Πέρα από τους πειραματισμούς που κατά καιρούς αποπειρώνται διάφοροι κρατικοί και δημοτικοί φορείς της Θράκης, αποτελεί βάρος για τη συγκεκριμένη περιοχή η περιοδική μόνο επίδειξη ενδιαφέροντος για αυτήν, ή η παντελής αδιαφορία.
Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΚΛΙΚΗΣ για το SL PRESS
Κυρίως για τις ορεινές περιοχές, όπου το μειονοτικό στοιχείο, που στη συντριπτική του πλειοψηφία απαρτίζεται από Πομάκους, αφήνεται επί δεκαετίες έρμαιο της τουρκικής επιρροής και προπαγάνδας.
Σε αντίθεση, το Γενικό Προξενείο της Τουρκίας στην Κομοτηνή προωθεί τα συμφέροντα της Άγκυρας σ’ αυτή την ακριτική ελληνική περιοχή με στόχο τη στροφή του ενδιαφέροντος των Πομάκων προς την Τουρκία. Χρηματοδοτήσεις, δραστηριοποίηση σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, άσκηση προπαγάνδας είτε μέσω ατόμων που πρακτορεύουν τα τουρκικά συμφέροντα σε πολιτικό ή θρησκευτικό επίπεδο, είτε μέσω του μεγάλης αποτελεσματικότητας τηλεοπτικού προπαγανδιστικού βραχίονα. Τα στραμμένα προς τουρκικό δορυφόρο παραβολικά κάτοπτρα, τα γνωστά πιάτα, πλειοψηφούν.
Και, αν το ελληνικό κράτος δυσκολεύεται να προχωρήσει σε αντίστοιχη χρηματοδότηση για την ενίσχυση του σήματος τουλάχιστον της δημόσιας τηλεόρασης, εύλογη είναι η απορία του ντόπιου πληθυσμού για την παντελή ανυπαρξία σήματος κινητής τηλεφωνίας στα ευαίσθητα αυτά σημεία της βορεινής Ελλάδας. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του χωριού Κοττάνη του Νομού Ξάνθης, στα σύνορα με τη Βουλγαρία, όπου οι Πομάκοι κάτοικοί του, μη μπορώντας να επικοινωνήσουν από το ίδιο τους το χωριό, είναι αναγκασμένοι να μετακινούνται από αυτό.
Μία αδυναμία που δεν εντοπίζεται μόνο τον τομέα της κινητής τηλεφωνίας, αλλά και της σταθερής: μία και μόνη τηλεφωνική γραμμή που καταλήγει σε μία ταβέρνα είναι αδρανής «λόγω βλάβης» εδώ και τρεις μήνες. Στο τέλος της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα υπάρχουν ακόμα χωριά με μοναδικό τηλέφωνο αυτό του καφενείου που λειτουργεί μόνο όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν!
«Μόνο Τούρκους βοηθάω»!
Οι κάτοικοι του χωριού αυτού χωριού μόλις πρόσφατα απέκτησαν αμαξητή οδό! Ένας απερίγραπτος χωματόδρομος, που μόνο τζιπ μπορούσε να διέλθει, έγινε βατός για απλά οχήματα ύστερα από παρέμβαση του Ελληνικού Στρατού. Αν τα συγχαρητήρια περισσεύουν για τον στρατό και για τον Αρχηγό του ΓΕΣ που επισκέφθηκε την Κοττάνη, τι πρέπει να λεχθεί για τον Δήμαρχο Μύκης που απερίφραστα αρνήθηκε να δραστηριοποιηθεί, ως όφειλε.
Και αυτό διότι οι κάτοικοι του χωριού αυτοπροσδιορίζονται ως Πομάκοι! Πράγμα που φαίνεται να ενοχλεί τον Δήμαρχο ο οποίος, στο παρελθόν, έχει δηλώσει πώς «μόνο Τούρκους βοηθάει». Συμβάλλοντας έτσι στο έργο της τουρκικής προξενικής αρχής που επιδιώκει την τουρκοποίηση όλου του μειονοτικού πληθυσμού, προσβάλλοντας τα δικαιώματα των Πομάκων και δημιουργώντας μειονότητες μέσα στη μειονότητα.
Στην ανατολική άκρη της ΕΕ η Ελλάδα είναι μερικώς παρούσα. Αφήνει κενά που σπεύδει απροσχημάτιστα να καλύψει η Τουρκία. Ο πολιτικός κόσμος της χώρας δηλώνει ότι η περιοχή της Θράκης χρειάζεται ξεχωριστή προσοχή. Και αυτή είναι η αλήθεια. Η κοινωνική θωράκισή της απαιτεί θετικές παρεμβάσεις και επιμονή. Όχι όμως πρόσκαιρο ενδιαφέρον σε προεκλογικές περιόδους. Όχι στραβισμό κάποιων ντόπιων αρχόντων που φροντίζουν να ικανοποιούν τον πληθυσμό αλλά και να μη στενοχωρούν την εκεί τουρκική προξενική αρχή.
Όχι περιστασιακή στροφή του κρατικού ενδιαφέροντος σε στιγμές που ανακύπτουν προβλήματα. Ο κρατικός μηχανισμός οφείλει να ασχοληθεί σοβαρά με τη Θράκη με ενιαία φωνή και αποφασιστική πολιτική. Και ασφαλώς όχι με αποφάσεις υπουργείων, φορέων και μεμονωμένων παραγόντων που προσπαθούν να αναδειχθούν σε πρωταγωνιστές, προκειμένου να αποκομίσουν εικαζόμενα οφέλη.
