Η είδηση ότι σήμερα η Τουρκία αναμένεται να υπογράψει σύμβαση προμήθειας 20 + 20 μαχητικών αεροσκαφών Eurofighter από τη Μεγάλη Βρετανία έχει προκαλέσει σειρά αναλύσεων στα τουρκικά μέσα, με επίκεντρο την ενίσχυση της Τουρκικής Αεροπορίας. Ωστόσο, πολλοί αναλυτές εστιάζουν στο χρονοδιάγραμμα των παραδόσεων, για το οποίο εκφράζουν προβληματισμό. Να σημειώσουμε ότι η πρόθεση απόκτησης μεταχειρισμένων (της έκδοσης Tranche.3A από το Κατάρ και το Ομάν) και νέας κατασκευής (της έκδοσης Tranche.4 ή Tranche.5 από τη Μεγάλη Βρετανία) Eurofighter σημαίνει δύο διαφορετικά χρονοδιαγράμματα παραδόσεων. Επίσης, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η επιλογή των Eurofighter γίνεται για λόγους άμεσης ενίσχυσης της Τουρκικής Αεροπορίας και δεν σημαίνει ότι η Άγκυρα παραιτείται από τα προγράμματα αγοράς 40 νέων μαχητικών αεροσκαφών F-16 Viper και αναβάθμισης 79 υφιστάμενων F-16 σε Viper και την προσπάθεια της να αποκτήσει F-35 Lightning II.
Σήμερα, η Τουρκική Αεροπορία διατηρεί στόλο μαχητικών αεροσκαφών με 30-40 F-4E-2020, τα οποία χρίζουν αντικατάστασης και 230-240 F-16 Block.30/40/50/50+, αναβαθμισμένα στο επίπεδο των ελληνικών F-16 Advanced Block.52+. Την ίδια στιγμή η Ελλάδα διατηρεί το προβάδισμα με τα 82 F-16 Viper και τα 24 Rafale, ενώ έχει επιλέξει και το F-35, όλα με ραντάρ τεχνολογίας AESA, κάτι που δεν έχει η Τουρκία. Επομένως, η Τουρκία έχει ανάγκη άμεσης απόκτησης σύγχρονων μαχητικών αεροσκαφών, για να καλύψει την ελληνική αεροπορική υπεροχή. Γι’ αυτόν τον λόγο έχει επιλέξει την αγορά νέων και μεταχειρισμένων Eurofighter. Εδώ όμως έρχεται το πρόβλημα του χρόνου παράδοσης. Μετά το 2022 και την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, οι πωλήσεις των Eurofighter έχουν αυξηθεί σημαντικά. Σήμερα, η γραμμή παραγωγής των Eurofighter «χρωστάει» 154 αεροσκάφη, σε Γερμανία, Ιταλία, Κουβέιτ, Κατάρ και Ισπανία, στο πλαίσιο συμβάσεων που έχουν ήδη υπογραφεί.
Ο ετήσιος ρυθμός παραγωγής των αεροσκαφών είναι της τάξεως των 20-30 μονάδων, που σημαίνει ότι η γραμμή παραγωγής είναι απασχολημένη μέχρι το 2033-2034. Συνεπώς, τα τουρκικά Eurofighter νέας κατασκευής θα αρχίσουν να παραδίδονται από το 2034-2035 και μετά, εκτός και αν χώρες δεχτούν επιμήκυνση των δικών τους παραδόσεων προκειμένου να χωρέσει η Τουρκία εμβόλιμα. Για τον λόγο αυτό η Τουρκία αναζητά μεταχειρισμένα αεροσκάφη από το Κατάρ και το Ομάν. Το Κατάρ έχει παραλάβει 22 Eurofighter Tranche.3A (οι παραδόσεις ξεκίνησαν το 2022). Τα δύο τελευταία Tranche.3A έχουν προγραμματιστεί να παραδοθούν στο Κατάρ εντός του 2025. Εν τω μεταξύ, το Κατάρ έχει παραγγείλει (τον Δεκέμβριο του 2024) και 12 Eurofighter της έκδοσης Tranche.4. Η Τουρκία ενδιαφέρεται να αγοράσει 12 από τα 24 Eurofighter Tranche.3A του Κατάρ, με ραντάρ AESA. Εναλλακτική λύση για την Τουρκία είναι να παραλάβει τα 12 Eurofighter της έκδοσης Tranche.4, η κατασκευή των οποίων δεν έχει ξεκινήσει ακόμα.
Το Ομάν, από την άλλη πλευρά, διαθέτει 12 Eurofighter Tranche.3A, με την Τουρκία να θέλει να αποκτήσει το σύνολο των αεροσκαφών (σύμφωνα με τα τουρκικά μέσα το Ομάν είναι πιο δύσκολη υπόθεση, συγκριτικά με το Κατάρ). Να σημειωθεί ότι η Τουρκία δεν διαπραγματεύεται με το Κατάρ ή με το Ομάν, αλλά και με το Κατάρ και με το Ομάν, με απώτερο στόχο να αποκτήσει 12 + 12 = 24 Eurofighter, δηλαδή μια πλήρη Μοίρα. Σύμφωνα με τουρκικά μέσα, εφόσον υπάρξει συμφωνία τόσο με το Κατάρ όσο και με το Ομάν, που είναι το ιδανικό σενάριο για την Τουρκία, η Τουρκική Αεροπορία θα είχε στο οπλοστάσιο της το σύνολο των 24 αεροσκαφών έως το 2028. Τα αεροσκάφη αυτά θα εξοικείωναν την Τουρκική Αεροπορία στο αεροσκάφος, έτσι ώστε η έλευση των νέων Eurofighter, το 2033-2034, να γίνει γρήγορα και ομαλά.
