Άγνωστες πτυχές του Μακεδονικού Ζητήματος: 1944 ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΣΩΖΟΥΝ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΡΔΕΣ ΤΩΝ ΠΑΡΤΙΖΑΝΩΝ ΤΟΥ ΤΙΤΟ. 17-06-2018 ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΕΚΧΩΡΟΥΝ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΝΕΟΚΟΜΙΤΑΤΖΗ ΖΑΕΦ.
1/ Τίτο-Μακεδονικό
Το Μακεδονικό Ζήτημα, είναι μια βασική παράμετρος του όλου Ανατολικού Ζητήματος, στο οποίο τόσο στο παρελθόν, όσο και σήμερα έχουν εμπλακεί και συνεχίζουν να εμπλέκονται, όλες οι Μεγάλες Δυνάμεις, για εξυπηρέτηση των γεωστρατηγικών και γεωπολιτικών επιδιώξεών τους στην περιοχή.
Δίχως φραγμούς και αναστολές, αρνούνται και στραγγαλίζουν το κάθε Ελληνικό αίσθημα δικαίου, την Ελληνική αξιοπρέπεια, τις Ελληνικές ιστορικές παραδόσεις, αλλά και αυτήν αύτη την ασφάλεια της Ελλάδος, από τους κάθε μορφής κινδύνους, οι οποίοι, ως εκ τούτου ελλοχεύουν.
Στο Μακεδονικό ενεπλάκησαν όλα τα Κομμουνιστικά Κόμματα, συμπεριλαμβανομένου και του ΚΚΕ, κατευθυνόμενα και χειραγωγούμενα από την Γ’ Διεθνή (Κομιντέρν), όπου σε συνέδριο στη Μόσχα το 1924, ετάχθησαν υπέρ της «Αυτονόμησης της Μακεδονίας και Θράκης». Το μόνο Κομμουνιστικό Κόμμα, το οποίο κάθετα αντέδρασε και διεφώνησε, ήταν της τότε Γιουγκοσλαβίας, το οποίο αποφάνθηκε ότι: «ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΜΥΑΛΑ ΤΩΝ ΚΟΜΙΤΑΤΖΗΔΩΝ ΤΗΣ ΕΜΕΟ».
Τότε το 1924, ο τρισκατάρατος Τίτο, ήταν μαθητής της Κομμουνιστικής ιδεολογίας στη Μόσχα, όταν δε το 1937 ανέλαβε Γενικός Γραμματέας του ΚΚΓ, τάχθηκε σε εντελώς διαφορετική θέση, με αυτή των πρώην συντρόφων του, περί «Μακεδονίας και Μακεδονικού Έθνους».
Ο Τίτο την περίοδο του ανταρτοπολέμου 1942-1944, με την βοήθεια των Συμμάχων, τους οποίους εξαπάτησε, για τις προθέσεις του, γίνεται πανίσχυρος και διαφεντεύει τα Βαλκάνια, διαθέτοντας πολλές χιλιάδες Παρτιζάνων. Μόνιμος πονοκέφαλός του είναι η «αντιδραστική» Σερβία και οι αντίπαλες αντάρτικες Δυνάμεις του Μιχαήλοβιτς.
Αποφασίζει να διαμελίσει την Σερβία. Προς τούτο έπρεπε να κατασκευαστεί και κατασκευάστηκε ένα «Μακεδονικό Έθνος» η «Δημοκρατία της Μακεδονίας», αποκόπτοντας από την Σερβία το νότιο τμήμα της. Παράλληλα, η μετέπειτα ονομασθείσα «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας» με την προέλαση των παρτιζάνικων Μεραρχιών του, να προσαυξηθεί, με εδάφη από τις γειτονικές χώρες Ελλάδα, Βουλγαρία και Αλβανία. Όργανα του Τίτο κατακλύζουν την Μακεδονία και Νότια Σερβία.
Το 1943 ο Τίτο στέλνει στη Νότια Σερβία, τον Μαυροβούνιο, έμπιστο ηγέτη των Παρτιζάνων Σβετοζάρ Βουκμάνοβιτς, με το ψευδώνυμο ΤΕΜΠΟ για να συγκροτήσει Κοινό Βαλκανικό Στρατηγείο, στο οποίο θα υπαγόταν όλες οι κομμουνιστικές Δυνάμεις Αλβανίας, Βουλγαρίας και Ελλάδας και θα τελούσαν υπό την ηγεσία του ΤΙΤΟ, μέσω ΤΕΜΠΟ.
Ήδη, ο ΤΕΜΠΟ, για την υλοποίηση των σχεδίων του ΤΙΤΟ το 1944 έχει συγκροτήσει, δύο παρτιζάνικες Μεραρχίες, από σλαβόφωνους κυρίως και ενώ οι Έλληνες αλληλοσφάζονταν, στα Δεκεμβριανά, ετοιμάζεται να εισβάλλει στην Ελλάδα και να καταλάβει την Θεσσαλονίκη που είναι το μεγάλο όνειρο του κακού δαίμονα του Ελληνισμού, του Τίτο.
Ένας άλλος, όργανο του ΤΙΤΟ, είναι ο Ηλίας Δημάκης, από το χωριό Μελάς, υποδηματοποιός. Ο Τίτο τον έχρησε Συνταγματάρχη και του έδωσε το όνομα Γκότσεφ, προς τιμήν του αρχικομιτατζή Γκότσεφ Ντέλτσεφ, πρωταγωνιστή της ψευδοεπανάστασης του Ίλιντεν, 20 Ιουλίου 1903, την οποία ο θρασύς κομιτατζής Ζάεφ, την πρότεινε-σέρβιρε, στους αφελείς Έλληνες, ως λύση στην ονοματολογία των Σκοπίων.
Ο Δημάκης (Γκότσεφ), έλαβε εντολή από τον Τίτο, να προσχωρήσει στον ΕΛΑΣ, να συγκροτήσει εντός αυτού σλαβομακεδονικά τάγματα και εκ του αφανούς να προσπαθήσει να προσαρτήσει της Ελληνική Μακεδονία στην Γιουγκοσλαβία, εξαπατώντας το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, θεωρώντας τότε 1944 και αυτός (Τίτο), όπως ο Ζάεφ σήμερα, αφελείς τους Έλληνες.
Οι Έλληνες της Μακεδονίας ζουν την πιο σκληρή, απάνθρωπη και βάρβαρη κατοχή, την περίοδο 1941-1944, από τους κατακτητές Γερμανούς, Βουλγάρους, Ιταλούς και κυρίως από τους κομιτατζήδες, Κάλτσεφ, Γκότσε (Δημάκης), Τέμπο, ΣΝΟΦ κλπ.
Για να πολεμήσουν τους κατακτητές, απλοί πολίτες και στρατιωτικοί, κατατάσσονται στα ένοπλα αντάρτικα τμήματα του ΕΛΑΣ. (Η κομμουνιστική παγίδευση , δεν είχε ακόμη αποκαλυφθεί και το κομμουνιστικό προσωπείο δεν είχε ακόμη πέσει).
Τις Μονάδες του ΕΛΑΣ Δυτ. Μακεδονίας επανδρώνουν τότε, ο Συνταγματάρχης Ιππικού Δημάρατος, Διοικητής ΙΧ Μεραρχίας ΕΛΑΣ, Επίλαρχος Λαζαρίδης Δκτής 28 ΣΠ ΕΛΑΣ και Ίλαρχος Καρατάσος Στρατής Δκτής 27 ΣΠ ΕΛΑΣ, την προσφορά των οποίων, για την διάσωση της Μακεδονίας, από τις σλαβικές παρτιζάνικες ορδές του Τίτο, αναγνώρισε η Πατρίδα.
Σημαντικό ρόλο, στην υπόθεση διάσωσης της Μακεδονίας, την περίοδο αυτή, είχαν πάρα πολλοί, μεταξύ των οποίων και ο Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Αλέξανδρος Σβώλος, από το Μοναστήρι, ο οποίος ήταν αλλεργικός σε κάθε ιδέα συνεργασίας με τους Σλάβους στη Μακεδονία και ο στρατηγός Νεόκοσμος Γρηγοριάδης από την Έδεσσα.
Το ΚΚΕ, έκανε το ολέθριο λάθος να επιτρέψει μέσα στις τάξεις του ΕΛΑΣ να ιδρυθούν σλαβομακεδονικά τάγματα, με πολιτικό επίτροπο τον Γκότσεφ, ο οποίος γίνεται απαιτητικός και αναιδής και θέτει εις την ΙΧ Μεραρχία ΕΛΑΣ, εξευτελιστικούς όρους.
Η ΙΧ Μεραρχία ΕΛΑΣ, αντιδρά και κυκλώνει τα σλαβομακεδονικά τάγματα του Γκότσεφ, στην περιοχή Αγίας Παρασκευής Φλωρίνης. Δυστυχώς το ΕΑΜ Φλωρίνης, όχι μόνο αφελώς, αλλά και προδοτικώς φερόμενο, απαγορεύει την επίθεση και εξόντωση των ταγμάτων του Γκότσεφ, τον ίδιο δε τον διευκολύνει, να διαφύγει στην Γιουγκοσλαβία, όπου γίνεται δεκτός, ως ήρωας.
Η κλειστή προδοτική ηγεσία του ΚΚΕ, υπό τον Τζήμα, ο οποίος είναι εκπρόσωπος του ΚΚΕ, παρά τον Τίτο, προετοιμάζει την κάθοδο Τέμπο, Γκότσεφ με αναπεπταμένη την κόκκινη σημαία της «Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας», να εισέλθουν στη Θεσσαλονίκη, τον Δεκέμβριο του 1944.
Ο κίνδυνος εθνικού διαμελισμού της Ελλάδας, συνένωσε τον Ελληνισμό, πάνω από τις πολιτικές και καθεστωτικές του διαφορές και υπήρξε άμεση σωτήρια αντίδραση και η Θεσσαλονίκη σώθηκε, από τις παρτιζάνικες ορδές του Τίτο.
Ο «κόκκινος» Συνταγματάρχης Ευριπίδης Μπακιρτζής, Διοικητής της Ομάδας Μεραρχιών του ΕΛΑΣ Μακεδονίας, καθώς και άλλα στελέχη του ΕΛΑΣ, αντέδρασαν άμεσα και έφραξαν τον δρόμο προς Θεσσαλονίκη στις παρτιζάνικες συμμορίες του Τίτο.
2/ Ποίοι είναι οι Σκοπιανοί
Σε προηγούμενο άρθρο μας αναφερθήκαμε στην μπαμπεσιά, στην υπουλότητα, στον καιροσκοπισμό και στην απάτη των Σκοπιανών κατά την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα (1903-1908) όπου ένα από τα τόσα πολλά θύματά τους, της προδοσίας και απάτης τους, υπήρξε ο Εθνομάρτυρας Καπετάν Άγρας (Τέλλος Αγαπηνός).
Την περίοδο της Κατοχής 1941-1944, άλλαξαν τόσες μορφές και θέσεις παρουσιαζόμενοι οπωσδήποτε ως κομιτατζήδες, άλλοτε όμως ως βούλγαροι, άλλοτε ως Σέρβοι, άλλοτε ως Γιουγκοσλάβοι, άλλοτε ως κομμουνιστές, άλλοτε ως Μακεδόνες.
Καιροσκοπικά έλεγαν, εάν νικήσει η Γερμανία είναι σύμμαχος, προστάτης μας ο «Τάκτο» πατέρας μας (ο Βόρις της Βουλγαρίας), εάν νικήσουν οι Σύμμαχοι, έχουμε τον «Ντένο» παππού μας (τον Στάλιν Ρωσίας), οι οποίοι κατά περίπτωση θα μας προστατεύσουν και εμείς ελεύθερα θα σφάζουμε τους Έλληνες.
Μετά τα τόσα ανεμομαζέματα και ανεμοσκορπίσματα, των Σκοπιανών, για ποιό Μακεδονικό έθνος μιλάμε; Κανείς εκ των γύρωθε γειτόνων τους δεν τους είχε και έχει αναγνωρίσει, στην ουσία αλλά τύποις, ως Μακεδόνες, αφελώς δε φερόμενοι, τους αναγνωρίσαμε , εμείς, στις 17 Ιουνίου 2018, στις Πρέσπες.
Για ποια Μακεδονική γλώσσα κόπτονται και αυθαδιάζουν οι θρασείς Σκοπιανοί; Για ένα καθαρά σλαβικό ιδίωμα, το οποίο μπορούσε να αποκαλεσθεί Βουλγαροσερβικό ή καλύτερα Σερβοβουλγαρικό.
Από τα τόσα πολλά σλαβικά ιδιώματα, που μιλούσαν στην περιοχή, των Σκοπίων, ευρέως, επέλεξαν αυτό, της περιοχής Μοναστηρίου-Περλεπέ και γύρωθε, το πέρασαν μέσα από τα σκοτεινά χαλκεία των Σκοπίων, ράβοντας και ξηλώνοντας κατά το σκόπιμο και επιθυμητό τους και αυτό το μόρφωμα, το εξάμβλωμα, το σερβίρουν ως Μακεδονική Γλώσσα.
Έπρεπε να ντρέπονται και να κοκκινίζουν και αυτοί που το σερβίρουν (Σκοπιανοί) και αυτοί κυρίως που τους ακούνε και διαπραγματεύονται μαζί τους (Έλληνες). Ο Μέγας Αλέξανδρος μιλούσε Ελληνικά και όχι Σερβοβουλγάρικα και την ελληνική ιστορία της Μακεδονίας, στα πέρατα του κόσμου την έγγραψε με το ξίφος του και όχι με αστερίσκους, παραπομπές, σημειώσεις και υποσημειώσεις και άλλες γελοιότητες, τις οποίες μετά από καιρό, ήδη έχουν αρχίσει, οι Σκοπιανοί να τις γράφουν στα παλιά παπούτσια τους.
Οι Σκοπιανοί θα παραμένουν κυρίαρχοι σε κάθε τι Μακεδονικό και οι Έλληνες εκτός του Μακεδονικού Νυμφώνα, με ότι αυτό συνεπάγεται. Αγώνες, αίμα , θυσίες, όνειρα για την Μακεδονία μας, έγιναν επί ματαίω; Ποιος έχει το δικαίωμα να τα διαγράψει με μια υπογραφή του; Οι διχασμένοι Έλληνες της Κατοχής 1941-1944, έπραξαν στο ακέραιο το εθνικό χρέος τους, για τη Μακεδονία.
Οι σημερινοί Έλληνες, είναι τόσο πιο διχασμένοι και πολωμένοι και παραβλέπουν το επιβαλλόμενο εθνικό τους χρέος, ξεπουλώντας τη Μακεδονία στους Νεοκομιτατζήδες-Σκοπιανούς, έναντι ποίου ανταλλάγματος; Εάν βέβαια υπάρχει.
3/ ΟΔΥΝΗΡΕΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ
α. Η χρόνια υφέρπουσα διαμάχη μεταξύ ΝΑΤΟ-ΕΕ και Ρωσίας, στο παρελθόν, είχε ως αποτέλεσμα την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, την ανακήρυξη του Κοσσόβου ως ανεξαρτήτου κλπ. Σήμερα η διαμάχη, αφορά στα Σκόπια, των οποίων την είσοδο επιδιώκουν, σε ΝΑΤΟ και ΕΕ.
Όλες οι Ελληνικές κυβερνήσεις, κάτω από τις αφόρητες πιέσεις, μη διαβλέπουσες μια αξιοπρεπή λύση, για τα Σκόπια, άφηναν το θέμα να διαιωνίζεται. Εκτιμούμε ότι η διαιώνιση ήταν η καλύτερη χειρότερη λύση, από αυτή της υποταγής και της εκχώρησης στους Σκοπιανούς το Όνομα Μακεδονία, το Μακεδονικό Έθνος, Μακεδονική γλώσσα κλπ.. Ως εκ τούτου στις Πρέσπες την 17 Ιουνίου 2018, δεν ήταν «τραπέζι γάμου», αλλά νεκρώσιμη ακολουθία.
β. Ας μην έχουμε την ψευδαίσθηση, ότι τα Σκόπια εισερχόμενα στο ΝΑΤΟ, θα είναι άγγελος Ειρήνης. Οι κακοί δαίμονες της Ειρήνης, για την Ελλάδα, εκπορεύονται από το ΝΑΤΟ, όπως Τουρκία, Αλβανία.
γ. Ο πολιτικός ερμαφροδιτισμός, όπου οι αριστεροί, έχουν γίνει αθεράπευτα Νατοϊκοί, βλάπτει την Ελλάδα, όπου σε κάθε περίπτωση πρέπει να εφαρμόζεται, το αγγλικό αξίωμα ¨Right or wrong is my country¨ (Δίκαιο ή άδικο είναι η πατρίδα μου).
4/ Απόφθεγμα Ιωάννη Πετρόφ (Μόσχα 1903)
«Εάν σε εγκαταλείψωμεν, ώ ιερά πατρίς του Αλεξάνδρου, το εθνικόν σάβανόν σου, θα καλύψη και το πτώμα της Ελλάδος».
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Εμείς οι Μακεδόνες : Ν.Ι. Μέρτζος
Μακεδονία του Αιγαίου και Γιουγκοσλάβοι: Δημητρίου Διον. Ζάγκλη Υποστρατήγου ε.α.
Η Γλώσσα της Μακεδονίας : Γ. Μπαμπινιώτη
Το ΚΚΕ και η Μακεδονία : Δημ. Ζαφειρόπουλου Συνταγματάρχη Πεζικού
