Με αφορμή τα τραγικά γεγονότα στην Δυτική Αττική και τον άδικο χαμό τόσων αθώων συμπολιτών μας, είναι πια καιρός να ανοίξουμε την δημόσια συζήτηση για πράγματα και καταστάσεις που βολικά, επιμελώς και διαχρονικά απουσιάζουν από τον δημόσιο διάλογο και προβληματισμό.

Έιθισται πριν από ένα μετεωρολογικά προβλεπόμενο καιρικό φαινόμενο να ακούμε τις γνωστές χιλιοειπωμένες φράσεις κλισέ, για την δήθεν ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού, που είτε δημοσιογραφικές αναφορές τον αναφέρουν ως εβρισκόμενο στα «κόκκινα» είτε φουλάροντας τις μηχανές του.

Και κατά ένα συγκλονιστικά μονότονο τρόπο- αδιάφορο για την Φύση αλλά τραγικό για εμάς – κάθε φορά, η φριχτή πραγματικότητα διαψεύδει και ξεγυμνώνει τις φράσεις κλισέ μπροστά στα μάτια της κοινής λογικής.

Αν ψάξει κάποιος καλόπιστος παρατηρητής σε ένα βάθος δεκαετιών, δεν θα δυσκολευτεί να ανακαλύψει χιλιάδες δηλώσεις πολιτικών προϊσταμένων, εκπροσώπων συναρμόδιων υπουργείων και περιφερειαρχών, για την ετοιμότητα αντιμετώπισης πλημμυρικών φαινομένων, χιονοπτώσεων και παγετού. Φυσικά, έπειτα από κάθε συμφορά η κοινωνία παρατηρεί σοκαρισμένη και αηδιασμένη να μην καταλογίζονται ευθύνες σε κανένα, αφού ένα δαιδαλώδες σύστημα συναρμοδιοτήτων υπηρεσιών σε συνδυασμό με έναν βαθιά ριζωμένο πολιτικό αμοραλισμό, καθιστούν ποιο πιθανό να ολοκληρωθεί επιτυχώς το μεγάλο όραμα του  Άλμπερτ Αϊνστάιν για μια ενοποιημένη θεωρία πεδίου, από τον αντικειμενικό και αμερόληπτο καταλογισμό ευθυνών.

Αλλά δεν είναι ο ρόλος μας να αναδείξουμε τα αίτια των συμφορών.Οποιοσδήποτε παρατηρητής μπορεί να καταγράψει χιλιάδες παρανομίες που ξεκινούν από τα μπαζωμένα και κτισμένα ρέματα, τις παράνομες εναποθέσεις άχρηστων υλικών σε δάση, την λαθροϋλοτομία, τον εμπρησμό και την διαφθορά.

Ο ρόλος μας είναι να αναδείξουμε την πραγματικότητα πέρα και πίσω από τα κονσερβοποιημένα κλισέ των δημοσιογράφων. Και η πραγματικότητα είναι ότι όταν πρέπει να αναφέρεται κάποιος σε ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ ΚΡΑΤΙΚΌΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΌΥ αυτή να μεταφράζεται στην πραγματική ζωή, στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις!

Αλλά τι κάνουν οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΕΔ);

Μάλλον καλύτερα να ρωτήσουμε τι ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ!

Οι Ένοπλες Δυνάμεις:

περιπολούν για την αποτροπή δασικών πυρκαγιών,

ανοίγουν και συντηρούν αντιπυρικές ζώνες,

σβήνουν φωτιές με τα εναέρια μέσα που διαθέτουν (αεροσκάφη PZL,Canadair CL-215/415),

πραγματοποιούν χιλιάδες αποστολές έρευνας και διάσωσης όπως και αεροδιακομιδές με πλοία, ελικόπτερα και αεροσκάφη,

πραγματοποιούν δεκάδες χωματουργικές εργασίες και αντιπλημμυρικά έργα,

ανοίγουν και συντηρούν δασικούς και αγροτικούς δρόμους,

εγκαθιστούν και συντηρούν κέντρα υποδοχής προσφύγων και μεταναστών,

παρέχουν υπηρεσίες προληπτικής ιατρικής και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε κατοίκους ορεινών περιοχών και νήσων της επικράτειας,

καθαρίζουν χώρους εναπόθεσης απορριμμάτων,

κατασκευάζουν υδροταμιευτήρες και εκκαθαρίζουν κανάλια αποστράγγισης υδάτων,

πραγματοποιούν εργασίες αποχιονισμού των οδικών δικτύων,

παρέχουν υπηρεσίες υδροδότησης νήσων μέσω της διάθεσης υδροφόρων,

O κατάλογος είναι σχεδόν ατελείωτος και είμαστε σίγουροι ότι δεν υπάρχει στέλεχος των ΕΕΔ που να μην μπορεί να προσθέσει κάτι επιπλέον σε αυτόν.

Τα πράγματα είναι απλά και τα λέμε με κάθε σαφήνεια προς κάθε ενδιαφερόμενο:

Η έννοια του κρατικού μηχανισμού είναι και πρέπει να είναι συνυφασμένη όχι με τα συνήθη κροκοδείλια δάκρυα μετά τις συμφορές αλλά με την Προετοιμασία, την Ενημέρωση, τις Αληθοφανείς Ασκήσεις, τον έλεγχο και την δοκιμή ακραίων σεναρίων, τον Συντονισμό και την αξιολόγηση των παραγόμενων αποτελεσμάτων και ενεργειών.

Τα παραπάνω επιθυμητά στοιχεία είναι και φαίνεται ότι θα παραμείνουν για πολύ ακόμα, αποκλειστικό προνόμιο των ΕΕΔ. Των ΕΕΔ που χτυπημένες από τις πιο ανεύθυνες και ανεκδιήγητες μνημονιακές περικοπές δίνουν την ψυχή τους και το αίμα τους, για να παραμείνουν (έστω και οριακά) αξιόμαχες, προσφέροντας παράλληλα στο κοινωνικό σύνολο. Οι εξαιρέσεις σε κάποιες κρατικές υπηρεσίες ή αυτοδιοικητικές δομές απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Και φυσικά δεν θέλει και μεγάλη αντιληπτική ικανότητα για να αντιληφθούν οι πολίτες τι θα συμβεί σε θεωρητικό επίπεδο, αν οι ΕΔΔ απέσυραν την προληπτική και ανακουφιστική τους συνδρομή, μένοντας αυστηρά προσηλωμένες σε εκπαιδευτικές και επιχειρησιακές προτεραιότητες. 

Αυτά για αρχή, για να τελειώσουμε τουλάχιστον με το ανέκδοτο της ετοιμότητας του κρατικού μηχανισμού.