Ο Αλέξανδρος Καΐρης κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής δούλευε σε μια νευραλγική υπηρεσία των Γερμανών, από την οποία περνούσαν πολύτιμες πληροφορίες για την Αντίσταση. Είναι από εκείνους που οι πολλοί κατηγορούσαν ως συνεργάτη των Γερμανών.
Γράφει ο ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗΣ για το ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΑ
Κάποια στιγμή ο Καΐρης εμπιστεύθηκε το θέμα στη φίλη του Ποπούλα Σακελλαρίδη, λέγοντάς της ότι ψάχνει να βρει μια οργάνωση για να διοχετεύει αυτές τις πληροφορίες.
Η Ποπούλα με τη σειρά της λέει στον Ρήγα Ρηγόπουλο, ο οποίος με δική του πρωτοβουλία και τη συνδρομή φίλων του είχε ιδρύσει μια μυστική οργάνωση, η οποία καταγράφηκε ως «Υπηρεσία 5-165» στα αρχεία του συμμαχικού στρατηγείου και στην ουσία λειτουργούσε ως υπηρεσία συλλογής πληροφοριών, ότι ο εργαζόμενος στο Γερμανικό Στρατηγείο Νοτίου Ελλάδος Καΐρης έχει πολύτιμες πληροφορίες και ψάχνει επαφή με την Αντίσταση.
Ο Ρηγόπουλος, αν και σαφώς αντίθετος και εχθρικός με όσους συνεργάζονται με τον εχθρό, βλέπει να καλό μάτι την υπόθεση Καΐρη και μετά από πολλή σκέψη αποφασίζει να συναντηθεί μαζί του στο σπίτι της Ποπούλας Σακελαρίδη.
Γράφει ο Ρήγας Ρηγόπουλος στο βιβλίο του «Μυστικός Πόλεμος-Ελλάδα-Μέση Ανατολή 1940-1945», Εκδόσεις Εστία, σελ. 90:
«Αυτό το νέο απόκτημα της υπηρεσίας μας ήταν ένας σταθμός στην εξέλιξή της. Ο Αλέξανδρος Καΐρης παίζοντας με την εμπιστοσύνη που είχε αποσπάσει από τους Γερμανούς και κλέβοντας μέσ’ απ’ τα χέρια τους τα μυστικά τους, αντιμετώπιζε τον κίνδυνο εξ επαφής. Μας δημιούργησε όμως ένα ευρύτατο και αναντικατάστατο πεδίο πληροφοριών, που αξίζανε κάθε κίνδυνο και θυσία»…
Μάλιστα, συνεχίζοντας την περιγραφή του «Μυστικού Πολέμου», ο συγγραφέας μας λέει ότι με την καθοριστική συμβολή σ’ αυτό του Καΐρη, το επίπεδο πληροφόρησης ήταν τέτοιο, που γνώριζαν όλες τις κινήσεις των Γερμανών. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι «τουλάχιστον 24 ώρες πριν από τον απόπλου κάθε πλοίου, τηλεγραφούσαμε στο εξωτερικό κάθε λεπτομέρεια για το σκάφος, το φορτίο και την πορεία του ως το λιμάνι του τελικού του προορισμού, αν θα ταξίδευε μόνο του ή με νηοπομπή, τη γενική σύνθεση των νηοπομπών, την πιθανή ταχύτητα των νηοπομπών ανάλογα με τα πιο βραδυκίνητα σκάφη τους και λεπτομερή περιγραφή των συνοδών πολεμικών».
Τη Μεγάλη Πέμπτη του 1943 ανακαλύφθηκε ο ασύρματος της οργάνωσης.
Τότε αποφασίζεται να φυγαδέψουν τον Καΐρη στο εξωτερικό, γιατί αυτός διέτρεχε τον σοβαρότερο κίνδυνο.
Ήταν Μεγάλη Παρασκευή του 1943 όταν του το πρότεινε ο Ρηγόπουλος, όμως εκείνος αρνήθηκε. Του είπε ότι αν φύγει, η οργάνωση και άρα η Πατρίδα, θα χάσει μια πηγή πολύτιμων πληροφοριών για την Αντίσταση.
Την Τρίτη του Πάσχα του 1943 ο Καΐρης παρουσιάζεται στο γραφείο του.
Κάποια στιγμή, μπαίνουν στο γραφείο του δυο αξιωματικοί της Γκε Εφ Πε, της γερμανικής αντικατασκοπείας (μυστικής στρατιωτικής αστυνομίας) και του λένε ότι «ορισμένα απόρρητα της υπηρεσίας αυτής διοχετεύτηκαν προς την εχθρική κατασκοπεία. Μήπως υποπτεύεστε ποιος θα μπορούσε να τα έχει παραδώσει;».
Μετά από διάφορες δικαιολογίες που επικαλέστηκε ο Καΐρης, συλλαμβάνεται και οδηγείται στη φυλακή, όπου βασανίζεται σκληρά.
Κρατείται επί μήνες, γίνεται προσπάθεια να του αποσπάσουν πληροφορίες για τα μέλη της οργάνωσης, χωρίς να καταφέρνουν τίποτα.
Τελικά καταδικάζεται σε θάνατο και τις 2 Νοεμβρίου εκτελείται μαζί με άλλα επτά παλικάρια της πραγματικής Αντίστασης.
Ο Αλέξανδρος Καΐρης είναι ένας ήρωας της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας.
