Σχολιάζουμε και εμείς την προφυλάκιση του πρώην ΥΠΕΘΑ, Γιάννου Παπαντωνίου, επειδή πολλά γράφτηκαν και ειπώθηκαν τις τελευταίες ημέρες, σημειώνοντας τα παρακάτω:
Πρώτο και σημαντικότερο… Πολύ αργά για δάκρυα. «Κάλλιο αργά παρά ποτέ» θα αντιτάξει κάποιος λογικά σκεπτόμενος, αλλά, ξέρετε, μας έχει γίνει συνήθεια… Η ζημιά έχει γίνει για το ελληνικό Δημόσιο και κατ΄επέκταση τον Έλληνα φορολογούμενο, χωρίς φυσικά να μπορεί κανείς να παραβλέψει τον τεράστιο αρνητικό αντίκτυπο της θητείας Παπαντωνίου, στο αξιόμαχο των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων τα τελευταία 15 χρόνια… Κάποτε θα πρέπει να μάθουμε να προλαβαίνουμε τη ζημιά πριν γίνει. Όχι να την σχολιάζουμε απλά μετά από δεκαετίες…
Ας δούμε όμως εν τάχει τι συνέβει τότε, για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι… Τότε που ο Παπαντωνίου ήταν πανίσχυρος και κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει ή να γράψει!
Οι «αμαρτωλές» συμβάσεις των Leopard-2HEL και NH-90…
Ο διαγωνισμός επιλογής του νέου άρματος μάχης για τον Ελληνικό Στρατό είχε «στηθεί» αριστοτεχνικά και κατά γενική ομολογία ήταν πρωτοποριακός ως διαδικασία. Για τα ελληνικά δεδομένα μιλάμε πάντα… Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’90 λοιπόν ο Ε.Σ. είχε ζητήσει να «τρέξει» ο διαγωνισμός και να ολοκληρωθεί με την υπογραφή της σχετικής σύμβασης, υπό τους παρακάτω όρους:
Α). Το σύνολο των κατασκευαστών που θα κατέθεταν προσφορές (τεχνικές και οικονομικές) οι οποίες θα προκρίνονταν, θα έπρεπε να συμμετέχουν με δικά τους άρματα και πληρώματα σε μία πλήρη σειρά δοκιμών αξιολόγησης στο πεδίο βολής-στίβο αρμάτων μάχης Λιτοχώρου, για περίοδο έξι περίπου μηνών. Στις δοκιμές και τις αξιολογήσεις φυσικά θα συμμετείχαν χωρίς περιορισμούς και πληρώματα του Ε.Σ. από το Όπλο των τεθωρακισμένων.
Β). Κάθε κατασκευαστής σε συνεργασία με τον Στρατό της χώρας του, θα έπρεπε να είναι σε θέση να παρέχει στον Ελληνικό Στρατό, μέσω διακρατικής συμφωνίας, 200 τουλάχιστον άρματα ίδιου τύπου αλλά παλαιότερης έκδοσης, προκειμένου ο τελευταίος να καλύψει τις επιχειρησιακές του ανάγκες μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας παραλαβής του συνόλου των νέων Leopard-2HEL. Η δε παραχώρηση των παλαιότερων αρμάτων θα ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ στη σύμβαση αγοράς των νέων…
Γ). Ο Ε.Σ. θα ΑΠΟΚΤΟΥΣΕ ΕΝΑΝΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟΥ ΤΙΜΗΜΑΤΟΣ τα παλαιότερης έκδοσης, μεταχειρισμένα άρματα που θα του παραχωρούνταν, μετά το πέρας της διαδικασίας παραλαβής των νέων αρμάτων. ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΟΡΟΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ στη σύμβαση προμήθειας… Σημειώστε δε εδώ ότι η Πολωνία πλήρωσε για κάθε ένα από τα Leopard-2A4 που απέκτησε, το συμβολικό τίμημα του € 1!
Η ελληνική βιομηχανική συμμετοχή ήταν ξεχωριστό κομμάτι. Η σύμβαση για την προμήθεια 170 Leopard-2HEL υπογράφηκε στις αρχές του 2003 (Φεβρουάριος) ΧΩΡΙΣ να περιλαμβάνει την παραμικρή αναφορά στα παλαιότερα Leopard-2A4, όπως προέβλεπε ο διαγωνισμός και φυσικά ήταν αναμενόμενο… Εξέλιξη καταστροφική για την ελληνική πλευρά τόσο οικονομικά όσο και επιχειρησιακά όπως θα δούμε παρακάτω… Όλα αυτά σε μία εποχή που ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ σχεδόν πουθενά ανά τον κόσμο προγράμματα ανάπτυξης και προμηθειών νέων αρμάτων μάχης, δεδομένου του πολέμου εναντίον της τρομοκρατίας στον οποίο είχαν τότε επιδοθεί ΗΠΑ και Ευρώπη… Αντιλαμβάνεστε πόσο ισχυρή ήταν η ελληνική θέση στο συγκεκριμένο πρόγραμμα τότε. Μιλάμε για πολλά χρόνια πριν η Ρωσία ως απειλή αρχίσει να επανεμφανίζεται…
Όταν μετά τις εκλογές του Μαρτίου του 2004 η νέα κυβέρνηση Καραμανλή, ανέτρεξε στα της σύμβασης για την προμήθεια των Leopard-2HEL, επιβεβαίωσε φυσικά ότι δεν υπήρχε καμία αναφορά ή-έστω-πρόβλεψη για δωρεάν παροχή παλαιότερων Leopard-2A4. ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΗΓΓΕΙΛΕ.
Έστειλε όμως τον εισαγγελέα Ζορμπά, μαζί με έναν από τους καλύτερους Έλληνες αρματιστές αξιωματικούς (τον οποίο είχα την τιμή να γνωρίσω) στη Γερμανία, προς αναζήτηση… των αρμάτων. Και φυσικά οι Γερμανοί που είχαν ήδη διασφαλίσει τα € 1,7 δις από την πώληση των Leopard-2HEL, τους περίμεναν με «ανοικτές αγκάλες»… Ζήτησαν-αφού δεν υπήρχε καμία δέσμευση στη σύμβαση-ούτε λίγο, ούτε πολύ, τιμή εκκίνησης € 5 εκατομμυρίων για κάθε Leopard-2A4 που διατηρούσαν σε κατάσταση αποθήκευσης!!!
Μετά από πολλά ταξίδια στη Γερμανία και μήνες διαπραγματεύσεων, η τιμή έπεσε κάτω από τα € 300.000 ανά μονάδα (ο Ε.Σ. απέκτησε τελικά 183 Leopard-2A4). H ζημιά βέβαια είχε ήδη γίνει… Εκτός από το βαρύτατο πρόσθετο κόστος με το οποίο επιβαρύνθηκε η ελληνική πλευρά, η Τουρκία εκμεταλλευόμενη την κατάσταση που διαμορφώθηκε έσπευσε να προμηθευτεί 354 συνολικά Leopard-2A4 από τα γερμανικά αποθέματα… Εκεί που θα μπορούσαμε λοιπόν να καλύψουμε την υστέρηση μας στο αρματικό ισοζύγιο με την Τουρκία, εδώ και κάποια χρόνια ψάχνουμε λύση για το πώς θα αποκτήσουμε τα μεταχειρισμένα M-1A1 Abrams που μας παραχωρούν οι ΗΠΑ! Για να αντικαταστήσουμε τα απαρχαιωμένα Μ-48 και Μ-60…
Μία παρόμοια κατάσταση διαμορφώθηκε και στο πρόγραμμα προμήθειας του νέου μέσου μεταφορικού ελικοπτέρου του Ε.Σ. O τελευταίος είχε ζητήσει 60 τουλάχιστον ελικόπτερα αυτής της κατηγορίας για την-σε πρώτη φάση-κάλυψη των ΑΜΕΣΩΝ επιχειρησιακών του αναγκών. Η ελληνική πολιτεία, μέσω του κ. Παπαντωνίου αγόρασε ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ 20 μόλις ΝΗ-90, τα οποία ΑΚΟΜΑ (μετά από 15 ολόκληρα χρόνια από την υπογραφή της σύμβασης) ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΑΛΑΒΕΙ…
…και η συνενοχή στο έγκλημα
Το έγκλημα του κ. Παπαντωνίου, όπως εύκολα μπορεί να συμπεράνει κανείς από τα παραπάνω, δεν ήταν μόνο οικονομικό… Και δεν ήταν μόνο δικό του έγκλημα! Σύσσωμος ο Τύπος τότε, είχε σιωπήσει. Ούτε λέξη γραμμένη, ούτε κιχ ειπωμένο. ΤΙΠΟΤΑ.
Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος είχε επίσης σιωπήσει… Η κυβέρνηση Καραμανλή που είχε κάνει σημαία την επανασύσταση του Κράτους και την διερεύνηση ΟΛΩΝ των συμβάσεων, ΔΕΝ ΑΠΕΔΩΣΕ ΠΟΤΕ ΕΥΘΥΝΕΣ ΠΟΥΘΕΝΑ! Η τότε στρατιωτική ηγεσία με τους Α/ΓΕΣ και Α/ΓΕΕΘΑ να έχουν τον πρώτο λόγο, λόγω αρμοδιότητας, εξαφανισμένη…
Το χειρότερο σε όλα αυτά είναι ότι η ίδια κατάσταση εξακολουθεί να υφίσταται. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας… Ακόμα και την τελευταία δεκαετία που έχουμε ζήσει τόσα δεινά και οι ένοπλες δυνάμεις βιώνουν μία άνευ προηγουμένου συρρίκνωση και απαξίωση, υπογράφηκε πρόγραμμα που μας υποβιβάζει ως Κράτος και ως Έθνος.
Και έτσι από την εποχή των παχέων αγελάδων φτάσαμε στα σημερινά επίπεδα οι ΕΔ να παραμένουν χωρίς συμβάσεις τεχνικής υποστήριξης, οπλικά συστήματά να απαξιώνονται στα όρια που αγγίζουν την εγκληματική αμέλεια και κρίσιμα προγράμματα απόκτησης νέου υλικού (π.χ. πυρομαχικών) όπως αυτό των τορπιλών ή των νέων βλημάτων AGM-114 Hellfire για τα AH-64D Apache να καθυστερούν…
Και από απαξίωση υλικού τι να πρωτοθυμηθούμε; Τα Mirage-2000; τις ΜΕΚΟ-200ΗΝ; Τα C-27;
Μήπως να θυμηθούμε μήπως τις χαμένες ευκαιρίες απόκτησης μεταχειρισμένου υλικού; Η τέλος τους επιφανειακούς εκσυγχρονισμούς οπλικών συστημάτων πχ φρεγάτες Standard;
Τα λάθη είναι πολλά και δεν είναι μόνον οι δωροδοκίες. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν πρέπει να τιμωρηθούν όλοι όσοι καταχράστηκαν χρήματα του ελληνικού λαού.
Ευκαιρία και για το quiz της εβδομάδας, είναι αυτό. Συμφωνείτε;
