Ένα σημαντικό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, ήταν η στοχευμένη δήλωση της εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, η οποία με αφορμή το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, για την κατάπαυση πυρός στη Συρία, υπογράμμισε ότι αυτό καλύπτει και την τουρκική εισβολή στην Αφρίν. Το ερώτημα είναι εάν η αμερικανική πλευρά θα συνεχίσει την πίεση προς την Τουρκία για να τερματίσει τον αιματηρό πόλεμο που ξεκίνησε εναντίον των συμμάχων της, των Κούρδων της Συρίας (YPG), οι οποίοι στάθηκαν δίπλα στην Αμερική στον πόλεμό της εναντίον των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους.

Αν κερδήθηκε αυτός ο πόλεμος κατά 97%, όπως λένε οι στρατηγοί, αυτό οφείλεται στους Κούρδους αντάρτες. Διότι εάν περιοριστεί μόνο στη δήλωση της εκπροσώπου του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, είναι άξια της μοίρας της η Αμερική. Θα χρειαστεί ξανά-και πολύ σύντομα-τους Κούρδους του YPG, και δικαιολογημένα θα της γυρίσουν την πλάτη.

Βέβαια πρέπει να είμαστε δίκαιοι στην κρίση μας. Η αμερικανική δήλωση για το σεβασμό της εκεχειρίας στη Συρία είναι αξιοπρόσεκτη. Το ψήφισμα αυτό καθ’ αυτό του ΣΑ του ΟΗΕ είναι σημαντικό και «έχει δόντια» αν θέλει κανείς να το χρησιμοποιήσει. Η κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ πρέπει να αδράξει αυτή την εκεχειρία για να αρχίσουν να την λαμβάνουν σοβαρά στο εξωτερικό. Διαφορετικά, θα της γυρίζουν την πλάτη, όπως συνέβαινε την οκταετία του μαλακού Μπάρακ Ομπάμα, όταν τηλεφωνούσε σε ξένους ηγέτες και δεν του έδιναν καμία απολύτως σημασία. Τα ζήσαμε και τα γνωρίζουμε… Πόσες φορές τηλεφώνησε σε Ευρωπαίους ηγέτες για να βοηθήσει την Ελλάδα. Χάσαμε το μέτρημα. Το αποτέλεσμα ομιλεί από μόνο του, αν και πρέπει να τονίσουμε ότι απέτρεψε την εκδίωξη της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.

Φαίνεται, ότι η πολυδιαφημισμένη προσέγγιση των Ηνωμένων Πολιτειών και της Τουρκίας ήταν ένας μύθος. Τα προβλήματα είναι μύρια και όσα τους ενώνουν πλέον είναι ελάχιστα. Ο Ταγίπ Ερντογάν, όπως έχουμε πει πολλές φορές, πήρε το δρόμο του και πιστεύει ότι έχει περισσότερα κοινά με τους εχθρούς της Αμερικής, τη Ρωσία και το Ιράν, παρά με την παραδοσιακή σύμμαχό της, η οποία από τη δεκαετία του ’50 τη σώζει συστηματικά. Άλλωστε τη βοήθησε ακόμα και για να επιβάλει την παράνομη κατοχή στην Κύπρο. Και λόγω αυτής της τυχοδιωκτικής πολιτικής του Χένρι Κίσινγκερ, το νησί υποφέρει μέχρι και σήμερα.

Στην Ουάσιγκτον κυκλοφορεί ευρύτατα ότι «χάθηκε το παιγνίδι», αλλά οι γραφειοκράτες αρνούνται να το πιστέψουν και υποστηρίζουν ότι πρέπει να δοθούν «δώρα» στην Τουρκία. Πρόκειται για μέγα λάθος και ελπίδα όλων είναι να το σταματήσει ο σοβαρός  Ρεξ Τίλερσον. Ο Αμερικανός υπουργός είχε φύγει έντονα θυμωμένος από το γραφείο του Σουλτάνου, κατά την τελευταία επίσκεψη του στην Άγκυρα. Ο Ερντογάν ενώπιον του προσέβαλε την Αμερική για τη συμμαχία της με τους Κούρδους.

Δυστυχώς, οι Αμερικανοί δεν μαθαίνουν από τα λάθη τους. Και ενώ η Τουρκία τους προδίδει συστηματικά, αυτοί γυρίζουν και το άλλο μάγουλο. Πρόσφατα, έχει ξεκινήσει στο Κογκρέσο μία σοβαρή προσπάθεια να σταματήσει η αγορά των υπερσύγχρονων αεροπλάνων F-35 από την Τουρκία. Σοβαρός αριθμός Αμερικανών νομοθετών έχει αποφασίσει να βρεθεί απέναντι στην προσπάθεια της πολεμικής βιομηχανίας να χαρίσει-έναντι τιμήματος βέβαια-αυτό το υπερόπλο στην Τουρκία.

Εάν η Αμερική προχωρήσει σε αυτή την πώληση, σύντομα θα το πληρώσει ακριβά. Ο Ερντογάν νοιώθει πιο υποχρεωμένος και είναι πιο πιστός στον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν. Ποιος εγγυάται στην Αμερική ότι η Τουρκία δεν θα μοιραστεί μαζί του την απόρρητη αμερικανική τεχνολογία; Ποιος εγγυάται ότι ο Ερντογάν δεν θα χρησιμοποιήσει τα F-35 εναντίον της Ελλάδας και άλλων συμμάχων της Αμερικής στην περιοχή; Οι Ηνωμένες Πολιτείες πως θα δικαιολογήσουν ότι αφήνουν ατιμώρητη την Τουρκία, η οποία αγοράζει από τη Ρωσία μη εγκεκριμένα όπλα, όπως είναι οι S-400, που αποτελούν εχθρικό οπλικό σύστημα για το ΝΑΤΟ; Γιατί κλείνουν τα μάτια όταν το θέμα ή το πρόβλημα αφορά την Τουρκία, και όταν πρόκειται για τους υπόλοιπους συμμάχους καταφεύγουν ακόμα και σε απειλές.

Η υπόθεση των F-35 δίνει την ευκαιρία στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον Πρόεδρο Τραμπ, να καθαρίσουν τον στάβλο του Σουλτάνου Ερντογάν και να του δώσουν ένα γερό μάθημα…

Συντάκτης: Μιχάλης Ιγνατίου

Πηγή: HELLAS JOURNAL