Μολονότι, το ΠΝ μας έχει απασχολήσει με πλειάδα τεχνικών άρθρων επί των νέων εξοπλιστικών του προγραμμάτων όπως είναι τα νέα πλοία, εντούτοις εγείρεται σοβαρό ζήτημα έλλειψης προσωπικού στις μονάδες επιφανείας και ειδικότερα στη Διοίκηση Φρεγατών, στη Διοίκηση Αμφιβίων Δυνάμεων και στα Πλοία Γενικής Υποστήριξης.
Το πρόβλημα λαμβάνει άκρως ανησυχητικές διαστάσεις αφού φρεγάτες με επάνδρωση της τάξης του 60% δεν δύναται να είναι πλήρως επιχειρησιακές. Είναι εντελώς διαφορετικό επιχειρησιακό έργο μια φρεγάτα να υπάρχει στον ναύσταθμο, διαφορετικό να πλέει και εντελώς διαφορετικό να επιχειρεί με ότι συνεπάγεται από πλευράς κόπωσης προσωπικού.
Την ίδια η ηγεσία του ΠΝ συνεχίζει και δεν προβαίνει σε αναδιοργάνωση και εξορθολογισμό του προσωπικού συντηρώντας υπηρεσίες που σε άλλα κράτη και ναυτικά τις διαχειρίζονται λοιπές δημόσιες υπηρεσίες. Στην Ελλάδα το ΠΝ αναλαμβάνει καθήκοντα συντήρησης φάρων, υδρογραφικών αποστολών ή δεν κλείνει τις Ναυτικές Διοικήσεις. Ειδικότερα, αυτή της Βορείου Ελλάδος και αυτή του Ιονίου. Η δομή δυνάμεων παραμένει η ίδια παρωχημένη εδώ και χρόνια χωρίς καμία αλλαγή ή βελτίωση.
Οι άδειες ανατροφής τέκνου ή οι αναρρωτικές άδειες αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Την ίδια στιγμή προσλήψεις δεν γίνονται στελεχών ενώ η ΣΜΥΝ δέχεται λιγοστούς εισακτέους ώστε να καλυφθούν οι δεδομένες ανάγκες στελεχών τεχνικών ιδιοτήτων.
Η δομή δυνάμεων συνάρτηση των επιχειρησιακών αναγκών και έργων που απορρέουν από την Πολιτική Εθνικής Άμυνας και την Εθνική Στρατιωτική Στρατηγική, τα δύο επίσημα θεσμικά κείμενα του ΥΠΕΘΑ επιβάλουν άμεσα αναδιοργάνωση υπηρεσιών ώστε να βρεθεί προσωπικό για τα πλοία. Η θητεία πρέπει άμεσα να αυξηθεί αλλά δυστυχώς κανείς πολιτικός δεν το τολμά. Όμως το ΠΝ δεν είναι Στρατός Ξηράς. Στα πλοία υπάρχουν εξειδικευμένες τεχνικές ειδικότητες που ένας οπλίτης θητείας ακόμα και με 14 δύσκολα θα μάθει.
Για το ΠΝ δεν είναι μόνον τα νέα πλοία. Το προσωπικό του ΠΝ μειώνεται συνεχώς και αυτό που μένει γερνάει. Το τελευταίο περιστατικό με την προσάραξη της Φρεγάτας «ΕΛΛΗ» εγείρει σοβαρά ζητήματα ναυτικής τέχνης και αντίληψης.
Το τελευταίο περιστατικό απλώς επισημαίνει πως όταν υπάρχει μεγάλη κόπωση και παρατεταμένη αϋπνία (στη διεθνή βιβλιογραφία περιγράφεται ως Fatigue at sea) με αξιωματικούς να κάνουν συνεχώς υπηρεσίες όπως ναυτιλία – κατεύθυνση γίνονται λάθη.
Παρατηρείται το φαινόμενο άπαντες να θέλουν να φύγουν από τα πλοία και να μετατεθούν σε υπηρεσίες ξηράς και επιτελείων. Στα πλοία και συγκεκριμένα στις φρεγάτες γιατί ευτυχώς σε ΤΠΚ και Υ/Β η κατάσταση είναι καλή, το προσωπικό φθίνει διαρκώς.
Ασφαλώς εκτός από νέες προσλήψεις απαιτείται το ΠΝ να στραφεί σε τεχνολογίες που ευνοούν τους αυτοματισμούς στα πλοία δεδομένης της έλλειψης προσωπικού και κυρίως να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα με νέα δομή δυνάμεων και υπηρεσιών.
Και φυσικά εδώ δεν πρέπει να μας αποφεύγει η εμπλοκή του ΠΝ σε ζητήματα κοινωνικής προσφοράς και του λεγόμενου μεταναστευτικού όπου το ΠΝ καλύπτει την ανοργανωσιά του ΛΣ σε πλειάδα θεμάτων όπως έρευνα – διάσωση με τη συμμετοχή της ΠΑ κτλ. Εδώ παρατηρείται το τραγελαφικό φαινόμενο ελικόπτερα του ΠΝ να διασώζουν ορειβάτες…
Κατασπατάληση πόρων και δυνάμεων καθώς και καταπόνηση προσωπικού και υλικού σε όλο της το μεγαλείο.
