Η χθεσινή άσκηση στο Λιτόχωρο και η συνεργασία με τους Αμερικανούς είναι αδιαμφισβήτητα θετικά γεγονότα. Όμως βλέποντας τις φωτογραφίες αναπόφευκτα μας ήρθαν στο μυαλό σκέψεις και προβληματισμοί που φανερώνουν και αποδεικνύουν τη διαχρονική αδιαφορία για τα πραγματικά προβλήματα της εθνικής άμυνας και των ενόπλων δυνάμεων. Άλλωστε όπως λέει και ο τίτλος του άρθρου «καλές οι επιδείξεις αλλά από ουσία πάσχουμε».
Ως εκ τούτων:
Είδαμε επιθετικά ελικόπτερα ΑΗ-64 Αpache και μας ήρθε κατά νου ο πολυπόθητος εκσυγχρονισμός τους που έχει καταντήσει σαν το γεφύρι της Άρτας. Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι πως τα Α απαξιώθηκαν ενώ θα έπρεπε να είχαν εκσυγχρονιστεί εδώ και τουλάχιστον δέκα χρόνια. Πλήρης αδιαφορία.
Παρακολουθήσαμε, πτητικά μέσα να στερούνται σύγχρονων και αξιόπιστων συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου όπως συμβαίνει με τα Chinook ή τα Kiowa Warrior. Μάλλον έχουμε προσωπικό και μας περισσεύει για απώλειες… Όμως όταν τα Chinook τα έχουμε για αεροδιακομιδές και δασοπυρόσβεση τι χρειάζονται τα συστήματα αυτοπροστασίας;
Διαπιστώσαμε πως συνεχίζουμε να επιχειρούμε με τα Huey ενώ διαθέτουμε ΝΗ90 αλλά τα καμαρώνει η πίστα της Πάχης των Μεγάρων αφού σύμβαση τεχνικής υποστήριξης δεν έχει υπογραφθεί ακόμα και ανταλλακτικά δεν υπάρχουν. Οπότε συνεχίζουμε να πορευόμαστε με Huey.
Μολονότι, ξεχώρισαν οι Πεζοναύτες εντούτοις δεν κρύφτηκε το γερασμένο του προσωπικού και των ταλαιπωρημένων στελεχών αλλά είπαμε ούτε τη θητεία αυξάνουμε ούτε σε προσλήψεις στελεχών προχωράμε και ας είναι ο μέσος όρος ηλικίας του προσωπικού των ειδικών δυνάμεων περί τα 40 έτη. Ας είναι καλά τα στελέχη των ειδικών δυνάμεων που από το μεράκι τους και το φιλότιμο τους προμηθεύονται δικά τους υλικά και κάπως κρύβονται οι διαχρονικές ανεπάρκειες ώστε η υπηρεσία να προμηθεύσει το προσωπικό με σύγχρονα υλικά που έχουν ακόμα και τριτοκοσμικές χώρες.
Το τελευταίο σχόλιο αφορά τη διακλαδικότητα που ακόμα πάσχει πολύ σοβαρά. Τόσα χρόνια θα έπρεπε να είχε συγκροτηθεί σμήνος ελικοπτέρων ειδικών επιχειρήσεων των τριών κλάδων των ενόπλων δυνάμεων αλλά επικρατεί η πλήρης αδιαφορία και αδράνεια γιατί ο κάθε κλάδος αντιμετωπίζει και διαχειρίζεται τα ιπτάμενα μέσα του σαν «δικά» του.
Ή να τονίσουμε πως καταργήσαμε τις ασκήσεις ταχείας αντίδρασης «ΠΥΡΠΟΛΗΤΗΣ» επειδή φοβούνται ορισμένοι μην γίνει κανένα ατύχημα και διακατέχονται από ευθυνοφοβία;
Βέβαια επειδή ακριβώς δεν πολεμάμε δεν φαίνεται καμία αδυναμία καθότι στις ασκήσεις και στις επιδείξεις πάντα κερδίζουμε. Ίσως εάν δεν είχαμε Ένοπλες Δυνάμεις μηδενικού ρίσκου να τολμούσε η πολιτική ηγεσία να στείλει δυνάμεις σε πραγματικές πολεμικές επιχειρήσεις μήπως και αντλήσουμε και εφαρμόσουμε αυτά που οι άλλοι πλήρωσαν με αίμα και που εμείς ούτε καν αντιγράφουμε.
