Η απέλαση διπλωματών είναι κορυφαία και συνάμα ακραία πράξη στις διπλωματικές σχέσεις μεταξύ δυο χωρών. Όταν δε η απέλαση γίνεται από μια μικρή χώρα και αφορά διπλωμάτες μεγάλης δύναμης, το ζήτημα λαμβάνει άλλες διαστάσεις.
Γράφει ο ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗΣ για το PONTOS NEWS
Πότε μια χώρα καταφεύγει στο μέτρο της απέλασης; Όταν διπλωμάτης που είναι διαπιστευμένος στη χώρα αυτή συλλαμβάνεται να προβαίνει σε πράξεις που αντίκεινται στη διπλωματική ιδιότητα και στρέφονται εναντίον της χώρας που τον φιλοξενεί. Για παράδειγμα, πριν από λίγα χρόνια οι αρμόδιες ελληνικές Αρχές έπιασαν στην κυριολεξία στα πράσα κορυφαίο διπλωμάτη μεγάλης συμμάχου χώρας να παίρνει απόρρητα έγγραφα από γυναίκα υπάλληλο του υπουργείου Εξωτερικών, με την οποία διατηρούσε και ιδιαίτερη σχέση. Σημειώνεται ότι η κυρία αυτή υπηρετούσε σε νευραλγική θέση του ΥΠΕΞ.
Μετά την αποκάλυψη δεν ζητήθηκε η απέλαση του κορυφαίου αυτού διπλωμάτη και επιλέχτηκε η μέθοδος της αθόρυβης αναχώρησής του από την Ελλάδα, για να μη διαταραχτούν οι σχέσεις των δυο συμμάχων χωρών! Από την άλλη πλευρά, η εν λόγω κυρία παρέμεινε στη θέση της και δεν είχε καμία επίπτωση στην υπηρεσιακή της κατάσταση η κατασκοπεία που διενεργούσε εναντίον της πατρίδας μας.
Οι λόγοι ήταν δύο. Ο ένας ότι έχει τη στήριξη ισχυρών κέντρων. Ο άλλος, επειδή η αποκάλυψη της δράσης της θα δημιουργούσε σοβαρό πολιτικό πρόβλημα σε κάποιο κόμμα.
Μένουμε εκεί, και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!
Πάμε τώρα στην υπόθεση της απέλασης των δύο Ρώσων διπλωματών και της απαγόρευσης εισόδου στην Ελλάδα σε άλλα δύο άτομα με ρωσική υπηκοότητα.
Καταρχάς πρέπει να σημειώσουμε ότι πρόκειται για κορυφαία πράξη, ανάλογη της οποίας δεν έχει καταγραφεί στη διπλωματική ιστορία της Ελλάδας, τουλάχιστον από μια μικρή έρευνα που έχω κάνει. Αυτό σημαίνει ότι για να κάνεις μια ενέργεια τέτοιας έκτασης και τέτοιας βαρύτητας, εναντίον μιας μεγάλης δύναμης όπως είναι η Ρωσία, θα πρέπει να έχουν κάνει τέρατα και σημεία οι Ρώσοι διπλωμάτες και τα πρόσωπα που «έφαγαν» την απαγόρευση.
Όμως, όταν διαπιστώνεις ότι ένας διπλωμάτης παρεκτρέπεται, τότε προηγείται το προφορικό διάβημα, μετά η νότα διαμαρτυρίας, και όταν η άλλη πλευρά επιμένει, τότε είναι σαν να σου λέει «απέλασέ με». Εξ όσων γνωρίζουμε, δεν υπήρξε αυτή η κλιμάκωση της αντίδρασής μας που να δικαιολογεί τις απελάσεις. Επίσης, όταν γίνονται προκλητικές και εχθρικές ενέργειες από διπλωμάτες μιας χώρας, τότε συνήθως αυτές διαρρέουν στον Τύπο και τα ΜΜΕ, για να ασκηθεί πίεση και να εκφραστεί η δυσφορία της φιλοξενούσας τον διπλωμάτη χώρας.
Ούτε αυτό έγινε, παρά μόνον, μίαν πρωίαν, ξυπνήσαμε και ακούσαμε ιστορίες για ανάμιξη της Ρωσίας στα συλλαλητήρια, για χρηματισμό εθνικιστικών και ακροδεξιών οργανώσεων με σκοπό τη συμμετοχή τους και τη διοργάνωση συλλαλητηρίων, για απόπειρα εξαγοράς μητροπολιτών, δημάρχων και ενός αξιωματικού, ακόμα και για απόπειρα εξαγοράς βουλευτών και πτώση της κυβέρνησης.
Όμως όλα αυτά χωρίς να παρουσιάζεται κανένα πειστικό στοιχείο ή τεκμήριο.
Το χειρότερο, αυτή την κακοστημένη πολιτικοδιπλωματική φάρσα την υιοθέτησαν βουλευτές και στελέχη της κυβέρνησης και εκτόξευαν ουρανομήκεις ανοησίες.
Για παράδειγμα, όλα τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ-ακόμα και εκείνα που είχαν φιλοξενήσει πρωτοσέλιδα του τύπου «60 εκατομμύρια μαύρα δολάρια για να επηρεάσουν συνειδήσεις υπέρ του Σχεδίου Ανάν» επικρίνοντας τις ΗΠΑ για ανάμιξη στις διαδικασίες του δημοψηφίσματος στην Κύπρο-, τώρα, χωρίς αιδώ, φιλοξένησαν επαίσχυντα πρωτοσέλιδα «για πληρωμένους πατριώτες με ρούβλια», για «Μακεδονομάχους επί πληρωμή» και άλλες τέτοιες αθλιότητες.
Για τα 60 εκατομμύρια των ΗΠΑ, που δόθηκαν σε ορισμένους από τους υποστηρικτές του Σχεδίου Ανάν στην Κύπρο και την Ελλάδα-μάλιστα πολλοί από εκείνους που ήταν διαπρύσιοι υποστηρικτές εκείνου του τερατουργήματος, ω του θαύματος υπέγραψαν και δήλωση υποστήριξης της προδοτικής Συμφωνίας των Πρεσπών-υπάρχουν αποδείξεις, συγκεκριμένα υπάρχουν επίσημες αναφορές που δημοσιεύθηκαν στα Wikileaks.
Για τα χρήματα που διέθεσαν οι Ρώσοι για να επηρεάσουν την ελληνική κοινή γνώμη, που από μόνη της είναι σε ποσοστό 80% αντίθετη στην προδοτική συμφωνία, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο, παρά μόνο διαρροές στον ελληνικό Τύπο, για συνολικό ποσό 30 χιλιάδων ευρώ!
Τόση αθλιότητα. Επιχείρησαν να εκδικηθούν τους πολίτες για την υπερήφανη στάση τους στην προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών, ενοχοποιώντας συλλήβδην όσους αντιστέκονται και όσους συμμετέχουν στα συλλαλητήρια, ως εν δυνάμει χρηματιζόμενους από τους Ρώσους.
Μάλιστα, ο διευθυντής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Ζαχαριάδης έφθασε στο σημείο να δηλώσει ότι «κάποιοι από τους συμμετέχοντες στα συλλαλητήρια ίσως… τα έπαιρναν».
Τέτοια αθλιότητα, τέτοιο και τόσο ξεπεσμό δεν γνώρισε ποτέ αυτός ο τόπος.
Όσο για τις γεωπολιτικές πτυχές των απελάσεων, θα τις εξετάσουμε στο άρθρο μας της Κυριακής.
