Γραφει ο Στρατηγός Μιχαήλ Κωσταράκος, Επιτιμος Α/ΓΕΕΘΑ, Προεδρος Στρατιωτικής Επιτροπής Ε.Ε
Το ΤΟΜΑ Κένταυρος (παρακάτω προηγούμενη ανάρτηση) ηταν απλώς μια χαμένη ευκαιρία σε μια αλλη εποχή που η διασπάθιση δημοσιου χρήματος ηταν το εθνικό σπορ. Πιστεύω οτι τώρα ειμαστε σοφότεροι. Μήπως η ΕΛΒΟ πρέπει να ξαναρχίσει να λειτουργεί; Τέσσερα χρονια διαρκεί η εκκαθαριση.
Η πώληση ηταν άγονη και ασύμφορη. Οι ελληνικές ενοπλες δυνάμεις εχουν ανάγκες και σημαντικές ελλείψεις σε μέσα κινήσεως και πυρός πάσης φύσεως. Σε οχήματα πάσης φύσεως, ΤΟΜΑ, αρματα, αντιαεροπορικά, Το ίδιο και σε ανταλλακτικά γι αυτα που ηδη εχουν.
Σε όλη την Ευρώπη αλλα και στις περιφερειακες χώρες υπάρχει μια εξοπλιστική φρενίτιδα με την άνοδο των δαπανων για την αμυνα, και τους παγκόσμιους κινδύνους ασφαλειας. Ολοι ψαχνουν λύσεις χαμηλού κόστους και οικονομίες κλίμακας. Η Ευρωπαική Ένωση αποφάσισε για πρώτη φορά στην ιστορία της να αρχίσει να χρηματοδοτεί αμυντικά προγράμματα.
Εμείς απουσιάζουμε απο παντού κρατώντας κλειστή την κυρία. αμυντική βιομηχανικη μας μονάδα. Η ΕΛΒΟ παρήγαγε «κοσμήματα» του διεθνούς οπλοστασίου. Δεν ξέρω αν ακόμα υπαρχουν αλλες λεπτομέρειες ,νομικά κενά και χρηματοδοτικά προβλήματα, σαν αυτα που οδήγησαν στην «εκκαθάριση» που διατάχθηκε το 2014.
Σίγουρα θα υπαρχουν και κάποιοι θα τα επικαλεστούν. Τιποτα ομως δεν ειναι αξεπέραστο. Μήπως ομως κάποιοι περιμένουν την πλήρη διάλυση της ΕΛΒΟ για να διαμοιράσουν τον εξοπλισμό, τις δυνατότητες και το κενό που αφήνει η απαξίωση της; Δεν είμαι ειδικός και δεν μετέχω σε καμμία διαδικασία.
Δεν εχω πληροφορίες και δεν ξέρω τιποτα περισσότερο απο οτι κυκλοφορεί στα ΜΜΕ και ξέρουμε ολοι μας. Μήπως ομως επιτέλους πρέπει να φύγουμε απο τη μιζέρια και την απραξία και να ξεκινήσουμε να την επαναλειτουργουμε. Με προβλήματα και δυσχέρειες αλλα και με αποφασιστικότητα. Με τη βοήθεια του κράτους αρχικά και με χρονικό ορίζοντα. Τη χρειαζόμαστε.
Εχω βρεθεί σε χώρες που παρέες μηχανικών και managers δημιούργησαν πολεμικές βιομηχανίες απο το μηδέν και σε λίγα χρονια με δουλειά, εξυπνάδα και σύνεση εχουν μερίδιο της παγκόσμιας αγοράς. Το ίδιο μήπως δεν κάνει η Τουρκία; Εμείς εχουμε παραδοθεί.
Η ΕΛΒΟ που θα λειτουργήσει ομως πρέπει να εχει σύγχρονο Management με πραγματικούς ειδικούς στη διοίκηση και στη λειτουργία και με ισχυρή ανταγωνιστικότητα. Μια επιχείρηση με πραγματικά κριτηρια ιδιωτικού τομέα και ικανή να σταθεί στο διεθνή χώρο. Ισως να χρειαστεί να αναδιοργανωθεί εξ αρχής.
Με νέα πρόσωπα αν τα παλιά δεν εχουν το προφίλ και τις ικανοτητες που θελουμε. Χωρίς δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία και άσχετους ¨ημέτερους¨ στη διοίκηση και τη λειτουργία. Μια συντονισμένη και σοβαρή προσπάθεια απο μια ¨νέα¨ διοίκηση που θα αναλάβει αποφασισμένη να φέρει σε πέρας το εργο και με τους εργαζόμενους που θέλουν να δουλέψουν και να προοδεύσουν.
Πιστεύω οτι εχουμε τέτοιους πολλούς. Κι αν αποτύχει η προσπάθεια γιατι δεν ξεπεράσαμε τις παιδικές μας ασθένειες, την κλείνουμε πλεον οριστικά και ψάχνουμε αλλες λύσεις. Μια τέτοια λύση μπορεί να ειναι η παραχώρηση ή η πώληση στο Στρατο ( 10 εκατ. λεγεται οτι ηταν η τελευταία τιμή της) για να λειτουργήσει σαν Στρατιωτικό Εργοστάσιο Βασεως, σαν στρατιωτική Μονάδα πλεον.
Ο Στρατός σίγουρα μπορεί να τη λειτουργήσει σε αλλο πλαίσιο, αυτο που ξέρει να εφαρμόζει για τη δίκη του λειτουργία και που κρατάει τη χωρα όρθια. Για την υποστήριξη αποκλειστικά των ΕΔ χωρίς βέβαια φιλοδοξίες στη διεθνή αμυντική αγορά ή στην ανάληψη κατασκευαστικών υποχρεώσεων ή τη διεθνη χρηματοδότηση. Παρόλο που η ανάληψη απο το Στρατό μπορεί να υλοποιηθεί και η μονάδα να αρχίσει να λειτουργεί μέσα σε μερικές μερες, προσωπικά πιστευω οτι δεν πρέπει να καταφυγουμε σε στρατιωτική λύση, γιατι αυτο δεν θα μας οδηγήσει σ αυτο που επιδιώκουμε και μας αξιζει.
Και αυτο που πάνω απο ολα μας αξίζει ειναι να προσπαθήσουμε να δούμε την ΕΛΒΟ να λειτουργεί πάλι οπως παλιά, πραγματική ναυαρχίδα της πολεμικής μας βιομηχανίας ικανή να δώσει το μήνυμα της ανάκαμψης και της φυγής προς τα μπροστά. Αξιζει νομίζω να το τολμήσουμε.
