Με αφορμή ηλεκτρονικά δημοσιεύματα που αφορούν αμυντικά θέματα της τρέχουσας επικαιρότητας αναρωτιόμαστε ποιος τελικά σε αυτόν τον τόπο ασχολείται με αμιγώς επιχειρησιακά θέματα επιβίωσης προσωπικού και μέσων σε «σκληρές» επιχειρησιακές συνθήκες.
1.Γίνεται λόγος για το αν είναι σκόπιμη η μεταφορά των ιπτάμενων ραντάρ ERIEYE από την Ελευσίνα στη Θεσσαλονίκη, λες και αυτό είναι το ζήτημα που πρέπει να κυριαρχήσει στην αμυντική μας ενασχόλιση. Κατανοούμε απόλυτα, ότι πίσω από την διαχείριση οπλικών συστημάτων βρίσκονται οικογένειες και δομημένες κοινωνικές σχέσεις αλλά απορούμε πώς είναι δυνατόν να ΜΗΝ διατυπώνεται προβληματισμός για τις ανάγκες υποστήριξης-αντικατάστασης παλαιών συστημάτων των αεροσκαφών ERIEYE ή για το πώς το ΓΕΑ σκοπεύει να προστατεύσει αεροπορικό υλικό που βρίσκεται εκτεθειμένο στις πίστες των αεροδρομίων από ασύμμετρες απειλές όπως drones εμπορικών προδιαγραφών εφοδιασμένων με μια μικρή εκρηκτική κεφαλή που μπορεί να διαλύσει με άνεση το cocpit ενός ERIEYE, F-16,NH-90…
2.Φουντώνουν οι διαδικτυακές φωνές έγκριτων και καταξιωμένων συναδέλφων (ΠΤΗΣΗ) ότι το ΠΝ οδεύει με μαθηματική ακρίβεια σε μια τεχνολογική και επιχειρησιακή απαξίωση τις συνέπειες των οποίων δεν θα μπορούμε εύκολα να τις κρύψουμε κάτω από το βολικό «χαλάκι» μας και στο Γαλατικό χωριό πέρα βρέχει! Ασχολούμαστε με την επικοινωνιακή προβολή ασκήσεων του ΠΝ με το Αιγυπτιακό Πολεμικό Ναυτικό και με άλλες συμμαχικές χώρες και για άγνωστους λόγους δεν μιλά κανείς για το τεχνολογικό χάσμα των φρεγατών μας σε ότι αφορά συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, παθητικών και ενεργητικών αντιμέτρων κατά πυραυλικών απειλών, παθητικών αισθητήρων εντοπισμού στόχων με μικρή υπέρυθρη και ηλεκτρομαγνητική υπογραφή. «Πουλάμε» – και καλά κάνουμε – ναυτοσύνη και εμπειρία δεκαετιών στο Αρχιπέλαγος του Αιγαίου, αλλά όλα έχουν τα όρια τους. Οι τεχνολογικές εξελίξεις σε ξεπερνούν σε ανθρώπινο και επιχειρησιακό επίπεδο, με πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις για αυτούς που αρέσκονται να αποδίδουν υπερ-ανθρώπινες δυνατότητες σε ένα μάχιμο προσωπικό που όμως αγωνίζεται να κρατήσει μάχιμα γηρασμένα πλοία.
Άλλωστε είναι κοινός τόπος, ότι το ΠΝ έχτισε μια επιχειρησιακή και τεχνολογική πρωτοπορεία τις δεκαετίες 70-80 με τα υποβρύχια 209 κλάσης «ΓΛΑΥΚΟΣ», πυραύλους exocet, παραλαβή φρεγατών STANDARD (ΕΛΛΗ – ΛΗΜΝΟΣ) και όχι με τα μεταχειρισμένα δωρεάν σαπάκια του Β παγκοσμίου πολέμου!
3.Η ΠΑ πασχίζει να ξεκινήσει το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των 85 (πλέον) F16 στο επίπεδο Viper και κάποιοι για λόγους ασύμβατους με τον κοινά παραδεκτό κοινό νου προσπαθούν να βάλουν από το παράθυρο ανταγωνιστική πρόταση της Boeing…για να κάνουν τι άραγε;
Να φοβήσουν τα «γατάκια» της Lockeed Μartin για να ρίξουν την τιμή;
Η μήπως αφού καταλήξουν με επίσημο τρόπο στα τραγικά τεχνολογικά και οικονομικά ρίσκα που συνεπάγεται η προσπάθεια της Boeing να διαπιστώσουν σε λίγους μήνες ότι η κατασκευάστρια Lockeed Μartin θα επανέλθει με μια ακριβότερη πρόταση που θα επαρκεί για λιγότερα αεροσκάφη αυτή τη φορά;
Όχι φυσικά για μας τιμωρήσει..αλλά γιατί σε αυτές τις δουλειά κάθε κοστολογημένη πρόταση έχει συγκεκριμένο χρονικό παράθυρο. Αν δεν μπεις…μετά ανοίγει με άλλες τιμές.
Και το κυριότερο … και δυστυχώς εφιαλτικότερο για το επίπεδο της αμυντικής ενημέρωσης στην χώρα μας:
Κανείς δεν φαίνεται μιλάει για την ανάγκη το ΓΕΑ να πιέσει με νύχια και με δόντια ώστε να καταφέρει να συνδυάσει το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των F16 με νέα ικανότερα όπλα, τουλάχιστον αέρος – αέρος. Βολικά, ως συνήθως, μας διαφεύγει το γεγονός ότι τα ελληνικά αεροσκάφη όταν θα αποδίδονται ξανά για επιχειρησιακή χρήση στην ΠΑ θα κληθούν να χρησιμοποιήσουν τους ίδιους πυραύλους αέρος -αέρος για να αντιμετωπίσουν πολυάριθμα τουρκικά F-16 και πιθανώς εκσυγχρονισμένα στο ίδιο πρότυπο Viper αφού τίποτα δεν αποκλείει η τουρκική αεροπορία (ΤΑ) να προχωρήσει σε ένα ανάλογο με την ΠΑ βήμα, για τμήμα του στόλου των τουρκικών F-16 που έχουν ήδη εκσυγχρονιστεί στο πρότυπο CCIP ( 204 αεροσκάφη μαζί με τα 30 block 50 Adv+). Χρειάζεται επιλογή ικανότερων πυραύλων αέρος – αέρος στους τομείς της ταχύτητας, εμβέλειας και ικανότητας αντοχής στα ηλεκτρονικά αντίμετρα για να αντισταθμιστεί η αριθμητική υπεροχή που απολαμβάνει η ΤΑ, αν βγάλουμε από την εξίσωση τα γνωστά προβλήματα με την υποστελέχωση των μοιρών και τους άπειρους πιλότους που βγαίνουν στο Αιγαίο.
Γιατί αυτά τα προβλήματα σύντομα η Τουρκική Αεροπορία θα τα έχει λύσει.
Γνώμη μας είναι ότι η ΠΑ θα πρέπει να κινηθεί τάχιστα για να πάρει ενημερώσεις διαθεσιμότητας και κόστους των νέων εκδόσεων του ΑΙΜ-120, την ΑΙΜ-120 D (έκδοση C8) που ας σημειωθεί ότι έλαβε πρόσφατα την πρώτη παραγγελία για πελάτη εξωτερικού από την Αυστραλία: 450 βλήματα για τον στόλο των F-18 και F-35.
Φυσικά, το βλήμα δεν διαθέτει τον αυλωθητή του κορυφαίου δυτικού βλήματος αέρος-αέρος των 4 Μαχ, που είναι το Meteor της MBDA.
Θα ήταν ευχής έργο η ΠΑ να είχε κινηθεί νωρίτερα για να σχηματίσει έναν άτυπη αεροπορική συμμαχία που θα είχε ζητήσει από την Locked Martin την πιστοποίηση και ενσωμάτωση του Meter στα F-16 Block50-52. Όμως η συνήθης πρακτική είναι το κόστος ενσωμάτωσης να το επωμίζεται ο launch customer και ύστερα να επωφελούνται οι επόμενοι πελάτες. Δεν γνωρίζουμε AN και από πια αεροπορία ζητήθηκε αυτό κάποια στιγμή, Το σίγουρο είναι ότι οι Αμερικανοί θα εμφανίζονταν αρκετά αρνητικοί σε αυτό το ενδεχόμενο για λόγους βιομηχανικού,εμπορικού και τεχνολογικού ανταγωνισμού με την αμερικανική Raytheon, κατασκευάστρια των πυραύλων AIM-120. Η ΠΑ ακόμα και στην περίπτωση που υπήρχε ένας πυρήνας υποστηριχτών των επιχειρησιακών ωφελημάτων του Meteor, είναι σίγουρο ότι δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει τέτοια ενέργεια και να επωμιστεί από μόνη της το κόστος δοκιμών και πιστοποίησης.
Όμως είναι αρκετά πιθανό η ΠΑ στο εγγύς μέλλον να κληθεί να αντιμετωπίσει το πακέτο τουρκικών F-35 εξοπλισμένων με Meteor, αφού φυσικά θα έχουν προηγηθεί πλήθος δοκιμών και αναγκαίων τροποποιήσεων για να μπορεί να βληθεί από την εσωτερική αποθήκη οπλισμού των F-35 block 4. Σίγουρα όχι σε λιγότερο από 7-8 χρόνια από σήμερα. Αλλά το σενάριο αυτό είναι πιθανό και κάνει επιτακτική την ανάγκη η ΠΑ να μπει στα βαθιά νερά του Ηλεκτρονικού πολέμου με εξειδικευμένα ατρακτίδια όπως και των νέας γενιάς συστημάτων αυτοπροστασίας.
Θεωρούμε δηλαδή, ότι η κινηματική απειλή βλημάτων της κατηγορίας Meteor θέτουν εκτός συζητήσεως προσπάθειες ανάπτυξης τακτικών αποφυγής από τους πιλότους, καθώς αυτές είναι σχεδόν καταδικασμένες σε αποτυχία.
Αυτό που μένει είναι σαν πεδίο άμυνας είναι τα νέας γενιάς συστήματα αυτοπροστασίας με συρόμενα δολώματα και εξειδικευμένα ατρακτίδια ηλεκτρονικού πολέμου για την παρεμβολή ραντάρ αεροσκαφών και πυραύλων. Αυτά θα πρέπει να εξεταστούν ενδελεχώς από κάποια αρμόδια επιτροπή της ΠΑ.
Τα συρόμενα δολώματα αυτοπροστασίας (AN/ALE-50 της Raytheon, AN/ALE-55 της BAE Systems, Praetorian DASS του ομίλου Leonardo) αποτελούν την νέα εποχή στην αυτοπροστασία αεροσκαφών Τόσο το AN/ALE-50 της Raytheon, όσο και τα νεότερα AN/ALE-55 και Praetorian DASS, εξαπολύουν ένα δόλωμα μέσω οπτικής ίνας που μπορεί εκπέμποντας διαφορετικές συχνότητες κύματος ανάλογα με το είδος της απειλής, να εμποδίσει, να σπάσει το “λοκάρισμα” του φίλιου αεροσκάφους από εχθρικά αεροσκάφη, να παρεμβάλει ή να προσελκύσει ένα βλήμα κατεύθυνσης RF, προσομοιώνοντας την ηλεκτρομαγνητική υπογραφή του φίλιου αεροσκάφους. Έτσι, το δόλωμα ή τα δολώματα προσελκύουν τους πυραύλους που δεν μπορούν να ξεγελαστούν από τα αντίμετρα κατά πυραύλων αναζήτησης υπέρυθρης ακτινοβολίας, τις γνωστές μας θερμοβολίδες.
Επίσης, υπενθυμίζουμε ότι η Τ.Α είναι σε διαδικασία παραλαβής 21 προηγμένων ενσωματωμένων ατρακτιδίων σουιτών ηλεκτρονικού πολέμου ALQ-211(V)9 (AIDEWS) της Harris. Το συγκεκριμένο ατρακτίδιο είναι η αερομεταφερόμενη έκδοση του εσωτερικά φερόμενου παρεμβολέα AN/ALQ-211(V)4 AIDEWS (Advanced Integrated Defensive Electronic Warfare System) στα 30 F-16C/D Block 50+ Adv.
Ενδεικτικό φυσικά, της μεγάλης σημασίας που δίνει στην αεροπορική κυριαρχία και στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα η ΤΑ.
Η ΠΑ – αλλά και συνολικά οι ΕΕΔ – παραδοσιακά, είτε λόγω υποχρηματοδότησης είτε ένεκα της γνωστής αυταρέσκειας για τις υπερ- ανθρώπινες ιδιότητες του ιπτάμενου προσωπικού περιφρονεί επιδεικτικά τις επενδύσεις στον ηλεκτρονικό πόλεμο.
Ελπίζουμε μετά τον τελευταίο ΗΝΙΟΧΟ και την μελέτη των αποτελεσμάτων σε εναέρια και επίγεια ραντάρ της ΠΑ, όταν οι Ισραηλινοί άνοιξαν τους διακόπτες των παρεμβολέων τους, να ξεκινήσουν οι δέουσες ενέργειες που έπρεπε εδώ και χρόνια να είχαν δρομολογηθεί.
Για τον κατάσταση στον ΕΣ, δεν θα μπούμε στον πειρασμό να γράψουμε: Προσωπική άποψη του γράφοντος είναι ότι εκεί η τελμάτωση των πραγμάτων έχει ξεπεράσει εδώ και αρκετό καιρό, το σημείο χωρίς επιστροφή.Δεν χρειάζεται να ξαναγράψουμε εμείς ή κάποιος άλλος για τα «τσιγαρόχαρτα» θωράκισης M113, τα αρχαία ελικόπτερα Χιούι, τον ξεπερασμένα υλικά ένδυσης, υπόδησης και ατομικής προστασίας, τα επίπεδα προστασίας ελληνικών στρατοπέδων χωρίς ηλεκτρονικούς αισθητήρες επιτήρησης, και την απουσία ραντάρ αντι-πυροβολικού στα νησιά απέναντι από τα τουρκικά παράλια(!).
Ψάξτε και δείτε πότε ήταν η τελευταία φορά που έγινε η αγορά ασύρματων νέας γενιάς, εποχούμενων συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου και φορτηγών γενικής χρήσης…
Ο ΕΣ χρειάζεται μια κοσμογονία αλλαγών με διάθεση κονδυλίων επιπέδου Κίνας και Αμερικής, για να μεταμορφωθεί σε κάτι που μπορεί να πολεμήσει, να επιβιώσει και να νικήσει στο σύγχρονο περιβάλλον δικτυοκεντρικών επιχειρήσεων και δεκάδων ασύμμετρων απειλών. Το πόσο πιθανό είναι να συντελεστεί αυτό στο μέσο προσδόκιμο ζωής μας, το αφήνουμε στην φαντασία των αναγνωστών μας.
