Όπως ήταν αναμενόμενο η υπογραφή του μνημονίου κατανόησης, μεταξύ της Τουρκίας και της Λιβύης, για τις θαλάσσιες ζώνες, κινητοποίησε την ελληνική διπλωματία, ενώ ενεργοποίησε και τα αντανακλαστικά της Αιγύπτου. Όπως έγινε γνωστό η Ελλάδα κάλεσε τον Πρέσβη της Τουρκίας στην Αθήνα για να δώσει εξηγήσεις σχετικά με την απόφαση της χώρας του, η οποία αντιβαίνει σε κάθε έννοια ή πρόνοια του διεθνούς δικαίου. Παράλληλα, η χώρα μας προχώρησε και σε σχετική ενημέρωση σε επίπεδο ΕΕ.

Σε δεύτερο επίπεδο, έγινε γνωστό ότι ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Κύπριο ομόλογο του, Νίκο Χριστοδουλίδη, αλλά και με τον Αιγύπτιο Υπουργό Εξωτερικών Σαμέχ Ελ Σούκρι. Υπενθυμίζουμε ότι Άγκυρα και Λιβύη, στην ουσία, συμφώνησαν να «εξαφανίσουν» τμήμα της διεθνώς αναγνωρισμένης ελληνικής επικράτειας (Ρόδος και Κρήτη), προκείμενου να αποκτήσουν κοινά θαλάσσια σύνορα. Στο ίδιο μήκος κύματος και η αντίδραση της Αιγύπτου, η οποία χαρακτήρισε τη συμφωνία αβάσιμη νομικά.

Υπενθυμίζουμε ότι στη Λιβύη, οι δυνάμεις του Χαφτάρ (Libyan Arab Armed Forces : LAAF), εδρεύουν στην Ανατολική Λιβύη και έχουν ως στόχο την κατάληψη της πρωτεύουσας Τρίπολης, που βρίσκεται υπό τον έλεγχο της διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης της Λιβύης (Government of National Accord : GNA). Η κυβέρνηση GNA έχει τη στήριξη της Δυτικής Λιβύης. Στη διαμάχη εμπλέκονται και ξένες χώρες, όπως η Τουρκία και το Κατάρ, που υποστηρίζουν τις δυνάμεις GNA, ενώ τα ΗΑΕ, η Αίγυπτος, η Ρωσία και η Γαλλία υποστηρίζουν τις δυνάμεις LAAF.

Το ερώτημα είναι τι να περιμένουμε στο μέλλον. Η απάντηση είναι προκλήσεις, ίσως και ένταση, όσο συνεχίζουμε την πολιτική του κατευνασμού. Η «Γαλάζια Πατρίδα» που επικαλείται η Τουρκία, μια θαλάσσια έκταση 462.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, αποτελείται από ελληνικές και κυπριακές θάλασσες. Εντός αυτής της περιοχής, είναι βέβαιο ότι η Τουρκία θα συνεχίσει να έχει παρουσία, μέσω ασκήσεων, αεροπορικών και ναυτικών, προκειμένου να «νομιμοποιήσει» τις διεκδικήσεις της. Επίσης θα συνεχίζει τις έκνομες προσπάθειες γεωτρήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ και τις παρενοχλήσεις σε πετρελαϊκές εταιρίες, τις οποίες έχει αδειοδοτήσει η Κύπρος.

Ωστόσο η προσπάθεια της Τουρκία να επιβάλει, με το «έτσι θέλω», τις παράλογες απόψεις της στην Ανατολική Μεσόγειο σκοντάφτει: (α) Στις κακές σχέσεις που έχει με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ (β) Στη στενή συνεργασία και σύμπνοια συμφερόντων μεταξύ της Ελλάδα, της Κύπρου και του Ισραήλ, από τη μια, και της Ελλάδας, της Κύπρου και της Αιγύπτου, από την άλλη (γ) Στη στήριξη αυτών των σχημάτων από τις ΗΠΑ και την ΕΕ.