορπίλη των 400 χλστ!

Το σκάφος είχε μάλιστα επιδειχθεί στην Defendory ’94 δίχως ωστόσο να κατορθώσει να αποσπάσει το ενδιαφέρον του Ε.Σ. Το σχέδιο αυτό θα μπορούσε να επανέλθει βελτιωμένο σαν μια ιδανική λύση για την κάυψη των αναγκών των Αμφίβιων Καταδρομών.  Θα μπορούσαν για παράδειγμα τα Ε.Α.Σ (το διάδοχο σχήμα της ΕΒΟ ), να προχωρήσουν σε μια αναβίωση της ιδέας, με την ενδεικτική ονομασία UFASC III και να αναπτύξουν μια σχεδιαστικά και τεχνολογικά επικαιροποιημένη εκδοχή του αρχικού σκάφους με εκδόσεις προσφερόμενες για χρήση τόσο από το Λ.Σ και την Ελληνική Ακτοφυλακή, όσο και από τις ΜΑΚ.

Το σκάφος, πέραν των βελτιώσεων στους τομείς της ταχύτητας και της διαχείρισης ίχνους, θα μπορούσε να φέρει ισχυρότερο οπλισμό ο οποίος θα μπορούσε να περιλαμβάνει, πέραν των αρχικών προτάσεων, βλήματα πολλαπλών ρόλων/προσβολής ευρείας γκάμας στόχων AGM-114 Hellfire και Α/Α βλήματα FIM-92 Stinger. Το συγκεκριμένο σκάφος θα μπορούσε στην ουσία να αποτελέσει την βάση για την σχεδίαση μιας ολοκληρωμένης οικογένειας σκαφών προσφέροντας ευρεία γκάμα εξοπλιστικών επιλογών, καλύπτοντας ευρύ φάσμα επιχειρησιακών απαιτήσεων, παρέχοντας υψηλή εγχώρια προστιθέμενη αξία, ανάπτυξη σχετικής τεχνογνωσίας και ανοίγοντας εξαγωγικούς ορίζοντες.

Παρενθετικά, μιας και αναφερθήκαμε στην ανάγκη δημιουργίας μονάδων/συγκροτημάτων/σχηματισμών αμφίβιου πεζικού προς ανάληψη αποστολών που σήμερα εκτελούνται από τους Αμφίβιους Καταδρομείς, απελευθερώνοντας τους σχετικώς, θα παραθέσουμε δύο τύπους σκαφών που θεωρούμε πως «κουμπώνουν» άψογα στο υπόψη επιχειρησιακό δόγμα. Το πρώτο από αυτά τα σκάφη είναι το το CB-90 στην νέα του έκδοση CB-90 New Generation. Όπως αναφέρθηκε και εδώ: https://defencereview.gr/apovatikes-epicheiriseis-me-cb-90-gia-toys/ 

Στο CB-90 New Generation έχουν λάβει χώρα μια σειρά από βελτιώσεις όπως το νέο τακτικό σύστημα μάχης ικανό να διασυνδέεται και χαρακτηρίζεται από διαλειτουργικότητα με άλλα οπλικά συστήματα όπως πλοία και εναέρια μέσα, νέους αισθητήρες όπως το ηλεκτροπτικό σύστημα επί των σκαφών καθώς και το ραντάρ Saab Giraffe 1X μια εξαιρετική προσθήκη ικανή να παρέχει στο σκάφος τη κατάλληλη έγκαιρη προειδοποίηση από πλειάδα απειλών (UAV, αεροσκάφη, ελικόπτερα).

Σε γενικές γραμμές η βασική αποστολή παραμένει η ίδια για το σκάφος που σχεδιάστηκε για τις ανάγκες των ειδικών δυνάμεων της Σουηδίας στο αρχιπελαγικό περιβάλλον της σκανδιναβικής χώρας: ταχεία μεταφορά και ανάπτυξη αμφίβιων δυνάμεων σε δυσπρόσιτα σημεία και βραχώδεις ακτές.

Το CB90 Next Generation (CB90 NG) έχει μήκος 16,3 μέτρα, αναπτύσσει μέγιστη ταχύτητα 45 κόμβων ενώ με έχει ακτίνα δράσης 300 ναυτικά μίλια με συνεχή ταχύτητα 38 κόμβων σε κατάσταση θάλασσας 1. Το σκάφος της Saab μεταφέρει 21 πλήρως εξοπλισμένους στρατιώτες.

Το CB90 Next Generation (CB90 NG) δέχεται πλειάδα και πληθώρα οπλικών συστημάτων ικανά να παρέχουν κατασταλτικό πυρ και πυρά υποστήριξης στις αμφίβιες δυνάμεις που αποβιβάζονται. Ενδεικτικά αναφέρεται η τηλεχειριζόμενη οικογένεια πύργων οπλισμού της Saab με την ονομασία Trackfire. To Trackfire διαμετρήματος 12,7 χιλιοστών δοκιμασμένο από τις σουηδικές αμφίβιες δυνάμεις διακρίνεται για την ακρίβεια πυρών σε μεγάλες αποστάσεις.

Το έτερο σκάφος που προτείνουμε είναι το Watercat M18 AMC (Armored Modular Craft) της φινλανδικής Marine Alutech (υπηρετεί στη Φινλανδία ως κλάση «Jurmo») αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 2000 και τις αρχές της δεκαετίας του 2010 (για λογαριασμό της Φιλανδίας ναυπηγήθηκαν την περίοδο 2012-2014 με κόστος, ανά σκάφος, € 2,85 εκατομμύρια). Έχουν εκτόπισμα 32 τόνους (με πλήρη φόρτο μάχης), ενώ οι διαστάσεις τους είναι (μήκος x πλάτος x βύθισμα) 19,9 μέτρα x 4,3 μέτρα x 1,10 μέτρα. Ενσωματώνουν δύο πετρελαιοκινητήρες μέγιστης ισχύος 1.150 ίππων έκαστος και δύο υδροπορωθητές.

Επιτυγχάνουν μέγιστη ταχύτητα 35 κόμβους (65 χιλιόμετρα την ώρα) με πλήρη φόρτο ή 45 κόμβους (83 χιλιόμετρα την ώρα) με τυπικό φόρτο μάχης. Με πλήρη φόρτο μάχης και ταχύτητα 35 κόμβους επιτυγχάνουν μέγιστη εμβέλεια 370 χιλιόμετρα. Απαιτούν πλήρωμα δύο ατόμων και έχουν τη δυνατότητα μεταφοράς έως και 24 πλήρως εξοπλισμένους στρατιώτες. Μπορούν να ενσωματώσουν πολυβόλα διαφόρων διαμετρημάτων σε τηλεχειριζόμενο πύργο ή αυτόματο εκτοξευτή βομβίδων των 40 χιλιοστών ή όλμο NEMO των 120 χιλιοστών.

Σύγχρονα μέσα υποβρύχιας διείσδυσης

Επιστρέφοντας στους αμφίβιους καταδρομείς ενίσχυσης χρήζουν και τα μέσα υποβρύχιας διείσδυσης της Μοίρας για χρήση κατά βάση από τους ανιχνευτές θαλάσσης και τους βατραχανθρώπους των ΕΤΕΘ. Ενδεικτικά αναφέρουμε το σκάφος Multi-Role Combatant Craft (MRCC), ένα καταδυόμενο σκάφος επιφανείας αποδεκτού κόστους απόκτησης και υποστήριξης, ιδανικό για υποβρύχια διείσδυση σε ακτές και στόχους ενδιαφέροντος. Με την ύπαρξη ενδεικτικά 2 τέτοιων σκαφών στον Λόχο Πλωτών κάθε ΜΑΚ θα διευκολύνονταν κατά πολύ λόγου χάρη η αφανή προσέγγιση και άνοδο των ανιχνευτών θαλάσσης σε κάποια εχθροκρατούμενη ή εχθρική ακτή και θα υπηρετούνταν πολύ καλύτερα η αποστολή τους.

Άλλες πιο οικονομικές επιλογές προέρχονται από τη STIDD για τα DPD, τη γερμανική Rotinor ή της Seacraft. Για λόγους οικονομίας χώρου και χρόνου δεν θα επεκταθούμε στην αναλυτική καταγραφή των τεχνικών τους χαρακτηρηστικών. Θα επικεντρωθούμε στο επιχειρησιακό και τακτικό ζήτημα θέλοντας να τονίσουμε πως σε κάθε περίπτωση τα σύγχρονα Υποβρύχια Οχήματα (ΥΠ.ΟΧ) προσφέρουν αθέατη μεταφορά ομάδων ειδικών δυνάμεων εγγύς της περιοχής ενδιαφέροντος. Ως εκ τούτων, επιβάλλεται οι άνδρες των Αμφίβιων Καταδρομών και όσοι είναι βατραχάνθρωποι να διαθέτουν τις ανάλογες επιχειρησιακές δυνατότητες αφανούς διείσδυσης για αποστολές συλλογής πληροφοριών, στοχοποίησης και ανορθόδοξου πολέμου στα εχθρικά μετόπισθεν.

Οι κύριες επιχειρησιακές απαιτήσεις των σύγχρονων ΥΠ.ΟΧ οφείλουν να είναι η ικανοποιητική αυτονομία και ακτίνα δράσης και επίσης η δυνατότητα να μεταφέρουν τουλάχιστον δυο βατραχανθρώπους με τα αναγκαία υλικά τους.

Οπλισμός

Οι Αμφίβιοι Καταδρομείς οφείλουν να μετεξελιχθούν σε μια πραγματικά σύγχρονη δύναμη διεξαγωγής αμφίβιου αγώνα, απαγκιστρώμενοι από το στενό επιχειρησιακό ρόλο που τους επιβάλλει η σημερινή θεώρηση. Εμείς προβήκαμε στην κατάθεση μιας μερικώς επεξεργασμένης πρότασης αναφορικά για το μέλλον τους με έμφαση στα πλωτά μέσα.

Άλλα εξαιρετικά αναγκαία υλικά για τους Καταδρομείς και τις Ειδικές Δυνάμεις γενικότερα είναι τα Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη για αποστολές αναγνώρισης.

Υποσχόμαστε πως θα παρακολουθούμε τις εξελίξεις και θα επανέλθουμε εν καιρώ με περισσότερες ιδέες και προτάσεις.