Ο διακλαδικός πύραυλος αέρος εδάφους AGM-179 JAGM (Joint Air to Ground Missile) ήρθε ως απαίτηση για την αντικατάσταση των αερο-εκτοξευόμενων πυραύλων του στρατού, της αεροπορίας, του ναυτικού και των πεζοναυτών των ΗΠΑ, BGM-71 TOW, AGM-114 Hellfire και AGM-65. Όπλα που εξοπλίζουν εναέριες πλατφόρμες περιστρεφόμενων και σταθερών πτερύγων όπως τα. AH-1Z, AH-64, MH-60R, F-16, F-15, F-18 κ.α. Το πρόγραμμα του νέου πυραύλου ξεκίνησε το 2007 ακολουθώντας το αποτυχημένο πρόγραμμα του AGM-169 JCM. Αν και το 2011 υπήρξε μια σκέψη ακύρωσης του προγράμματος λόγω περικοπών τελικά το 2012 το πρόγραμμα σώθηκε και έξι χρόνια αργότερα ξεκίνησε η παραγωγή χαμηλού ρυθμού. Το 2022 το όπλο έλαβε αρχική δυνατότητα χρήσης (IOC) με το ελικόπτερο AH-1Z των αμερικανών πεζοναυτών και δώθηκε το πράσινο φως για τη μετάπτωση της γραμμής παραγωγής σε πλήρους ρυθμού.

Ο πύραυλος έχει τις διαστάσεις του AGM-114 Hellfire ώστε να μπορεί να βληθεί από όλες τις πλατφόρμες ενώ η γραμμή παραγωγής εγκαταστάθηκε στην ήδη υπάρχουσα του πύραυλου Hellfire μειώνοντας το κόστος παραγωγής. Στην πραγματικότητα ο AGM-179 JAGM είναι ένας συνδυασμός του οπίσθιου τμήματος του πυραύλου AGM-114R που περιέχει τον πυραυλοκινητήρα, το σύστημα διεύθυνσης και την γόμωση με το νέο τμήμα με τους αισθητήρες που αναπτύχθηκαν για το πρόγραμμα αυτό. Αυτό είχε πολλαπλά οφέλη όπως, 1) το γεγονός ότι το βλήμα μπορεί να βληθεί από όλες τις πλατφόρμες που χρησιμοποιούσαν τον Hellfire, μάλιστα η Lockheed υποστηρίζει ότι αυτό είναι εφικτό αλλά χωρίς οι πλατφόρμες να μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις πλήρεις δυνατότητες του πυραύλου το οποίο μπορεί να γίνει με μια αναβάθμιση του λογισμικού της εκάστοτε πλατφόρμας. 2) τη χρήση της υπάρχουσας υποδομής του Hellfire και 3) τον περιορισμό του κόστους ανάπτυξης.

Για το σκοπό αυτό ο πύραυλος έχει τις ίδιες διαστάσεις με τον Hellfire, 17.8 εκατοστά διάμετρο, 49 κιλά βάρος από τα οποία τα εννιά κιλά αποτελούν τη γόμωση ενώ είναι κατά 20 εκατοστά μακρύτερος. Ο πυραυλοκινητήρας επιταχύνει τον πύραυλο σε ταχύτητα 1,5 μαχ και το όπλο επιτυγχάνει εμβέλεια οκτώ χιλιομέτρων. Το πρώτο μοντέλο του JAGM ο AGM-179A έχει προς το παρόν πιστοποιηθεί για τα ΑΗ-1Ζ των αμερικανών πεζοναυτών και το ΑΗ-64Ε Guardian και έχει αποκτηθεί από τον αμερικανικό στρατό, την ολλανδία, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Πολωνία για να εξοπλισουν τα δικά τους νεοπαραληφθέντα ΑΗ-64Ε. Η επόμενη έκδοση του όπλου είναι ο JAGM-MR στον οποίο έχει επιτευχθεί ο διπλασιασμός της εμβέλειας του όπλου στα 16 χιλιόμετρα. Τούτο επετεύχθει χωρίς αλλαγή των διαστάσεων του πυραύλου αλλά με την αλλαγή του συστήματος ελέγχου του πυραύλου και την υιοθέτηση του EMCAS (Electromechanical Control Actuation System).  Αυτή η αλλαγή ελευθέρωσε περισσότερο χώρο εσωτερικά για την αύξηση του μεταφερόμενου καυσίμου ενώ παράλληλα προσέφερε πρόσθετη ευελιξία και βελτιωμένη κινηματική. Ο πύραυλος στην έκδοση Α διαθέτει διπλού τύπου αισθητήρα SAL (Semi-Active Lazer) και MMW (Multi-Meter Wave Radar) δίνοντάς του δυνατότητα έρευνας και πρόσκτησης στόχου παντώς καιρού. Στη νέα έκδοση MR ο αισθητήρας θα είναι τριπλού τύπου με την υιοθέτηση επιπλέον του αισθητήρα NIR (Near Infra-Red) ο οποίος αυξάνει τη διακριτική ικανότητα. Η κεφαλή του JAGM είναι πολλαπλών χρήσεων, σε συνδυασμό, κοίλης γόμωσης, θραυσματοποίησης.

Τα κύρια χαρακτηριστικά του πυραύλου είναι:

• Ο αισθητήρας SAL παρέχει μεγάλη ακρίβεια σημείου.

• Ο αισθητήρας MMW παρέχει ικανότητα κατά των αντίμετρων και ενισχύει την ακρίβεια παντός καιρού σε σχέση με τους κινούμενους στόχους.

• Η ικανότητα Fire-and-Forget υποστηρίζει εκτοξεύσεις ταχείας βολής σε πολλαπλούς στόχους και αυξάνει τη δυνατότητα επιβίωσης

• Έχει δυνατότητα πρόσκτησης στόχου πριν ή μετά την εκτόξευση μεγιστοποιεί τη λειτουργία δέσμευση και ευελιξία, ελαχιστοποιώντας παράλληλα τις παράπλευρες ζημίες

• Δυνατότητα θαλάσσιων εμπλοκών έναντι σεναρίων ταχείας επίθεσης σκαφών ελαχιστοποιώντας τις παράπλευρες ζημιές

• Ελαφρύς σχεδιασμός για αυξημένη φόρτωση όπλων ανά πτήση, ενισχύοντας την επιχειρησιακή ευελιξία και μεγιστοποιώντας την αποτελεσματικότητα εμπλοκής του στόχου.

• Περιοχές υψηλής αποδοχής εκτόξευσης εκτός άξονα παρέχουν εμπλοκή ταχείας απόκρισης ενάντια σε υψηλής αξίας, κινούμενους και φευγαλέους στόχους

• Δυνατότητα εκτόξευσης εκτόξευσης σε όλα τα μαχητικά/επιθετικά αεροσκάφη υψηλής απόδοσης, συμπεριλαμβανομένων των: F-16, F-15E, F/A-18, A-10C και F 35 (εσωτερική ή εξωτερική μεταφορά) (Μοντέλο F)

Το νεότερο μέλος του πυραύλου είναι ο AGM-179F ο οποίος είναι η έκδοση για μεταφορά και βολή από πλατφόρμες σταθερών πτερύγων υψηλών επιδόσεων όπως είναι τα μαχητικά αεροσκάφη. Η κύρια εξωτερική διαφορά της έκδοσης αυτής είναι τα πτερύγια τύπου χορδής που διατρέχουν μεγαλύτερο μήκος της ατράκτου καθώς και σύστημα ανάρτησης και άφεσης από αεροσκάφη με τη μέθοδο της εκτόξευσης (Eject). Παράλληλα ο AGM-179F διαθέτει αυξημένη εμβέλεια που υπερβαίνει τα 24 χιλιόμετρα.

JAGM Quad Launcher (JQL)

Η Lockheed Martin ανέπτυξε έναν κάθετο εκτοξευτή στα πρότυπα του γνωστού Mk41 για ενσωμάτωση του όπλου σε ναυτικές και χερσαίες πλατφόρμες. Ο εκτοξευτής διθέτει τέσσερα κελιά και ένα πέμπτο ως αγωγό απαγωγής των καυσαερίων της εκτόξευσης. Το μέγεθος και το βάρος είναι αρκετά μικρό ώστε να μπορεί να ενσωματωθεί σε πλατφόρμες όπως τα σκάφη ανορθόδοξου πολέμου Mark VI, τα LCS και τα τροχοφόρα οχήματα JLT-V. Η μηχανική δομή και το σύστημα διαχείρισης αερίου του JQL, βασισμένα σε πιστοποιημένα σχέδια VLS, βελτιστοποιούν την πυκνότητα των όπλων και διασφαλίζουν την αξιοπιστία και την επιβίωση σε περιβάλλοντα μάχης. Το JQL περιλαμβάνει το ίδιο πιστοποιημένο Launcher Electronics Assembly (LEA) που χρησιμοποιείται στον εκτοξευτή M299 και ένα Launcher Management Assembly (LMA) που χρησιμοποιεί ηλεκτρονικά και λογισμικό ανοιχτής αρχιτεκτονικής VLS, εξασφαλίζοντας συνεχή υποστήριξη σχεδιασμού και υλικοτεχνικής υποστήριξης καθ’ όλη τη διάρκεια ζωής του συστήματος. Το σύστημα ελέγχου εκτόξευσης LEA/LMA της JQL μπορεί να ενσωματωθεί με τοπικά και απομακρυσμένα συστήματα ελέγχου όπλων χρησιμοποιώντας ενσύρματες και ασύρματες διεπαφές.