Την περασμένη Τρίτη, 21 Ιανουαρίου, η ιταλική Leonardo παρουσίασε, στο ΓΕΝ (Γενικό Επιτελείο Ναυτικού), την πρόταση της για το πρόγραμμα του ΠΝ (Πολεμικό Ναυτικό) προμήθειας 36 νέων τορπιλών βαρέως τύπου για τα υποβρύχια T-214 και το αναβαθμισμένο T-209. Επ’ ευκαιρία αυτής της ενημέρωσης συγκεντρώσαμε όλες τις τελευταίες εξελίξεις σχετικά μ’ αυτό το τόσο σημαντικό εξοπλιστικό πρόγραμμα του ΠΝ, το οποίο αν και θα έπρεπε να έχει υλοποιηθεί χρόνια πριν, παραμένει σε εκκρεμότητα.
Με την δεδομένη εκδήλωση ενδιαφέροντος από την Leonardo, το ΠΝ έχει να επιλέξει μεταξύ τριών (3) προτάσεων: Τη γαλλική τορπίλη F21, τη γερμανική DM-2A4 και την ιταλική Black Shark. Η γαλλική Naval Group προσφέρει την F21, η οποία είναι η πλέον σύγχρονη απ’ όλες, καθώς έχει αναπτυχθεί πιο πρόσφατα από τις άλλες δύο (2) υποψηφιότητες. Επίσης, η Γάλλοι δεσμεύονται ότι μέσω του συστήματος MIGAL η F21 μπορεί, εύκολα, να χρησιμοποιηθεί από τα υφιστάμενα συστήματα μάχης των ελληνικών υποβρυχίων (το MIGAL λειτουργεί ως σύστημα διασύνδεσης της τορπίλης και του κέντρου διοίκησης και ελέγχου του υποβρυχίου).
Η F21 έλκει την καταγωγή της από την Black Shark και άρχισε να αναπτύσσεται το 2008. Έχει δυνατότητα ταχύτητας άνω των 50 κόμβων την ώρα (93 χιλιόμετρα την ώρα), με εμβέλεια άνω των 50 χιλιομέτρων και αυτονομία περίπου 1 ώρας. Επίσης μπορεί να επιχειρεί σε βαθιά νερά, αλλά κυρίως σε παράκτιες περιοχές με υψηλό επίπεδο θορύβου και πυκνής ναυτιλίας (χρήση σε βάθη από 10 έως 500 μέτρα). Ενσωματώνει πολεμική κεφαλή βάρους 250 κιλών, ενώ διαθέτει προηγμένο λογισμικό, το οποίο είναι ικανό να αναγνωρίσει «δεδομένα» του βυθού (κοιλότητες, εσοχές, ήχοι κ.ά.), ενώ αξιοποιεί το βάθος του υποβρυχίου με ικανότητα βολής από τα 400 μέτρα.
Η γερμανική πρόταση «ποντάρει» στην παράμετρο της ποσότητας. Έτσι προσφέρει 36 νέες τορπίλες DM-2A4, καθώς, στο πλαίσιο αντισταθμιστικών οφελών, και τον εκσυγχρονισμό 25 παλαιών τορπιλών SUT Mod.0 είτε στο επίπεδο SUT Mod.3 είτε στο επίπεδο SUT Mod.4. Αμφότερες οι γερμανικές τορπίλες είναι πλήρως συμβατές με τα συστήματα μάχης των υποβρυχίων T-214 και T-209. Πάντως, σε περίπτωση τελικής επιλογής της γερμανικής πρότασης το ΠΝ θα πρέπει να επιλέξει την DM-2A4 ER, που είναι η έκδοση αυξημένου βεληνεκούς και ολοκλήρωσε την ανάπτυξη της περί το 2015.
Η πρόταση των Ιταλών αφορά στην προμήθεια 45 τορπιλών Black Shark, στην νεότερη έκδοση BSA (Black Shark Advanced) με κόστος ίσο αυτού της προμήθειας 36 τορπιλών, δηλαδή € 105 εκατομμύρια. Με άλλα λόγια η Leonardo «ποντάρει» στο χαμηλότερο κόστος. Επίσης η εταιρία δεσμεύεται για την ολοκλήρωση των τορπιλών της στο σύστημα μάχης των υποβρυχίων, όπως έκανε και στην περίπτωση της Πορτογαλίας. Η BSA αποτελεί εξέλιξη και βελτιωμένη έκδοση της Black Shark. Ενσωματώνει ένα καινοτόμο τμήμα παραγωγής ενέργειας, το οποίο προσαρμόζεται στις εκάστοτε επιχειρησιακές ή εκπαιδευτικές απαιτήσεις. Έτσι, όταν η τορπίλη χρησιμοποιείται για εκπαιδευτικούς σκοπούς γίνεται χρήση επαναφορτιζόμενης μπαταρίας διάρκειας ζωής 100 εκτοξεύσεων, μειώνοντας έτσι το κόστος εκπαίδευσης. Σε επιχειρησιακό επίπεδο η μπαταρία «διοχετεύει» όλη την ενέργεια σε μία και μόνη δράση: εκτόξευση, κίνηση και προσβολή του στόχου.
Συνοπτικά, το ΠΝ έχει να επιλέξει: (α) Την προμήθεια 36 F21, που προσφέρουν την ποιοτική διαφοροποίηση από τις τορπίλες του Τουρκικού Ναυτικού (DM-2A4) και κορυφαίες επιχειρησιακές δυνατότητες (β) Την προμήθεια 36 DM-2A4 και την αναβάθμιση 25 SUT Mod.0 στο επίπεδο Mod.3/4, άρα με το ίδιο κόστος να έχουμε στο οπλοστάσιο μας περισσότερες ικανές τορπίλες και (γ) Την προμήθεια 45 BSA, δηλαδή περισσότερων νέων τορπιλών με το ίδιο κόστος, σε σχέση με τη γαλλική πρόταση και τη γερμανικά, στο κομμάτι που αφορά τις DM-2A4. Αυτά είναι τα δεδομένα που έχει μπροστά του το ΠΝ. Σε κάθε περίπτωση, η ουσία είναι ότι τα ελληνικά υποβρύχια θέλουν νέες τορπίλες το συντομότερο δυνατό.
Η υφιστάμενη ισορροπία δυνάμεων στα υποβρύχια Ελλάδας και Τουρκίας μπορείτε να διαβάσετε στο παρακάτω άρθρο:
