Το Υπουργείο Άμυνας της Αυστραλίας εξέδωσε σχετικό αίτημα στο πλαίσιο του προγράμματος Land-400 Phase.3, αντικατάστασης των 431 τεθωρακισμένων οχημάτων M-113AS3 και AS4) με 431 νέα ερπυστριοφόρα τεθωρακισμένα οχήματα. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις το κόστος του προγράμματος αναμένεται να κυμανθεί μεταξύ $ 7,4-11 δισεκατομμυρίων. Τα νέα οχήματα θα πρέπει να διαθέτουν κορυφαίο επίπεδο θωράκισης, ισχύος πυρός και κινητικότητας.
Οι προτάσεις θα πρέπει να έχουν κατατεθεί μέχρι το Μάρτιο του 2019, οπότε και θα ξεκινήσει η διαδικασία αξιολόγηση τους. Τα νέα οχήματα θα πρέπει να μπορούν να μεταφέρουν Ομάδας Πεζικού έξι (6) ατόμων, συν τον Διοικητή της Ομάδας και το πλήρωμα του οχήματος (οδηγός και πυροβολητής). Το ερώτημα είναι αν τα 431 αναβαθμισμένα αυστραλιανά M-113 (να σημειωθεί ότι από τα 431 οχήματα τα 252 είναι της έκδοσης μεταφοράς προσωπικού) αξίζουν να αποκτηθούν από τον Ελληνικό Στρατό (ΕΣ).
Η ιστορία των αναβαθμισμένων αυστραλιανών M-113 ξεκινά το 1980 όταν η χώρα ξεκίνησε ένα πρόγραμμα («Project Waler») αντικατάστασης των M-113 με 500-1.000 νέα τεθωρακισμένα οχήματα. Ωστόσο, το 1985 η κυβέρνηση της χώρας αποφάσισε να ακυρώσει το πρόγραμμα, λόγω κόστους, και να αναβαθμίσει τα M-113. Το 1992 αποφασίστηκε η αναβάθμιση 537 M-113A1 σε τέτοιο βαθμό ώστε να παραμείνουν ικανά και σε υπηρεσία για 15-20 χρόνια.
Το 1994 αποφασίστηκε, για λόγους επιμήκυνσης της αποπληρωμής, το πρόγραμμα να «σπάσει» σε δύο (2) φάσεις. Κατά την πρώτη φάση τα M-113A1 θα αναβαθμίζονταν σε επίπεδο ανάλογο των M-113A2, με αναβάθμιση των αναρτήσεων και του συστήματος ψύξης του κινητήρα, την εγκατάσταση νέου πύργου μάχης και την εγκατάσταση εσωτερικής θωράκισης προστατευτικού πλέγματος (Spall Liners). Επίσης, οι οδηγοί και οι αρχηγοί θα εφοδιάζονταν με συστήματα νυχτερινής όρασης.
Στη δεύτερη φάση του προγράμματος τα οχήματα θα αναβαθμίζονταν σε επίπεδο ανάλογο των M-113A3, με νέο κινητήρα, νέο σύστημα μετάδοσης της κίνησαν, επιπλέον εξωτερική θωράκιση και κλιματιστικό σύστημα. Το πρόγραμμα απέσπασε η Tenix Defence και το σχετικό συμβόλαιο υπογράφηκε τον Μάιο του 1997. Το Νοέμβριο του ίδιου έτους η εταιρία πρότεινε τη συνένωση των δύο (2) φάσεων του προγράμματος για μείωση του κόστους.
Η Αυστραλία αποδέχθηκε την πρόταση, αλλά στην πράξη αποδείχθηκε ότι κάτι τέτοιο δεν θα οδηγούσε τελικά σε μείωση του κόστους και τον Οκτώβριο του 2000 το πρόγραμμα ακυρώθηκε. Τότε, εξετάστηκε ξανά η περίπτωση της προμήθειας νέων τεθωρακισμένων οχημάτων, αλλά πάλι κρίθηκε ως λύση υψηλού κόστους με αποτέλεσμα η αναβάθμιση των M-113A1 να επανέλθει στο προσκήνιο, αυτή τη φορά όμως για 350 οχήματα. Τον Ιούνιο του 2002 η κυβέρνηση ενέκρινε ξανά το πρόγραμμα, το οποίο κέρδισε και πάλι η Tenix Defence.
Ένα μήνα αργότερα υπογράφηκε το σχετικό συμβόλαιο (το 2008 αποφασίστηκε η αναβάθμιση κι άλλων 81 οχημάτων). Σύμφωνα με το αρχικό χρονοδιάγραμμα τα πρώτα αναβαθμισμένα οχήματα θα παραδίδονταν το δεύτερο μισό του 2006, αλλά ορισμένα τεχνικά προβλήματα, καθυστέρησαν την έναρξη των παραδόσεων έως το Νοέμβριο του 2007 (τα τελευταία οχήματα παραδόθηκαν το Σεπτέμβριο του 2012). Το πρόγραμμα δεν προέβλεπε μόνο την αναβάθμιση των οχημάτων, αλλά και τη γενική επιθεώρηση και επισκευή τους έτσι ώστε να επανέλθουν σε εργοστασιακή κατάσταση.
Τα οχήματα εφοδιάστηκαν με τους κινητήρες MTU 6V 199 TE20, μέγιστης ισχύος 350 ίππων, με επιπλέον θωράκιση και με νέα ηλεκτρονικά συστήματα και σκοπευτικά. Συνολικά το πρόγραμμα απέδωσε: 252 τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού M-113AS4, με πύργο μάχης T-150F με πολυβόλο M2 των 12,7 χιλιοστών, 21 οχήματα όλμων M-125AS3 με όλμο των 81 χιλιοστών, 38 οχήματα ανύψωσης M-113AS4, 12 οχήματα περισυλλογής M-806AS4, 15 οχήματα διακομιδής τραυματιών M-113AS3, 50 οχήματα ανεφοδιασμού και γενικών μεταφορών και 43 οχήματα διοίκησης και ελέγχου M-557AS3.
Το ερώτημα είναι αν τα συγκεκριμένα οχήματα, ιδιαίτερα τα 252 M-113AS4, αξίζουν να αποκτηθούν από την ΕΣ. Σίγουρα πρόκειται για οχήματα καλύτερα από τα M-113 που διαθέτει ο ΕΣ. Ωστόσο, δεν ανταποκρίνονται πλέον στο σύγχρονο πεδίο μάχης, όπως και όλα τα M-113 του ΕΣ. Για παράδειγμα, ενώ τα αυστραλιανά οχήματα έχουν ενισχυμένη προστασία δαπέδου, εντούτοις παραμένουν ευάλωτα σε νάρκες και αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς.
Ομοίως, η θωράκιση τους, αν και ενισχυμένη, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει έναν σύγχρονο αντιαρματικό πύραυλο. Η απόκτηση του θα ήταν λογική αν συνοδεύονταν από απόσυρση ισάριθμων M-113A1, αν το οικονομικό αντίτιμο είναι λογικό και αν η αγορά συνοδευτεί από ποσότητες ανταλλακτικών, έτσι ώστε να μην υπάρχει πρόγραμμα υποστήριξης τους.
