Εκεί στην Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία όλα καλά;

Αμυντική Βιομηχανία,Ελλάδα,Κεντρικά,Προτεινόμενα |

16 Νοεμβρίου 2017 21:01

Είναι κοινώς παραδεκτό πως η εγχώρια αμυντική βιομηχανία και ειδικότερα η Κρατική αμυντική βιομηχανία έχει προβλήματα. Πάρα πολλά προβλήματα. Για τα οποία αφενός ευθύνονται οι εκάστοτε διοικήσεις των κρατικών εταιρειών και αφετέρου υπάρχουν διαχρονικές ευθύνες των ελληνικών κυβερνήσεων που επέδειξαν χαρακτηριστική αδιαφορία για τα θέματα της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας. Έχουμε φτάσει να λέμε καλύτερα να καλύτερα να κλείσουν οι κρατικές εταιρείες (ΕΑΣ, ΕΑΒ) και να πληρώνουμε τους εργαζομένους και να κάθονται παρά να λειτουργούν γιατί περισσότερο μας κοστίζει.

Η πρόσφατη παρουσία της Turkish Aerospace Industries στο Dubai Air Show 2017 αποτέλεσε πόλο προβληματισμού για την «αντίστοιχη» (ο Θεός να την κάνει αντίστοιχη) Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία. Επί της ουσίας η ΕΑΒ είναι ένα μεγάλο συνεργείο, ένα επισκευαστικό κέντρο που δεν αναπτύσσει, δεν παράγει νέα προϊόντα αλλά συντηρεί και επισκευάζει. Στο παρελθόν για να είμαστε δίκαιοι και αντικειμενικοί έγιναν φιλότιμες προσπάθειες από ορισμένα στελέχη της εταιρείας αλλά έπεσαν στο κενό διότι ούτε πολιτική βούληση υπήρξε ούτε και ενδοεταιρική εντός της ΕΑΒ. Xαρακτηριστικά παραδείγμα το nEUROn και η συμμετοχή στα προγράμματα των ESSM και IRIS-T.

Τόσα χρόνια δεν θα μπορούσε η ΕΑΒ να αναπτύξει ένα παράγωγο του ΠΗΓΑΣΟΣ ώστε να έχουμε ένα UAV προσαρμοσμένο στις ανάγκες μας; Αντ’ αυτού αρκούμαστε σε μια μετριότητα δήθεν κάλυψης των αναγκών της Π.Α σε θέματα τεχνικής υποστήριξης που και αυτή ελλιπής είναι διότι ΠΟΤΕ δεν τηρούνται τα χρονοδιαγράμματα παράδοσης των αεροσκαφών στη Π.Α. Αρκεί να κάνει κανείς μια βόλτα στη πίστα της Τανάγρας για να αντιληφθεί την κατάσταση που επικρατεί. Χαρακτηριστική περίπτωση ο στόλος των Canadair ή των C130.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα με αξιόλογη αεροδιαστημική βιομηχανία είναι η Σερβία και συγκεκριμένα η Utva Aviation Industry με το εκπαιδευτικό αεροσκάφος Kobac.

Καμία εξωστρέφεια και καμία προοπτική. Τους έφαγε και εκεί ο συνδικαλισμός και η κρατικοδίαιτη σιγουριά του δημοσίου. Κοινώς μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει. Μια τα προβλήματα προσωπικού, μια τα προβλήματα διοίκησης, μια το ένα μια το άλλο τα χρόνια περνάνε και δουλειά δεν γίνεται. Είμαστε στάσιμοι στο ίδιο επίπεδο. Ανεχόμαστε και συντηρούμε ως κράτος εταιρείες ελλειμματικές (όπως προκύπτει από τα οικονομικά τους στοιχεία) που προκαλούν ζημιά στην Εθνική Άμυνα επιβαρύνοντας του ήδη προβληματικούς προϋπολογισμούς του ΥΠΕΘΑ και των τριών κλάδων των Ε.Δ. Ευτυχώς που έπεσε η δουλειά από τα ΑΦΝΣ P-3 και τώρα τον εκσυγχρονισμό των F-16 της Π.Α και θα υπάρχει ανάληψη έργου.

Όλο ακούμε και όλο περιμένουμε αυτή την περιβόητη εξυγίανση των κρατικών εταιρειών που απομυζούν πόρους της εθνικής άμυνας και όλο δεν την βλέπουμε. Μετά αναρωτιόμαστε γιατί δεν παίρνει κανείς την ΕΛΒΟ. Μάλιστα μέχρι προσφάτως το κράτος ανταγωνίζονταν το ίδιο το κράτος στα θέματα τεχνικής υποστήριξης έχοντας και το Κρατικό Εργοστάσιο Αεροσκαφών και την ΕΑΒ έχοντας ομοειδή έργο.

Δεν πειράζει μείναμε με τον κρατισμό και τις συντεχνίες.

Ας δούμε λοιπόν τι παράγει η Turkish Aerospace Industries και ο καθένας ας κάνει τις συγκρίσεις του:

Αρχικά στον τομέα των UAV.