Δύο ζητήματα που απασχολούν την επικαιρότητα τις τελευταίες εβδομάδες είναι οι τοποθετήσεις της Τουρκίας και των αξιωματούχων της (παράνομης) «ΤΔΒΚ» για τα ενεργειακά ζητήματα στην Κυπριακή ΑΟΖ καθώς και η απαίτηση για την απόκτηση της ταυτότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας για τα παιδιά από γάμους Τουρκοκυπρίων και εποίκων.
Δεν πρέπει να εκπλήττει ότι η επίκληση δικαιωμάτων που απορρέουν από την Κυπριακή Δημοκρατία και το Σύνταγμα του 1960 από την τουρκική πλευρά γίνεται κατά το δοκούν. Εκείνο όμως το οποίο εκπλήττει ακόμη περισσότερο είναι ο στρουθοκαμηλισμός της δικής μας πλευράς για πολλά ζητήματα. Συνήθως παρουσιάζεται μια αποσπασματική και νομικίστικη προσέγγιση για διάφορα δεδομένα ενώ είναι διάχυτος και ο ευσεβοποθισμός.
Η πραγματικότητα είναι ότι η Τουρκία, αλλά και η τουρκοκυπριακή ηγεσία δεν αναγνωρίζουν δικαίωμα ύπαρξης στην Κυπριακή Δημοκρατία. Και ως αναπόσπαστο μέρος μιας λύσης θεωρούν ότι η Κυπριακή Δημοκρατία θα πάψει να υφίσταται καθώς θα αντικατασταθεί από ένα νέο τρικέφαλο κρατικό μόρφωμα. Η ελληνοκυπριακή πλευρά τα τελευταία χρόνια με στρουθοκαμηλισμό καλύφθηκε πίσω από την εποικοδομητική ασάφεια των διαδικασιών του ΟΗΕ. Είναι όμως πολύ επικίνδυνο. Τυχόν υλοποίηση μιας τέτοιας συνταγματικής ρύθμισης θα οδηγήσει στον αμετάκλητο και χωρίς επιστροφή ενταφιασμό της Κυπριακής Δημοκρατίας, σε αποσταθεροποίηση και σαφή επιδείνωση του status quo για τον Κυπριακό Ελληνισμό.
Επιπρόσθετα, τόσο η Τουρκία όσο και η παράνομη «ΤΔΒΚ» υπογραμμίζουν ότι ο ενεργειακός πλούτος της Κύπρου θα πρέπει να διαμοιρασθεί μεταξύ των «δύο πλευρών», ενώ παράλληλα η Άγκυρα αμφισβητεί τα όρια της Κυπριακής ΑΟΖ. Εν ολίγοις οι Τούρκοι επιθυμούν να έχουν τα κεκτημένα της παράνομης κατοχής αλλά και τα δικαιώματα που απορρέουν από το Σύνταγμα του 1960. Η Τουρκία υποστηρίζει πλήρως την κατοχική οντότητα που εγκατάστησε στην κλεμμένη γη των Ελλήνων, ενώ παράλληλα θεωρεί την Κυπριακή Δημοκρατία ως εκλιπούσα.
Διερωτώμαι εάν η τουρκοκυπριακή ηγεσία και η Τουρκία θα είχαν την ίδια στάση και εμμονή για διαμερισμό εάν ο ενεργειακός πλούτος ήταν εξ ολοκλήρου στο βόρειο τμήμα της Κυπριακής ΑΟΖ, δηλαδή μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας. Εξετάζοντας το ιστορικό παρελθόν και τις τουρκικές πρακτικές δεν είναι δύσκολη η απάντηση.
Σε σχέση με το αίτημα για απόκτηση της ταυτότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας από τα παιδιά μικτών γάμων Τουρκοκυπρίων και εποίκων υπογραμμίζεται ότι σε κανονικές συνθήκες όλα τα παιδιά Κυπρίων που γεννήθηκαν στη χώρα μας από γάμους με υπηκόους άλλων χωρών θα ήταν αυτομάτως πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το ζήτημα όμως που τίθεται υπό τις σημερινές συνθήκες είναι πολύπλοκο. Εκτός από την παρανομία του εποικισμού και τις δημογραφικές προεκτάσεις σημειώνεται ότι κάθε χώρα απαιτεί όπως όλοι οι πολίτες της έχουν την απαιτούμενη νομιμοφροσύνη, με ότι αυτή συνεπάγεται, έναντι του κράτους. Στην περίπτωση της Κύπρου πολλοί Τουρκοκύπριοι που έχουν αποκτήσει την ταυτότητα και το διαβατήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας όχι μόνο δεν την αναγνωρίζουν αλλά εργάζονται συστηματικά για την αποδόμηση και την τελική κατάργησή της. Εύλογα πολλοί Ελληνοκύπριοι θεωρούν ότι Τουρκοκύπριοι αξιωματούχοι της «ΤΔΒΚ» οι οποίοι δεν αναγνωρίζουν την Κυπριακή Δημοκρατία και εργάζονται για την κατάργησή της δεν θα έπρεπε να είχαν αιτηθεί να αποκτήσουν την ταυτότητα και το διαβατήριό της από στοιχειώδη αξιοπρέπεια, αυτοεκτίμηση και ευθιξία.
Σημειώνω επίσης ότι η Κυπριακή Δημοκρατία ιδρύθηκε το 1960 μετά από τον αγώνα εναντίον της αποικιοκρατικής Μεγάλης Βρετανίας. Μπορεί ο στόχος να ήταν η ένωση αλλά η πραγματικότητα είναι ότι το κράτος ιδρύθηκε (έστω και με κουτσουρεμένη ανεξαρτησία) ως αποτέλεσμα των θυσιών των Ελληνοκυπρίων. Από τις συνταγματικές ρυθμίσεις για την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας οι Τουρκοκύπριοι απεκόμισαν υπερβολικά δικαιώματα καθώς και προνόμια. Υπογραμμίζεται επίσης ότι η ένταξή της στην ΕΕ, από την οποία επωφελήθηκαν και εξακολουθούν να επωφελούνται και οι Τουρκοκύπριοι, ήταν αποτέλεσμα των ενεργειών του νόμιμου κράτους, της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς και των θυσιών και μόχθων των Ελληνοκυπρίων. Σημειώνεται συναφώς ότι τόσο η Άγκυρα όσο και η τουρκοκυπριακή ηγεσία προσπάθησαν να παρεμποδίσουν την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ. Επιπρόσθετα, δυστυχώς η Τουρκία χρησιμοποίησε και εξακολουθεί να χρησιμοποιεί τους Τουρκοκύπριους ως δούρειο ίππο και ως στρατηγική μειονότητα για να θέσει ολόκληρη την Κύπρο υπό τον στρατηγικό της έλεγχο.
Εν κατακλείδι όχι μόνο οι Ελληνοκύπριοι αλλά όλοι οι Κύπριοι θα πρέπει να αγωνισθούμε για την ολοκλήρωση της κυπριακής ανεξαρτησίας. Συνεπώς και οι Τουρκοκύπριοι θα πρέπει να επιλέξουν. Η ταυτότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας εκχωρεί δικαιώματα αλλά προβλέπει και υποχρεώσεις.
Συντάκτης: Ανδρέας Θεοφάνους, Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας και Πρόεδρος του Κυπριακού Κέντρου Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων του Πανεπιστημίου Λευκωσίας.
Πηγή: Hellas Journal
