Το ΠΝ εξέδωσε Αίτημα για Πληροφορίες (Request for Information) με τίτλο «Προμήθεια Τορπιλών Βαρέως Τύπου και Ολοκλήρωση αυτών στα Οπλικά Συστήματα ISUS 90-15 και ISUS-90-46 των Υ/Β 214 και Υ/Β ΩΚΕΑΝΟΣ αντίστοιχα» (μπορείτε να δείτε τη σχετική ανακοίνωση ΕΔΩ). Τα γενικά επιθυμητά επιχειρησιακά χαρακτηριστικά της νέας τορπίλης θα πρέπει να είναι τα ακόλουθα:
(α) Να είναι διπλού ρόλου, εναντίον πλοίων επιφανείας και υποβρυχίων.
(β) Να είναι αυτοκατευθυνόμενη με δυνατότητα ενεργητικής και παθητικής ακροάσεως, καθώς και συνδυασμού αυτών.
(γ) Να είναι τηλεκατευθυνόμενη μέσω αγωγού επικοινωνίας.
(δ) Να είναι εξοπλισμένη με πυροδοτικό κρουστικό και προσεγγίσεως.
(ε) Να βάλλεται από βάθος μεγαλύτερο των 400 μέτρων.
(στ) Να έχει μέγιστη ταχύτητα άνω των 50 κόμβων.
(ζ) Να έχει δυνατότητα αυτόματης προσαρμογής της ταχύτητας της και του βάθους στη φάση της ανακατεύθυνσης/επίθεσης.
(η) Να έχει δυνατότητα εντοπισμού και προσβολής ακίνητων στόχων επιφανείας και υποβρυχίων.
(θ) Να έχει δυνατότητα αναγνώρισης και αντιμετώπισης αντιμέτρων.
(ι) Να έχει διάταξη για την προστασία του βάλλοντος υποβρυχίου.
(ια) Οι συσσωρευτές τορπίλης γυμνασίων θα πρέπει να παρέχουν τουλάχιστον 50 εγγυημένους κύκλους φορτίσεως/εκφορτίσεως.
(ιβ) Η τορπίλη γυμνασίων να έχει τη δυνατότητα λεπτομερούς καταγραφής της συμπεριφοράς της και να διαθέτει δυνατότητα αποθήκευσης όλων των στοιχείων που απαιτούνται για την ανάλυση της διαδρομής της, καθώς και να διαθέτει φανό πορείας, φανό ενδείξεως θέσεως και Noise Maker.
Σημειώνεται ότι η ανωτέρω λίστα επιχειρησιακών χαρακτηριστικών είναι ενδεικτική και δύναται να μεταβληθεί κατά την διαδικασία κατάρτισης των τεχνικών προδιαγραφών της προμήθειας. Στο πλαίσιο του τεχνικού διαλόγου οι ενδιαφερόμενοι οικονομικοί φορείς ενθαρρύνονται να προσέλθουν, κατόπιν συνεννόησης, στη Διεύθυνση Εξοπλισμών του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού για σχετική παρουσίαση των δυνατοτήτων των προϊόντων τους.
Η νέα τορπίλη θα πρέπει να ολοκληρωθεί στα οπλικά συστήματα ISUS 90-15 και ISUS-90-46 των υποβρυχίων. Ως ολοκλήρωση νοείται η δυνατότητα εκτέλεσης βολών, χειρισμού και κατεύθυνσης των τορπιλών, με πλήρη εκμετάλλευση των επιχειρησιακών χαρακτηριστικών του όπλου, από τα οπλικά συστήματα ISUS 90-15 και ISUS-90-46 των υποβρυχίων.
Θα πρέπει να καθορισθούν και καταγραφούν όλες οι τυχόν απαραίτητες εργασίες διασύνδεσης των τορπιλών στους τορπιλοσωλήνες των υποβρυχίων (hardware και software), καθώς και των τορπιλοσωλήνων με το οπλικό σύστημα των υποβρυχίων, τυχόν απαιτήσεις προσθήκης ή αφαίρεσης υλικών / καλωδιώσεων / ερμαρίων ή / και φυσικών μετασκευών των τορπιλοσωλήνων ή / και υφιστάμενων εγκατεστημένων συστημάτων των υποβρυχίων.
Πρόκειται για ένα πολύπαθο πρόγραμμα το οποίο παραμένει ανολοκλήρωτο εδώ και 15 χρόνια. Συγκεκριμένα, στις 4 Μαρτίου του 2003 η τότε Γενική Γραμματεία Οικονομικού Σχεδιασμού & Αμυντικών Επενδύσεων (ΓΓΟΣΑΕ) επέλεξε την τορπίλη Black Shark IF/21 για τον εξοπλισμό των τεσσάρων υποβρυχίων «214».
Ωστόσο, στις 15 Σεπτεμβρίου του 2003, η τότε STN Atlas Elektronik γνωστοποίησε ότι το κόστος ολοκλήρωσης των τορπιλών Black Shark IF/21 στο σύστημα διαχείρισης μάχης των «214» του αναβαθμισμένου «209» ανέρχεται στα € 72 εκατομμύρια.
Το ποσό αυτό, σε συνδυασμό με το κόστος των € 62 εκατομμύρια της προμήθειας των 51 τορπιλών, καθιστούσε τις τορπίλες Black Shark IF/21 ακριβότερες από τις DM-2A4 «Seeheckt». Τελικά, στις 30 Ιουλίου 2004, ο διαγωνισμός ακυρώθηκε.
