Τα εκθέματα Πυροβολικού βρίσκονται στο προσκήνιο στην έκθεση αμυντικών συστημάτων «DSEI 2023». Άλλωστε τα διδάγματα και τα “lessons learned” από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στο πεδίο της χερσαίας σύγκρουσης στην Ουκρανία αυτό ακριβώς καταδεικνύουν: την ανάγκη για σύγχρονο πυροβολικό ικανό να προσβάλει στόχους από μεγάλες αποστάσεις.
Δυστυχώς, στη χώρα μας το Πυροβολικό του Ελληνικού Στρατού είναι εξαιρετικά παραμελημένο. Στα αρκετά δισεκατομμύρια που δαπανήθηκαν από την ελληνική κυβέρνηση, το Πυροβολικό δεν πήρε το παραμικρό. Ακόμη και ένα πρόγραμμα της τάξης των 160 εκατομμυρίων ευρώ, όπως αυτό του εκσυγχρονισμού των Πολλαπλών Εκτοξευτών Πυραύλων RM-70 και του εκσυγχρονισμού του τεράστιου κυριολεκτικά αποθέματος ρουκετών, εγκαταλείφθηκε από το ΓΕΕΘΑ και το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Ένα πρόγραμμα που θα έδινε ανάσες και στην εγχώρια αμυντική βιομηχανία αφού τόσο ο εκσυγχρονισμός των εκτοξευτών όσο και των ρουκετών θα υλοποιούνταν σε εγχώριο επίπεδο από ελληνικές εταιρίες!
Περιττό να σημειωθεί πως η ηγεσία του ΓΕΕΘΑ (αυτή είναι υπεύθυνη για την ιεράρχηση και προτεραιόποιηση των ελληνικών εξοπλιστικών προγραμμάτων) προωθεί τη πανάκριβη απόκτηση MQ-9 SeaGuardian (η πρόσκτηση μερικών UAV MQ-9B αξίας 387.818.178) όταν οι παρατηρητές του Πυροβολικού διαθέτουν μέσα στοχοποίησης περασμένων δεκαετιών. Και παρά το γεγονός πως η εγχώρια αμυντική βιομηχανία και οι ελληνικές εταιρίες έχουν επιδείξει εξαιρετικά ενδιαφέροντα προϊόντα στον τομέα των UAV τακτικού επιπέδου, τα οποία κάλλιστα θα μπορούσαν να ενταχθούν στις Μοίρες Πυροβολικού και να αναβαθμιστούν κατακόρυφα οι ικανότητες στοχοποίησης.
Υπενθυμίζουμε ότι ο Αμερικανικός Στρατός υλοποιεί ένα πρόγραμμα επέκταση της επιχειρησιακής ζωής των ATACMS. Το πρόγραμμα αφορά στην εγκατάσταση νέων υπό-συστημάτων, προς αντικατάσταση όσων έχουν πάψει να υποστηρίζονται (κυρίως κινητήρες και συστήματα πλοήγησης), και προσφέρει επιπλέον χρόνια επιχειρησιακής ζωής στα βλήματα.
Επίσης, αφορά στην αντικατάσταση των υπό-πυρομαχικών από μονοκόμματη πολεμική κεφαλή και στην ενσωμάτωση πυροκροτητή προσέγγισης για αποτελέσματα επί περιοχής. Στη περίπτωση της χώρας μας λόγω μεγάλης επιχειρησιακής αναγκαιότητας χρήσης των υπό-πυρομαχικών για προσβολή στρατηγικών στόχων ή τακτικών στόχων (συγκεντρώσεις προσωπικού και υλικού) οφείλουμε να δούμε εάν γίνεται να μην αφαιρεθούν τα υπό-πυρομαχικά αλλά να γίνει αντικατατάσταση όσων μερών απαιτούνται (κινητήρες και συστήματα πλοήγησης).
Συγκεκριμένα, το πρόγραμμα SLEP αφορά στην αναβάθμιση των πυραύλων MGM-140A Block.1 (M-39) και MGM-140B Block.1A (M-39A1) σε M-57E1 ATACMS Unitary. Και από τις δύο εκδόσεις του πυραύλου αφαιρούνται τα υπό-πυρομαχικά κατά προσωπικού/αντιαρματικά (950 και 275 Μ-74 αντίστοιχα) και ενσωματώνεται τη μονοκόμματη, διατρητική πολεμική κεφαλή θραυματοποίησης WDU-18/B (των βλημάτων Harpoon). Επίσης, τα αναβαθμισμένα βλήματα ενσωματώνουν πυροκροτητή προσέγγισης για πλήγματα περιοχής, εκτός από σημείου.
Πλέον το ενδιαφέρον κεντρίζει το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των M-270 MLRS και της απόκτησης νέων πυρομαχικών (ρουκετών και πυραύλων). To πρόγραμμα όπως έχει κοστολογηθεί από τη Διεύθυνση Πυροβολικού του Γενικού Επιτελείου Στρατού έχει συνολικό τίμημα αξίας 1.081.860.000 δισεκατομμυρίων ευρώ! Σχεδόν 1.1 δις για τον εκσυγχρονισμό όχι του συνόλου αλλά του μεγαλύτερου μέρος των 36 M-270 MLRS και μάλιστα στο επίπεδο M-270 Α1 και όχι Α2. Στο πανάκριβο πακέτο που προωθεί η Lockheed Martin περιλαμβάνεται και η προμήθεια μεγάλου μέρους ρουκετών GMLRS/ GLMRLS ER καθώς και ένα μικρό απόθεμα πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς για την αντικατάσταση των ATACMS. Και μάλιστα δίχως να συμμετέχει καμία ελληνική εταιρεία και ο εκσυγχρονισμός να πραγματοποιηθεί στις ΗΠΑ!
Το ερώτημα είναι αξίζει; Αξίζει η ελληνική κυβέρνηση να δαπανήσει 1.1 δις ευρώ ή υπάρχουν και άλλες εναλλακτικές;
Έχουμε θέσει συγκεκριμένα ερωτήματα τα οποία και θα τα επαναλάβουμε:
Γιατί δεν υλοποιείται πρόγραμμα SLEP (επέκτασης ορίου ζωής) όπως αυτό που εφαρμόζει ο αμερικανικός στρατός ώστε να μην απαξιωθεί το υφιστάμενο απόθεμα των ΑΤACMS; Ο γράφων είχε αναφερθεί αναλυτικά εδώ: Το πρόγραμμα επέκτασης ορίου ζωής των αμερικανικών ATACMS οδηγός και για το ελληνικό πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των Μ-270 MLRS (https://defencereview.gr/service-life-extension-program-for-hellenic-army-artillery-m-270-mlrs-atacms/).
Γιατί προωθείται η πρόταση της Lockheed Martin και όχι η εναλλακτική πολύ φτηνότερη (στο 1/3 του κόστους) η πρόταση της ευρωπαϊκής KNDS;
Και εν τέλει, μήπως αξίζει στο 1.1 δις να προμηθευτούμε νέους ολοκαίνουργιους εκτοξευτές πυραύλων από άλλες χώρες (Ισραήλ ή Ευρώπη); Περιττό να σημειωθεί πως υπάρχουν λύσεις και από τρίτες χώρες όπως η Σερβία και η Βραζιλία όμως για πολιτικούς λόγους υπάρχουν «κωλύματα».
Και προφανώς το αυτονόητο: η πυραυλική τεχνολογία δεν είναι διαστημική. Είναι μια τεχνολογία που διαθέτουν πολλές χώρες όπως η Σερβία. Ως εκ τούτων, μήπως το ΥΠΕΘΑ/ ΓΕΕΘΑ θα έπρεπε να κινηθούν στην ανάπτυξη αντίστοιχων εθνικών δυνατοτήτων; Ελληνικές εταιρίες με πυραυλική τεχνογνωσία υπάρχουν.
Αντιθέτως προωθούνται εξοπλιστικά προγράμματα δίχως διαγωνιστικές διαδικασίες και δίχως αξιολόγηση στη Lockheed Martin ή σε άλλες εταιρίες με απευθείας αναθέσεις.
Αυτό που συμβαίνει το γράφουμε όσο πιο απλά μπορούμε είναι ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ. Ποιοι ωφελούνται από αυτή την υπόθεση;
Και συνεχίζουμε.
Στα πλαίσια της συστημάτων «DSEI 2023» επιδεικνύεται ένα ευρωπαϊκό σύστημα το οποίο σχεδιάστηκε από ισραηλινή εταιρεία, την ELBIT Systems πλην όμως πλέον προωθείται στην Ευρώπη από τον γαλλογερμανικό όμιλο της KNDS (KMW & NEXTER). Το EuroPULS όπως αναφέρεται.
Το πλέον ενδιαφέρον του συγκεκριμένου συστήματος είναι η ευελιξία των όπλων που μπορεί να βάλει και ακολούθως εξηγούμαστε
Ο ισραηλινής σχεδίασης πολλαπλός εκτοξευτής πυραύλων (ΠΕΠ) τύπου PULS της εταιρείας Elbit Systems διαρκώς εξελίσσεται και αναβαθμίζει τις επιχειρησιακές του δυνατότητες περαιτέρω με ευρωπαϊκή συμμετοχή. Το σύστημα στο οποίο πλέον συμμετέχει και η γερμανική εταιρεία KMW αναβαθμίζεται ακόμη περισσότερο με κύριο στοιχείο την επιχειρησιακή του ευελιξία ως προς τη διαμόρφωση του πυραυλικού φορτίου που μπορεί να εξοπλιστεί. Όλα τα παραπάνω αποτέλεσαν ενημέρωση της ισραηλινής εταιρείας στα πλαίσια του ευρωπαϊκού συνεδρίου με την ονομασία το «Πυροβολικό του Μέλλοντος» με όλες τις σύγχρονες τεχνολογικές εξελίξεις του σύγχρονου πυροβολικού.
Στη φωτογραφία φέρεται επί του φορτηγού IVECO του Γερμανικού Στρατού με δυνατότητα να φέρει τους εξής συνδυασμούς όπλων (https://twitter.com/nicholadrummond/status/1663524334013431813/photo/1):
36 κατευθυνόμενες ρουκέτες ακριβείας Accular των 122mm βεληνεκούς των 35 χιλιομέτρων της Elbit ή
20 κατευθυνόμενες ρουκέτες ακριβείας Accular των 160mm βεληνεκούς των 40 χιλιομέτρων ή
12 ρουκέτες M31 GMLRS βεληνεκούς των 84 χιλιομέτρων ή
8 πυραύλους επαυξημένου βεληνεκούς Extra βεληνεκούς των 150 χιλιομέτρων ή
4 πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς των 300 χιλιομέτρων Predator Hawk με CEP της τάξης των 10 μέτρων ή
4 πυραύλους μακράς πλεύσης Joint Fire Support Missile για χειρουργικά πλήγματα ακριβείας της MBDA βεληνεκούς 500 χιλιομέτρων ή τέλος
4 πυραύλους NSM κατά στόχων επιφανείας (ναυτικών) της νορβηγικής Kongsberg βεληνεκούς των 185 χιλιομέτρων
Το μεγάλο πλεονέκτημα του συστήματος είναι ο τρόπος που φέρονται οι ρουκέτες ή πύραυλοι σε δύο διαφορετικά pod τα οποία και μπορούν να φέρουν διαφορετικό οπλισμό.
Τον Ιούνιο του 2022, η γερμανική KMW (Krauss-Maffei Wegmann) και η ισραηλινή Elbit Systems, συμφώνησαν και παρουσίασαν την αντίληψη Euro-PULS, η οποία αφορά στην επόμενη γενιά πυραυλικού συστήματος μεγάλου βεληνεκούς που θα αντικαταστήσει τα εν υπηρεσία MLRS/MARS II. Το Euro-PULS βασίζεται στον εκτοξευτή PULS (Multi-Purpose Universal Launching System) και τα πυρομαχικά (ρουκέτες και βλήματα, κατευθυνόμενα και μη) της Elbit Systems. Η KMW συμμετέχει στο πρόγραμμα ως κατασκευαστής και διαμορφωτής συστήματος, ανάλογα με τις απαιτήσεις του πελάτη και σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Σύμφωνα με την Elbit Systems η πλατφόρμα PULS (τροχοφόρο όχημα 6 x 6) μπορεί να δεχθεί ολόκληρη τη γκάμα των πυρομαχικών που προσφέρει η Elbit Systems αλλά και άλλων εταιρειών (MBDA, Kongsberg).
Επαναλαμβάνουμε (προς αποφυγή παρεξηγήσεων από τους κακεντρεχείς οι οποίοι και κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια) πως υπάρχουν πολλές εναλλακτικές αντί του εκσυγχρονισμού των ελληνικών MLRS έναντι του ιλιγγιώδους κόστους του 1.1 δις ευρώ και δίχως τη παραμικρή προστιθέμενη αξία στην ελληνική αμυντική βιομηχανία.
Συνεπώς καμία λύση δεν προκρίνουμε με απευθείας αναθέσεις δίχως διαγωνιστικές διαδικασίες. Αυτό που λέμε και θα γράφουμε συνέχεια μέσα από το DefenceReview.gr είναι πως «υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια». Και πρέπει να τις αξιολογήσουμε και να τις συγκρίνουμε. Και δυστυχώς οι ευθύνες των ανωτάτων αξιωματικών πρωτίστως είναι μεγάλες. Δευτερευόντως, του πολιτικού προσωπικού γιατί οι πρώτοι εισηγούνται στους δεύτερους ενώ όταν πρέπει για να γίνουν αρεστοί δεν αντιδρούν.
Για πολλοστή φορά λόγω μεγάλης αγάπης για το Πυροβολικό Μάχης και λόγω του ότι είχα τη τιμή να υπηρετήσω στο Πυροβολικό ως ένας έφεδρος αξιωματικός θα συνοψίσω τις ανάγκες του Όπλου:
Πρωτίστως επιβάλλεται ο εκσυγχρονισμός των μέσων και δυνατοτήτων στοχοποίησης (ραντάρ αντιπυροβολικού, μέσα καταγραφής ηλεκτρονικών εκπομπών και διάταξης μάχης του αντιπάλου, UAV) σε επίπεδο Μοίρας Πυροοβολικού, Διοίκησης Πυροβολικού (Μεραρχία, Σώμα Στρατού).
Ακολούθως προγράμματα εκσυγχρονισμού των μέσων εκπομπής πυρών (RM-70, M-270 ή προμήθεια νέων, εκσυγχρονισμός Μ-109) παράλληλα με πρόγραμμα απόκτησης νέων πυρομαχικών ώστε να επιτυγχάνεται η προσβολή στόχων σε μεγαλύτερα βεληνεκή.
Το Πυροβολικό είναι ένα φτηνό μέσο προσβολής στόχων στη τουρκική ενδοχώρα. Το Πυροβολικό μπορεί να αποτελέσει την αιχμή του δόρατος της ελληνικής αποτροπής σε επίπεδο χερσαίας ισχύος αρκεί να αποκτήσει τα κατάλληλα μέσα προσβολής στόχων και στοχοποίησης. Δεν είναι τυχαία η ραγδαία ανάπτυξη του τουρκικού πυροβολικού. Οι Τούρκοι το έχουν καταλάβει. Εμείς;
