Είναι γεγονός πως υπάρχει έντονη κινητικότητα αναφορικά με την απόκτηση του αμερικανικού μαχητικού πέμπτης γενιάς F-35 από τη Πολεμική Αεροπορία (ΠΑ). Για το ζήτημα του F-35 κατά το προηγούμενου χρονικό διάστημα αναφερθήκαμε στις δυνατότητες του μαχητικού τόσο σε αποστολές αέρος – αέρος όσο και σε αποστολές κρούσης. Το Σαββατοκύριακο θα επανέλθουμε με την οικονομική διάσταση ενός πιθανού προγράμματος για τη ΠΑ.
Το ζήτημα της ενδεχόμενης απόκτησης F-35 από τη ΠΑ δεν αφορά φυσικά μόνον την ίδια τη ΠΑ αλλά και τον γενικότερο εξοπλιστικό σχεδιασμό των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Οφείλουμε ως εκ τούτων να επισημάνουμε πως το βασικό ζητούμενο είναι η ιεράρχηση αναγκών και προτεραιοτήτων τόσο για τη ΠΑ όσο και για τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις γενικότερα.
Η εξέταση ένταξης ενός νέου μαχητικού και αδιαμφισβήτητα ικανού όπως το F-35 δεν πρέπει να εξετάζεται μονομερώς υπό τη στενή έννοια των επιχειρησιακών δυνατοτήτων και ικανοτήτων του αμερικανικού μαχητικού πέμπτης γενιάς αλλά στη γενικότερη ιεράρχηση των εξοπλιστικών αναγκών και προτεραιοτήτων των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Συνεπώς θέλουμε να θέσουμε το εξής ερώτημα: είναι το F-35 η απόλυτη εξοπλιστική ανάγκη της ΠΑ κατά τη παρούσα χρονική περίοδο;
Με γνώμονα πως οι οικονομικοί πόροι δεν είναι απεριόριστοι πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά τις αληθινές ανάγκες της ΠΑ.
Οι πραγματικές ανάγκες της ΠΑ
Η παράμετρος των μαχητικών
Δεδομένης της ανάγκης η ΠΑ να διατηρεί εκτός από ποιότητα και ποσότητα οροφών μαχητικών επισημαίνουμε πως για πολλοστή φορά πως πρώτιστη μέριμνα σε επίπεδο μαχητικών επιβάλλεται να είναι η αναβάθμιση των F-16 Block 50 και F-16 Block 30. Πρόκειται για πολύτιμες μονάδες αεροσκαφών που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να απαξιωθούν. Η ΠΑ δεδομένου του επιχειρησιακού έργου που καλείται να αναλάβει είναι αδιανόητο να διαθέτει λιγότερα από 200 μαχητικά και με αυστηρή προϋπόθεση διαθεσιμότητες της τάξης του 75%.
Εδώ και μήνες καταγράφονται αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στη λήψη απόφασης για τον F-16 Block 50. Για τα δε F-16 Block 30 δυστυχώς δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη να αναβαθμιστούν.
Ταυτοχρόνως ο υπόλοιπος στόλος των ελληνικών F-16 (Viper και μη) είναι αναγκαίο να αποκτήσει σύγχρονα όπλα και ατρακτίδια. Οι ανάγκες είναι δεδομένες και δεν χωρούν αμφισβήτησης. Η απόκτηση όπλων με έμφαση στα όπλα κρούσης (κατευθυνόμενες βόμβες, βλήματα μακράς ακτίνας πλεύσης, πύραυλοι κατά ναυτικών στόχων, νέα βλήματα SEAD/ DEAD καθώς και stand off όπλα).
Παράλληλα η ΠΑ οφείλει να αποκτήσει σύγχρονα ακτρακτίδια είτε αυτά λέγονται σκόπευσης – ναυτιλίας είτε ηλεκτρονικού πολέμου αντίστοιχα αυτών που διαθέτει η Ισραηλινή ΠΑ.
Μέγιστη ανάγκη είναι επίσης η εγκατάσταση τερματικών Link 16 στα Mirage 2000-5 Mk2 παράλληλα με ένα μαζικό πρόγραμμα δικτύωσης και διασύνδεσης εναέριων μονάδων και λοιπών συστημάτων.
Σύστημα Αεροπορικού Ελέγχου
Αρχής γενομένης από τα στρατηγικά ιπτάμενα ραντάρ EMB-145H AEW&C της 380 Μοίρας επιβάλλεται εκτός του προγράμματος υποστήριξης να τρέξει άμεσα και πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των ελληνικών ιπτάμενων ραντάρ.
Στην ίδια κατεύθυνση οι μονάδες ραντάρ (Κέντρα Ελέγχου Περιοχής πλέον αναφέρονται ως Αεροπορικά Κέντρα Ελέγχου, οι Μοίρες Σταθμών Ελέγχου & Προειδοποίησης και τέλος οι μονάδες πρώτης γραμμής οι Σταθμοί Αναφοράς) πρέπει να ανανεώσουν τα συστήματα ραντάρ. Ειδικότερα, οι μονάδες ραντάρ που διαθέτουν ραντάρ παρωχημένα με δυσκολίες ευκινησίας, ευελιξίας και διασύνδεσης κρίνεται ως αναγκαίο να αντικαταστήσουν τα υφιστάμενα ραντάρ με νέα και σύγχρονα.
Επιπροσθέτως μεγάλη είναι η ανάγκη να υπάρξει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα για τις μονάδες Patriot της 350 Πτέρυγας Κατευθυνόμενων Βλημάτων.
Στοχοποίηση
Η έλευση των ισραηλινών Heron μέσω μίσθωσης δεν λύνει το πρόβλημα. Συμβάλει στη σωστή κατεύθυνση αλλά δεν είναι πανάκεια. Στοχοποίηση φυσικά δεν είναι μόνον τα UAV αλλά και άλλα προγράμματα όπως τα δορυφορικά. Η ΠΑ συνεχίζει να υστερεί σε αποστολές ISR κυρίως λόγω έλλειψης ικανού αριθμού σύγχρονων UAV στρατηγικού επιπέδου.
Στόλος μεταγωγικών
Είναι γνωστά τα προβλήματα που υφίστανται με οριακές διαθεσιμότητες τόσο των C-130H/B Hercules όσο και των C-27J Spartan. Οι μεταγωγικά της ΠΑ είναι ο κορμός διοικητικής μέριμνας της ΠΑ και η ανάγκη εξασφάλισης υψηλών διαθεσιμοτήτων είναι δεδομένη και απεριόριστη. Τα ίδια ισχύουν και για τον στόλο των ελικοπτέρων της ΠΑ.
Επισημάνσεις
Επιγραμματικά αναφέραμε όλα τα παραπάνω για να καταδείξουμε προφανείς ανάγκες που δεν πρέπει να υπονομευτούν από ένα πρόγραμμα όπως του F-35 που θα απαιτήσει μεγάλα κονδύλια. Αυτό δεν σημαίνει πως το F-35 είναι ακατάλληλο για τη ΠΑ αλλά πως τη παρούσα στιγμή υπάρχουν άλλες πιεστικότερες ανάγκες και προτεραιότητες για τη ΠΑ.
Φυσικά εκτός της ΠΑ ανάγκες τεράστιες έχει και ο Στρατός Ξηράς που παραμένει με M-113 και Steyr εν έτη 2022. Επομένως, το F-35 δεν γίνεται να το αναλύουμε μεμονωμένα και αποσπασματικά ως αεροπορική πλατφόρμα αλλά βάζοντας το στο γενικότερο εθνικό αμυντικό σχεδιασμό των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Η προοπτική πρόσκτησης F-35 δεν είναι «μαύρο – άσπρο» αλλά είναι συνάρτηση πολλών επιχειρησιακών, τεχνικών παραγόντων και οικονομικών παραμέτρων. Επίσης, οφείλουμε να εξετάσουμε και τη παράμετρο του F-35 ως προς τις οικονομικές δυνατότητες της ΠΑ σε επίπεδο λειτουργικού προϋπολογισμού λαμβάνοντας υπόψη το υψηλό κόστος κύκλου ζωής του F-35.
Μπορεί η ΠΑ να υποστηρίξει το F-35 και συνάμα να εξασφαλίσει οροφές 200 μαχητικών με αεροσκάφη πλήρως αξιόμαχα και με διαθεσιμότητες 75%; Διότι το ξανά γρα΄φουμε εκτός από ποιότητα χρειαζόμαστε και ποσότητα. Τουλάχιστον 200 μαχητικά.
Η πραγματικότητα θέτει τα παραπάνω αμείλικτα δεδομένα. Τα οποία και πρέπει να τα λάβουμε υπόψη μας. Θα επαναλάβουμε λοιπόν τον τίτλο του άρθρου ως πρόταση κατακλείδα. Βασικό ζητούμενο παραμένει η ιεράρχηση αναγκών και προτεραιοτήτων.
