Είναι γεγονός ότι το πρόγραμμα απόκτησης των γαλλικών ψηφιακών φρεγατών Belharra μονοπωλεί το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. Λογικό άλλωστε αφού η χώρα μας μετά από σχεδόν 20 χρόνια θα αποκτούσε ένα ολοκαίνουργιο οπλικό σύστημα με τεχνολογίες αιχμής. Ένα οπλικό σύστημα που κάνει τη διαφορά στο ελληνοτουρκικό ισοζύγιο ένοπλης ισχύος.

Το πρόγραμμα δεν ακυρώθηκε όμως οι τελευταίες εξελίξεις τις προηγούμενης εβδομάδας σε συνδυασμό με την ακύρωση της επίσκεψης των Γάλλων αξιωματούχων αυτή τη βδομάδα κάνουν το πρόγραμμα να βρίσκεται σε τρικυμιώδη κατάσταση.  

Αφορμή για την ελληνική αναδίπλωση υπήρξε η επίσκεψη του Γάλλου πρέσβη στον Έλληνα Υπουργό Οικονομικών και η ενημέρωση πως ξαφνικά δεν υπάρχουν τα κονδύλια τη στιγμή που η πλευρά διαβεβαίωνε τη γαλλική μόλις δύο εβδομάδες πριν πως το πρόγραμμα θα κυλήσει ομαλά. Συνεπώς γεννάται το εξής ερώτημα: ήταν τα αναδρομικά των συνταξιούχων που αποτέλεσαν τροχοπέδη στο πρόγραμμα ή υπήρξαν και άλλες αιτίες;

Αξιόπιστες πληροφορίες αναφέρουν στο DefenceReview.gr πως για το θέμα των φρεγατών υπήρξε επικοινωνία Μητσοτάκη – Μακρόν στις Βρυξέλλες με τον Έλληνα πρωθυπουργό να θέτει το μεγάλο οικονομικό τίμημα  του προγράμματος στον Γάλλο πρόεδρο.

Σύμφωνα με τα τελευταία και πρόσφατα αποκλειστικά στοιχεία που έχει στη διάθεση του ο γράφων:

Κόστος ναυπήγησης πλοίων: 1,670 δις ευρώ με 32 θέσεις εκτόξευσης βλημάτων

FOS για τρία χρόνια: 250 εκατομμύρια ευρώ

Οπλικά συστήματα: 500 εκατομμύρια ευρώ         

Εκπαίδευση, Υποδομές: 60 εκατομμύρια ευρώ

Έρευνα & Ανάπτυξη: 200 εκατομμύρια ευρώ

Εγκατάσταση RAM: 90 εκατομμύρια ευρώ

Παρακολούθηση προγράμματος: 60 εκατομμύρια ευρώ

Εκεί που απαιτείται σκληρή και ουσιαστική διαπραγμάτευση είναι ώστε να μειωθούν τα παράλογα γαλλικά κόστη έρευνας και ανάπτυξης και παρακολούθησης του προγράμματος που είναι 260 εκατομμύρια ευρώ!!!

Κατά τα λοιπά για πρώτη φορά το πρόγραμμα είναι ΠΛΗΡΕΣ και ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ. Διασφαλίζεται σύμβαση τεχνικής υποστήριξης εξ αρχής και συνολικό απόθεμα όπλων.

Τα βαθύτερα αίτια

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που καταφέραμε να συλλέξουμε και να διασταυρώσουμε πλήρως οι αιτίες είναι δύο. Η πρώτη είναι η ελληνογαλλική αμυντική συνεργασία από την οποία η Αθήνα προσδοκούσε μεγάλη αμυντική και διπλωματική στήριξη κάτι για το οποίο οι Γάλλοι ειδικά στο σκέλος της αμυντικής στήριξης δεν ήταν ξεκάθαροι ενώ η δεύτερη αιτία είναι η παρέμβαση των ΗΠΑ.

Άλλωστε είναι γνωστό πως ο Αμερικανός Ακόλουθος Άμυνας είναι συχνά πυκνά στους διαδρόμους του ΓΕΝ ασκώντας την ανάλογη επιρροή. Το ίδιο ισχύει και για τον Δ κλάδο του ΓΕΑ εκεί όπου μόνιμα βρίσκεται αντιπροσωπεία της γνωστής αμερικανικής εταιρείας που μονοπωλεί τα ελληνικά εξοπλιστικά των τελευταίων ετών.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή και τα δεδομένα είναι τα εξής.

Η Αθήνα ζητά σε μια ιδιαίτερη περίοδο διπλωματική και αμυντική στήριξη από το Παρίσι. Έχει ως στόχο να συνδέσει το πρόγραμμα των νέων φρεγατών με ένα ευρύτερο πλαίσιο συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας. Αυτό άλλωστε είναι λογικό ως ένα βαθμό. Αντικειμενικός σκοπός της ελληνικής κυβέρνησης είναι να εξαγοράσει ασφάλεια δίνοντας το πρόγραμμα των Belharra.

Οι Γάλλοι είναι φειδωλοί σε αυτό.  Όχι γιατί θέλουν καλές σχέσεις με τη Τουρκία αλλά γιατί η χώρα μας ζητά ξεκάθαρη αμυντική συνδρομή της Γαλλίας σε περίπτωση τουρκικής έναρξης εχθροπραξιών. Σύμφωνα με πληροφορίες μας το θέμα το χειρίζεται ελληνική επιτροπή υπό τον πρέσβη Ελεύθεριο Αγγελόπουλο (διευθυντής διπλωματικού γραφείου ΥΕΘΑ) έχοντας συντάξει πλήρη αναφορά για την ελληνογαλλική αμυντική και διπλωματική συνεργασία. Το έγγραφο έχει πρωθηθεί στο Υπουργείο Εξωτερικών όμως εδώ και μέρες έχει κωλύσει. Αποκλειστικές πληροφορίες αναφέρουν στο γράφοντα πως η Ελλάδα ζητά από τη Γαλλία ρήτρα αμυντικής συνδρομής σε περίπτωση επεισοδίου με τη Τουρκία.

Με άλλα λόγια ζητάμε να έρθουν οι Γάλλοι να πολεμήσουν για εμάς. Το αφήνουμε στη κρίση σας.

Υπήρξε αμερικανική παρέμβαση;

Προφανώς οι Αμερικανοί διεκδικούν επίσης το πρόγραμμα των νέων φρεγατών για το ΠΝ προωθώντας μια πραγματικά κακή επιλογή (MMSC) που το ΓΕΝ έχει απορρίψει για σωρεία λόγων και αιτιών.

Επίσης, είναι βέβαιο πως οι Αμερικανοί δεν θέλουν γαλλικά όπλα στο ελληνικό οπλοστάσιο διότι διατηρούν μια ελληνική δεύτερη πηγή προμηθειών επομένως δεν ασκούν τον απόλυτο έλεγχο. Είναι γνωστή η περίπτωση των Scalp Eg της ΠΑ όπου οι Αμερικανοί σε καμία περίπτωση δεν ήθελαν αυτά τα βλήματα στη ΠΑ.

Για χιλιοστή φορά θα ξανά γράψουμε το αυτονόητο: πως δεν είναι μόνον η πλατφόρμα αλλά τα όπλα που φέρει αυτή. Και προφανώς προκαλεί σε πολλούς πονοκέφαλο η ύπαρξη ελληνικών Scalp Naval ή Aster 30 ανώτερων των Αμερικανικών βλημάτων SM-2.

Όπως ακόμα είναι ηλίου φαεινότερο πως τα Mirage εγκαταλείφθηκαν και απαξιώθηκαν στα όρια της εγκληματικής αμέλειας με διαχρονικές ευθύνες.

Το πόσες φορές κατά το πρόσφατο παρελθόν οι Αμερικανοί δεν αποδέσμευαν στρατηγικά όπλα για τη ΠΑ είναι χιλιοειπωμένο.

Εδώ θα τονίσουμε για πολλοστή φορά πως υπογράψαμε αμυντική συμφωνία και δεν πήραμε σοβαρά ανταλλάγματα. Όπου και εάν ρωτήσαμε όπου και εάν συζητήσαμε το θέμα ξεκάθαρες και σαφείς απαντήσεις δεν πήραμε.  

Η ελληνική πλευρά διαπραγματεύεται λάθος

Δεν έχει γίνει σοβαρή διαπραγμάτευση ευθύς εξ αρχής. Πρώτα απ’ όλα γιατί με μόνον δύο πλοία και με τη προοπτική άλλων δύο δίχως αυτό να ξεκαθαρίζεται σαφώς υπάρχει πρόβλημα.

Τη στιγμή που θέλουμε να αντικαταστήσουμε εννέα φρεγάτες πρέπει να εκπονήσουμε ένα μακρόπνοο ναυπηγικό πλάνο σε βάθος χρόνου και με αυτό να διαπραγματευτούμε ζητώντας ναυπήγηση στην Ελλάδα και μέγιστη δυνατή εμπλοκή της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας με εγχώρια συμμετοχή άνω του 20%. Υπό τις παρούσες συνθήκες εμπλέκονται εννέα ελληνικές εταιρείες στο πρόγραμμα. Έχουμε τοποθετηθεί με σχετική μας ανάλυση την οποία και σας παραθέτουμε.

Προφανώς λοιπόν εάν διαπραγματευτούμε για παραπάνω πλοία οι τιμές θα μειωθούν κατακόρυφα σε όλα. Εξάλλου το ΠΝ θέλει έξι νέα πλοία όχι δύο.

Κύριοι του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας διαπραγματευτείτε σοβαρά. Όχι στέλνοντας το μήνυμα πως η Ελλάδα είναι αναξιόπιστος εταίρος όπως κάνατε τη προηγούμενη εβδομάδα.

Και αντί να ζητάμε να έρθουν οι Γάλλοι να πολεμήσουν για εμάς ας ζητήσουμε μεταχειρισμένα συστήματα με άμεση απόκτηση όπως φρεγάτες FREMM με καθεστώς leasing.

Η Γαλλική ρελάνς

Είναι στο χέρι των Γάλλων να διαπραγματευτούν πλέον σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο όχι στέλνοντας δυσκίνητους γραφειοκράτες της DGA αλλά με πραγματική διάθεση καλής θέλησης ώστε να κερδίσουν το πρόγραμμα.