Οι τελευταίες εξελίξεις στο ζήτημα της προοπτικής απόκτησης των φρεγατών Belhara φέρνουν ξανά το θέμα στο προσκήνιο. Θεωρούμε εξαιρετικά σημαντικό θέμα να επανέλθουμε τονίζοντας όλες τις τελευταίες εξελίξεις επί του θέματος με στόχο να υπάρξει μια σφαιρική και ολοκληρωμένη ενημέρωση του κοινού μας. Πραγματοποιήσαμε δύο ταξίδια στη Γαλλία εκ των οποίων ένα στη πρόσφατη Euronaval 2018 και είχαμε τη τύχη να επισκεφθούμε τρεις κορυφαίες γαλλικές εταιρείες: την Naval Group, την Thales και την MBDA. Το απόσταγμα των παραπάνω συνομιλιών σας το μεταφέρουμε στο παρακάτω μακροσκελές κείμενο:

Θέλουμε αρχικώς να τονίσουμε πως οι εξοπλιστικές επιλογές μιας χώρας ή ενός κράτους είναι αποτέλεσμα των παρακάτω συμβιβασμών:

Πολιτικών

Οικονομικών

Τεχνικών

Επιχειρησιακών

Σε όλες τις παραπάνω παραμέτρους πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή. Αυτό δεν είναι κάτι εύκολο τις περισσότερες φορές γι αυτό και πολλές φορές ορισμένα κριτήρια υπερτερούν των άλλων.

Σύμφωνα με τις τελευταίες εξελίξεις η Γαλλική πλευρά βρίσκεται πολύ κοντά στην εξασφάλιση ενός χρηματοδοτικού πακέτου προς την ελληνική κυβέρνηση με στόχο, το Π.Ν να αποκτήσει σε πρώτη φάση δύο πλοία τα οποία θα ναυπηγηθούν στη Γαλλία ενώ σε δεύτερο χρόνο στόχος είναι η απόκτηση επιπλέον δύο πλοίων τα οποία θα ναυπηγηθούν στην Ελλάδα με τη προϋπόθεση πως θα έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο και θα έχουν λυθεί τα οποία γραφειοκρατικής φύσης προβλήματα υπάρχουν με τα ναυπηγεία. Εάν όλα προχωρήσουν τα πρώτα πλοία θα παραδοθούν το 2023-2024. Η προοπτική της εξαγοράς των Ναυπηγείων (Σκαραμαγκά και Ελευσίνας) από τη Γαλλική Naval Group ενός παγκόσμιου κολοσσού θα επιτρέψει τα ναυπηγεία να ξανά ζωντανέψουν και να αρχίσουν και πάλι να λειτουργούν αρμονικά. Παράλληλα, η ναυπήγηση δύο επιπλέον πλοίων στα Ελληνικά ναυπηγεία θα προσδώσει στο πρόγραμμα υψηλή εγχώρια συμμετοχή καθώς και σημαντική μεταφορά τεχνογνωσίας.

Η απόκτηση συνολικώς τεσσάρων πλοίων θα επιτρέψει την απόσυρση έξι φρεγατών κλάσης «ΕΛΛΗ» όπως προβλέπει ο σχεδιασμός του Π.Ν με τη λογική το πρόγραμμα να προχωρήσει απρόσκοπτα το προσεχές διάστημα. Και εδώ προκύπτει το παρακάτω ερώτημα:

Καλύπτουν οι φρεγάτες Belhara τις ανάγκες του Π.Ν;

Η απάντηση είναι ασφαλώς και τις καλύπτουν. Παρακάτω θα το εξηγήσουμε από τεχνικής άποψης αναλύοντας μια προς μια τις επιχειρήσεις ναυτικού πολέμου και την ιδιαίτερη σημασία της απόκτησης αυτών των πλοίων. Το Π.Ν σε πρώτη φάση καίγεται να αντικαταστάσει τις εννέα κλάσης «ΕΛΛΗ», οι οποίες ήδη έχουν φτάσει στα όρια τους. Το νούμερο ένα είναι η αντικατάσταση των φρεγατών γενικών καθηκόντων κλάσης «ΕΛΛΗ» από νέα πλοία. Το δεύτερο είναι το Π.Ν να έχει παρουσία σε ανοικτά πελάγη όπως το θέατρο επιχειρήσεων της Ανατολικής Μεσογείου. Το κυριότερο χαρακτηριστικό για την Ανατολική Μεσόγειο είναι η ύπαρξη ασφαλούς αντιαεροπορικής κάλυψης δεδομένης της απειλής που απορρέει από τη τουρκική αεροπορία. Αντιαεροπορικής κάλυψης περιοχής και όχι σημείου. Άρα το Π.Ν χρειάζεται τρία κύρια χαρακτηριστικά ώστε οι μονάδες επιφανείας να επιχειρούν με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα:

Σύγχρονα Βλήματα ικανά να εμπλέκουν στόχους σε μεγάλες αποστάσεις με ακρίβεια.

Ραντάρ/ Αισθητήρες ικανούς να εντοπίζουν στόχους χαμηλού ηλεκτρομαγνητικού ίχνους σε μεγάλες αποστάσεις και να μπορούν να εμπλέκουν ταυτοχρόνως πολλαπλούς ιπτάμενους στόχους.

Φόρτο βλημάτων ώστε να υπάρχει επαρκές απόθεμα.

Η προοπτική το Π.Ν να αποκτήσει πλοία εξειδικευμένα στην αεράμυνα περιοχής είναι δύσκολη έως απίθανη απόρροια των οικονομικών δυνατοτήτων της χώρας. Θα ήταν ευχής έργο αλλά δεν είναι ρεαλιστικό. Τα πλοία αυτά κοστίζουν κοντά στο ένα δισεκατομμύριο ενώ μαζί με τα όπλα τους φτάνουν στα 1,3 με 1,4 δις ευρώ.

Παράλληλα με τις αποστολές αεράμυνας το Π.Ν χρειάζεται ένα πλοίο ικανό να παρέχει ισχυρή ανθυποβρυχιακή άμυνα, ηλεκτρονικό πόλεμο, αποστολές προσβολής στόχων επιφανείας ενώ ιδανικό θα ήταν να είχαμε ικανότητα κρούσης στρατηγικών στόχων στη ξηρά. Το τελευταίο από μόνο του είναι η απόλυτη αποτροπή. Ελάχιστες χώρες ανά τον κόσμο διαθέτουν αυτή τη πραγματική μοναδική και σπουδαία δυνατότητα: να είναι σε θέση να στοχοποιούν και να χτυπούν με χειρουργική ακρίβεια νευραλγικές υποδομές και στόχους βαθιά στην εχθρική ενδοχώρα. Η παρουσία των γαλλικών υποστρατηγικών βλημάτων SCALP EG έδωσε στη Π.Α αυτή την εξαιρετικά σημαντική δυνατότητα και δεν είναι τυχαίο που τότε είχαν προκληθεί τόσες αντιδράσεις από τη Τουρκία και τον Αμερικανικό παράγοντα. Καλώς ή κακώς η Γαλλία ήταν αυτή που μας παραχώρησε αυτά τα βλήματα. Η πλατφόρμα σαν πλατφόρμα δεν λέει από τίποτα είτε είναι πλοίο ή αεροσκάφος εάν δεν συνοδεύεται από υψηλή τεχνολογία αισθητήρων, ατρακτιδίων ή όπλων.

Ούτε είναι τυχαίο που η Τουρκία θέλησε και κατάφερε να φέρει σε παραγωγή τους τουρκικούς SOM ώστε να προσβάλει στρατηγικούς στόχους στην Ελλάδα με ακρίβεια και από απόσταση.

Οι επιχειρησιακές δυνατότητες

Όλα τα παραπάνω τα προσφέρει η φρεγάτα Belhara. Εξηγώντας ένα προς ένα τα παραπάνω θα προσπαθήσουμε να τα αποσαφηνίσουμε αναλυτικά ώστε με απλά λόγια να υπάρχει μια αντικειμενική εικόνα των δυνατοτήτων του πλοίου:

Αεράμυνα περιοχής. Η φρεγάτα προσφέρεται με ένα μεικτό συνδυασμό φόρτου βλημάτων σε κάθετους τρεις εκτοξευτές Sylver A50 και έναν Sylver 70 ώστε να υπάρχουν συνολικώς 24 βλήματα αντιαεροπορικής άμυνας και 8 βλήματα MdCN (Missile De Croisière Naval – Naval Cruise Missile).  Αυτή είναι η διαμόρφωση που προτάθηκε στο Π.Ν και αυτό συνηγόρησε υπέρ του παραπάνω συνδυασμού φόρτου βλημάτων. Από τα δύο ταξίδια μας στη Γαλλία επισκεπτόμενοι την Γαλλική Naval Group και τη Euronaval 2018 θέσαμε το ζήτημα της επιπρόσθετης ύπαρξης αντιαεροπορικών βλημάτων. Όπως μας εξήγησαν οι ναυπηγοί μηχανικοί της κατασκευάστριας εταιρείας όλα είναι δυνατά όμως το ζήτημα είναι το τεχνικό ρίσκο και το επιπρόσθετο κόστος. Αμφότερα μεταφράζονται σε καθυστερήσεις. Και δυστυχώς η χρονική συγκυρία και οι μεγάλες ανάγκες δεν μπορούν να παρακαμφθούν από τεχνικές επεμβάσεις στο πλοίο. Το ιδανικό για το Π.Ν είναι να επιλέξει ένα πλοίο στα μέτρα του Γαλλικού Ναυτικού και όχι να μπει σε περιπέτειες με μεγάλο τεχνικό ρίσκο και επιπλέον κόστος. Υπενθυμίζεται πως στις Fremm ελληνικής διαμόρφωσης που είχαν προταθεί κατά τις τελευταίες διαπραγματεύσεις υπήρχε η πρόβλεψη για επιπλέον 24 πυραύλους Mica VL στα πλαϊνά του ελικοδρόμιου. Στα 24 βλήματα των κάθετων εκτοξευτών Sylver A50 και Sylver 70 θα υπάρχουν τα βλήματα ASTER 30 και ASTER 15 ώστε αμφότερα να παρέχουν πυκνή και πολυστρωματική αεράμυνα. Οι γαλλικοί πύραυλοι Aster 15 προσφέρονται με βελενεκή από 1,7 έως 30 χιλιόμετρα ενώ οι κορυφαίοι Aster 30 με βεληνεκή από 3 έως 120 χλμ. Τα βλήματα λειτουργούν με αυτόνομη καθοδήγηση προς τον στόχο έχοντας ενεργό ερευνητή. Σημείο κλειδί είναι η προοπτική απόκτησης των βλημάτων ASTER 30B1NT ώστε το Π.Ν και κατ’ επέκταση οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις να μπορούν να δημιουργήσουν ασφαλές πλέγμα αεράμυνας απέναντι στους τουρκικούς βαλλιστικούς πυραύλους.

Το μήκος του Aster-15 (σε παρένθεση τα αντίστοιχα μεγέθη του βλήματος Aster-30) είναι 4,2 μέτρα (5,2 μέτρα) και το βάρος του 310 κιλά (510 κιλά). Η μέγιστη ταχύτητα πτήσης του Aster-15 είναι τα 1.000 μέτρα το δευτερόλεπτο (1.400 μέτρα το δευτερόλεπτο). Το βλήμα επιτυγχάνει ελάχιστο-μέγιστο βεληνεκές της τάξεως των 1,7 km-30 km (3 km-120 km) και μέγιστο ύψος εμπλοκής 13 km (20 km). Αμφότερα τα βλήματα ενσωματώνουν πυροκροτητή προσέγγισης και πολεμική κεφαλή θραυσμάτων, ενώ εμφανίζουν και την ίδια αντοχή σε τακτικές ηλεκτρονικών αντιμέτρων. Επίσης και τα δύο βλήματα μπορούν να εκτελέσουν ελιγμούς με φόρτιση έως και 60 g (κατά τη διάρκεια της πτήσης) ή 12 g (στη φάση τερματικής καθοδήγησης) και να ανανεώσουν τα δεδομένα του στόχου εν πτήσει μέσω συστήματος ζεύξης δεδομένων. Κατά την τερματική φάση, τα βλήματα ενεργοποιούν έναν ενεργό ερευνητή ραντάρ, ο οποίος τα καθοδηγεί προς τον στόχο. Η ικανότητα των βλημάτων να εκτελούν ελιγμούς σε υψηλές φορτίσεις g ανεξαρτήτως υψομέτρου οφείλεται στο σύστημα κατευθυνόμενης ώσης που ενσωματώνουν. Το σύστημα αυτό είναι εγκαταστημένο στο κέντρο βάρους του βλήματος έτσι ώστε να αποφευχθούν οι ισχυρές πιέσεις όταν το βλήμα εκτελεί ελιγμούς σε υψηλές φορτίσεις g.

Ένα ζήτημα το οποίο θέσαμε στη Γαλλική πλευρά είναι η έλλειψη ύπαρξης όπλου εγγύς άμυνας κατηγορίας CIWS. Η γαλλική απάντηση στη τελευταία διαμόρφωση του πλοίου περιλαμβάνει το σύστημα Rheinmetall Oerlikon Millennium. Γιατί όμως το συγκεκριμένο και όχι κάτι άλλο; Ιδανική επιλογή θα αποτελούσε ένα RAM ή το γνωστό σε εμάς Phalanx. H απάντηση των Γάλλων είναι πως το Millennium δεν επιβαρύνει το υπόστεγο του ελικοδρομίου με επιπρόσθετο βάρος, δεν διαταράσει το εξαιρετικά χαμηλό ηλεκτρομαγνητικό προφίλ του πλοίου και δεν απαιτεί τεχνικές τροποποιήσεις. Για το ζήτημα απευθυνθήκαμε και στο ΓΕΝ αξιωματικοί του οποίου μας επιβεβαίωσαν τα παραπάνω προσθέτοντας το γεγονός πως τα εξεταστεί σε εθνικό επίπεδο η προσθήκη των Phalanx. Στα ναυπηγεία της Λοριάν είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε και με Γάλλους αξιωματικούς του Γαλλικού Ναυτικού οι οποίοι μας τόνισαν πως η φιλοσοφία του Γαλλικού ναυτικού είναι το πλοίο εκτός των όπλων να είσαι σε θέση να εκπέμπει ισχυρές παρεμβολές που δέχονται τα βλήματα από την σουίτα ηλεκτρονικού πολέμου. Μια άλλη επιλογή για τη συμπλήρωση των αντιβληματικής άμυνας του πλοίου είναι το σύστημα STRALES ώστε σε συνδιασμό με το Millennium να παρέχεται επιπρόσθεση αντιπυραυλική προστασία. Άλλη επιλογή αν δεν προκύπτει τεχνική δυσκολία και ρίσκο είναι το σύστημα RAM.

Γενικά επειδή πολλοί αναγνώστες μας τοποθετούνται με σοβαρά σχόλια ως προς νέα συστήματα ή περισσότερα βλήματα, εμείς από τη μεριά μας θα μεταφέρουμε την άποψη των ναυπηγών μηχανικών της Naval Group πως πολλά μπορούν να γίνουν αλλά με κόστος, χρόνο και ρίσκο.

Επιπροσθέτως, για την εγγύς άμυνα του πλοίο η φρεγάτα Belhara θα φέρει σύστημα αντιμέτρων SYLENA MK2 της γαλλικής εταιρείας Lacroix. Μια άλλη σχετικά άγνωστη πτυχή είναι πως το παραπάνω σύστημα συνδυάζει και άμυνα απέναντι σε επιθέσεις τορπιλών με το σύστημα SEALAT-CANTO.

Ανθυποβρυχιακός Πόλεμος.

Το πλοίο διαθέτει ένα υπερσύγχρονο και τελευταίας τεχνολογίας σύστημα ανθυποβρυχιακού πολέμου το οποίο περιλαμβάνει σόναρ μεταβλητού βάθους (VDS) τύπου CAPTAS 4 COMPACT ελαφρώς μικρότερο σε μέγεθος από αυτό των φρεγατών FREMM καθώς και πρωραίο σόναρ τύπου Kingklip Mk2. Αμφότερα είναι σε θέση να εντοπίζουν στόχους χαμηλού ακουστικού ίχνους όπως είναι τα υποβρύχια «214». Η προοπτική ένταξης αυτών των δύο συστημάτων θα απογειώσει τις δυνατότητες ανθυποβρυχιακού πολέμου του Π.Ν απέναντι στη μελλοντική απειλή των τουρκικών υποβρυχίων «214». Για τη προσβολή των υποβρυχίων το πλοίο είναι εξοπλισμένο με τορπίλες MU-90. Οι τορπίλες MU-90 Impact ανήκουν στο διαμέτρημα των 324 χιλιοστών. Έχουν μήκος 2,85 μέτρα και βάρος 304 κιλά. Η μέγιστη ταχύτητα που επιτυγχάνουν κυμαίνεται από τους 29 κόμβους την ώρα (54 χιλιόμετρα την ώρα) έως τους 50 κόμβους την ώρα (93 χιλιόμετρα την ώρα). Ανάλογο της μέγιστης ταχύτητας είναι και το μέγιστο βεληνεκές. Με ταχύτητα 29 κόμβους την ώρα, το μέγιστο βεληνεκές είναι της τάξεως των 25 χιλιομέτρων, ενώ με ταχύτητα 50 κόμβους την ώρα το μέγιστο βεληνεκές περιορίζεται στα 10 χιλιόμετρα. Η τορπίλη μπορεί να επιχειρεί σε μέγιστο βάθος έως και 1.000 μέτρων και σε ελάχιστο βάθος 25 μέτρων.

Hλεκτρονικός Πόλεμος

Ένα από τα σχετικά άγνωστα σημεία που το πλοίο διαθέτει πραγματικά αξιοζήλευτες ικανότητες είναι το σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου της Thales με την ονομασία SENTINEL. Πρόκειται για ένα πλήρως ψηφιακό σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου που είναι σε θέση να παρεμβάλει επικοινωνίες, βλήματα και αεροσκάφη. Το σύστημα διαθέτει παρεμβολείς τελευταίας γενιάς ικανούς να προσφέρουν μια ολοκληρωμένη σουίτα ηλεκτρονικού πολέμου απέναντι σε όλο το φάσμα των αναδυόμενων απειλών.

Πόλεμος Επιφανείας

Το γνωστό στο ΠΝ βλήμα MM-40 Exocet Block.III είναι εξέλιξη του MM-40 Exocet Block.II. Σε σχέση με τις προηγούμενες εκδόσεις, το MM-40 Exocet Block.III διαθέτει βελτιωμένο σύστημα πλοήγησης, επιτυγχάνει αυξημένο βεληνεκές (180 χιλιόμετρα) και έχει ικανότητα προσβολής στόχων σε παράκτιο περιβάλλον. Επίσης ενσωματώνει τέσσερις αεραγωγούς για την παροχή επαρκούς όγκου αέρα κατά τη διάρκεια ελιγμών σε υψηλές φορτίσεις (G). Φέρει κινητήρα στερεού καυσίμου και έχει συνολικό βάρος 670 κιλά, εκ των οποίων τα 165 κιλά είναι η πολεμική κεφαλή. Το μήκος του βλήματος είναι 4,7 μέτρα, η διάμετρός του 348 χιλιοστά, ενώ το άνοιγμα των πτερυγίων του είναι 1,1 μέτρα.

Ραντάρ/ Αισθητήρες

Εδώ είναι η πεμπτουσία του πλοίου. Η αιχμή του τεχνολογίας. Το πλοίο φέρει το κορυφαίο ραντάρ Sea Fire 500. Το ραντάρ ενεργής φασικής διάταξης Sea Fire 500 ζώνης συχνοτήτων «S» (2-4 GHz) με ικανότητα να εμπλέξει έως και 16 στόχους ταυτοχρόνως (τη στιγμή που οι σημερινές φρεγάτες μπορούν ως 2 στόχους) της εταιρείας Thales με τέσσερα πάνελ τοποθετημένα περιμετρικά του κυρίου ιστού αισθητήρων. Το γαλλικό ραντάρ Sea Fire 500 είναι σε θέση να πολλαπλασιάσει τις δυνατότητες αεράμυνας περιοχής του Π.Ν έχοντας την ικανότητα να βλέπει στόχους χαμηλού ηλεκτρομαγνητικού ίχνους όπως είναι το F-35 καθώς και αντιμετώπισης πολλαπλών και ταυτόχρονων επιθέσεων κορεσμού. Το ραντάρ εντοπίζει στόχους μεγέθους F-16 στα 500 χιλιόμετρα και στόχους επιφανείας σε αποστάσεις μεγαλύτερες των 80 χιλιομέτρων. Επίσης, έχει δυνατότητες εντοπισμού και εμπλοκής βαλλιστικών πυραύλων όπως αυτών που διαθέτει η Τουρκία καθώς και UAV.

Το ραντάρ έχει την ικανότητα αποκάλυψης στόχων χαμηλού ηλεκτρομαγνητικού ίχνους απόρροια των νέων τεχνολογιών που εφαρμόζονται με τέσσερις σταθερές διατάξεις κεραιών με στοιχεία Tx/Rx κατασκευασμένα από Νιτρίδιο του Γαλλίου (GaN) που αντιπροσωπεύει τις τελευταίες τεχνολογικές εξελίξεις στον τομέα των ραντάρ.

Στα ηλεκτροοπτικά του πλοίου περιλαμβάνεται το Paseo XLR (eXtra Long Range) της Safran, με δυνατότητα αναγνώρισης στόχων ημέρα ή νύχτα ακόμη και σε άσχημες καιρικές συνθήκες. Το σύστημα Paseo XLR είναι σε θέση να εντοπίζει από ικανοποιητική απόσταση επιθέσει ασυμμετρικού χαρακτήρα καθώς και ανορθοδόξου πολέμου.

Με άλλα λόγια, οι φίλιες δυνάμεις σήμερα έχουν να αντιμετωπίσουν περισσότερες, ικανότερες, μικρότερες σε μέγεθος και ταχύτερες απειλές (βλήματα τεχνολογίας cruise χαμηλής πτήσης και παρακολούθησης του ανάγλυφου του εδάφους, κατευθυνόμενες βόμβες, βλήματα αέρος-εδάφους μακράς ακτίνας και υψηλής ακρίβειας, τακτικά βαλλιστικά συστήματα κ.ά.) απ’ ότι πριν 10-20 χρόνια.

Αξίζει να τονιστεί πως η ζώνη συχνοτήτων «S» (2-4 GHz) αποτελεί μια ικανοποιητική λύση στον εντοπισμό από των τουρκικών F-35 όταν και εφόσον αποκτηθούν.

Σύστημα Μάχης

Καρδιά του πλοίου και όλων των παραπάνω συστημάτων είναι το σύστημα μάχης με την ονομασία SETIS. Το υπερσύγχρονο Σύστημα Διαχείρισης Μάχης τύπου Setis θα είναι σε θέση να προσφέρει ολοκληρωμένη εικόνα της τακτικής κατάστασης καθώς και σύνθεση τακτικής εικόνας ενώ μέσω των ζεύξεων Link 11B και Link 16 θα λαμβάνει και θα μεταβιβάζει πλήρη εικόνα του θεάτρου επιχειρήσεων. Το Κέντρο Πληροφοριών Μάχης του πλοίου περιλαμβάνει 15 κονσόλες που αφενός συγκεντρώνουν όλες τις πληροφορίες από τους αισθητήρες και τα ραντάρ και αφετέρου ελέγχουν τα όπλα του πλοίου.

Το σύστημα διοίκησης και ελέγχου των γαλλικών φρεγατών έχει αναπτυχθεί από την Naval Group σε συνεργασία με την Thales και βασίζεται σε ένα ταχύτατο δίκτυο συλλογής, επεξεργασίας και διαβίβασης δεδομένων, η αρχιτεκτονική δομή του οποίου επιτρέπει την εύκολη ενσωμάτωση διαφορετικών οπλικών συστημάτων. Ο βασικός εξοπλισμός επικοινωνιών του πλοίου βασίζεται στα συστήματα ζεύξης δεδομένων Link-11/-16/-22 και στο σύστημα JSAT (σύστημα ζεύξης τακτικών δεδομένων).

Ένα ακόμα σημαντικό χαρακτηριστικό του πλοίου είναι η ψηφιακή διασύνδεση των συστημάτων και υποστημάτων του πλοίου που του επιτρέπουν να συγκεντρώνει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες στα δύο κέντρα μεταφοράς δεδομένων. Για την ασφαλή μετάβαση όλων των δεδομένων έχουν ληφθεί υπόψη όλες οι μελλοντικές προκλήσεις στον τομέα ασφάλειας κυβερνοχώρου και κυβερνοεπιθέσεων.

Τέλος οι φρεγάτες φέρουν πυροβόλο των 76 ή 127 χιλιοστών, δυο τηλεχειριζόμενα όπλα τύπου Narwhal των 20 χιλιοστών, δυνατότητα UAV ώστε να επιχειρεί συνδυαστικά με το ελικόπτερο προσφέροντας εικόνα τακτικής κατάστασης, ταχύπλοο σκάφος 9 μέτρων, θα μπορεί να αναπτύσσει ταχύτητα 28 κόμβων καλύπτοντας το μειονέκτημα ταχύτητας των Fremm ενώ θα επιχειρεί σε αποστάσεις έως 5000 ναυτικά μίλια με ταχύτητα 15 κόμβων.

Αρκούν τέσσερα πλοία για να αντικατασταθούν οι φρεγάτες κλάσης «ΕΛΛΗ»;

Το Π.Ν μόλις πριν μερικά χρόνια διέθετε οροφή 14 κύριων μονάδων κρούσης επιφανείας. Σήμερα, η οροφή έχει πέσει στα 13 πλοία ενώ μελλοντικά όπως όλα δείχνουν το Π.Ν θα κυμανθεί σε οροφή 12 το μέγιστο πλοίων. Η απόκτηση συνολικώς 8 νέων φρεγατών γενικών καθηκόντων ώστε να αντικαταστήσουν σχεδόν μια προς μια τις γερασμένες φρεγάτες κρίνεται μη ρεαλιστική απόρροια των δημοσιονομικών συνθηκών και της γενικότερης στάσης του πολιτικού κόσμου προς τα θέματα της εθνικής άμυνας και των εξοπλισμών.

 Συνεπώς, εδώ προκύπτει το εξής ερώτημα: είναι δυνατή η ναυπήγηση κορβετών;

Ασφαλώς και οι κορβέτες είναι μια επιλογή. Οι Γαλλικές Gowind είναι μια εξαιρετική σχεδίαση με πολύ καλές δυνατότητες σε όλες τις μορφές του ναυτικού πολέμου. Όχι όμως πλοία στα οποία το Π.Ν θα μπορούσε να βασιστεί εξ ολοκλήρου. Είναι πλοία τα οποία θα μπορούσαν να συμπληρώσουν τον επιθυμητό αριθμό των 12 σκαφών και να αποτελούν τον κορμό του Στόλου για τα επόμενα 30 χρόνια. Το πρόγραμμα απόκτησης έξι κορβετών της Μαλαισίας κόστισε συνολικώς 2,6 δις ευρώ, δηλαδή 466 εκατομμύρια ανά πλοίο. Στην ουσία τα πλοία δεν είναι ακριβώς κορβέτες αλλά ελαφρές φρεγάτες. Σε οικονομική βάση τα παραπάνω πλοία σίγουρα αποτελούν μια καλή λύση από πλευράς κόστους/ οφέλους το θέμα όμως είναι οι δυνατότητες των πλοίων.

Τα πλοία φέρουν 16 βλήματα Mica σε κάθετο εκτοξευτή σε συνδυασμό με το ραντάρ SMART-S προσφέρουν μια ικανοποιητική λύση στην αντιαεροπορική άμυνα σημείου. Το μειονέκτημα είναι κυρίως η μικρή αναχορηγία των πλοίων αφού καμία Gowind που έχει παραγγελθεί δεν έχει πάνω από 16 βλήματα και δεν φέρει Aster 30. Η επόμενη ερώτηση που κάναμε στους Γάλλους ναυπηγούς μηχανικούς στα ναυπηγεία της Λοριάν είναι κατά πόσο δυνατή είναι η αύξηση του φόρτου. Η απάντηση τους ήταν πως όλα είναι τεχνικώς εφικτά αρκεί κάποιος να αναλάβει το κόστος που θα αυξηθεί, το τεχνικό ρίσκο από τις αλλαγές από οποίες συνεπάγονται καθυστερήσεις. Με την ίδια λογική και στις Belhara θα μπορούσε να αυξηθεί ο φόρτος. Αλλά με επιπλέον κόστος, ρίσκο και πιθανόν σημαντικές καθυστερήσεις.

Ένα άλλο ζήτημα που μας απασχόλησε κατά τη διάρκεια της παραμονής μας στη Γαλλία αναφορικά με τις κορβέτες Gowind ήταν το ζήτημα των ραντάρ/ αισθητήρων. Εκτός της επιλογής του ραντάρ SMART-S που ήδη φέρουν όλες οι Gowind που έχουν παραγγελθεί ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα επιλογή από πλευράς ποιοτικής διαφοροποίησης θα αποτελούσε το νέο ραντάρ NS100 της Thales ή το ακόμα ισχυρότερο NS200. Το πρώτο μπορεί να βλέπει στόχους σε αποστάσεις έως 280 χιλιόμετρα ενώ το δεύτερο έως και 400 χιλιόμετρα. Αμφότερα ραντάρ εντοπίζουν στόχους επιφανείας σε αποστάσεις άνω των 80 χιλιομέτρων. Το μεγάλο πλεονέκτημα με τα βλήματα Mica είναι πως είναι βλήματα κατηγορίας Fire and Forget τα οποία διαθέτουν είτε ενεργό είτε παθητικό – υπέρυθρο ερευνητή. Τα βλήματα καθοδηγούνται αυτόνομα προς τον εκάστοτε στόχο δίχως την ανάγκη καταύγασης από ραντάρ. Πρακτικά αυτό σημαίνει ταυτόχρονη αντιμετώπιση πολλαπλών επιθέσεων κορεσμού.

Στις 8 Ιουλίου 2018 με άρθρο μας επιμέναμε την ανάπτυξη του Mica NG. Σύμφωνα με δήλωση της γαλλίδας Υπουργού Άμυνας Florence Parly, η Γαλλία θα ξεκινήσει την ανάπτυξη της νέας έκδοσης του βλήματος αερομαχίας MICA στα τέλη Ιουλίου. Η νέα έκδοση MICA-NG αναπτύσσεται με στόχο να κερδηθούν εξαγωγές, γι’ αυτό και η τιμή του θα είναι προσιτή, όπως δήλωσε η γαλλίδα Υπουργός. Τα νέα βλήματα, τα οποία θα διαθέτουν μεγαλύτερη εμβέλεια, θα εξοπλίσουν τα Rafale και τα Mirage-2000. Εκτός της μεγαλύτερης εμβέλειας θα διαθέτουν βελτιωμένους και ικανότερους αισθητήρες. Οι MICA-NG θα μπορούν να παραχθούν ως νέοι ή να προκύψουν κατόπιν αναβάθμισης των απλών MICA, δεδομένου ότι οι όποιες αλλαγές θα γίνουν στο εσωτερικό, ενώ το εξωτερικό του βλήματος θα παραμείνει αμετάβλητο.

Κατά συνέπεια εάν προχωρήσει η έκδοση του Mica NG και για ναυτικές εφαρμογές το βλήμα θα διαθέτει ακόμα μεγαλύτερο βεληνεκές. Εκτός του Mica NG μια άλλη εξαιρετική επιλογή σε περίπτωση επιλογής κορβετών Gowind θα ήταν το βλήμα CAMM-ER. Με βεληνεκές άνω των 45 χιλιομέτρων (περίπου διπλάσιο των Mica  που εξοπλίζουν τις υφιστάμενες κορβέτες Gowind ) το βλήμα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη χώρα μας. Το βλήμα προσφέρεται με ενεργό ερευνητή και δεν απαιτεί καθοδήγηση ραντάρ ή καταυγαστήρα όπως οι Stir για τον στόχο. Δεν θέλουμε να επεκταθούμε στον περαιτέρω εξοπλισμό των πλοίων Gowind καθότι οι περισσότεροι ήδη τα γνωρίζεται. Θέλαμε όμως να επισημάνουμε κάποια σημεία ως προς τη διαμόρφωση συνδιασμού ραντάρ και βλημάτων για το Π.Ν. Ιδιαίτερα αξιοζήλευτες επιδόσεις έχουν οι κορβέτες Gowind και στον ανθυποβρυχιακό πόλεμο.

Αναφέρουμε όλα τα παραπάνω για να τεκμηριώσουμε την άποψη πως οι Gowind αποτελούν μια εξαιρετική επιλογή σε συνδυασμό με τις φρεγάτες Belhara και τις υφιστάμενες Meko 200HN. Άποψη μας είναι πως ο συνδυασμός των παραπάνω πλοίων θα προσδώσει ισχυρή ποιοτική διαφοροποίηση σε σχέση με τον αντίπαλο και θα προσδώσει δυνατότητες στρατηγικού χαρακτήρα με τα πλοία Belhara τα οποία θα έχουν δυνατότητες να επιχερούν με ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ανακεφαλαιώνοντας, πιστεύουμε πως σας δώσαμε μια ολοκληρωμένη εικόνα για τις επιδόσεις και δυνατότητες των πλοίων μέσα από μια πρωτογενή έρευνα και συλλογή πληροφοριών. Παράλληλά, οφείλουμε να τονίσουμε πως ο συνδυασμός Gowind και Belhara μπορεί δυνητικά να προσφέρει τα μέγιστα στον ελληνικό αμυντικό σχεδιασμό και στο Π.Ν ειδικότερα καθώς πρόκειται για μια οικογένεια πλοίων με εξαιρετικές επιδόσεις σε όλες τις μορφές του πολέμου. Όμως εκτός από τα πλοία ιδιαίτερα νευραλγικό ρόλο διαδραματίζουν το σύνολο των αισθητήρων και των όπλων που φέρει. Και εκεί ακριβώς γίνεται η ποιοτική διαφοροποίηση και ισχυροποίηση σε σχέση με την απειλή. Εκτιμούμε πως το δημοσιονομικό είναι ένα κώλυμα αλλά εάν η γαλλική πλευρά φερθεί έξυπνα και εμπορικά θα καταφέρει να στηρίξει χρηματοδοτικά το πρόγραμμα εξασφαλίζοντας το μέλλον του Π.Ν. 

 Το μέλλον του ελληνισμού διαχρονικά ήταν ταυτισμένο με τη ναυτική ισχύ. Είναι η ώρα του πολιτικού κόσμου να αντιληφθεί τη σημασία για ένα ισχυρό ναυτικό που θα εξασφαλίζει τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα και θα διατηρεί το ποιοτικό προβάδισμα. Το πρόγραμμα των φρεγατών χρειάζεται συνέχεια και συνέπεια και πάνω απ’ όλα διακομματική στήριξη ώστε το Π.Ν να εξασφαλίζει ένα σύγχρονο και αξιόμαχο πλοίο που θα καλύπτει τις επιχειρησιακές του ανάγκες στο ακέραιο. Άμυνα δίχως οικονομικές θυσίες δεν υφίστανται. Η αποτροπή δεν είναι κάτι το γενικό και το αόριστο: απαιτεί δαπάνες. Είναι ιστορικό χρέος των πολιτικών του τόπου θα βάλουν τις ψηλά τις εξοπλιστικές ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων. Όλα είναι θέμα ιεράρχησης αναγκών και προτεραιοτήτων. Επιπρόσθετα, χρονικά περιθώρια δεν υπάρχουν. 

 

Το χρονικό πλάνο του προγράμματος FTI.

 

Ο τρόπος με τον οποίο τα γαλλικά ναυπηγεία της Naval Group ναυπηγούν τα πλοία είναι τέτοιος ώστε να εξασφαλίζεται συνέπεια και γρήγορη ροή του προγράμματος. Πάντως όπως μας τόνισαν οι αλλαγές στη διαμόρφωση των πλοίων δεν είναι απλές.