Τελικά φαίνεται ότι άξιζε η αναμονή δεκαετιών. Η ελληνική πλευρά βάζει οριστικά τέλος στην χρεωκοπημένη πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας στο Αιγαίο, παίρνοντας πρωτοβουλίες που θα αναλύονται για χρόνια από τα τμήματα στρατηγικών και διπλωματικών αναλύσεων, ξένων υπηρεσιών και πανεπιστημίων.
Όπως μετέδωσε ο τηλεοπτικός σταθμός (ΑΝΤ1) που είχε αναγγείλει πριν λίγο καιρό (19/12/17) ότι οι πίστες της Πολεμικής Αεροπορίας θα γεμίσουν με υπερσύγχρονα μαχητικά F-15, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θα επισκεφθεί αύριο τον θάλαμο επιχειρήσεων του Λιμενικού Σώματος, για να ενημερωθεί για την παρουσία και τις ενέργειες του ΛΣ στην περιοχή των Ιμίων και να απευθύνει ομιλία στα στελέχη της υπηρεσίας.
Δημοσιογραφικές πληροφορίες φέρουν τον Πρωθυπουργό να κάνει έκκληση για σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και την ανάγκη αποφυγής προκλήσεων που θέτουν εν αμφιβόλω τις σχέσεις καλής γειτονίαςΤουρκίας-Ελλάδας. Πιθανότατα για 7853η φορά…
Σε συνδυασμό με την παροχή οπτικο-ακουστικού υλικού στο ΝΑΤΟ για 525η φορά, τα πράγματα για την Τουρκική Αναθεωρητική Στρατηγική στο Αιγαίο παίρνουν αναμφίβολα δυσάρεστη τροπή.
Ειδικοί αμυντικοί αναλυτές θεωρούν ότι θα πάρει χρόνια στην Τουρκία να συνέλθει από το «τσουνάμι» μεγατόνων της πρωτότυπης και δυναμικής ελληνικής πρωτοβουλίας…
Φυσικά για πραγματική αποτροπή ούτε λόγο. Γιατί πραγματική αποτροπή συνεπάγεται σεβασμό στις εισηγήσεις της εκάστοτε στρατιωτικής ηγεσίας ακόμα και εάν εμπεριέχουν πολιτικό κόστος, αξιοκρατία στις κρίσεις, αναδιάρθρωση του ΚΥΕΣΕΑ με ψήφο στον Α/ΓΕΕΘΑ και τους τρεις αρχηγούς, αύξηση θητείας, επάνδρωση μονάδων, ρεαλιστική και εντατική εκπαίδευση του προσωπικού, αξιοποίηση της εφεδρείας, αποκατάσταση των υφιστάμενων διαθεσιμοτήτων, αποτελεσματική δομή δυνάμεων και όχι δομή δυνάμεων ανάλογα με τα συμφέροντα της κάθε τοπικής κοινωνίας, υλοποίηση εξοπλιστικών προγραμμάτων με γνώμονα επιχειρησιακά και τεχνοοικονομικά κριτήρια και όχι με πολιτικές επιλογές και τέλος, επενδύσεις στην εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Η αποτροπή δεν είναι κάτι το γενικό και αόριστο. Είναι τα παραπάνω και αρκετά ακόμα. Αλλά αυτά απαιτούν διακομματική συνέχεια και συνέπεια. Και πρωτίστως πολιτική βούληση, θέληση, πυγμή και αποφασιστικότητα.
Και το σπουδαιότερα απαλλαγή από τον κατευνασμό και την υποχωρητικότητα. Εγκατάλειψη του σύνδρομου της Στοκχόλμης και της Φινλανδοποίησης της χώρας. Σκληρός ρεαλισμός όπως επιβάλει η αμείλικτη πραγματικότητα.
Ζητούμε συγγνώμη από τους αναγνώστες και το ηρωικό προσωπικό των ΕΕΔ για τον σκωπτικό χαρακτήρα του πρώτου τμήματος της ανάρτησης αλλά πλέον μόνο έτσι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε όλο αυτό το απροκάλυπτο δούλεμα. Γιατί πλέον γνωριζόμαστε καλά σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο και έχοντας μπουχτήσει από άχρηστα κλισέ δεκαετιών, είμαστε σίγουροι ότι ακόμα και αν το Λιμενικό Σώμα μάζευε διαμελισμένα κορμιά από την δολοφονική ενέργεια του πειρατή Τούρκου καπετάνιου, η πανικόβλητη ελληνική ηγεσία θα έτρεχε να κρυφτεί κάτω από το γνώριμο «φέσι» της στρατηγικής ψυχραιμίας, της αποκλιμάκωσης και της αποφυγής θερμού επεισοδίου με κάθε κόστος!
Ότι ακριβώς τρέφει και γιγαντώνει για δεκαετίες, το ΤΕΡΑΣ του αδίστακτου τουρκικού επεκτατισμού…
Κι όμως, χιλιάδες χρόνια πριν, κάποιος είχε προδιαγράψει με νομοτελειακό τρόπο το μέλλον των «αδύναμων», που μονότονα εκλιπαρούν για λίγα ψίχουλα γεωπολιτικής συμπόνοιας, αποφεύγοντας τα αυτονόητα:
«Ο ισχυρός προχωρά όσο του επιτρέπει η δύναμη του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του»
Θουκυδίδης του Ολόρου ο Αλιμούσιος (περίπου 460 π.Χ. – 399 π.Χ.)
