Ο γράφων, σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις έχει δηλώσει το θαυμασμό του προς όλους όσους υποκινούμενοι από άδολη αγάπη προς το ΠΝ, αγωνιούν για την επιλογή των νέων ΦΓ και μάλιστα καταθέτουν τις απόψεις τους. Έχει αποφασίσει όμως, να μη λάβει μέρος σε όλη αυτή την παραφιλολογία που επικρατεί στις ιστοσελίδες του ειδικού και μη, τύπου και επιπλέον να μη λάβει το μέρος καμίας εκ των υποψηφιοτήτων. Ο λόγος είναι απλός. Υπάρχουν δεδομένα που μόνο οι εμπλεκόμενοι με το πρόγραμμα γνωρίζουν και που οι υπόλοιποι θα τα μάθουμε αρκετά χρόνια αργότερα.

Ωστόσο, κάτι πολύ χρήσιμο θα ήταν η αποτύπωση της παρούσας κατάστασης των κύριων μονάδων επιφανείας (ΚΜΕ) του ΠΝ και του τουρκικού (TDK). Με τον όρο ΚΜΕ αναφερόμαστε στα πλοία μεγέθους κορβέτας και πάνω.

Στον πιο πάνω πίνακα παρουσιάζεται η ενεστώσα κατάσταση στα κατά την άποψή μας βασικά χαρακτηριστικά των ΚΜΕ.

Παρατηρείται μία γενική αριθμητική υστέρηση του ΠΝ περίπου με λόγο 1:1,5. Στον τομέα των Α/Α βλημάτων, η υστέρηση είναι του μεγέθους  1:3,76 ( αν υπολογιστούν και οι SM-1 των Gabya Class) ή του 1:1,65 αν δεν υπολογιστούν. Θεωρούμε φρόνιμο, να λαμβάνουμε πάντα το δυσμενέστερο σενάριο, παρότι υπάρχουν αποδείξεις ότι μέρος των πυραύλων παρουσίασε αστοχίες στο θέατρο επιχειρήσεων της Λιβύης. Όμως δεν θα ήταν φρόνιμο να εξάγουμε ισοπεδωτικά συμπεράσματα και να απαξιώσουμε όλο το απόθεμα των SM-1 του TDK.

Κατά συνέπεια, θα κινηθούμε στην ανάλυσή μας, με τα δεδομένα του πιο πάνω πίνακα.

Πάμε να δούμε τα εξοπλιστικά των δύο ναυτικών.

Πολεμικό Ναυτικό (ΠΝ):

Το ΠΝ, έχει λάβει έγκριση για τέσσερις νέες ΦΓ πολλαπλού ρόλου, πλοία ενδιαμέσου λύσεως και τον εκσυγχρονισμό των ΜΕΚΟ, πακέτο 5 δις €.

Ο χρονικός ορίζοντας υλοποίησης του προγράμματος αυτού, δεν μπορεί να καθορισθεί επίσημα αν δεν ανακοινωθούν οι ανάδοχοι των διαφόρων υποπρογραμμάτων, αλλά εκτιμούμε πως λογικά θα περατωθεί λίγο πριν το 2030 για τις νέες ναυπηγήσεις. Τα πλοία της ενδιαμέσου, θα πρέπει να παραληφθούν πριν το 2023 για να έχει νόημα ο όρος «ενδιάμεση λύση» και μάλλον απ’ ότι φαίνεται θα προτιμηθούν οι ΦΓ Μ του Ολλανδικού και ίσως και του Βελγικού Ναυτικού (σε δεύτερο χρόνο).

Τουρκικό Ναυτικό (TDK):

Ο σχεδιασμός του TDK, βασίζεται στο μοντέλο του «Εθνικού Πλοίου- Milgem».

Το πρόγραμμα αυτό, αναφέρει τη ναυπήγηση τεσσάρων κορβετών κλάσεως ADA οι οποίες βρίσκονται ήδη σε υπηρεσία, ναυπήγηση τεσσάρων ΦΓ πολλαπλού ρόλου κλάσεως Ι προς αντικατάσταση των ΜΕΚΟ Track I Yavuz Class (η πρώτη έπεσε στο νερό και ξεκινούν οι δοκιμές), και τη ναυπήγηση επτά (τελευταίως κάποιες πληροφορίες αναφέρουν πως η απαίτηση έπεσε στις τέσσερις)  ΦΓ Α/Α ρόλου  με ορίζοντα έναρξης παραδόσεων το 2027. Λόγω όμως του εμπάργκο από τις ΗΠΑ, έχουν ανακοινωθεί καθυστερήσεις και στα δύο αυτά προγράμματα. Τέλος, είναι προγραμματισμένος ένας δεύτερος εκσυγχρονισμός των ΜΕΚΟ Track II με τουρκικά συστήματα.

Οι καθυστερήσεις στα ναυπηγικά προγράμματα είναι δεδομένες. Για παράδειγμα, δεν έχουν ακόμη στεγνώσει τα μελάνια από την είδηση ότι οι ΗΠΑ αρνήθηκαν την πώληση εκτοξευτών ΜΚ41 για τις Ι-Class. Και αν δεν βρεθεί κάποιου άλλου είδους λύση με τις ΗΠΑ ή  έστω και μέσω συναλλαγής κάτω από το τραπέζι με τρίτες χώρες, το συγκεκριμένο πρόβλημα είτε θα καθυστερήσει την επιχειρησιακή ένταξη των Ι Class, είτε οι γείτονες θα προχωρήσουν με εναλλακτική λύση η οποία όμως δεν θα έχει τις δυνατότητες δοκιμασμένων λύσεων (ESSM II – SM2).

Όπως παρατηρούμε στο πιο πάνω σχεδιάγραμμα, οι ΦΓ κλάσεως I, θα φέρουν τουρκικά συστήματα (όμοια με αυτά που θα φορέσουν οι ΜΕΚΟ Track II που θα εκσυγχρονιστούν) εκτός, από το κύριο πυροβόλο, το VLS, τα Α/Α βλήματα, το 3D και το navigation radar,  καθώς και το Close -in Weapon System. Από όλα τα συστήματα αυτά, θεωρούμε ότι ο VLS και ο τύπος των Α/Α βλημάτων είναι δομικό πρόβλημα που θα πρέπει οι γείτονες να ξύσουν την καράφλα τους μέχρι αυτή να ματώσει προκειμένου να το λύσουν. Διαφορετικά δεν έχει νόημα. Ας φανταστούμε μια I Class να φορέσει τον ΜΚ-29 των Yavuz……

Το CWS και το κύριο πυροβόλο, μπορούν να το πάρουν από τις Yavuz Class που θα αποσύρουν. Τα radars τα παράγει η Aselsan μετά από άδεια από τη Thales. Αν και, το 2017 διέρρευσαν στη δημοσιότητα πως τα Smart -S MK2 παρουσίασαν προβλήματα. Δε μπορέσαμε να αλιεύσουμε περεταίρω πληροφορίες για το συγκεκριμένο θέμα, εκτός της πιο κάτω φωτό ημερομηνίας 08 Σεπ 2020,του AegeanHawk που παρουσιάζει το  LST L402 TCG Bayraktar χωρίς την κεραία του ραντάρ που ίσως έχει να κάνει με το ζήτημα αυτό, ίσως και όχι.

Επίσης, δια στόματος Ισμαήλ Ντεμίρ , ειπώθηκε ότι λόγω κάποιων «αναπροσαρμογών» (λέγε με εμπάργκο), η ναυπήγηση των τελευταίων πλοίων της κλάσης είναι υπό έλεγχο.

Το πιο πάνω αποδεικνύει ότι το ζήτημα των Α/Α βλημάτων και του εκτοξευτή τους είναι πολύ σοβαρό.

Προσέξτε, δε μιλάμε για ακύρωση του προγράμματος , αλλά για αναπροσαρμογή των χρονοδιαγραμμάτων. Αυτό εξάγεται από το δεδομένο πως στα τεχνικά χαρακτηριστικά των TF-2000, ο VLS – Α/Α βλήματα, προβλέπεται να είναι τουρκικής κατασκευής.

Γεγονός που σημαίνει ότι ήδη οι γείτονες εργάζονται στην κατασκευή VLS εγχώριας κατασκευής.

Επειδή όπως είπαμε πάντα λαμβάνουμε το δυσμενέστερο σενάριο,  προκειμένου να μπορέσουμε να αποτυπώσουμε τη μορφή των δύο ναυτικών ως το 2030, θα υπολογίσουμε πως οι γείτονες θα ρίξουν τα πλοία στο νερό με βάση τον προγραμματισμό τους. Τονίζουμε ότι είναι απλά ένα σενάριο που απεικονίζει τα αριθμητικά δεδομένα κι όχι τα ποιοτικά (πόσοι στόχοι εμπλέκονται ταυτόχρονα, αποστάσεις εμπλοκής κλπ κλπ) .

Δεν αποτελεί την πρότασή μας για το τι πρέπει να γίνει, αλλά μια προβολή της κατάστασης ως το 2030.

Δεδομένα σεναρίου:

• Αγορά από το ΠΝ των δύο ολλανδικών Μ και είσοδο τους σε υπηρεσία εντός του 2023, με ταυτόχρονη αντικατάσταση δύο μη εκσυγχρονισμένων S. Σε δεύτερη φάση αγορά των βελγικών Μ και αντικατάσταση της μιας μη εκσυγχρονισμένης Μ (αυτές είναι οι επικρατέστερες πληροφορίες στις ανοιχτές πηγές έως αυτή τη στιγμή). Το φυσιολογικό θα ήταν να τοποθετούσαμε την παραλαβή των Μ ένα έτος νωρίτερα (δλδ, 2022 και 2024 αντίστοιχα, αλλά πάντα συμβαίνουν απρόοπτα).

• Στο σενάριο έχουμε υπολογίσει να παραλάβουμε την πρώτη νέα ΦΓ το 2026, η οποία θα φέρει 16 cells Vls  (με 8*4 Α/Α βλήματα ESSM και 8 SM-2), μια κατά την άποψή μας ρεαλιστική προσέγγιση (με βάση τις προσφορές).

• Επίσης υπολογίσαμε ότι η οροφή θα είναι αυτή που πρέπει, δηλαδή οι 14 ΦΓ.

Σχετικά με το TDK, λαμβάνουμε υπόψη ότι:

• η πρώτη Ι Class θα παραδοθεί το 2023, η δεύτερη το 2025 και από εκεί και έπειτα μια κατ’ έτος. Την πρώτη TF-2000, την τοποθετήσαμε το 2028 με βάση τις νέες ανακοινώσεις από τον Ισμαήλ Ντεμίρ.

• Επίσης, για τις Ι Class υπολογίσαμε ότι θα φέρουν 32 Α/Α βλήματα  τύπου ESSM όπως φαίνεται στο σχεδιάγραμμα (8cells * 4 βλ + 8 cells * τύπου Asroc).

• Για τις TF-2000 υπολογίσαμε 32 βλ. σαν τους SM2, 80 βλ. σαν τους ESSM (64 cells = 8 cells για «Asroc» , 32 cells «SM-2» και 20cells *4 =80 βλ. «ESSM»).

Με βάση λοιπόν το πιο πάνω παραμετροποιημένο σενάριο, το βληματικό ισοζύγιο θα διαμορφωθεί ως εξής:

Παρατηρούμε λοιπόν ότι αν το ΠΝ, επιλέξει πλοίο με μόνο 16 cells Vls η ζυγαριά δεν ισορροπεί. Ακόμη και 32 cells Vls να έχει η νέα ΦΓ, ο λόγος του Α/Α βληματικού δυναμικού θα πέσει το 2030 στο 1: 1,50.

Φανταζόμαστε πως η ηγεσία έχει υπόψη της αυτά τα δεδομένα. Και στα 32 cells = 16*4+16= 80 βλήματα, δεν υπολογίζουμε τα πιθανά RAMs. Αυτά θα έχουν άλλες αποστολές. Ο τερματοφύλακας δεν υπολογίζεται στους αμυντικούς.

Δεν είναι σοφό, να αφήνουμε τις ελπίδες μας στις κυρώσεις ώστε οι I Class να μην πέσουν στο νερό φορτωμένες με 32 Α/Α ή να παρακαλάμε οι SM-1 των Gabya να παρουσιάζουν αφλογιστίες.

Κάτι άλλο όμως που πρέπει να τύχει μεγάλης προσοχής, είναι ότι αν προχωρήσουμε με νέα ΦΓ με οχτώ πυραύλους Επιφανείας – Επιφανείας, η κατάσταση επιβαρύνεται καθώς από το λόγο 1:1,23 που είναι σήμερα, θα πάει στο ο 1: 1,93, καθώς το TDK θα εξοπλίσει τα πλοία του με 16 ΑTMACA το καθένα. Οι ATMACA δεν είναι κάτι που ΘΑ έρθει. Είναι ήδη σε παραγωγή. Οι αριθμοί σε τέτοιου είδος οπλικά συστήματα έχουν την ποιότητά τους. Δε μιλάμε για ΤΟΜΠ. Μιλάμε για πυραυλικά συστήματα επί πλοίων που μπορεί να επιχειρούν 200 ν.μ νοτίως Καστελορίζου και για να ανεφοδιαστούν θα πρέπει να μεταβούν σε λιμάνι που ίσως απέχει 12 ώρες πλεύσης.

Υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που πρέπει τα πληρώματά μας (που ξεκάθαρα ήταν αυτά που έσωσαν την παρτίδα πέρυσι το καλοκαίρι) πάντα να εισέρχονται στον αγώνα με υστέρηση;

Συμπεράσματα:

1. Η νέα ΦΓ που θα αποφασισθεί θα πρέπει να μπορεί να δώσει ανάσα στο ΠΝ μειώνοντας την αριθμητική βληματική υστέρηση που  υπάρχει αυτή τη στιγμή. Προς Θεού να μην επιλέξουμε ένα σκαρί το οποίο θα έχει πιάσει τα όριά του σε θέμα φόρτου, από τώρα. Τα νέα πλοία θα πρέπει να έχουν περιθώρια.
2. Είναι σημαντικό και τίμιο προς τα πληρώματα, να «μαζευτούν» οι αριθμοί.
3. Ακόμη κι αν όλα προχωρήσουν όπως πρέπει, συνεχίζει να υφίσταται ένα μεγάλο ερωτηματικό. Μετά το 2030 τι; Οι γείτονες έχουν ανακοινώσει το ναυπηγικό τους πρόγραμμα. Ξεκίνησαν από ένα πλοίο των 100 μέτρων, προχωρούν σε ένα των 115 και θα περάσουν και σε ένα των 165.

Τη λύση στο πρόβλημα των Α/Α βλ – VLS θα την βρουν είτε με τον έναν, είτε με τον άλλον τρόπο. Μην ξεχνάμε (κι ευχαριστούμε το φίλο Μ-Κ για τη φωτό) ότι οι κινέζοι έχουν ήδη αντιγράψει την τεχνολογία και έχουν VLS με quad cells. Οι συναλλαγές κάτω από το τραπέζι, ή μέσω μαύρης αγοράς ίσως δώσουν τη λύση στους γείτονες και σύμμαχους.

Εμείς όμως μετά το 2030, θα πρέπει να αντικαταστήσουμε τις 2 S που θα έχουν απομείνει, να ξεκινήσουμε την αντικατάσταση των Μ και των ΜΕΚΟ. Δηλαδή, το 2030 θα πρέπει να αντικατασταθούν 10 ΚΜΕ !!!.

Θα περιμένουμε με αγωνία.