Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η άποψη του Στυλιανού Φενέκου Υποναυάρχου εν αποστρατεία του ΠΝ με επίκεντρο τη προοπτική ναυπήγησης των αμερικανικών φρεγατών Constellation για το Πολεμικό Ναυτικό. Το παρακάτω άρθρο συνοψίζει μέσα σε λίγες γραμμές την ουσία των πραγμάτων καταγράφοντας αναλυτικά και σύντομα τις σοβαρές δυσχέρειες και τα επιμέρους κωλύματα της προοπτικής ναυπήγησης των αμερικανικών φρεγατών Constellation για το Πολεμικό Ναυτικό. Ζητήματα τα οποία έχουμε θίξει κατ’ επανάληψη μέσα από το DefenceReview.gr.
Γράφει ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΦΕΝΕΚΟΣ
Στις 3 Φεβρουαρίου, όταν ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας άνοιξε το θέμα της συμπαραγωγής με τις ΗΠΑ των Φρεγατών Constellation, έγραφα ότι δημοσιοποιώντας κάποιες αρχικές συζητήσεις για την πιθανότητα συμπαραγωγής των FFG-62 στην Ελλάδα (προφανώς μετά από προτάσεις κάποιων ενδιάμεσων για την κατασκευή τους εδώ), δείχνει έλλειψη γνώσεων και προβλεπτικότητας. Συγκεκριμένα είχα αναλύσει με τα παρακάτω το γιατί, η ορθότητα των οποίων αποδεικνύονται σήμερα που διαπιστώνεται η αδυναμία/απροθυμία των ΗΠΑ να προχωρήσουν σε συμπαραγωγή των FFG-62 με εμάς, λόγω ακριβώς των λόγων που είχα αναφέρει:
ΟΙ ΦΡΕΓΑΤΕΣ CONSTELLATION FFG-62 ΚΑΙ Η ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Το ζήτημα της συμπαραγωγής των Φ/Γ τύπου Constellation με τις ΗΠΑ, όπως παρουσιάσθηκε, χωρίς κανένα συγκεκριμένο στοιχείο (μιλάμε για ΟΛΟ το σκάφος ή μόνο για βοηθητικά μηχανήματα και εξοπλισμό διαβίωσης;), ακούγεται ως όνειρο θερινής νυκτός για τα επόμενα 15-20 χρόνια.
Η Marrineti (στο Wisconsin), η εταιρεία που έχει αναλάβει την κατασκευή των πρώτων πλοίων, δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις χρονικές απαιτήσεις, πέραν του ότι υπάρχουν ήδη πολλά προβλήματα, τόσο ναυπηγικά όσο και ως προς το είδος και τον όγκο του εξοπλισμού τους. Ήδη υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση στο πρόγραμμα και έχει δοθεί εντολή για ανεξάρτητη επανεξέταση του ναυπηγείου “Fincantieri Marinette Marine”, για την αξιολόγηση της καθυστέρησης.
Σύμφωνα με τις αρχικές προβλέψεις, το USN θα άρχιζε να προμηθεύεται τις φρεγάτες Constellation (FFG-62) το 2020 και με ρυθμό ένα πλοίο κάθε χρόνο (θα είχε προμηθευτεί 4 έως το 2023). Όμως τελικά η κατασκευή του πρώτου ξεκίνησε στις 31 Αυγούστου 2022 και αναμένεται να τεθεί σε υπηρεσία το 2026-27. Συνεπώς υπάρχει απαίτηση των ΗΠΑ να καλύψουν τις δικές τους άμεσες ανάγκες (οι οποίες έχουν γίνει επιτακτικές μετά την αποτυχία των LCS), και ήδη προγραμματίζεται η εμπλοκή και δεύτερου και τρίτου Ναυπηγείου για τις FFG-62 στις ΗΠΑ γι αυτό. Στην φάση αυτή, το USN δεν θα εμπιστευόταν την κατασκευή σκαφών στην Ελλάδα, για να καλύψει τις επιτακτικές ανάγκες του, δεδομένων των ναυπηγικών και εξοπλιστικών ζητημάτων που προκύπτουν, των δοκιμών και των απαιτήσεων άμεσου ελέγχου κι ευελιξίας αλλαγών που απαιτεί ένα τέτοιο πρόγραμμα μέχρι να καταστεί απόλυτα λειτουργικό, τόσο κατασκευαστικά, όσο και οικονομικά και επιχειρησιακά. Εκτιμάται ότι οι ΗΠΑ δεν θα έδιναν την δυνατότητα παράλληλης κατασκευής τέτοιων μονάδων πρώτης γραμμής σε άλλες χώρες (εκτός ΗΠΑ δηλαδή), εάν δεν περάσουν 15-20 χρόνια από την στιγμή που μπορεί να περατωθεί ένα πρόγραμμα κατασκευής κύριων μονάδων του USN (όπως μας έχει δείξει μέχρι τώρα, και όπως τέτοια δικαιώματα δόθηκαν σε άλλες χώρες π.χ. Arleigh Burke).
Επίσης όσον αφορά το κόστος κατασκευής τους, η υποβολή του προϋπολογισμού του USN για το 2024 απαιτεί 2,4 δις $ για τα 2 πρώτα πλοία και 1.1 δις $ για την προμήθεια κάθε ενός από τα άλλα δύο. Στο βάθος χρόνου το προβλεπόμενο κόστος για τα υπόλοιπα προβλέπεται μεν αρχικά να πέφτει για το καθένα στο 1 δις δολ., εν τούτοις οι ανησυχίες του Κογκρέσου επικεντρώνονται στα εξής:
– Το πρόγραμμα FFG-62 παρουσιάζει πολλά πιθανά ζητήματα επίβλεψης.
– Υπάρχουν κίνδυνοι αύξησης του κόστους του, ιδιαίτερα μετά τα πρώτα 10 πλοία στο πρόγραμμα, για πάνω από 17% -20% των αρχικών προβλέψεων.
– Εάν και πότε θα εισαχθεί ένα δεύτερο και τρίτο ναυπηγείο στο πρόγραμμα FFG-62 στις ΗΠΑ, δεδομένων των απαιτήσεων αυστηρού ελέγχου του προγράμματος, χρονικών απαιτήσεων, δοκιμών, αλλαγών και κόστους.
– Ποιος θα είναι ο αριθμός των εξοπλιστικών συστημάτων και κυρίως σωλήνων πυραύλων συστήματος κατακόρυφης εκτόξευσης (VLS)
– Οι τεχνικοί κίνδυνοι που δημιουργούνται με μεγάλη πιθανότητα σε νέα προγράμματα όπως είναι αυτό των FFG-62.
– Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Fincantieri με τη διαχείριση του εργατικού δυναμικού της και για την υποστήριξη και των άλλων προγραμμάτων της (τα Littoral Combat Ships κλάσης Freedom και την πολλαπλή αποστολή της Σαουδικής Αραβίας -MMSC- μια παραλλαγή του σχεδιασμού LCS).
ΣΧΟΛΙΟ: Συζητάμε για να πάρουμε τα LCS που βγαίνουν εκτός ενεργείας και τα οποία προσδοκούμε ότι θα εκσυγχρονισθούν πριν τα πάρουμε. Πότε όμως και από ποιόν και με τι κόστος, όταν η ίδια κατασκευάστρια εταιρεία αδυνατεί να φέρει σε πέρας τα ήδη καθυστερημένα τεράστια προγράμματά της;
ΣΧΟΛΙΟ: Πέραν των ανωτέρω, εκτιμώ ότι η ενδεχόμενη ακύρωση της 4ης Φ/Γ Belhara είναι λάθος από κάθε πλευρά (πολιτική, οικονομική, επιχειρησιακή). Πόσο μάλλον όταν η συμπαραγωγή των FFG-62 παρουσιάζει τόσο μεγάλα προβλήματα, όπως προαναφέρθηκαν διεξοδικά.
ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ ΣΗΜΕΡΑ
Όπως με σύνεση προτείνει το Π.Ν. σήμερα, θα πρέπει να συνεχισθεί το πρόγραμμα των Belhara και των Κορβετών. Ναι μεν ο κος Δένδιας έχει δίκιο για την ανάγκη βελτίωσης της ναυπηγοεπισκευαστικής δυνατότητας της χώρας αλλά και της αμυντικής βιομηχανίας, αλλά άκουσε κάποιους ενδιάμεσους που του πρότειναν σύμφωνα με τα συμφέροντά τους κι έπεσε στην παγίδα να πει περισσότερα (για ορισμένα κρίσιμα θέματα) από όσα γνωρίζει ο ίδιος και το άμεσο επιτελείο του. Ευτυχώς που επανέρχεται η συζήτηση στον αρχικό στρατηγικό σχεδιασμό γιατί οφείλω να ομολογήσω ότι δεν μας έχει συνηθίσει ο κος Δένδιας σε βιαστικές και ανεδαφικές κινήσεις.
