Το 2010 καθώς οι φρεγάτες κλάσης Type 23 πλησίαζαν προς το τέλος της επιχειρησιακής τους ζωής το βρετανικό Ναυτικό αποφάσισε την αντικατάσταση των φρεγατών αυτών από μία νέα κλάση φρεγατών σε δύο διαφορετικές εκδόσεις, μία Ανθυποβρυχιακή και μία Γενικών Καθηκόντων. Η νέα κλάση φρεγατών που θα κατασκευαζόταν κάτω από το πρόγραμμα “Global Combat Ship” θα αποτελούταν από 13 σκάφη και ονομάστηκε Type 26 City Class. Λόγω όμως του υψηλού κόστους ναυπήγησης των Type 26, αποφασίστηκε το 2015 η κατασκευή μόνο οκτώ φρεγατών της ανθυποβρυχιακής έκδοσης. Παρ’ όλ’ αυτά, η νέα αυτή κλάση, πριν ακόμη αποδώσει το πρώτο πλοίο σε υπηρεσία κατάφερε να αποκτήσει εξαγωγικούς πελάτες αποτελώντας μια εμπορικά επιτυχημένη σχεδίαση φρεγατών ήδη από το «σχεδιαστήριο». Η Type 26 επιλέχθηκε, ως River Class, από το καναδικό ναυτικό για την απόκτηση 15 συνολικά πλοίων προς αντικατάσταση των φρεγατών κλάσης Halifax και από το αυστραλιανό ναυτικό, ως Hunter Class, για την απόκτηση 6-8 πλοίων για την αντικατάσταση των Meko ANZAC. Στις τρεις εκδόσεις της Type 26 το σκάφος και το προωστήριο σκεύος παραμένουν κοινά με την διαφοροποίηση να έγκειται κυρίως στα ηλεκτρονικά και στα οπλικά συστήματα. Η ναυπήγηση της πρώτης φρεγάτας του βρετανικού ναυτικού ξεκίνησε το 2017 και το πρώτο πλοίο αναμένεται να παραδοθεί το 2027 και το σύνολο των οκτώ πλοίων να έχει παραδοθεί μέχρι το 2035.
Η Type 26 σχεδιάστηκε ως η απόλυτη ανθυποβρυχιακή φρεγάτα που θα αντικαθιστούσε επάξια τις αντίστοιχες φρεγάτες Type 23 του βασιλικού ναυτικού. Όπως είναι γνωστό οι Type 23 κατασκευάστηκαν τη δεκαετία του 1990 ως κυνηγοί των σοβιετικών υποβρυχίων που θα προσπαθούσαν να βγουν στον Ατλαντικό ωκεανό. Έτσι και οι νέες Type 26 θα έχουν ως πρωτεύοντα ρόλο τις ανθυποβρυχιακές επιχειρήσεις πλαισιώνοντας τα αντιτορπιλικά αντιαεροπορικού πολέμου Type 45 και τις φρεγάτες Γενικών Καθηκόντων Type 31. Παρ’ όλ’ αυτά όμως, οι Type 26 είναι πλοία ικανά για επιχειρήσεις πλήρους φάσματος αναλαμβάνοντας αποστολές υψηλής έντασης σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου. Η ανάγκη αντικατάστασης των φρεγατών Type 23 ταυτόχρονα με την ανάγκη αύξησης της ικανότητας λόγω των συνεχώς αναπτυσσόμενων και ολοένα και πιο εξελιγμένων απειλών του βρετανικού στόλου, καθόρισε τις απαιτήσεις για ενίσχυση της ικανότητας ASW, Anti-Air Warfare (AAW) και Anti Surface Warfare (ASuW) των νέων φρεγατών. Επιπλέον, θα έπρεπε να βελτιωθεί η ευέλικτη κοινή ικανότητα (π.χ. Ειδικές Δυνάμεις, Κυβερνοχώρος, Πληροφορίες, Επιτήρηση, Απόκτηση Στόχων και Αναγνώριση (ISTAR), Διοίκηση και Έλεγχος) και να επιτευχθεί αυξημένη παγκόσμια διαθεσιμότητα, μαζί με μια πιο οικονομικά αποδοτική διαχείριση αλλαγών ή μεθοδολογία εισαγωγής νέας τεχνολογίας που θα παρέχει μια πιο ευέλικτη πλατφόρμα κατά τη διάρκεια ζωής του πλοίου. Επίσης ήταν προαπαιτούμενο η Type 26 να συμμορφώνεται με όλη τη σχετική νομοθεσία για την ασφάλεια και το περιβάλλον που ίσχυε κατά τη στιγμή της κατασκευής, συμπεριλαμβανομένης της συμμόρφωσης με τον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (IMO) Tier III για τις εκπομπές NOx και τα πιο πρόσφατα πρότυπα επιβίωσης και ευστάθειας του Βασιλικού Ναυτικού.
Η απαίτηση για αυξημένες ανθυποβρυχιακές ικανότητες ήταν ο βασικός παράγοντας σχεδίασης του κύτους και επιλογής του προωστήριου σκεύους του πλοίου έτσι ώστε να έχει πολύ χαμηλή ηχητική υπογραφή. Στο πλαίσιο αυτό έχει γίνει ειδική σχεδίαση της γάστρας για ομαλοποίηση της ροής του νερού ενώ έχει προστεθεί και πτερύγιο πρύμνης (Stern Flap) το οποίο προσδίδει επιπλέον στη μείωση του θορύβου και στη μείωση της κατανάλωσης καυσίμου. Παράλληλα έχει δοθεί επιπλέον μέριμνα στη σχεδίαση των διαφόρων συστημάτων για ελάττωση του παραγόμενου θορύβου. Επίσης, όπως και στις Type 23, έχει υιοθετηθεί ηλεκτροπρόωση και προπέλα σταθερού βήματος. Η προπέλα σταθερού βήματος κατ’ αντιστοιχία είναι μεγαλύτερη από την αντίστοιχη μεταβλητού βήματος για την ίδια απόδοση και περιστρέφεται με μικρότερη ταχύτητα. Αυτό έχει το πλεονέκτημα της πιο απλής κατασκευής του συστήματος και της ελαχιστοποίησης της σπηλαίωσης με αποτέλεσμα πιο αθόρυβη πλεύση. Το πλοίο έχει ολικό μήκος 149,9 μέτρα, πλάτος 20,8 μέτρα και εκτόπισμα γύρω στους 6900 τόνους. Για να κρατηθεί χαμηλά το κέντρο βάρους ο κύριος ιστός είναι κατασκευασμένος από σύνθετα υλικά. Η Type 26 έχει βασικό πλήρωμα 157 ατόμων, αλλά διαθέτει σημαντικό ελεύθερο χώρο για άλλα 50 άτομα τα οποία μπορεί να είναι επιπλέον πλήρωμα ή Πεζοναύτες, είτε άλλες ειδικότητες ανάλογα με την εκάστοτε αποστολή. Οι ενδιαιτήσεις του πληρώματος του πλοίου αποτελούνται από ευρύχωρα καταλύματα που έχουν σχεδιαστεί εξ αρχής τόσο για άνδρες όσο και για γυναίκες. Οι άλλες δύο εκδόσεις της Type 26 θα είναι μεγαλύτερες σε διαστάσεις και εκτόπισμα λόγω αλλαγών κυρίως στον κύριο ιστό. Η καναδική φρεγάτα θα έχει μήκος 151,4 μέτρα, πλάτος 20,75 μέτρα, μέγιστο βύθισμα 8 μέτρα και εκτόπισμα περίπου 8000 τόνων. Αντίστοιχα οι αυστραλιανές φρεγάτες θα έχουν μήκος 151,4 μέτρα, πλάτος 21,4 μέτρα και εκτόπισμα πλήρους φόρτου περίπου 8800 τόνων.
Το σύστημα πρόωσης είναι τύπου CODLOG (Combined Diesel-Electric Or Gas) Συνδυασμός ηλεκτροπρόωσης ή αεροστροβίλου, όπου η ηλεκτροπρόωση χρησιμοποιείται για μεσαίες και χαμηλές ταχύτητες έως τους 18 κόμβους και ο μοναδικός ναυτικός αεροστρόβιλος χρησιμοποιείται για την επίτευξη της μέγιστης ταχύτητας των 28 κόμβων. Από τη στιγμή που το σύστημ πρόωσης παραμένει το ίδιο και στις τρεις εκδόσεις, ο αυξημένο βάρος των αυστραλιανών και καναδικών φρεγατών έχει αντίκτοιπο στη μέγιστη ταχύτητα που δύναται να επιτύχουν τα δύο αυτά πλοία. Η ηλεκτροκίνηση γίνεται με δύο ηλεκτρομότορες των 3,4MW κομπλαρισμένους στους δύο άξονες του πλοίου οι οποίοι παίρνουν ηλεκτρικό φορτίο που παράγεται από τέσσερις ηλεκτρομηχανές ντίζελ MTU 20V 4000 M53B οι οποίες αποδίδουν 3015 kW στις 1800 σ.α.λ. έκαστη. Ο αεροστρόβιλος είναι ο MT30 της Rolls-Royce και αποδίδει 36MW στις 3600 σ.α.λ. και θερμοκρασία περιβάλλοντος 38oC. Ο ΜΤ30 προέρχεται από τον Trent 800 έναν πολιτικής χρήσης αεροκινητήρα Turbofan και έχουν μεταξύ τους 80% κοινά στοιχεία. Το σύστημα διαχείρισης των συστημάτων του πλοίου IPMS (Integrated Platform Management System) Θα είναι της L3Harris.
Οπλισμός
Διαθέτει στην πλώρη ένα μεγάλου διαμετρήματος ναυτικό πυροβόλο των 127 χιλιοστών. Στα πλοία του βρετανικού και αυστραλιανού ναυτικού το πυροβόλο που έχει επιλεγεί είναι το Mk45 Mod4 127/62 της Bae Systems ενώ για τα πλοία του Καναδά είναι το Leonardo OTO Melara 127mm με βλήματα Vulcano. Το πυροβόλο έχει τη δυνατότητα να βάλει συμβατικά πυρομαχικά ή εκτεταμένου βεληνεκούς. Πίσω από το κύριο πυροβόλο βρίσκονται τοποθετημένοι οι κάθετοι εκτοξευτές πυραύλων. Στην βρετανική έκδοση το πλοίο θα φέρει στο σύνολο τρεις οκταπλούς κάθετους εκτοξευτές MK41 στην πλώρη και 48 κάθετους εκτοξευτές τους συστήματος Sea Ceptor για αντιαεροπορικούς πυραύλους CAMM. Οι Sea Ceptor χωρίζονται σε δύο συστήματα των 24 τοποθετημένα, τα πρώτα στην πλώρη μπροστα από τους MK41 και τα υπόλοιπα 24 πίσω από την τσιμινιέρα. Οι κάθετοι εκτοξευτές MK41 μπορούν να φέρουν πλήθως διαφορετικών φόρτων όπως οι VLA ASROC, SM-3, SM-6 και στο μέλλον τον υπό αγγλο-γαλλική ανάπτυξη πύραυλο FCASW (Future Cruise and Anti-Ship Weapon). Ο συγκεκριμένος πύραυλος θα βγεί σε δύο εκδόσεις και πρόκειται να αντικαταστήσει στο μέλλον τόσο τους SCALP/STORM Shadow όσο και τους MM40 EXOCET. Η έκδοση κρουζ θα έχει υψηλή υποηχητική ταχύτητα ενώ η έκδοση Anti-ship θα είναι ένας υπερηχητικός πύραυλος μεγάλης ευελιξίας. Θεωρητικά το πλοίο σε αντιαεροπορική έκδοση θα μπορεί να φέρει μέχρι και 144 πύραυλους CAMM. Στην αυστραλιανή έκδοση το πλοίο θα φέρει τέσσερις οκταπλούς εκτοξευτές MK41 για πυραύλους ESSM Block 2, SM-2 και SM-3. Αντίστοιχα η καναδική έκδοση θα φέρει τρεις οκταπλούς εκτοξευτές MK41 για πυραύλους ESSM Block 2 και SM-2.
Όσον αφορά την προσβολή πλοίων επιφανείας και στόχων στο έδαφος οι τρεις εκδόσεις θα φέρουν τρεις διαφορετικούς αντιπλοϊκούς πυραύλους. Οι βρετανικές φρεγάτες θα εξοπλιστούν όπως αναφέραμε και παραπάνω από τον FCASW (Future Cruise and Anti-Ship Weapon) ενώ οι καναδικές φρεγάτες με οκτώ πυραύλους NSM της Kongsberg και οι αυστραλιανές με οκτώ πυραύλους RGM-84 Harpoon της Boeing. Για αντιβληματική άμυνα τα βρετανικά και τα αυστραλιανά πλοία θα φέρουν δύο συστήματα CIWS Mk15 Block 1B Baseline 2 Phalanx τοποθετημένα στο μέσο του πλοίου εκατέρωθεν καλύπτοντας τόξο σχεδόν 360 μοιρών και τα καναδικά έναν εκτοξευτή Mk49 RAM με 21 βλήματα RIM-116 τοποθετημένος πάνω από το υπόστεγο του ελικοπτέρου. Για ανθυποβρυχιακές επιχειρήσεις τα πλοία διαθέτουν διπλούς τορπιλοσωλήνες για αμερικάνικες ελαφρές τορπίλες Mk54 και ευρωπαϊκές MU90. Το ελικοδρόμιο μπορεί να υποστηρίξει την προσνήωση βαρέως ελικοπτέρου τύπου Chinook ενώ το υπόστεγο μπορεί να φιλοξενήσει ένα Α/Υ ελικόπτερο μεγέθους Merlin. Ο οπλισμός συμπληρώνεται από δύο τηλεχειριζόμενα πυροβόλα των 30 χιλιοστών (DS30M Mk2 στη City Class, Typhoon Mk30C στη Hunter Class & Lionfish 30mm στη River Class). Ως τελευταία γραμμή άμυνας κατά επερχόμενων απειλών τα πλοία διαθέτουν διαφορετικά συστήματα αντιμετώπισης των απειλών αυτών. Οι Βρετανικές φρεγάτες διαθέτουν το IRVIN-GQ DLF-3B floating Decoy κατά επερχόμενων πυραύλων και εκτοξευτές αντιμέτρων Seagnat. Κατά τορπιλών διαθέτουν το σύστημα Sea Sentor Surface Ship Torpedo Defence της Ultra Electronics. Αντίστοιχα οι Αυστραλιανές φρεγάτες διαθέτουν το σύστημα Nulka και οι καναδικές φρεγάτες το σύστημα Nulka καθώς και το Sea Sentor κατά τορπιλών.
Ηλεκτρονικά
Ο κύριος αισθητήρας των βρετανικών φρεγατών είναι το ραντάρ τριών διαστάσεων Artisan 997 της Bae Systems το οποίο έχει εμβέλεια πάνω από 200 χιλιόμετρα και μπορεί να διασειριστεί μέχρι 800 στόχους. Το Σύστημα Μάχης του πλοίου θα είναι ανοικτής αρχιτεκτονικής ανεπτυγμένο από την Bae Systems επίσης. Αντίστοιχα στις αυστραλιανές φρεγάτες ο κύριος αισθητήρας είναι το ραντάρ CEAFAR 2 και το σύστημα μάχης το Aegis. Η εγκατάσταση του CEAFAR απαίτησε αλλαγές στον κύριο ιστό του πλοίου καθώς και στην ηλεκτρική εγκατάσταση και στα συστήματα ψύξης έτσι ώστε να μπορεί να υποστηριχθεί το αυξημένο βάρος καθώς και οι αυξημένες απαιτήσεις σε ενέργεια και ψύξης. Για λόγους ευστάθειας απαιτήθηκε επίσης η μερική επανασχεδίαση της γάστρας. Πιο συγκεκριμένα, αυξήθηκε το πλάτος της στο μέγιστο της σχεδίασης από το κυρίως κατάστρωμα μέχρι το μέγιστο βύθισμα. Οι παραπάνω αλλαγές είχαν ως συνέπεια την αύξηση του εκτοπίσματος σε σύγκριση με την αρχική σχεδίαση. Για τη συγκράτηση του βάρους του νέου ιστού καθώς και του κέντρου βάρους χαμηλά και μέσα σε αποδεκτά όρια, ο ιστός θα κατασκευαστεί από κράμματα αλουνινίου. Στις καναδικές φρεγάτες από την άλλη εγκαταστάθηκε το ραντάρ AN/SPY-7 V(3) μαζί με το σύστημα μάχης Aegis.
Για ανθυποβρυσιακές επιχειρήσεις τα πλοία διαθέτουν πλήρες σύστημα Α/Υ πολέμου με σόναρ γάστρας και συρρόμενη διάταξη στην πρύμνη. Το σόναρ γάστρας είναι κοινό για τις τρεις εκδόσεις και είναι το Type 2150 της Ultra Electronics. Το συγκεκριμένο σόναρ είναι ενργό/παθητικό και λειτουργεί στις συχνότητες 5kHz-12kHz σε ενεργή λειτουργία και στις συχνότητες 2kHz-8kHz σε παθητική λειτουργία. Η μέγιστη εμβέλεια του Type 2150 είναι 72.000 yards ή άνω των 65 χιλιομέτρων. Συρρομένη διάταξη είναι το σόναρ μεταβλητού βάθους Type 2087 το οποίο είναι ουσιαστικά το CAPTAS 4 της Thales σε βρετανικής υπηρεσία. Η συγκεκριμένη διάταξη θα φέρεται από τις βρετανικές και αυστραλιανές φρεγάτες ενώ το καναδικό ναυτικό έχει επιλέξει το LTFAS της Ultra Electronics. Όσον αφορά τα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, δεν υπάρχουν πληροφορίες εκτός του ότι οι καναδικές φρεγάτες θα φέρουν το σύστημα ESM AN/SLQ-32(V)6 SEWIP Block 2 RESM/CESM. Όλα τα πλοία θα φέρουν πλήρες σύστημα επικοινωνιών UHF, HF, VHF, SATCOM και άλλα στους δύο στύλους που είναι εγκατεστημένοι πάνω από τυπόστεγο ελικοπτέρου.
Εν κατακλείδι, τα πλοία αυτά διαθέτουν πραγματικά αυξημένη ισχύ πυρός επιπέδου αντιτορπιλικού και έχουν τη δυνατότητα παρουσίας σε παγκόσμια κλίμακα ενώ μπορούν να επιχειρήσουν στο πλήρες φάσμα σε υψηλής έντασης επιχειρήσεις. Η ισχύς πυρός τους είναι κλάσεις ανώτερη από τα πλοία που πρόκειται να αντικαταστήσουν με αποτέλεσμα να φέρουν κάθετη αύξηση πυρός και επιχειρησιακών δυνατοτήτων στις τρεις ναυτικές δυνάμεις που πρόκειται να τα εντάξουν σε υπηρεσία στο προσεχές μέλλον. Βέβαια πρόκειται για τρεις χώρες με τεράστιο επιχειρησιακό πεδίο που εκτίνεται στους τρεις μεγάλους ωκεανούς του πλανήτη.
