Εκ των πραγμάτων η αντιαρματική άμυνας του Ελληνικού Στρατού (ΕΣ) θα κλιθεί, σε περίπτωση πολεμικής σύρραξης με την Τουρκία, να διαδραματίσει κρίσιμο ρόλο στην άμυνα του Έβρου, αλλά και των νησιών του Αρχιπελάγους (ως αντί-αποβατικό όπλο).

Σήμερα, παρά την οικονομική δυσκολία που αντιμετωπίζει η χώρα, σε γενικές γραμμές η αντιαρματική άμυνα του ΕΣ βρίσκεται σε ικανοποιητικό επίπεδο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν λείπουν τα προβλήματα. Υπάρχουν όμως και προοπτικές, οικονομικές λύσεις οι οποίες μπορούν να αυξήσουν την αποτελεσματικότητα και την ισχύ της ελληνικής αντιαρματικής.

Το μεγάλο πρόβλημα του ΕΣ εντοπίζεται στον τομέα των φορητών αντιαρματικών μικρού βεληνεκούς. Στην κατηγορία αυτή ο ΕΣ διαθέτει 135 LRAC F1 των 89 χιλιοστών, τα οποία αποκτήθηκαν τη δεκαετία του 1980 και χρησιμοποιούνται από τις Ειδικές Δυνάμεις, λιγότερους από 12.000 εκτοξευτές μιας χρήσης M-72A2 LAW των 66 χιλιοστών και λιγότερους από 18.706 εκτοξευτές μιας χρήσης RPG-18 Mukha των 64 χιλιοστών. Τα πρώτα συστήματα M-72 LAW παρελήφθησαν τη δεκαετία του 1970, ενώ τα RPG-18 παρελήφθησαν την περίοδο 1993-1994 από τα αποθέματα της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Την εγγύς αντιαρματική άμυνα του ΕΣ συμπληρώνουν περί τα 4.655 ΠΑΟ τύπου M-40A1 (106 χιλιοστών), Μ-67 (90 χιλιοστών) και Carl Gustav M2 (84 χιλιοστών).

Σύμφωνα με τις πλέον πρόσφατες πληροφορίες, το εν υπηρεσία απόθεμα τόσο των M-72 LAW όσο και των RPG-18 έχει μειωθεί σημαντικά, λόγω λήξης του ορίου ζωής τους. Σε κάθε περίπτωση, τόσο τα M-72 LAW όσο και τα RPG-18, τα οποία χρησιμοποιούνται σε επίπεδο Ομάδας Πεζικού σε αντιαρματικό ρόλο και σε ρόλο προσβολής προσωπικού ή καταστροφής οχυρώσεων, ενσωματώνουν ξεπερασμένη τεχνολογία, είναι αναξιόπιστα κατά των τουρκικών αρμάτων Leopard-2A4, M-60T και αργότερα του Altay (εάν και όταν ενταχθεί σε υπηρεσία), ενώ το δραστικό τους βεληνεκές είναι μικρό και δεν ξεπερνά τα 200 μέτρα.

Εάν η Ελλάδα στραφεί στη διεθνή αγορά υπάρχουν αρκετές σχεδιάσεις με δραστικό βεληνεκές 500-800 μέτρα, όπως είναι τα σουηδικά ΑΤ4 και MBT-LAW, το γαλλικό ERYX, το αμερικανικό FGM-172, το γερμανικό PzF-3, τα ισραηλινά SHIPPON-FFE  (Fire From Enclosure) και Spike-SR και τα ρωσικά συστήματα της οικογένειας RPG (το MBT-LAW και το SHIPPON-FFE είναι συστήματα μιας χρήσης).

Όλα τα παραπάνω συστήματα έχουν σχεδιαστεί προκειμένου να αντικαταστήσουν τα φορητά αντιαρματικά μιας χρήσης και τα αντιαρματικά ΠΑΟ (Πυροβόλα Άνευ Οπισθοδρόμησης). Το μέσο κόστος προμήθειας ενός εκτοξευτή (όχι μιας χρήσης αλλά πολλαπλής) συν το σκοπευτικό σύστημα συν ένα αρχικό απόθεμα πέντε (5) βλημάτων κυμαίνεται μεταξύ € 350.000-450.000, ανάλογα με το σύστημα (τα ρωσικά συστήματα είναι τα ποιο φθηνά).

Στον κρίσιμο τομέα των κατευθυνόμενων αντιαρματικών βλημάτων ο ΕΣ διατηρεί σε υπηρεσία 1.173 εκτοξευτές (196 Kornet-E μέγιστου βεληνεκούς 5.500 μέτρων, 438 TOW-2 μονούς φορητούς ή διπλούς επί τεθωρακισμένων οχημάτων μέγιστου βεληνεκούς 3.750 ή 4.500 μέτρων ανάλογα με το βλήμα, 262 Fagot μέγιστου βεληνεκούς 2.000 ή 2.500 μέτρων ανάλογα με το βλήμα και 277 MILAN μέγιστου βεληνεκούς 2.000 μέτρων).

Οι επιλογές του ΕΣ στον τομέα των κατευθυνόμενων αντιαρματικών συστημάτων είναι δύο: (α) Προμήθεια μεταχειρισμένων συστημάτων, που αποσύρονται, έτσι ώστε να αυξηθεί ο εν υπηρεσία αριθμός και να πυκνώσει το αντιαρματικό δίκτυο της χώρας (β) Να υπάρξει πλήρης αξιοποίηση-αναβάθμιση της μαχητικής ισχύος των εν υπηρεσία συστημάτων, μέσω αναβάθμισης των εκτοξευτών και προμήθειας νέων βλημάτων.

Στην περίπτωση των μεταχειρισμένων συστημάτων δύο είναι οι χώρες που αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε διαδικασία αντικατάστασης συστημάτων MILAN και TOW. Πρόκειται για τη Γαλλία και την Ιταλία. Η Γαλλία αναμένεται να αντικαταστήσει 528 εκτοξευτές MILAN και 76 εκτοξευτές FGM-148 Javelin με 400 εκτοξευτές MMP (οι παραδόσεις έχουν ξεκινήσει, βλέπε σχετική ανάρτηση του DEFENCEREVIEW).

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι γαλλικοί MILAN μπορούν να χρησιμοποιήσουν και βλήματα της έκδοσης MILAN ER, τα οποία έχουν μέγιστο βεληνεκές 3 χιλιόμετρα, τη στιγμή που ο ΕΣ χρησιμοποιεί βλήματα της έκδοσης MILAN-1, αν και σύμφωνα με ορισμένες ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες χρησιμοποιεί και βλήματα της έκδοσης MILAN-2.

Στην έκδοση MILAN-2 το βλήμα έχει μεγαλύτερη διάμετρο (115mm αντί 103mm) και ενσωματώνει μια προέκταση στη κατάληξη του βλήματος, η χρήση της οποίας διευκολύνει τη διατρητικότητα (αρχή της κινητικής ενέργειας). Αυτή η προέκταση αυτή μετουσιώνει την κινητική ενέργεια που αποκτά κατά την πτήση σε μερική διάτρηση, έτσι ώστε η κυρίως πολεμική κεφαλή να έχει «ευκολότερο» έργο. Η έκδοση MILAN-2T (Tandem) ενσωματώνει δύο πολεμικές κεφαλές, την κύρια, που βρίσκεται στο σώμα του βλήματος, και μια δεύτερη, που είναι ενσωματωμένη στην προαναφερθείσα προέκταση της έκδοσης MILAN-2. Στην έκδοση MILAN-3 έχει αφαιρεθεί η προέκταση και οι δύο πολεμικές κεφαλές έχουν τοποθετηθεί σε κάθετη σειρά εντός του σώματος του βλήματος (η έκδοση MILAN-3 αναπτύχθηκε για την προσβολή αρμάτων με επιπρόσθετη θωράκιση ERA). Η ποιο πρόσφατη έκδοση MILAN ER σημειώνει αυξημένο βεληνεκές (3 χιλιόμετρα) και σύμφωνα με την MBDA επιτυγχάνει καλύτερα ποσοστά διατρητικότητας.

Από την άλλη, η Ιταλία βρίσκεται σε διαδικασία αντικατάστασης 714 εκτοξευτών MILAN-2Τ και 432 εκτοξευτών TOW-2. Σε πρώτη βάση η Ιταλία θα προμηθευτεί 354 εκτοξευτές και πάνω από 4.300 βλήματα της οικογένειας Spike (ήδη έχουν παραδοθεί 173 εκτοξευτές).

Και στις δύο περιπτώσεις μια πιθανή προμήθεια τους θα ενισχύσει τον εν υπηρεσία αριθμό ή, στην περίπτωση των MILAN, θα αυξήσει την αντιαρματική ισχύ του ΕΣ, δεδομένου ότι πρόκειται για εκτοξευτές ικανότερους των ελληνικών, ενώ θα επιτρέψει στον ΕΣ να αποσύρει τα Fagot και έτσι να αποκτήσει ομοιοτυπία, άρα και μικρότερο κόστος υποστήριξης. Από την άλλη τα TOW μπορούν να αυξήσουν την μαχητική τους ισχύ με την προσθήκη νέων βλημάτων τύπου BGM-71E μέγιστου βεληνεκούς 4.500 μέτρων.

Ως προς τα Kornet-E η Ρωσία έχει αναπτύξει τα βελτιωμένα βλήματα 9Μ113-Μ2/-F2 (Kornet-M/-EM) μέγιστου βεληνεκούς 8.000 μέτρων με αντιαρματική κεφαλή υψηλής εκρηκτικότητας (Μ2) διατρητικής ικανότητας θωράκισης πάχους 1.100-1.300 χιλιοστών συν της εξωτερικής θωράκισης ERA ή με θερμοβαρική κεφαλή (F2).

Μια άλλη επιλογή, η οποία όμως ενέχει υψηλότερο κόστος, αλλά θα δημιουργήσει και θα προσθέσει νέες επιχειρησιακές δυνατότητες στον ΕΣ είναι η προμήθεια αντιαρματικών βλημάτων κατηγορίας NLOS (Non-Line Of Sight), όπως το ισραηλινό Spike-NLOS και το σερβικό ALAS, αμφότερα μέγιστου βεληνεκούς 25 χιλιομέτρων.

Τα συστήματα αυτά είναι τοποθετημένα σε ελαφρά τεθωρακισμένα οχήματα και επιχειρησιακά εντάσσονται σε επίπεδο Μεραρχία (σε μονάδες επιπέδου Τάγματος, στο πρότυπο των Λόχων Αντιαρματικών, που εντάσσονται σε επίπεδο Ταξιαρχίας) με στόχο την εμπλοκή των εχθρικών μηχανοκίνητων και τεθωρακισμένων δυνάμεων από απόσταση, πριν την εκδήλωση της κύριας επιθετικής ενέργειας με στόχο: (α) Τη φθορά του πρώτου κύματος επίθεσης του εχθρού (β) Την επιβράδυνση της προέλασης, μέσω της δημιουργίας απωλειών (γ) Την εκτός προγραμματισμού εμπλοκή της εφεδρείας του εχθρού (δ) Την αποσυμφόρηση της εχθρικής πίεσης επί