Γιγαντιαίο το συλλαλητήριο σήμερα στην Μακεδονία μας αλλά μάλλον ήρθε πολύ αργά.
Αφού για δεκαετίες η ελληνική κοινωνία πετούσε χαρταετό αφήνοντας εν λευκώ την διαχείρηση του προβλήματος σε μια άνευρη, φοβισμένη και προσκυνημένη πολιτική ηγεσία, αποφασίσαμε να κάνουμε ένα συλλαλητήριο για να δείξουμε την ομόθυμη κατηγορηματική αντίθεση μας στην καπηλεία της Ιστορίας μας.
Τα σοβαρά κράτη όμως δεν περιμένουν τα συλλαλητήρια για να βρεθούν σε πλεονεκτική θέση σε μια τελική διαπραγμάτευση…
Δουλεύουν συστηματικά, άλλοτε επισήμως και άλλοτε εν κρυπτώ, για να αποκτήσουν δυνατά ερείσματα και υποστήριξη από συμμαχικές χώρες και οργανισμούς.
Το κάνουν με ότι θεμιτό και αθέμιτο τρόπο μπορεί να φανταστεί κάποιος, γιατί στον πλανήτη ΓΗ επικρατεί το δίκαιο και το συμφέρον του ισχυρότερου και όχι του δικαιότερου.
Το κάνουν προσπαθώντας να επηρεάσουν δημοσιογράφους, πανεπιστημιακούς, πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης.
Το κάνουν πάνω από το χώρο και το χρόνο, πάνω και πέρα από εφήμερους εσωτερικούς πολιτικούς και διπλωματικούς μηχανισμούς.
Όταν λοιπόν πετάς χαρταετό είναι λογικό να φτιάχνεις τα αφηγήματα του «έντιμου συμβιβασμού» και της «μοναδικής ιστορικής ευκαιρείας» για να δικαιολογήσεις την χρεωκοπία σου. Την απόλυτη χρεωκοπία ενός κομματικού, πολιτικού και διπλωματικού μηχανισμού που αντανακλά με αψεγάδιαστο τρόπο την συνολική χρεωκοπία μιας περιόδου ίσως και μιας κοινωνίας.
Οι λαθροκάπηλοι της Ιστορίας, είναι πασιφανές ότι θα πάρουν μια αναγνώριση από την Ελλάδα με τον όρο Μακεδονία γιατί πρέπει να μπουν στο ΝΑΤΟ και να κλείσει το θέμα με τον τρόπο που γνωρίζουν οι ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΟΙ του πλανήτη να το κλείνουν. Όλα τα άλλα είναι ανεπίτρεπτες και επικίνδυνες ψευδαισθήσεις:
Εμείς θα έχουμε πάρει κάποιες συμβολικές ή συνταγματικές παραχωρήσεις, που θα είναι όμως μια ασήμαντη παραχώρηση μπροστά στην στρατηγική νίκη της Σκοπιανής πλευράς. Μια νίκη που δεν μπορεί να πιστωθεί μόνο στην τωρινή πολιτική ηγεσία υπό τον κ. Ζάεφ αλλά και σε όσους εργάστηκαν επ΄ αμοιβή ή όχι, για την προώθηση των καπηλευτών της Ιστορίας μας.
Φυσικά, τίποτα δεν θα εμποδίσει στο εγγύς μέλλον την πολιτική ελίτ των Σκοπίων, να ανασύρει τους «αλυτρωτικούς «σκελετούς» από το ντουλαπάκι της, όταν κρίνει ότι είναι αρκετά ισχυρή για να διεκδικήσει κάτι μεγαλύτερο. Η Ελλάς, ελάχιστα θα μπορεί να κάνει πέρα από το να κλαίγεται στα διεθνή φόρα αναζητώντας ψήγματα υποστήριξης και θετικών διπλωματικών δηλώσεων κλισέ αφού πλέον θα είναι και τυπικά ένα αμιγώς διμερές ζήτημα, ανάξιο και να φιλοξενηθεί σε μια φυλλάδα life style.
Ο πόλεμος θα συνεχιστεί σε Θράκη, Αιγαίο και Αν. Μεσόγειο
Ο στρατηγικός αντίπαλος της χώρας μας, η Τουρκία δηλαδή, δεν έχουμε αμφιβολίες ότι θα αξιολογήσει ως θετική την στρατηγική ήττα της χώρας μας. Γι αυτόν είναι ανάξια λόγου τα αφηγήματα που οι σεφ των χρεωκοπημένων και παρηκμασμένων ελληνικών κομματικών μηχανισμών θα «σερβίρουν» στην ελληνική κοινωνία. Αυτός ξέρει ότι θα πρέπει να συνεχίζει την πίεση σε Θράκη, Αιγαίο και Αν. Μεσόγειο με αμείωτο ρυθμό και ένταση, με πρωτοφανή επινοητικότητα και αξιοποίηση των «χρήσιμων ηλιθίων της Ιστορίας» που πίνουν νερό στο όνομα του διεθνισμού και της ανύπαρκτης οντότητας που λέγεται Eλληνο – Τουρκική Φιλία.
Εκεί θα πρέπει να αποφασίσουμε τι τελικά θέλουμε να κάνουμε:
Θέλουμε να συνεχιστεί το χρεωκοπημένο δόγμα του ΔΕΝ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ για να μαζέψουμε αργά ή γρήγορα το διαμελισμένο κορμί ενός άλλου Έλληνα πιλότου από τις ψευτομαγκιές ενός Τούρκου πιλότου ή θα περάσουμε με πειστικό τρόπο το μήνυμα ότι τα αστειάκια τελείωσαν;
Θα αφήσουμε τα ελεύθερα σουλάτσα των πρακτορίσκων της Άγκυρας στην Θράκη ή θα ξηλώσουμε με καθολικό τρόπο τα αυγά του φιδιού, όπως ξέρουν να κάνουν τα σοβαρά κράτη που εφαρμόζουν σκληρές πολιτικές εθνικής κυριαρχίας;
θα συνεχίσουμε να εκλέγουμε χαμηλής ποιότητας πολιτικό προσωπικό ανίκανο να εμπνεύσει, να οραματιστεί, να διαπραγματευτεί και να παλέψει για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνισμού;
Προς το παρόν, η ελληνική πολιτική ελίτ συνεχίζει να πετάει χαρταετό εν μέσω καταιγίδας, στέλνοντας μηνύματα αυτο – αφοπλισμού και υπονόμευσης της αποτρεπτικής ικανότητας της χώρας με κάθε δυνατό τρόπο.
Στηρίζει τόσα πολλά σε μια ενεργειακή συμμαχία με Αίγυπτο – Ισραήλ και Κύπρο, προσποιούμενη (ανεπιτυχώς) ότι δεν κοστίζει τελικά και τόσο πολύ η πολιτική του αυτο-αφοπλισμού αφού κάποιος σύμμαχος θα βάλει το κεφάλι του στην φωτιά, ξεχνώντας ότι στον πλανήτη ΓΗ δεν υπάρχουν μόνιμοι σύμμαχοι και φιλίες αλλά μόνιμα συμφέροντα.
Που άλλοτε μπορεί να κάνουν ασκήσεις μαζί σου στην έρημο Νεγκέβ (Blue Flag), στην Ανδραβίδα και στην Μεσόγειο, και άλλοτε να αποφασίσουν ότι είναι καλύτερο να «παίξουν μπάλα» με αυτόν που επενδύει σε F-35, εγχώρια αμυντικά συστήματα με τεχνολογία αιχμής, που ναυπηγεί δικό του ελικοπτεροφόρο πλοίο αμφίβιων επιχειρήσεων και 6 νέα υποβρύχια με τορπίλες νέας γενιάς.
