Μια νέα κατάσταση πραγμάτων έχει πλέον διαμορφωθεί στο θέμα της κυπριακής ΑΟΖ. Πρώτο, μετά από τις τουρκικές προκλήσεις, η γεώτρηση στο τεμάχιο 3 αναβλήθηκε. Δηλαδή, προς το παρόν, η Άγκυρα πέτυχε τον στόχο της.
Βασικά, οι Ιταλοί υπέκυψαν στους τουρκικούς εκβιασμούς και αν η Κυπριακή Δημοκρατία δεν μπορέσει να εξασφαλίσει την ασφάλεια των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων τους, τότε δεν αποκλείεται να αναβάλλουν επ’ αόριστον την επιστροφή τους στα κυπριακά χωρικά ύδατα.
Δεύτερο, κανένα διάβημα, καμία άλλη χώρα, κανένας διεθνής οργανισμός δεν θέλησε ή δεν κατάφερε να ανατρέψει τους τουρκικούς σχεδιασμούς.
Τρίτο, η θέση που διατύπωσε ο ΓΓ του ΟΗΕ, κρατώντας ίσες αποστάσεις, είναι απαράδεκτη γιατί δεν αναφέρθηκε καν στην ανάγκη σεβασμού της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας του ΟΗΕ. Τέταρτο, στα Ηνωμένα Έθνη δεν καταγράφηκε πουθενά (εκτός από την επιστολή του μονίμου αντιπροσώπου της Κύπρου, πρέσβη Κορνήλιου Κορνηλίου, που κυκλοφόρησε ως επίσημο έγγραφο του Οργανισμού) η συγκεκριμένη παραβατικότητα της Τουρκίας στην κυπριακή θαλάσσια περιοχή.
Επομένως, τόσο με την αδυναμία ή αδιαφορία της διεθνούς κοινότητας να παρέμβει προς την πλευρά της Άγκυρας, όσο και με την ποντιοπιλατική στάση του ΓΓ του ΟΗΕ, αποδεικνύεται-τουλάχιστον έως τώρα-ότι η Τουρκία δεν έχει κανένα κόστος στις παράνομες ενέργειές της.
Αντίθετα, το όλο σκηνικό την ενθαρρύνει να προχωρήσει ανενόχλητη. Και αν δεν υπάρξει συντονισμένη και μεθοδική κινητοποίηση για ανατροπή των νέων τετελεσμένων, τα χειρότερα έπονται. Όσο ο Ερντογάν θα ξέρει ότι δεν υπάρχει αποτρεπτική δυνατότητα από τους Ελληνοκυπρίους και ότι οι χώρες των εταιρειών που συνεργάζονται με την Κύπρο περιορίζονται μόνο σε διαμαρτυρίες και ανακοινώσεις, τίποτα δεν θα τον σταματήσει.
Το ερώτημα που τίθεται είναι αν οι Τούρκοι θα επιχειρήσουν τον ίδιο αποκλεισμό στην αμερικανική εταιρεία για το οικόπεδο 10, όπως έπραξαν με την ιταλική στο οικόπεδο 3. Εκείνο που μπορεί να επισημανθεί ως παρατήρηση και όχι ως απάντηση είναι ότι ούτε οι ΗΠΑ ούτε η Ρωσία ούτε η ΕΕ εμπόδισαν τον Ερντογάν να πραγματοποιήσει τουρκική εισβολή στη Συρία, εξοντώνοντας τους Κούρδους, τους πιο σημαντικούς συμμάχους τους για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους.
Άραγε λοιπόν ο ισλαμιστής σουλτάνος-που έχει τη στήριξη του Πούτιν για να οδηγηθεί σε πλήρη ρήξη με τις ΗΠΑ-θα διστάσει μπροστά στο αμερικανικό πλωτό γεωτρύπανο ή επειδή για το φυσικό αέριο μετράνε τα δισεκατομμύρια δολάρια και όχι οι ανθρώπινες ζωές, όπως στην περίπτωση της Συρίας, η αντίδραση της Ουάσιγκτον θα είναι πολύ διαφορετική; Ίδωμεν!
Συντάκτης: Πανίκος Παναγιώτου
Πηγή: HELLAS JOURNAL
