Σε πλήρη εξέλιξη είναι οι μελέτες για την καλύτερη λύση που θα προκριθεί σχεδιαστικά προκειμένου να αντικαταστήσει μελλοντικά τα μαχητικά F/A-18E/F Super Hornet και την έκδοση ηλεκτρονικού πολέμου F/A-18G Growler που βρίσκονται σε υπηρεσία σήμερα με το Αμερικανικό Ναυτικό.
Αν και όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά από αρμόδιες πηγές «υπάρχει πολλή δουλειά ακόμη να γίνει» το τελικό σχέδιο αναμένεται να έχει αρκετά διαφορετική μορφή από τα μαχητικά που πετάνε σήμερα από τα καταστρώματα των αεροπλανοφόρων του USN, με έμφαση σε βελτιωμένες επιδόσεις αναφορικά με την εμβέλεια και την ταχύτητα.
Οι παραπάνω πληροφορίες απορρέουν από την εξέλιξη του προγράμματος “Next Generation Air Dominance” που ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2016 και σήμερα έχει φτάσει σε σημείο να προσδιορίζει σε μεγάλο βαθμό τις μελλοντικές επιχειρησιακές ανάγκες των Ομάδων Μάχης Αεροπλανοφόρων και – το κυριότερο – τις απειλές που θα αντιμετωπίσουν
Η «οικογένεια συστημάτων» όπως προσδιορίζεται προς το παρόν που θα αντικαταστήσει τα Super Hornet περιλαμβάνουν το νέο μαχητικό 6ης γενιάς αλλά επίσης και συστήματα επί μονάδων επιφανείας ή πολλαπλούς τύπους που θα συνεργάζονται από κοινού για επίτευξη αεροπορικής υπεροχής.
Όπως πολλοί εκτιμούσαν, το νέο μαχητικό του USN θα είναι «επιλεκτικά επανδρωμένο» καθώς αυτό αποτελεί επιθυμία της ηγεσίας με δεδομένο ότι η τεχνητή νοημοσύνη «έρχεται» και διερευνώνται τρόποι να ενσωματωθούν στο πρότυπο που θα επιλέξει το Ναυτικό.
Η παράμετρος της εμβέλειας είναι κρίσιμη καθώς αποτελεί σήμερα έναν περιοριστικό παράγοντα στις επιχειρήσεις μαχητικών από αεροπλανοφόρα, ενώ επιπλέον οι προσπάθεια θα επεκταθεί και στην εμβέλεια των μεταφερόμενων οπλικών συστημάτων. Σκιαγραφείται έτσι μια εντελώς νέα γενιά βλημάτων αέρος αέρος και αέρος εδάφους με προηγμένη πρόωση ενώ το νέο ναυτικό μαχητικό 6ης γενιάς θα διαθέτει ακτίνα δράσης σημαντικά μεγαλύτερη από τα σημερινά Super Hornet.
Εντύπωση προκαλεί ότι η απαίτηση για επίτευξη μεγαλύτερων επιδόσεων σε ταχύτητα επανήλθε δυναμικά καθώς είχε περιθωριοποιηθεί στα μέσα της δεκαετίας του 90, μετά την απόφαση αντικατάστασης των F-14B/D Tomcat από το F/A-18E/F Super Hornet (το οποίο έχει υποδεέστερες επιδόσεις σε αυτή τη κατηγορία).
Το αμερικανικό Ναυτικό αντίθετα με την Αεροπορία (USAF) ήταν πάντοτε σκεπτικό ως προς την υιοθέτηση λύσεων που βασίζονται σε τεχνολογία Stealth. Σε ότι αφορά το νέο μαχητικό 6ης γενιάς σίγουρα θα υπάρξουν προβλέψεις προς αυτή τη κατεύθυνση αν και δεν είναι ξεκάθαρο κατά πόσον θα αποτελέσουν προτεραιότητα (όπως στο πρόγραμμα του F-35) σε σχέση με την επίτευξη υψηλών αεροδυναμικών επιδόσεων.
Απώτερος στόχος είναι η επιβιωσημότητα και το Stealth είναι μόνο μια από τις παραμέτρους που δίνουν λύση στο ζητούμενο αποτέλεσμα ενώ σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται είναι στοιχείο που πλέον όλες οι χώρες υιοθετούν στα προγράμματα νέων μαχητικών.
Επιπλέον όμως «εξωτικές» τεχνολογίες φαίνεται ότι είναι στα σκαριά, όπως υπέρ-ελαφρά θωράκιση, όπλα κατευθυνόμενης δέσμης ενέργειας αλλά και ικανότητες «μετασχηματισμού» (χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις) με δεδομένο ότι το χρονικό πλαίσιο εισόδου σε υπηρεσία προσδιορίζεται στα μέσα του 2030 έως το 2040.
