Γράφει ο Δημήτρης Τσαϊλάς, Υποναύαρχος Π.Ν ε.α

Γιατί το ποίημα που γράφτηκε από ένα στρατιωτικό, τον John McCrae, με τίτλο «In Flanders Fields» εξακολουθεί να αντηχεί και συνεχίζει να εμπνέει;

Ο Υπολοχαγός McCrae, ήταν ένας χειρουργός στην πρώτη ταξιαρχία της καναδικού Πυροβολικού, κι έγραψε το ποίημα μετά το θάνατο ενός φίλου του στην πιο αιματηρή μάχη, στο Ύπρ την άνοιξη του 1915. Το ποίημα In Flanders Fields ήταν το μόνο που γράφτηκε με ζωντανές εικόνες της παπαρούνας και των σταυρών των νεκρών, και κάνει επίκληση σε αυτούς των οποίων οι ζωές χάθηκαν τόσο άδικα, σε αυτή τη σύγκρουση.

Ας εξετάσουμε τους στοίχους για να καταλάβουμε. Λέει η απίστευτη μεσαία στροφή «Είμαστε οι νεκροί, πριν λίγες ημέρες, ζούσαμε, αισθανθήκαμε την αυγή, είδαμε τη λάμψη από το ηλιοβασίλεμα.» Και συνεχίζει, «Αν διακοπεί η πίστη σε εμάς που πεθάναμε» και έρχεται στην τρίτη και τελευταία στροφή του ποιήματος που αφορά τη μνήμη, αλλά, αναμφισβήτητα, ιστορικά δεδομένα χαραγμένα βαθιά στην ψυχή πάνω από 100 χρόνια που γνώρισε ο κόσμος τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο. «Οι στρατιώτες είναι νεκροί, αλλά θα πρέπει να τιμάτε τη μνήμη τους για να ζήσουν.»

Σίγουρα ο καθένας μας έχει επηρεαστεί από τους παγκόσμιους πολέμους, και αν οι πρόγονοί μας πολέμησαν ή ένα μέλος της οικογένειας μας έχασε τη ζωή του σε αυτούς ή έχει μια ιστορία να πει από αυτούς, ο καθένας έχει βαθιά επηρεαστεί από τα γεγονότα εκείνα, γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμάς να θυμόμαστε. Αγαλλιάζει την ψυχή μας. Ταξιδεύει τα συναισθήματά μας. Μας κάνει να νιώθουμε ότι είμαστε μέρος αυτής της συνέχειας, είτε πρόκειται για τον πόλεμο ή την ειρήνη.