Ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Νικόλαος Παναγιωτόπουλος συμμετείχε σήμερα Πέμπτη 7 Απριλίου 2022, στο 7ο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών (“DELPHI ECONOMIC FORUM VII”) το οποίο θα διαρκέσει ως τις 9 Απριλίου και τελεί υπό την αιγίδα της της Προέδρου της Δημοκρατίας.

Ως βασικός ομιλητής για την κατηγορία που αφορούσε στην Άμυνα, ο κ. Παναγιωτόπουλος απήντησε σε ερωτήσεις αναφορικώς με τις εξελίξεις στην Ουκρανία, τη Στρατηγική Πυξίδα, τα Εξοπλιστικά Προγράμματα, τα Ελληνοτουρκικά, τη στρατηγική της χώρας σε θέματα Άμυνας και Ασφάλειας, καθώς και τα θέματα μερίμνης του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων.

Κύρια σημεία άξια αναφοράς είναι πως ο εκσυγχρονισμός των Block 50 θα προχωρήσει, το σύνολο των ΜΕΚΟ 200 ΗΝ θα εκσυγχρονιστούν ενω ο Στρατός Ξηράς θα προχωρήσει σε εκσυγχρονισμό του αρματικού δυναμικού πολύ πιθανό με αποφάσεις για νέο τεθωρακισμένο όχημα. Σύμφωνα επίσης με τον ΥΕΘΑ το πρώτο MH-60R θα έρθει στα τέλη του 2022 με αρχές 2023.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Κύριε Υπουργέ να πάμε λίγο και στα Εξοπλιστικά, αγαπημένο θέμα για τους στρατιωτικούς συντάκτες. Το ξέρετε πολύ καλά. Έχουμε πρόσφατα, πριν από λίγες μέρες υπογράψατε τις τελικές συμβάσεις για τις φρεγάτες “Belharra”, υπάρχει σε εξέλιξη η διαδικασία για τις Κορβέτες. Για την Πολεμική Αεροπορία ξέρουμε ότι προχωράει η διαδικασία για τα “Block 50” αλλά θα θέλαμε να μας πείτε τι θα γίνει με τα “F-16”. Πώς θα έρθει, το αν θα είναι πακέτο ή μεμονωμένα και με το “F-35” βέβαια το οποίο ξέρουμε ότι και ο Πρωθυπουργός έχει πει πως κάποια στιγμή η χώρα θα μπει στο αεροσκάφος 5ης γενιάς, αλλά να μας πείτε λίγο που βρισκόμαστε σε σχέση με τις συνομιλίες με την άλλη πλευρά.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Έχω την αίσθηση ότι σας κακομάθαμε λίγο. Δηλαδή, με τόσα Εξοπλιστικά που έχουν τρέξει, τόσες ανάγκες που έχουν καλυφθεί, αν περάσει μία μέρα ή μία εβδομάδα χωρίς να ανακοινωθεί ένα καινούριο μείζον εξοπλιστικό εις το οποίο η Ελλάδα βάζει υποψηφιότητα να μπει γερά, θα είναι μία εβδομάδα χωρίς νόημα.

Όμως, η αλήθεια είναι ότι ξέρετε δεν έγιναν και λίγα αυτά τα δύο – τρία χρόνια. Έπρεπε να γίνουν γιατί είχαμε μείνει πίσω. Έπρεπε να γίνουν γιατί πρέπει να διατηρούμε πάντα την αποτρεπτική ισχύ των Ενόπλων Δυνάμεων καθολικά και στους τρεις Κλάδους.

Αυτό άρχισε να αποκτά «σάρκα και οστά» από τη στιγμή που έχοντας προτεραιοποιήσει τις ανάγκες και των τριών Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, μετά από πολλή συζήτηση και δουλειά, και φυσικά τις εισηγήσεις των Γενικών Επιτελείων υπό το συντονισμό του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ.

Υποβάλλαμε αυτό το σχέδιο οργανωμένο, προτεραιοποιημένο, και κοστολογημένο στον Πρωθυπουργό. Πήραμε την έγκρισή του, γιατί ο Πρωθυπουργός μας είπε ότι μόνο εάν το προβάλλαμε οργανωμένο σχέδιο θα μπορούσε να αποδεσμεύσει τα κατά πολύ αυξημένα κονδύλια για τον Προϋπολογισμό της Άμυνας. Θυμίζω ότι από τα 500 εκατομμύρια του 2019 πήγαμε στα 3,5 δισ. για τις εξοπλιστικές δαπάνες, όχι συνολικά, μέσα σε δύο χρόνια.

Από την άλλη όμως, υλοποιήθηκαν και αρκετά. Η Αεροπορία θα έλεγα ήταν η πρώτη που άρχισε να ικανοποιεί τις ανάγκες της, όχι μόνον σε επίπεδο πρόσκτησης καινούριων μαχητικών, τα “Rafale”, τα οποία (να το πω κι αυτό) ήρθαν σε χρόνο – ρεκόρ. Ένας χρόνος από την υπογραφή μέχρι την παράδοση των πρώτων έξι, ασχέτως αν είχαμε να κάνουμε με αναβαθμισμένα, μεταχειρισμένα αεροσκάφη, εντάξει, δεν ήταν από τη γραμμή παραγωγής, αλλά ψάξτε να βρείτε τέτοιο εξοπλιστικό συμβόλαιο που έφερε αποτελέσματα, παράδοσης δηλαδή μέσα σε ένα χρόνο και δεν ξέρω αν θα το βρείτε.

Δεν είναι μόνο όμως τα “Rafale”. Είναι και η αναβάθμιση των F16 “Block 52” και “Block52+ Advance” στην εκδοχή “Viper”, την πιο προηγμένη εκδοχή στον κόσμο, 83 αεροσκάφη. Συναφές με αυτό θα είναι και η αναβάθμιση των F16 “Block 50” που θα φέρουμε γρήγορα ως υποπρόγραμμα για να λάβει την έγκριση των Επιτροπών της Βουλής. Επομένως βάλτε κι αυτό στη λίστα όσων έχουν δρομολογηθεί και θα υλοποιηθούν. Αλλά και μικρότερα προγράμματα που έχουν να κάνουν με τις Συμβάσεις εν Συνεχεία Υποστήριξης (δηλαδή παροχής ανταλλακτικών), 0σχεδόν σε όλα τα πτητικά μέσα της Πολεμικής Αεροπορίας.

Τα μεταγωγικά μας αεροσκάφη, τα ελικόπτερά μας, τα “Mιράζ 2000-5” τα οποία ναι μεν υπήρχαν, αλλά δεν υπήρχε σταθερή παροχή ανταλλακτικών με αποτέλεσμα να απαξιώνονται χρόνο με το χρόνο. Όσο αυτονόητο και αν φαίνεται, έπρεπε να περάσουμε από τη Βουλή ως ειδικό υποπρόγραμμα, νέες Συμβάσεις εν Συνεχεία Υποστήριξης για όλα αυτά τα συστήματα.

Όμως φτάσαμε σε ένα σημείο που νομίζω ότι έχουν δρομολογηθεί οι περισσότερες ανάγκες της Πολεμικής Αεροπορίας. Σήμερα εξ όσων πληροφορούμαι έγινε μία ανακοίνωση ότι εξεφράσθη τελικά και το ενδιαφέρον για τα F-35, τα αεροπλάνα επόμενης πέμπτης γενιάς δηλαδή, τα οποία σε κάποια στιγμή στο μέλλον ασφαλώς και θα μας απασχολήσουν. Πλην όμως θα πρέπει να ενταχθούν στον συνολικό σχεδιασμό μας, κι όπως σας είπε νωρίτερα ο κ. Πλέσσας η ζήτηση είναι τόσο μεγάλη που πραγματικά πρέπει να μπούμε «στην ουρά». Όμως το ενδιαφέρον διατυπώθηκε κι αυτό έγινε κατανοητό από τους Αμερικανούς εταίρους.

Έρχομαι τώρα στο Πολεμικό Ναυτικό. Έχουμε τις προσκτήσεις των ελικοπτέρων Ναυτικής Συνεργασίας, των πιο σύγχρονων σήμερα στον κόσμο, που θα προσδώσουν αυξημένες δυνατότητες ιδίως στον ανθυποβρυχιακό πόλεμο στις Μονάδες του Πολεμικού Ναυτικού. Αγοράσαμε επτά από αυτά και θα αρχίσει να παραδίδεται το πρώτο από το τέλος αυτού του χρόνου – αρχές του επομένου.

Καλύψαμε κάποιες ανάγκες, όχι όλες, αλλά τις καλύψαμε, για το Πολεμικό μας Ναυτικό με το μεγάλο συμβόλαιο της πρόσκτησης των τριών Φρεγατών, γιατί αδράξαμε την ευκαιρία όταν προέκυψε και εκμεταλλευθήκαμε την πραγματικά πολύ καλή προσφορά των Γάλλων εταίρων μας και ως προς τις τιμές πρόσκτησης, αλλά και ως προς τους χρόνους παραλαβής (και αυτό έχει τη δική του σημασία).

Πρόκειται να πάρουμε σύντομα, θεωρώ στους επόμενους δύο-τρεις μήνες τις αποφάσεις για τις υπόλοιπες Μονάδες του Πολεμικού Ναυτικού, δηλαδή αν θα πάρουμε κάποια πλοία ακόμα κλάσης Κορβέτας και τι θα κάνουμε με τον εκσυγχρονισμό των τεσσάρων Φρεγατών ΜΕΚΟ, τον εκσυγχρονισμό μέσης ζωής, που βέβαια δεν νοείται «μέση ζωή» στα 35 με 40 έτη ηλικίας, αλλά εν πάση περιπτώσει πρέπει να γίνει κι αυτό, μία αναβάθμιση δηλαδή των Φρεγατών μας.

Αυτά όλα είναι προγράμματα τα οποία έχουμε κοστολογήσει, έχουμε εντάξει στον δημοσιονομικό μας σχεδιασμό, στα δημοσιονομικά μας περιθώρια. Επομένως δεν θα ψάχνουμε να βρούμε τα λεφτά αν αύριο περάσουν οι σχετικές συμβάσεις από τη Βουλή, το έχουμε ρυθμίσει αυτό το ζήτημα.

Και μένει να παρθούν οι τελικές αποφάσεις. Και το ότι πρέπει ακόμα να διανύσουμε κάποιο διάστημα μέχρι να παρθούν οι τελικές αποφάσεις έχει να κάνει με δυο πράγματα. Πρώτον ότι τα ζητήματα αυτά τα επεξεργάζονται τα αρμόδια Επιτελεία, για τις Κορβέτες ας πούμε το Ναυτικό, το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού, για τα Αεροσκάφη το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας και ούτω καθεξής. Κι έχουμε πολλές προτάσεις, ανταγωνιστικές προτάσεις, που κάνουν δύσκολη την τελική επιλογή. Θα κάνουμε όμως αυτό που θα μας εισηγηθούν τα Επιτελεία, όπως κάναμε και μέχρι τώρα.

Και υπάρχει και κάτι άλλο, το οποίο θεωρώ έρχεται η ώρα του να λάβει χώρα, κάποια προγράμματα που έχουν να κάνουν και με τις ανάγκες του Στρατού Ξηράς, ο οποίος δικαίως μπορεί να αισθάνεται παραγκωνισμένος, πλην όμως αυτό δεν θα υφίσταται για πολύ καιρό ακόμα. Έχουμε στα υπόψη δύο-τρία μεγάλα προγράμματα, πάντα σύμφωνα με τις ανάγκες που θα μας προσδιορίσει το Επιτελείο, για να καλύψουμε κι εκεί χαμένο έδαφος πολλών ετών.

Ξεκινώντας από κάτι το οποίο έχει ήδη έρθει στο φως της δημοσιότητας, αυτό της αναβάθμισης του Αρματικού δυναμικού μας ή τμήματος του Αρματικού δυναμικού μας, ανάλογα με τις οικονομικές μας δυνατότητες, που συνδέεται αν θέλετε και με το νέο τεθωρακισμένο όχημα το οποίο νομίζω αυτή τη στιγμή επεξεργαζόμαστε σαν λύση με τα Επιτελεία και με το οποίο προφανώς θα έρθουμε σε κάποια συμφωνία με εταιρείες της γερμανικής αμυντικής βιομηχανίας, οι οποίες άλλωστε είναι και οι προμηθευτές των συστημάτων που χρησιμοποιούνται μέχρι τώρα κι εμείς είμαστε οι μεγαλύτεροι πελάτες τους στην Ευρώπη. Επομένως νομίζω, ωριμάζει πλέον ο χρόνος να συνεννοηθούμε.