Το Ισραήλ αποτελεί μια μοναδική περίπτωση μικρού κράτους με μεγάλες δυνατότητες, το οποίο καταφέρνει να επιβιώνει και να ενισχύεται παρά τη διαρκή πολεμική που δέχεται στο περιφερειακό στρατηγικό περιβάλλον. Ας σκεφτούμε μόνο αν η ελληνική πολιτική ηγεσία άκουγε τον πρόεδρο μιας χώρας με σαφώς μεγαλύτερο πληθυσμό, έκταση και πόρους όπως το Ιράν να λέει ότι η Ελλάδα πρέπει να εξαφανιστεί από το χάρτη. Θα είχε τουλάχιστον χλομιάσει…
Γράφει ο ΜΑΡΚΟΣ ΤΡΟΥΛΗΣ για το PONTOS NEWS
Θα αντέτεινε κάποιος ότι το Ισραήλ κατέχει πυρηνικά. Ωστόσο και αυτά τα απέκτησε ακριβώς υπό το φάσμα μείζονων απειλών, καθώς και επειδή διαθέτει συγκροτημένη στρατηγική κουλτούρα δεκαετιών, επιλέγοντας να αποφασίζει το ίδιο για το μέλλον του και να μην αφήνεται έρμαιο στις διαθέσεις «συμμάχων» ή «εταίρων». Το Ισραήλ διαθέτει ισχυρές συμμαχίες και στηρίζει πολλά σε αυτές, αλλά έχει καταστήσει σαφές ότι η διάρρηξη μιας συμμαχίας θα είναι υψηλού αμοιβαίου κόστους.
Με άλλα λόγια, δεν είναι μονομερώς εξαρτημένο και αυτή είναι μια βασική διαφορά με τη δική μας περίπτωση.
8 Ιουνίου 1967. Βρισκόμαστε εν τω μέσω του Πολέμου των Έξι Ημερών και το αμερικανικό πλοίο τεχνικής υποστήριξης (κατασκοπευτικό) «Liberty» βυθίζεται σε διεθνή ύδατα από… ισραηλινά πυρά. Σε πρόσφατο βιβλίο του, ο Dwight Porter, πρώην Αμερικανός πρέσβης στον Λίβανο, παραθέτει υποκλαπέντα διάλογο του πιλότου ενός εκ των Ισραηλινών μαχητικών και του επιτελείου:
-Πρόκειται για αμερικανικό πλοίο. Θέλετε να το χτυπήσουμε;
-Ναι, ακολούθησε τις εντολές.
-Μα είναι αμερικανικό πλοίο! Μπορώ και βλέπω τη σημαία του!
-Μη σε ενδιαφέρει. Χτύπα το.
Περιττεύει να αναπτύξω πόσο ισχυρή είναι η συμμαχία ΗΠΑ-Ισραήλ και πού εδράζεται. Πρόκειται για μια συμμαχία που δεν την συνοδεύει κάποια τεράστιας και κοσμοϊστορικής σημασίας συνθήκη, ούτε βαρύγδουπες δηλώσεις και υποσχέσεις. Είναι μια συμμαχία αμοιβαίου συμφέροντος και εντέλει σεβασμού, ο οποίος χτίζεται στο θεμέλιο του κύρους και της αξιοπιστίας εκάστου ξεχωριστά. Το παραπάνω παράδειγμα είναι ενδεικτικό: το Ισραήλ διεξάγει έναν πόλεμο επιβίωσης με συγκροτημένο επιχειρησιακό πλάνο και δεν επιθυμεί ποδηγέτηση ή έξωθεν παρεμβάσεις. Επιθυμεί και χρειάζεται διπλωματική υποστήριξη ή και κατά περιπτώσεις επιχειρησιακή, αλλά το ίδιο θέτει τους όρους και τις προϋποθέσεις.
Ακριβώς αυτό το κύρος είναι ότι χρειάζεται ένα κράτος το οποίο αντιμετωπίζει μείζονες απειλές. Η δυνατότητα προβολής ισχύος και η προσήλωση στην επίκλησή της, όταν θίγονται κυριαρχικά δικαιώματα, συνιστά τη μόνη ασφαλή διέξοδο επιβίωσης και ευμάρειας. Πολεμοχαρής θέση; Κάθε άλλο. Η έγκαιρη και αξιόπιστη εξισορρόπηση του ηγεμονισμού είναι η μοναδική επιλογή ειρήνης και σταθερότητας.
Άλλωστε, οι συνέπειες των κατευναστικών στρατηγικών είναι χιλιοϊδωμένες, με βασικό ιστορικό παράδειγμα τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μιλώντας για κύρος και αξιοπιστία, πρόσφατα ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Benjamin Netanyahu ανέφερε μεταξύ άλλων ότι η Τουρκία «μετατρέπεται σε δικτατορία» και «σφαγιάζει Κούρδους και Σύρους», ενώ το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας συνέστησε την επόμενη φορά που το Ισραήλ θα δεχθεί τα πυρά της ρητορικής Ερντογάν, να απαντήσει «με έργα και όχι λόγια». Κενές περιεχομένου οι προτάσεις; Λίγες μέρες αργότερα, ο υπουργός Άμυνας Avigdor Liberman σημείωσε ότι «το Ισραήλ είναι προετοιμασμένο για πολυμέτωπο πόλεμο», στέλνοντας μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις ότι γνωρίζει πως οι διακρατικές σχέσεις συγκροτούνται στη βάση της κατανομής ισχύος.
Σαν να έχω μπροστά μου τα πρωτοσέλιδα της επόμενης ημέρας στην Ελλάδα, αν έλεγε κάτι τέτοιο ο εκάστοτε υπουργός Άμυνας-με την προϋπόθεση ότι η αιτίαση θα έχει βάση, φυσικά: «Προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή ζητά η αντιπολίτευση για τις πολεμοχαρείς δηλώσεις του Υπουργού Άμυνας», «Να παραιτηθεί άμεσα», και το χειρότερο: «Ποιους εννοεί ο υπουργός; Από ποιους απειλείται η Ελλάδα;» με υπότιτλο «Ένα κράτος-μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ», βεβαίως-βεβαίως.
Τελευταίο περιστατικό είναι η απόκριση του Netanyahu προς το Ιράν ότι το Ισραήλ θα ευθυγραμμιζόταν με έναν στρατιωτικό συνασπισμό εναντίον της Τεχεράνης, αν δεν ανασταλούν οι επιθέσεις των σιιτών Χούτι της Υεμένης εις βάρος τάνκερ στην Ερυθρά Θάλασσα. Την επόμενη μέρα οι Χούτι ανακοίνωσαν αναστολή των επιχειρήσεων και οι επιθέσεις σταμάτησαν…
