Οι αεροπορικές επιδρομές της Ισραηλινής αεροπορίας στη
Λωρίδα της Γάζας μεταξύ των οποίων και τα γραφεία του τουρκικού πρακτορείου
ειδήσεων Anadolu επιβεβαιώνουν για πολλοστή πως το Κράτος του Ισραήλ δεν
αρέσκεται στη στρατηγική ψυχραιμία, την αυτοσυγκράτηση ή τον κατευνασμό. Θα μας
πείτε και λογικά ως ένα βαθμό «τι σχέση έχει με τη δική μας
περίπτωση». «Έχουμε εμείς να αντιμετωπίσουμε τη Χαμάς;» Προφανώς
όχι αλλά σε κάθε σύγκριση τα διδάγματα είναι πολύ σημαντικά και ουσιώδη.
Πρώτα απ’ όλα γιατί το Ισραήλ εκπέμπει μήνυμα αποφασιστικής στάσης και αντίδρασης. Πολύ απλά δεν χαρίζεται σε κανένα. Μικρή σημασία έχει τι θα πει η διεθνής κοινότητα για τις πράξεις του. Ούτε επειδή έχει άριστες σχέσεις με τις ΗΠΑ βασίζεται στο γεγονός πως οι ΗΠΑ θα εξασφαλίσουν την επιβίωση του. Από την άλλη πιέζει τις ΗΠΑ και εξασφαλίζει σημαντικά ανταλλάγματα όπως η στρατιωτική βοήθεια την οποία και αξιοποιεί.
Δεύτερον, γιατί το Ισραήλ και το σύνολο του πολιτικού κόσμου εκεί και κυρίως της Ισραηλινής κοινωνίας έχουν αποδεχθεί το κόστος της αποτροπής. Της πραγματικής αποτροπής. Όχι της κατ’ επίφαση ελληνικής. Αποτροπή σημαίνει οικονομικές θυσίες για την άμυνα, κοινωνικές θυσίες για ουσιαστική στρατιωτική θητεία και κυρίως πολιτικές καθότι η εκάστοτε πολιτική ηγεσία πρέπει να είναι σε θέση να απαντά στις προκλήσεις. Την ίδια στιγμή στην Ελλάδα το κράτος δεν μπορεί να εφαρμόσει καταστολή και να επιβληθεί σε Ρομά, λαθρομετανάστες ή δήθεν αντιεξουσιαστές που σπάνε και καίνε περιουσία που τη χρυσοπληρώνει ο ελληνικός λαός. Αυτό ισχύει εδώ και 40 χρόνια. Οπότε αν γράφαμε ότι πρέπει να καταρρίψουμε τα τουρκικά UAV θα ήμασταν ακραίοι πολεμοκάπηλοι…
Τρίτον, γιατί ο πολιτικός κόσμος του Ισραήλ επιδεικνύει κουλτούρα για θέματα άμυνας και ασφάλειας και δεν αντιμετωπίζει τις Ε.Δ ως εργαλείο για ρουσφέτια και ανάπτυξη των τοπικών οικονομιών. Το γεγονός ότι χθες οι Ισραηλινοί απάντησαν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα μετά τις ρίψεις των ρουκετών της Χαμάς φανερώνει την αστραπιαία λήψη αποφάσεων από τα αρμόδια όργανα της κυβέρνησης Νετανιάχου για επιβολή σκληρής ισχύος. Εμείς εδώ φοβόμαστε να πάρουμε μια απόφαση στέλνοντας τις Ελληνικές Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων σε πραγματικές αποστολές του ΝΑΤΟ κερδίζοντας εμπειρία, διδάγματα, πολιτικά οφέλη. Εκεί δεν έχουν Ε.Δ μηδενικού ρίσκου.
Θα μπορούσαμε να γράφαμε πολλά ακόμα για την αμυντική τους βιομηχανία που εξέλιξαν, τη θητεία, τη εφεδρεία και το σύστημα επιστράτευσης κτλ. Η ουσία είναι ότι όταν το Ισραήλ αντιδρά μόνον στρατηγική ψυχραιμία δεν διδάσκει. Εμείς πάλι εθισμένοι στο Σύνδρομο της Στοκχόλμης διδάσκουμε υποχωρητικότητα, κατευνασμό και στρουθοκαμηλισμό που ακολούθως ονομάζουμε στρατηγική ψυχραιμία…
Καλή Κυριακή!
