Ο Αμερικανικός Στρατός εξέδωσε Αίτημα για Προτάσεις σχετικά με το πρόγραμμα απόκτησης νέου αυτοκινούμενου πυροβόλου των 155 χιλιοστών, το οποίο θα αντικαταστήσει τα εν υπηρεσία M-109A7. Το αίτημα εκδόθηκε μετά από οκτώ μήνες συζητήσεων σχετικά με την ανάγκη η μη για ένα νέο αυτοκινούμενο πυροβόλο. Τελικά αποφασίστηκε ότι είναι αναγκαίο οπλικό σύστημα, στο πλαίσιο υλοποίησης της στρατηγικής ATI (Army Transformation Initiative) του Αμερικανικού Στρατού. Το 2024, μετά την ακύρωση του προγράμματος ERCA (Extended Range Cannon Artillery), ο Αμερικανικός Στρατός εξέτασε λύσεις αυτοκινούμενων πυροβόλων από την BAE Systems, την Elbit Systems, την General Dynamics, την Hanwha και την Rheinmetall.
Ωστόσο, το πρόγραμμα «πάγωσε» εν αναμονή της οριστικοποίησης της στρατηγικής ATI. Πλέον, το πρόγραμμα περνά σε νέα φάση και ο Αμερικανικός Στρατός ξεκινά τη διαδικασία απόκτησης νέου αυτοκινούμενου πυροβόλου. Σύμφωνα με το αίτημα το νέο πυροβόλο θα πρέπει να παραχθεί στις ΗΠΑ με αμερικανικής προέλευσης υποσυστήματα ή να είναι αμερικανικής προέλευσης στο 100%. Τα νέα πυροβόλα θα συνοδεύονται και από νέο πυρομαχικό αυξημένου βεληνεκούς. Το συγκεκριμένο πυρομαχικό αναζητείται από τον Αμερικανικό Στρατό στο πλαίσιο του προγράμματος NGRAP (Next Generation Rocket Assisted Projectile).
Η απαίτηση του Αμερικανικού Στρατού αφορά σε ένα πυρομαχικό το οποίο θα επιτυγχάνει μέγιστο βεληνεκές 40 χιλιόμετρα, σε μη-κατευθυνόμενη λειτουργία, ή 36 χιλιόμετρα, σε κατευθυνόμενη λειτουργία, με εκτόξευση από κάνη μήκους 39 διαμετρημάτων. Στην περίπτωση εκτόξευσης από κάνη μήκους 52 διαμετρημάτων, το μέγιστο βεληνεκές θα πρέπει να είναι τα 55 χιλιόμετρα, σε μη-κατευθυνόμενη λειτουργία, ή τα 48 χιλιόμετρα, σε κατευθυνόμενη λειτουργία. Τα νέα πυρομαχικά θα πρέπει να είναι αποτελεσματικά εναντίων προσωπικού, ελαφρά θωρακισμένων στόχων, ραντάρ και άλλους στόχους. Ο επιθυμητός αρχικός ρυθμός ετήσιας παραγωγής του νέου πυρομαχικού πρέπει να είναι μεταξύ 500 και 15.000 μονάδων, ενώ το νέο πυρομαχικό θα πρέπει να είναι επιχειρησιακό μέχρι το 2030.
