Η πολιτική Ποντίου Πιλάτου της Δύσης έναντι της πρωτοφανούς τουρκικής επιθετικότητας και του ρητά εκπεφρασμένου αναθεωρητισμού εις βάρος της Ελλάδος, είναι κάτι χειρότερο από διπλωματικό έγκλημα: Είναι τραγικό πολιτικό λάθος.
Τον Οκτώβριο του 1922, και αφού ο Κεμάλ είχε εκκαθαρίσει την Μικρά Ασία από το ελληνικό στοιχείο με την ρητή στήριξη ή ανοχή Γάλλων, Ρώσων, Ιταλών και την αδράνεια των Βρετανών, ο Τουρκικός Στρατός έφτασε απέναντι από την διεθνοποιημένη τότε Κωνσταντινούπολη. Εκεί υπήρχε βρετανική στρατιωτική παρουσία. Ο Κεμάλ απαίτησε με τελεσίγραφο την άμεση αποχώρησή της, απειλώντας με επίθεση. Η βρετανική βουλή έστειλε μία ταπεινωτικά ικετευτική επιστολή στον Κεμάλ, παρακαλώντας τον να μην περάσει στην άλλη όχθη των Στενών. Ο Κεμάλ όμως ήταν ανένδοτος και τελικά οι Βρετανοί εκκένωσαν την Κωνσταντινούπολη και οι Τούρκοι ξαναβρέθηκαν στην Ευρώπη. Η κρίση του Τσανάκ, όπως αποκλήθηκε, εξευτέλισε την βρετανική υπερδύναμη και σήμανε και το τέλος της πολιτικής σταδιοδρομίας του νικητή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου πρωθυπουργού Λόϋντ Τζωρτζ.
Σήμερα ο Ερντογάν κινείται ανεξέλεγκτα, και η Δύση παρακολουθεί απαθής την φρενήρη του δραστηριότητα σε όλα τα μέτωπα. Απειλεί τις ΗΠΑ με «οθωμανικό χαστούκι», εισβάλλει στην Συρία και προειδοποιεί ότι θα χτυπήσει τις αμερικανικές μονάδες στο Μάνμπιτζ, και ο Τίλερσον σπεύδει στην Άγκυρα να διαπραγματευθεί. Τουρκικά πολεμικά περικυκλώνουν το ιταλικό ερευνητικό σκάφος στην κυπριακή ΑΟΖ και οι Ιταλοί, που έχουν στείλει στο σημείο και φρεγάτα, εκκενώνουν την περιοχή και δηλώνουν ότι αναστέλλουν την γεώτρηση. Η τουρκική κυβέρνηση δηλώνει ότι τα Ίμια ανήκουν στην Τουρκία, ακυρώνοντας έτσι με μονομερή δήλωση την ρύθμιση Χόλμπουργκ του 1996 που έθεσε τα Ίμια σε καθεστώς ουδέτερης ζώνης, και το Σταίητ Ντιπάρτμεντ σιωπά. Τουρκικό σκάφος διεμβολίζει ελληνικό στα Ίμια και ουδείς αντιδρά. Το δε ΝΑΤΟ καθεύδει.
Το ΝΑΤΟ ειδικά, του οποίου μέλος είναι και η Ελλάδα και η Τουρκία, κινδυνεύει να γίνει θεατής θερμού επεισοδίου ή και κατάστασης σύγκρουσης μεταξύ δύο μελών του. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε, αν όχι την πλήρη αποδόμηση, πάντως την αποδυνάμωση και απαξίωση της ισχυρότερης στρατιωτικής συμμαχίας του πλανήτη, και θα είχε ευρύτερες και πολύ σοβαρές επιπτώσεις.
Η Ελλάδα, οικονομικά καθημαγμένη και πολιτικά ασταθής, παραμένει ωστόσο το όριο μεταξύ του Δυτικού Πολιτισμού και της Ασίας. Δυτικά της Ελλάδος υπάρχει η επικράτεια της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ανατολικά εκτείνεται η βαθειά υπανάπτυξη, ο αυταρχισμός και ο κοινωνικός μεσαίωνας.
Το 1529, λίγες δεκαετίες μετά την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως, οι Τούρκοι είχαν ήδη καταλάβει την Ουγγαρία και βρίσκονταν έξω από τα τείχη της Βιέννης. Κανένα δίδαγμα δεν έχει αντλήσει η Ευρώπη από την ιστορία της; Η εκπεφρασμένη πρόθεση του Ερντογάν να ανασυστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία ήδη υλοποιείται στο άνυσμα μεταξύ Αιγαίου και Συρίας, ενώ έχει ανασυγκροτήσει ισχυρούς πατερναλιστικούς δεσμούς επιρροής με την Αλβανία, τα Σκόπια και τις μουσουλμανικές μειονότητες στην ελληνική Θράκη και την νότια Βουλγαρία. Τι άλλο πρέπει να γίνει για να λάβει επιτέλους θέση η Δύση στην επικίνδυνη ατραπό των ελληνοτουρκικών σχέσεων;
Συντάκτης: Μελέτης Η. Μελετόπουλος, Διδάκτωρ Οικονομικών & Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Γενεύης
Πηγή: HUFFPOST
